[Yaoi] BEFORE U GO - ก่อนเธอจะไป

​​

14

 

 

**“กูพามา พากลับเองได้”**พูดเพียงแค่นั้นแบงค์ก็ลากดินออกมาจากผับนั่นทันที โดยไม่สนใจฮาร์ทที่เรียกตามแม้แต่น้อย

 

 

ดินพยายามแกะมือที่บีบต้นแขนของเขาแน่นออกเมื่อเดินมาถึงรถที่จอดอยู่ สายตาคมจ้องกลับมาอย่างดุๆ

 

 

“กูไม่มีความอดทนเหมือนผัวใหม่มึงนะ เพราะฉะนั้นอย่าดื้อกับกูให้มันมากนัก” แบงค์พูดเสียงเข้ม

 

 

“กูจะกลับเอง ไม่รบกวนเวลาของมึงหรอก” ประโยคหลังดินพูดเสียงค่อย ดวงตาที่จ้องมองแบงค์อยู่เอ่อคลอไปด้วยน้ำตาอีกครั้ง ไม่ได้อยากอ่อนแอให้เห็น แต่วันนี้มันไม่ไหวจริงๆ

 

 

“ร้องไห้ทำไม กูพามึงมา กูก็พามึงกลับเองได้” แบงค์พยายามสกัดกั้นอารมณ์ตัวเองไว้และพูดด้วยน้ำเสียงปกติให้มากที่สุด ดินไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน มันทำให้เขาที่กำลังหงุดหงิดอยู่ก่อนหน้านั้นแล้วหงุดหงิดมากขึ้นไปอีก แต่แบงค์ก็พยายามควบคุมตัวเองไม่ให้ตะคอกใส่คนตรงหน้า

 

 

“....” มีแต่ความเงียบแทนคำตอบ ดินยกแขนเสื้อปาดน้ำตาอย่างลวกๆ สาบานได้ว่าเขาไม่อยากอ่อนแอแบบนี้ต่อหน้าแบงค์จริงๆ

 

 

“ขึ้นรถ” แบงค์บอก แล้วเดินอ้อมไปขึ้นนั่งฝั่งคนขับ   

 

 

“ยังอีก” แบงค์เร่ง ดินจึงยอมเข้ามานั่งข้างในโดยดี แต่ก็ไม่ยอมพูดอะไรออกมา ฉากนี้มันเหมือนพ่อจับได้ว่าลูกหนีเที่ยวยังไงยังงั้น แล้วแบงค์ก็ขับรถพาดินกลับคอนโด

 

 

แบงค์ขับรถมาถึงคอนโดดินไม่ถึงครึ่งชั่วโมง อย่างที่บอกว่าตอนกลางคืนวันหยุดแบบนี้บนท้องถนนไม่ค่อยมีรถวิ่งสักเท่าไหร่ ทางถึงได้สะดวก ลิฟต์เปิดออกยังชั้นที่ดินอยู่ ร่างโปร่งเดินนำ เสียบคีย์การ์ดที่ประตูหน้าห้องแล้วผลักดันเข้าไป 

 

 

“คุยกันก่อน” แบงค์เรียกดินไว้ก่อนที่อีกฝ่ายจะเดินหนีเข้าห้อง แบงค์รู้สึกว่าเขาทั้งสองเหมือนคู่แต่งงานเข้าไปทุกวัน

 

 

“อะไร?” ดินหยุดอยู่กับที่แล้วหันมาขมวดคิ้วมอง

 

 

“ไปทำอะไรมาถึงได้มอมแมมเหมือนหมาตกน้ำแบบนี้” แบงค์ถามในสิ่งที่สงสัยออกไป

 

 

“เปล่า” ดินโกหกคำโต

 

 

“น่าจะรู้ว่ากูไม่ชอบคนประชด” แบงค์นั่งลงตรงโซฟาแล้วดึงให้ดินนั่งลงบนตัก โอบเอวบางไว้หลวมๆ ก่อนจะดันให้ดินเอียงมามองหน้า

 

 

“แล้วมึงจะไล่ต้อนกูให้ได้อะไรขึ้นมา สนุกนักรึไง!” ดินขึ้นเสียง แบงค์น่ะชอบต้อนเขาให้จนมุมกับคำพูดของตัวเองจนไม่สามารถถกเถียงอะไรออกมาได้

 

 

“ไม่ได้ไล่ต้อน กูถามดีๆ” เหมือนต่างคนต่างใช้อารมณ์คุยกัน แบงค์ชักไม่แน่ใจแล้วว่าที่เขาอยู่คุยเพราะคิดว่าอะไรๆมันจะดีขึ้นนี่จริงไหม ก็แค่อยากรู้ว่าดินเป็นอะไร ทำไมถึงมีท่าทีต่อต้านเขามากขนาดนี้

 

 

ดินเงียบไปอีกครั้งพร้อมทั้งหันหน้าหนี

 

 

คงต้องเอาน้ำเย็นเข้าลูบ

 

 

“กลิ่นเหล้าหึ่ง กินไม่รู้ลิมิตตัวเองมันน่าตีนัก” แบงค์กดจมูกโด่งลงกับไหล่เนียนที่โผล่พ้นเนื้อผ้า

 

 

“อย่า!” ดินเอ่ยห้ามเสียงแข็ง

 

 

“ทำไม? มีผัวใหม่แล้วทำเป็นรังเกียจผัวเก่า” แบงค์ว่า ดินทำเขาหงุดหงิดอีกแล้ว ทำไมวันนี้ถึงขยันดื้อใส่นักนะ

 

 

“พี่ฮาร์ทไม่ใช่ผัวใหม่กู มึงแตะต้องมัน เหตุผลพอไหมที่กูไม่อยากให้แตะตัวกู” ดินหันกลับมาเผชิญหน้า จ้องมองอีกคนอย่างตัดพ้อ รู้สึกเจ็บเสียดที่อกด้านซ้ายขึ้นมาเวลานึกถึง เหมือนกับหมุดขนาดเขื่องปักลงกลางใจ เป็นใครก็ได้สินะ ถึงไม่รู้สึกอะไรก็ทำได้ หรือว่าจริงๆแล้วแบงค์เผลอรู้สึกไปกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว

 

 

“มันก็ต้องมีบ้าง ไม่งั้นแม่เลี้ยงมึงจะหลงกูได้ไง มึงก็น่าจะรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นต้องการอะไร” แบงค์พูดอธิบาย

 

 

“แล้วต้องจูบด้วยรึไง...” ดินถามออกไปเสียงแผ่ว

 

 

“มึงเห็นด้วยเหรอ?” แบงค์ขมวดคิ้วมอง  พอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมอีกฝ่ายถึงได้งอแงแล้วก็ดื้อกับเขา เพราะแบบนี้นี่เอง

 

 

“อารมณ์พาไป” แบงค์ตอบออกมาหน้าตาเฉย“แต่มันก็ไม่มีอะไรมากกว่านั้น ตอนนี้กูก็อยู่กับมึงตรงนี้แล้วไง” แบงค์พูดต่อ 

 

 

“พอเถอะ ตอนจบมันจะรู้สึกยังไงไม่รู้ แต่ตอนนี้เป็นกูเองที่ทนไม่ไหวแล้ว พอได้ไหมวะ” ดินพูดขอสิ่งเดิมซ้ำๆอีก ท่าทีหนักใจที่แสดงออกมาทำให้  แบงค์ถอนหายใจอย่างปลงๆ

 

 

“บอกแล้วว่าเดี๋ยวจบ คิดมากจังเมียกู” แบงค์ว่า บนโลกนี้จะมีคนคิดมากกว่าดินอีกไหม เขาชักอยากรู้

 

 

“ก็แค่เมียเก่าไม่ใช่รึไง” ดินเถียงออกไป

 

 

“กูกำลังง้ออยู่นะ” มือหนาเขกบนหัวทุยนั่นเบาๆ ต้องเถียงต้องแย้งออกมาตลอด เขาพยายามใจเย็นมากแล้วนะ ทีไปอี๋อ๋อกับไอ้หน้าจืดนั่นไม่เห็นว่า

 

 

“แม่เลี้ยงมึงกำลังตกหลุมพรางกูแล้ว” แบงค์บอกถึงความคืบหน้า

 

 

“แล้วมาบอกกูทำไม” ดินอยากจะเอามือปิดหูทุกครั้งที่ได้ยินเรื่องราวของข้าวฟ่างจากปากอีกฝ่าย

 

 

“ก็ต้องบอกสิ เมียเก่าทั้งคน แทนที่มึงจะคิดมากอยู่แบบนี้ มาช่วยกูหาวิธีแก้แค้นไม่ดีกว่าเหรอ” แบงค์บอกพร้อมทั้งโอบกระชับคนบนตักให้มาแนบชิดมากขึ้นแล้วเงยหน้ามอง

 

 

“ไม่” ดินไม่มีทางยื่นความเจ็บปวดให้ตัวเองอีก เพราะที่ทำอยู่ที่เป็นอยู่มันก็มากพอ

“ตามใจ งั้นกูทำไรก็จะไม่บอกมึง คิดว่ากูมาหามึงบ่อยๆทั้งที่งานยุ่งทุกวันเพราะอะไร มึงน่าจะรู้” แบงค์พูดออกมายาวเหยียด ดินขมวดคิ้วมอง ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่นเหมือนคนหาทางออกไม่ได้

 

 

“งั้นก็ฟังกูสักนิดสิ” ดินพูดต่อ

 

 

“เออ กูฟังอยู่” มือหนาจับหัวของคนบนตักไว้แล้วใช้นิ้วหัวแม่มือข้างเดียวกันคลึงระหว่างคิ้วที่ผูกโบว์

 

 

“งั้นแปลว่ามึงจะหยุดแล้ว” ดินจับมือแบงค์ออก พูดออกมาด้วยน้ำเสียงดีใจ

 

 

“มึงแปลความหมายผิดรึเปล่าหืม? กูยังไม่ได้พูดแบบนั้นเลย”สายตาคมจ้องมองคนที่ตีความเองผิดๆ

 

 

“เหี้ย!” ดินสบถคำพูดหยาบคายออกมา

 

 

“ชอบนะเวลาที่มึงด่าแบบนี้” แบงค์ขำออกมาทั้งที่เมื่อกี้ยังถกเถียงกันอย่างเครียดๆอยู่แท้ๆ

 

 

“โรคจิตรึไง” ดินเองก็ใจเย็นลงเมื่อเห็นรอยยิ้มของคนตรงหน้า รอยยิ้มเดียวกับที่เขาเห็นตอนที่แบงค์อยู่บนเวที 

 

 

“ไม่ได้โรคจิต แต่อาจวิปริตหน่อยๆที่เคยเอามึงทำเมีย” แบงค์ยักคิ้วกวนๆ บรรยากาศเดิมๆเริ่มกลับมาอีกครั้ง

 

 

“ไอ้...”

 

 

“หยุด!” ดินกำลังจะพ่นคำด่าออกมาอีกแต่แบงค์ยกมือขึ้นปิดปากไว้

 

 

“พอกูบอกชอบหน่อยนี่ตั้งหน้าตั้งตาด่าเลยนะ กูก็เข้าใจว่าคนมันมีเสน่ห์เกินห้ามใจ” แบงค์ส่ายหน้าปลงๆ ทำท่าเหมือนหนักใจกับความมีเสน่ห์เกินห้ามใจของตัวเอง ก่อนจะถอนมืออกจากปากดินเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่เถียงแล้ว

 

 

“อย่ามโน” ดินยกมือขึ้นดันปากแบงค์จนร่างหนาหงายหลังลงโซฟา วงแขนแกร่งดึงรั้งเอวบางลงมาด้วย กลายเป็นว่าแบงค์เอนหลังพิงโซฟาอยู่โดยมีดินเกยอยู่บนตัว แบงค์เลื่อนมือทั้งสองข้างมาโอบกอดเมียเก่าไว้

 

 

“นี่กำลังง้อกูอยู่รึไง?” ดินเลิกคิ้วถาม

 

 

“ใครง้อ ต้องง้อด้วย?” คนชอบกวนยักคิ้ว

 

 

“ก็มึงบอกว่าง้อกูอยู่” ดินเถียงออกไป

 

 

“ตอนไหนวะ” แบงค์ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

 

 

“เลื่อนขึ้นไปอ่าน สัด!” ดินพ่นคำด่าออกไปอีก มือหนาเลยยกขึ้นมาบีบจมูกคนพูดไม่เพราะแล้วดึงเล่น

 

 

“อื้อออ...เจ็บ” ดินพูดเสียงตลกออกมาเพราะจมูกถูกบีบอยู่ มือบางปัดมือหนาออก“พูดจริง เลิกเล่นเกมบ้าๆนี่เถอะ กูไม่มีความสุขเลย” ดินถอนหายใจออกมาหนักๆ

 

 

“เออ กูก็ขี้เกียจเล่นแล้วเนี่ย เริ่มเบื่อ” แบงค์พูดบอก

 

 

“แล้วกูล่ะ เบื่อไหม” ประโยคเดิมๆที่ดินชอบถาม ถูกถามออกมาอีก

 

 

“แล้วกูเหมือนคนเบื่อไหมเวลาที่อยู่กับมึง ดูสถานการณ์เอาเอง” แบงค์พูดบอก ทำไมดินจะต้องกลัวว่าเขาเบื่อนัก คุยกันอยู่ทุกวันนี้มันก็ดีแล้ว

 

 

“สงสัยยังไม่เบื่อ” ดินสรุปเอาเอง จากการดูสถานการณ์ตามที่แบงค์บอก ก็แบงค์ยังมาหา ยังออกไปไหนมาไหนด้วยกัน ก็คงยังไม่เบื่อล่ะมั้ง “แต่เรื่องนั้น พอเถอะเนาะ” ดินทอดสายตามองอ้อนๆ

 

 

“เออ พอก็พอ” เขาตกลงทำตามที่ดินขอ เพราะขี้เกียจฟังดินตื๊อแล้ว ไอ้ท่าทางคิดมากนั่นอีก ไม่ชอบเลย อีกอย่างพรุ่งนี้เขาก็จะเลิกทำงานที่ผับนั่นแล้ว เดี๋ยวโปรเจ็กต์ก็คงมีมาอีกในไม่ช้า เวลาว่างก็คงหายากขึ้น “อะไรวะ มันจะทันได้รู้สึกอะไร ผ่านมาไม่กี่วันเอง” แบงค์รู้สึกเซ็งที่แผนยังไปไม่ถึงไหนก็ต้องล้มเลิก

 

 

“ช่างมัน ไม่เอาแล้ว” ดินรีบพูด

 

 

“เออครับเมียเก่า มึงยังไม่ตอบกูเลยว่าไปทำอะไรมาตัวเปียก” แบงค์ถอดเสื้อคลุมตัวนอกของดินออก เพิ่งคิดได้?

 

 

“ก็ร้อน” เป็นคำตอบที่สิ้นคิดที่สุด

 

 

“ไม่ใช่เห็นฉากสิบแปดบวกกูแล้วไปสร้างเอ็มวีในห้องน้ำหรอกเหรอหืม?” แบงค์พูดขำๆ แต่ดินไม่ขำด้วย

 

 

“ไม่ใช่...สักหน่อย...” ตอบเหมือนคนไม่ค่อยมั่นใจ

 

 

“เออ ร้อนก็ร้อน งั้นอาบน้ำกัน กูอาบให้เอง” พูดจบก็ดันตัวคนบนตักลุกขึ้นแล้วลากเข้าห้องน้ำทันที

 

 

“เฮ้ย! ไม่เอา กูอาบเอง” ดินรีบปฏิเสธ

 

 

“อะไร ไหนบอกร้อน กูก็จะพาอาบน้ำนี่ไง” แบงค์พูดขึ้นเมื่อเขาทั้งสองเข้ามาอยู่ในห้องน้ำเรียบร้อย

 

 

“ไม่เอา อาบเอง เฮ้ย!” ดินร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ดีๆแบงค์ก็รั้งตัวเขาเข้าหาแล้วโอบกอดจากทางด้านหลัง คางแหลมเกยไว้ที่ไหล่ มือลูบไล้เอวคอดพร้อมทั้งเลิกเสื้อขึ้นจนพ้นเอวขาว อะไรต่อมิอะไรแนบสนิทจนร่างโปร่งขนลุกซู่

 

 

“ทำไมต้องแกล้งกูด้วย พอใจมึงยัง?” จู่ๆก็รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องขึ้นมาเสียดื้อๆ

 

 

“พอใจครับ” แบงค์ตอบ

 

 

“ชอบท่านี้ว่ะ แนบแน่นดี” ไม่พูดเปล่า ใบหน้าคมยังก้มลงไปซุกไซร้จมูกกับซอกคอขาว จูบเบาๆแล้วใช้ลิ้นร้อนดุนจนดินต้องถดคอหนี ความรู้สึกบางอย่างเริ่มก่อตัวขึ้นมาตามความต้องการพื้นฐานของร่างกาย แต่ดินก็พยายามไม่เคลิ้มไปกับมัน

 

 

“เลิกแกล้งกูได้แล้ว ไม่แกล้งแบบนี้ดิ”ดินจับมือซนของอีกฝ่ายไว้ไม่ให้ลูบขึ้นสูงจนเกินไป

“ไม่ได้แกล้ง กูอยาก”

 

 

*******************************************

 

To be con.

#ทีมผัวเก่า

#ทีมเมียเก่า

#ทีมพระรอง

 

โอ้ยยยย ทีมไหนดี แต่ถึงพระเอกจะเดาใจมากๆ ก็ยังทีมผัวเก่ากันใช่มั้ยคะ ><