Fic naruto ภาค พายุโลหิต
เขียนโดย 
นิกซ์
วันที่ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560 เวลา 15.23 น.
แก้ไขเมื่อ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560 16.43 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
26) บทที่ 26 เด็กเลี้ยงแกะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความซามุยพยักหน้ารับเมื่อได้ฟังคำขอร้องของพวกเท็นเท็น ที่ต้องการไปที่คฤหาส์นตระกูลคามิโนะ
“คิดดีแล้วรึขอรับ”
ชิกามารุเลิกคิ้ว”ทำไม ที่นั่นมีอะไรรึ?”
“ก็ทางไม่ใช่ใกล้ อยู่ไม่ไกลจากบ้านชิอินะทางใต้”
เทมาริเท้าสะเอว”ระยะทางไม่ใชปัญหาหรอกน่า”
“ก็ได้ ขอรับ ถามท่านเบนิก่อนขอรับ เพราะผมเป็นข้ารับใช้ของท่านเบนิและท่านบันไซ ช่วงค่ำผมจะแจ้งให้ทราบอีกที ตอนนี้ขอตัวไปทำธุระก่อน”
ชายหนุ่มออกไปข้างนอกพร้อมจูงม้าขาว ยูกิ ไปยังคฤหาสน์ตระกูลฮารุโนะตามคำสั่งของนาย
คฤหาสน์ฮารุโนะ…
“ตายแล้ว หลานยาย ทำไมกลายเป็นเด็กสามขวบแบบน่ะลูก”คุณหญิงเมเรน โวยเมื่อเห็นหลานสาวตัวน้อยในร่างเด็กสามขวบ
“แค่ชั่วคราวค่ะคุณยาย”เด็กน้อยตอบด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย ส่วนฝาแฝดนั่งเกาพุงแล้ว
ฮารุโนะ ชาง ผู้นำตระกูลส่ายหน้า”แม่ก็ หลานเรามันเก่งอยู่แล้ว อย่าไปกังวลเลย แต่เห็นว่ากลายเป็นเด็กแบบนี้มันทำให้นึกถึงสมัยก่อนเลยนะเนี่ย นี่ถ้าเจ้าคาโอรุกลายเป็นเด็กไปอีกคน คงจะดีไม่น้อย”
หลานชายตัวดีชักสีหน้า”ตลกล่ะครับตา ผมยังต้องทำงานนะครับ เกิดท่านมิคาโดะ หาเรื่องหักเงินเดือนล่ะยุ่ง”
“แกก็ออกมาสืบทอดกิจการต่อสิ เจ้าหลานชาย นังหนูก็ด้วยนะ”
เด็กหญิงตอบกลับหน้าตาเฉย”ตอนนี้หนูก็ช่วยเยอะเลยนะคะ อีกอย่าง คุณตาก็ยังแข็งแรงดีออก”
“บ๊ะ จะให้ข้าอ่อนแอนอนพะงาบๆรึ ไม่มีทาง”
เสียงร้องของม้าที่คุ้นเคยดังขึ้น”ซามุยคงจะมาแล้ว”เด็กหญิงออกไปที่นอกคฤหาสน์ ก็เห็นว่าเจ้ายูกิกำลังพยศ ในขณะที่ซามุยพยายามทำให้สงบ
“หยุดเถอะขอรับ พยศจริง”
เด็กหญิงจัดการผิวปากเป็นจังหวะ เจ้าอาชาขาวก็หยุดพยศและตรงมาหาเด็กหญิง แล้วเอียงมองอย่างฉงน
“เรียกร้องความสนใจแบบนี้ ไม่น่ารักเลยนะ ยูกิ งดแครอทดีไหมเนี่ย”
เจ้าอาชาขาวส่งเสียงออกมาราวกับว่าจะพยายามอธิบาย เผื่อเจ้านายจะไม่สั่งงดของโปรด
“ไม่รู้ล่ะ ถ้าเอาแต่ใจแบบนี้ก็ต้องโดนลงโทษบ้าง งดแครอท 1 อาทิตย์ ซามุย ไปบอกคนเลี้ยงด้วยและพายูกิไปที่คอกได้แล้ว”
“ขอรับ”ชายหนุ่มตรงไปจูงเจ้าอาชาขาวที่คอตกเพราะโดนสั่งงดของโปรด
เด็กหญิงตัดสินใจไปที่คลังสินค้า เพื่อตรวจความเรียบร้อย เพราะนั่นคืองานของเธอ ซามุยที่ตามหลังมาก็เอ่ยถาม
“ท่านเบนิขอรับ”
เด็กหญิงยังคงเดินตรวจเอกสาร“ว่ามา”
“คุณชิกามารุต้องการไปคฤหาส์นตระกูลคามิโนะขอรับ”
“พาเค้าไปสิ เอาตามที่นายสะดวกนะ งานไหนทำช่วงเย็นได้ก็ย้ายไปทำช่วงเย็นซะ”
“ขอรับ ส่วนเรื่องนั้น…”
เด็กหญิงหันไปประจันหน้า แล้วกวักมือให้ร่างสูงโปร่งเข้ามาใกล้ๆ ซามุยย่อเข่าแล้วโน้มกายกระซิบข้างหู
“เข้าใจแล้ว จับตาดูพวกมันต่อ”
“ทำไมท่านไม่จัดการพวกมันล่ะขอรับ”
เด็กหญิงส่ายหน้า”ม่าย…ไม่ เราไม่มีอำนาจในเขตนั้น เพียงแต่ ชั้นต้องการรู้ความเคลื่อนไหวของพวกมันเท่านั้น ดูซิคราวนี้จะมาไม้ไหน”
“ผมว่า ท่านไม่ควรเสียเวลา”
เด็กหญิงหัวเราะในลำคอ ตาสีมรกตสาดประกายเหี้ยม”มนุษย์น่ะ มีโอกาสกลับตัวเสมอนะ ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่…”
“พวกนั้นเห็นแก่ตัวเกินไป พวกมันไม่มีค่าพอสำหรับโอกาสที่ท่านให้ไปหรอกขอรับ”
“นายคิดว่า พวกนั้นขาดคุณสมบัติสินะ”
“ขอรับ”
“แต่ชั้นคิดว่า ปล่อยพวกมันไว้ จะมีเรื่องสนุกๆตามมาก็ได้นะ จับตาดูพวกมันซะ หากเกิดสิ่งผิดสังเกต รีบรายงานชั้น เข้าใจ๊”
ชายหนุ่มโค้งศีรษะทันที”ขอรับ”
เด็กหญิงก็เดินตรวจเช็คสินค้าต่อ โดยมีซามุยคอยตามหลังอยู่ไม่ห่าง ดั่งสุนัขที่ตามนาย
…
ช่วงค่ำ
เหล่านินจาโคโนฮะทุกคนได้พากันกลับมาที่โรงแรม
เทมาริอดไม่ได้ที่จะถามอิโนะกับฮินาตะ “ไปทำอะไรมาน่ะ ทั้งสองคน ผิวใสมาก”
ฮินาตะยิ้มหวาน”ไปแช่น้ำมาค่ะ ที่โรงบ่อน้ำร้อน สมแล้วที่คนแคว้นนี้ชอบแช่น้ำ”
อิโนะเห็นสาวหมวยเท็นเท็นทำตาแดงๆ”เท็นเท็น เกิดอะไรขึ้นน่ะ”
“ไม่มีอะไรหรอก พอดี ไปที่ศาลเจ้าแล้วควันธูปมันเข้าตาน่ะ”
ลีทำได้ถอนหายใจ เพราะสงสารเพื่อนสาวและรู้ว่า เพื่อนสาวรู้สึกยังไงกับเพื่อนร่วมทีม
ชิกามารุที่นั่งเล่นคิด…เจ้าซามุย จะมารึยังวะ…”แต่จะไปจิกใช้ก็ใช่ที หมอนั่เป็นคนใช้ของซากุระ แต่ก็เหลือเชื่อยัยนั่นจริงๆที่เอาน้องชายของตัวอันตรายมาไว้ใกล้ตัวแบบนี้”หนุ่มขี้เบื่อกำลังคิดอะไรเพลินๆ
“ขออภัยที่มาช้าขอรับ”
ชิกามารุ”อายุยืนโคตร!”
คนมาใหม่ตอบหน้าตาย“ผมเพิ่งอายุยี่สิบกว่า บุหรี่ก็ไม่สูบ เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ไม่ค่อยเตะ งานบู๊ก็ไม่ได้ตามท่านเบนิกับท่านบันไซบ่อย สุขภาพแข็งแรง ผมไม่ตายง่ายๆหรอกขอรับ”
ลี”เอ่อ…นี่ก็มาเป็นชุดเลย…”
เท็นเท็นตรงไปหาชายหนุ่ม “คุณซามุยคะ ตกลงว่า”
“ขอรับ พรุ่งเวลาเก้านาฬิกาที่หน้าโรงแรม เตรียมตัวให้พร้อมนะขอรับ ไม่ทราบว่าจะไปกันกี่คนขอรับ กระผมจะได้เตรียมรถได้ถูก”
เท็นเท็นยกมือปราม”ไม่เห็นจะต้อง….”
“วันพรุ่งนี้ท่านเบนิจะเดินทางไปบ้านชิอินะทางใต้พอดี กระผมมีหน้าที่ไปส่งท่านขอรับ และอีกอย่าง ระยะทางก็ไกล ถ้าจะเดินเท้า ต้องเป็นคนที่ชำนาญทางเท่านั้นถึงจะพาไปได้ ไม่งั้น อาจจะมีสิทธิ์เป็นเหยื่อผี แล้วอย่าหาว่าผมไม่เตือน”
ทำเอานินจาทั้งหลายทวนคำพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย”เหยื่อผี?”
“ขอรับ แถบนั้นมีผีที่ตระกูลคามิโนะเลี้ยงเอาไว้ หากใครเข้าไปในอาณาเขต เข้า โดนจับฉีก ทึ้ง แน่!”
งานนี้ทำเอาคนที่กลัวผีขึ้นสมองอย่างนารูโตะตัวสั่น
กาอาระนึกสงสัย”ใครจะไปที่นั่นกันล่ะ และทำไมต้องไป”
ลีเป็นคนตอบเสียเอง”เท็นเท็น อยากจะเจอเนจิคุงอีกครั้ง คุณริรินบอกว่า เค้าอยู่ใกล้ๆกับเท็นเท็น”
ฮินาตะกับนารูโตะ อึ้งๆ อิโนะนึกขึ้นได้จึงถาม”ได้เจอคุณพี่ริรินด้วยเหรอ”
เทมาริ”รู้จักด้วยเหรอ”
“อื้ม เป็นญาติกับซากุระ เธอเป็นคนใจดีแต่อ่านยากนะ ทำขนมก็เก่ง ปามีดก็แม่น”
ซามุยถามโพลงขึ้นมา”สรุปว่า จะไปกันกี่คนขอรับ ผมจะได้เตรีมรถม้าได้เหมาะ”
“เตรียมรถม้าคันใหญ่ไป ซามุย…”เสียงที่ไม่คุ้นดังขึ้น
“ท่านบันไซ”
เจ้าของนามมาในชุดฮากามะอย่างดี ท่อนบนเป็นเสื้อสีแดงเลือดนกส่วนกางเกงเป็นสีเขียวเข้ม “ดูแล้ว คงจะมีคนหลายคนอยากจะเห็นคนที่ตายไปแล้ว”
“ขอรับ”ชายหนุ่มโค้งเคารพเล็กน้อยก่อนจะออกไปเตรียมการ
หนุ่มผมชมพูเสยผมขึ้น”อย่าแปลกใจ ชั้นแค่แวะมาดู ว่าพวกนายสบายดีไหม”
นารูโตะไม่เห็นเพื่อนซี้จึงถาม”ซากุระจังล่ะ”
“ตรวจคลังสินค้าน่ะ อ้อ เจ้าตาสองสีนั่นก็ไม่รู้สินะ ขอตัวก่อน พอดีมีสินค้าที่ต้องไปตรวจ คนที่จะไปพรุ่งนี้ เตรียมตัวและใจให้พร้อมล่ะ”
พอลับร่างของหนุ่มผมชมพู ซาอิก็อดจะถามไม่ได้”สรุปแล้ว พวกเค้ารวยน่าดูนะครับ”
กาอาระเอ่ยขึ้น”ก็ สกุลฮารุโนะ เป็นครอบครัวพ่อค้านี่นา ค้าเหล้า ของอัดกระป๋อง ของแห้ง รายใหญ่ของแคว้นแบบนี้ไม่รวยไม่แปลก”
นารูโตะ “นายรู้ได้ไงอ่ะ”
“อ่านในคู่มือนำเที่ยวน่ะ มันมีเกี่ยวกับเรื่องร้านค้าด้วย พอลองไปซื้อของแห้งที่ร้านนี้ อร่อยดี”ว่าจบกาอาระก็คว้าลิ้นวัวตากแห้งอบเกลือมาเคี้ยวอย่างอร่อย
นารูโตะกระโจนใส่”กินด้วย!”
แต่
หนุ่มผมแดงเบี่ยงตัวหลบได้อย่างสวยงาม“ไม่ให้”ส่งผลให้นารูโตะจูบพื้นจังๆ
“ของอร่อย ผลิตจำกัดแบบนี้ ไม่ให้ใครหรอก”ว่าจบก็หยิบลิ้นวัวอีกชิ้นมากินยั่ว
“ใจร้าย…”
“ไม่ได้ใจร้าย แค่สนองความอยากของตัวเอง ที่อยากจะกินของอร่อยคนเดียว ถ้าอยากกินก็ไปซื้อเองสิ”เรื่องอะไรจะให้ เพราะกว่าจะต่อคิวซื้อมาได้ ปาเข้าไปสามชั่วโมง”ชั้นไปนอนก่อนล่ะ อยากไปแช่น้ำ”
ชิกามารุที่ตัดสินใจบางอย่างได้ ก็ตรงเข้าไปหาเทมาริ”เทมาริ พรุ่งนี้เธอไปที่คฤหาสน์คามิโนะกับชั้น”
“ทำไม”
“มีคนที่ชั้นอยากเจอและอยากให้เธอไปด้วย”
“อื้ม”
ฮินาตะตรงไปหาเท็นเท็นที่นั่งซึมที่มุมห้องรับรองแขก “คุณเท็นเท็น พรุ่งนี้ ชั้นกับนารูโตะคุงจะขอไปด้วยนะคะ”
“อื้ม เธอเองก็อยากจะพบเนจิใช่ไหม”
“ค่ะ เราอยากพบเค้า”
ทางด้านซาสึเกะที่เดินเตร็ดเตร่ในแคว้นก็นึกอยากจะไปหาสาวผมชมพู เค้าจึงเดินทางไปที่คฤหาสน์ฮารุโนะ ชายหนุ่มใช้วิชานินจาลอบเข้าไป เค้าเดินสำรวจไปตามห้องต่างๆเพื่อหาห้องนอนของคนที่อยากเจอ
จนกระทั่ง…
“เข้าบ้านคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตแบบนี้ มันผิดกฎหมายนะคะ คุณพี่ชาย”
ซาสึเกะหันไปตามต้นเสียง ก็เห็นเด็กหญิงที่กำลังตามหาในชุดนอน ปลาฉลามสีเขียวอ่อน น่าเอ็นดู
“น่ารักดี”
“มาทำไม”
“อยากเจอ เธอนี่มันเย็นชาจริงๆนะ”
“นายก็เองก็น่ารำคาญจนอยากจะฆ่าทิ้ง” ทำเอาคนโดนว่าสะอึก เธอด่าได้หน้าตายมาก
ชายหนุ่มประชด“ทำไมไม่ฆ่าซะล่ะ ชั้นมันตัวปัญหา”
เด็กหญิงยิ้มกว้าง”ชั้นไม่ได้โง่ ที่จะได้ทำลายตัวหมากทิ้งนะ แต่ถ้า…มันสร้างความเดือดร้อนก็จะคงต้องทำลายทิ้ง แต่เผอิญว่านายเป็นตัวหมากพิเศษน่ะนะ”
“ชั้นเป็นได้แค่นี้รึไง”
“แล้วแต่จะคิด ไปพักเถอะ ชั้นเองก็จะนอน พรุ่งนี้จะไปหาปู่แต่เช้า”
“ไปด้วยได้ไหมล่ะ”
“ตามใจ รอที่หน้าโรงแรมนะ ซามุยจะขับรถม้าไปส่ง”
“เดือดร้อนหมอนั่นทำไม ขี่ม้าไปกับชั้นสิ”
“ไม่ละ ขี้เกียจ ไปได้แล้ว”
ร่างสูงย่อกายเสมอเด็กหญิง”ขอจุ๊บแก้มสักทีได้ไหม”
ซากุระกรอกตาเล็กน้อย ก่อนจะยิ้ม”หลับตา เอียงแก้ม”
ซาสึเกะยิ้มและทำตาม แต่เหมือนมีสัมผัสบางอย่างแตะที่แก้ม ที่แน่ๆมันไม่ใช่การหอมแก้ม
“อะไรเนี่ย”
เด็กหญิงยื่นอมยิ้มออกมา”นี่คืออะไร”
“อมยิ้ม”
“ยี่ห้อ?”
“จุ๊บป้า จุ๊บ”
“ก็นี่ไง จุ๊บแก้ม”เด็กหญิงยื่นจุ๊บป้าจุ๊บแตะแก้มคนตัวโตที่หลงกล”หรือจะเอาหอมล่ะ มีทั้งหอมใหญ่หอมแดงนะ”
ซาสึเกะกัดฟันกรอดออกจากห้องไปเพราะเสียรู้’เด็กเลี้ยงแกะ’ในชุดนอนปลาฉลามสีเขียว เค้าลืมไปว่ายัยนี่มันแสบยิ่งกว่าโซดา แอลกอฮอล์ ทิงเจอร์และกรดอะมิโนผสมรวมกัน …ถ้าแต่งเมื่อไหร่ พ่อจะจับหอมทุกวันเลย!...
ทางด้านเด็กที่หลอกผู้ใหญ่ได้นั้นก็รู้สึกเสียวสันหลังวูบๆก็บ่นอุบ”อะไรหว่า เสียวสันหลังชอบกลวุ้ย”
“ไอ้ตาสองสีนี่ มันจะมากเกินไปแล้วนะ”
เด็กหญิงเงยหน้ายิ้มให้วิญญาณสีดำที่กำลังขุ่นมัว “อย่าไปโกรธเค้าเลยค่ะ ท่านทาเคโนมารุ เค้ามีประโยชน์มาก”
ทาเคโนมุมานอนเคียงข้างเด็กหญิง”ชั้นหวง รู้มั้ยเด็กน้อย”
“ดีใจจัง”
นิ้วเรียวหมุนเส้นผมสีลูกกวาดเล่น”เธอเนี่ย…ความคิดจะคล้ายเทนเซเข้าไปทุกทีๆแล้วนะ”
“ทำไงได้ เค้าคืออาจารย์ของหนูนี่คะ”
“แต่…ตัวเธอน่ารักกว่าเยอะ หลับเถอะเด็กน้อย ชั้นจะดูแลเธอเอง…”
สิ้นเสียงเด็กหญิงก็หลับพริ้มด้วยความเหนื่อยอ่อน โดยมีวิญญาณสีดำเฝ้ามองอยู่ข้างๆ”หลับฝันดีนะ เด็กน้อย…”
เมื่อเวลาผ่านไป
“ท่านพี่ยังคงรักนางไม่เปลี่ยนเลยนะ”
วิญญาณสีดำหันไปทางต้นเสียง ก็พบกับภาพลวงตาสีแดงกำลังแสยะยิ้ม“ไม่ได้พบกันเสียนานนะ”
“หึ ลมอะไรหอบเจ้ามาล่ะ เจ้าภาพลวงตาสีแดง”
“ข้าแค่จะมาดูว่า ลูกศิษย์คนโปรดเป็นยังไง”มือเรียวอันขาวซีดของเจ้าภาพลวงตาลูบศีรษะของร่างเล็กอย่างเอ็นดู”ถึงยังไงนาง…จะเป็นคนเลือกเอง”
“ข้ารู้…และข้าไม่บังคับนาง จะเคารพการตัดสินใจของนาง อีกอย่าง แค่ได้อยู่ใกล้ ได้เฝ้ามองนาง ข้าก็พอใจแล้ว”
ภาพลวงตาสีแดงยิ้มแย้ม”นั่นล่ะ คือลูกผู้ชายที่แท้จริง แต่ดูเหมือนว่า ลูกศิษย์คนเก่งของข้าคงจะต้องเจอปัญหาใหญ่ซะแล้วสิ”
ทาเคโนมารุชักสีหน้า”หมายความยังไง”
“ก็หมายความอย่างที่พูด แต่ถึงยังไง ยัยหนูนี่ก็จัดการทุกอย่างได้เองแหละ อย่ากังวลไป ยัยหนูนี่เจอเรื่องเฉียดตายมาหลายรอบแล้ว ไม่ต้องห่วงอะไรหรอก”
“ก็จริงนะ”วิญญาณสีดำมองไปที่ร่างที่กำลังหลับอีกครั้ง”ฝันดีนะ เด็กน้อย…”
มาอัพแล้วจ้า มาเม้นมาโหวตให้คะแนนกันเยอะน้า ไรท์จะได้มีกำลังใจอัพต่อ ใครสะดวกเม้นในเด็กดีก็เชิญ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
