Fic naruto ภาค พายุโลหิต

“จำรสมือของชั้นได้ด้วยรึ”เสียงหวานที่คุ้นเคยดังขึ้น พร้อมๆกับร่างบอบบางในชุดชุดกิโมโนสีแดงเลือดนก ลายนกนางแอ่น แขนกิโมโนถูกมัดเก็บไว้อย่างทะมัดทะแมง
“พี่ริริน”
เจ้าของนามโผล่เข้ากอดคอของสาวผมชมพูทันที “ทำไมไม่บอกว่ามาที่นี่ คิดถึง”
“ค่าๆคุณพี่ งานชั้นเยอะนี่นา”
“พี่สาวเธอเหรอ ซากุระ”
“เป็นลูกพี่ลูกน้องจ้ะ”
ริรินคลายอ้อมกอด“ชั้นมาจากตระกูลองเมียวจิ คามิโนะ ริริน เป็นคนทรง”
“คนทรง?”อิโนะมองอีกฝ่ายอย่างไม่เชื่อสายตา เธอนึกว่าคนทรงจะดูมีอายุมากกว่านี้เสียอีก “แล้วคนทรงต่างจากองเมียวจิ ยังไงคะ”
“องเมียวจิ มีหน้าที่ผนึกอสูร ทำพิธีศักดิสิทธิ์ ส่วนคนทรงจะทำหน้าที่ปราบวิญญาณร้ายและทรงวิญญาณจ้ะ ขนมอร่อยไหม ทำเองเลยนะ”
“อร่อยมากเลยค่ะ ริรินซัง”
ทางด้านคาโอรุที่ตอนนี้จำต้องทำหน้าที่สารถี บังคับรถม้าพาเพื่อนหน้าตี๋และเพื่อนต่างแคว้นอีกสองไปยังบ้านชิอินะทางเหนือ
ซาอิ รู้สึกว่าละแวกนี้ไม่มีรถม้าเลย “ทำไมไม่มีรถม้า หรือม้าเลยครับ ริวโอซัง”
“คงที่จะเลี้ยงม้าล่าย นอกจากพวกทหารตำรวจและขุนนาง ต้องเป็นพวกบ้านรวยและมีพื้นที่มากพอหรือไม่ก็พวกที่มีกิจที่ต้องใช้ม้า เท่านั้นแหละที่จะมีม้าเอาไว้ใช้ล่าย  ส่วนมากคนแคว้นนี้จะเดินไม่ก็นั่งรถราง หรือ รถไฟไป”
“สะดวกดีนะครับ”
“ช่าย เพราะแคว้นเอโดะมีอาณาเขตกว้างใหญ่ บางทีก็มีรถม้ารถเกวียนรับจ้าง”
“ทำไมพวกเราถึงไม่นั่งรถไฟหรือรถรางไปล่ะครับ”
“บ้านของอาบันไซกับอาเบนิ จะเป็นย่านที่พวกตระกูลเก่าอยู่กัน ไม่มีรถรางหรือรถไฟหรอก ต้องนั่งรถม้าหรือขี่ม้ามาเท่านั้นแหละ ”
“ย่านตระกูลเก่า”
“ถูกเลี่ยว บ้านอั๊วก็อยู่ย่านนี้แหละ”
ทำเอาในใจซาสึเกะหดหู่ เพราะตามศักดิ์ฐานะตระกูลแล้ว ซากุระเป็นคนตระกูลใหญ่ แถมมีตำแหน่งใหญ่ทางการทหารอีก เธอน่ะใหญ่กว่าคาเงะด้วยซ้ำ แต่ทำไมบางอย่างถึงไม่ใหญ่ตามหน้าที่ ทำไมถึงแบนราบกว่าคัพบีล่ะ ตอนแรกก็ว่าเป็นดอกไม้งามหนามแหลม ในตอนนี้ก็ประดุจดอกฟ้าที่มีโคตรหนาม
คู่แข่งที่มี ผู้ชายก็พอทน ผู้หญิงก็พอไหว แต่คู่แข่งที่เป็นผีนี่น่าหนักใจ น่าหนักใจที่สุด!
ริวโอมองซาสึเกะที่นิ่งเงียบ ก็พอเดาออก ...หน๊อยแน่ อั๊วไม่ยอมแพ้ลื้อหรอก ไอ้หัวเป็ด!...
ชั่วโมงต่อมา ทั้งสี่ก็มาถึงบ้านชิอินะทางเหนือ ซาสึเกะสังเกตว่าบ้านหลังนี้ดูหรูหราไม่แพ้บ้านฝั่งใต้เลยสักนิด แถมรู้มาว่าที่นี่มีบ่อน้ำพุร้อนธรรมชาติอีก ...อย่างกะโรงแรม...
พอรถม้าแล่นมาถึงหน้าประตูบ้านก็มีพ่อบ้าชรามาเปิดประตูให้
“เชิญครับ คุณชาย”
หนุ่มผมชมพูลงจากรถม้าเช่นเดียวกับผู้ร่วมทาง “ซากุระล่ะครับ”
“อยู่ห้องนั่งเล่นครับ เชิญ กระผมได้เตรียมและชุดสำหรับทุกคนแล้ว”
ชายหนุ่มทั้งสี่ได้เข้าไปในบ้าน โดยสามหนุ่มผู้เป็นแขกเดินตามพ่อบ้านไป ซาสึเกะก็พบว่าที่ห้องของเค้ามียูกาตะสีน้ำเงินเข้มลายกลีบซากุระสีขาววางไว้พร้อมโอบิสีฟ้าอ่อน พอสัมผัสเนื้อผ้า รู้เลยว่าเป็นไหมชั้นดีไม่นึกว่าตระกูลนี้จะใช้ของดีแบบนี้ ชายหนุ่มผลัดเปลี่ยนชุดอย่างคล่องเพราะใช้ซูซาโนโอะช่วย
พอมาที่ห้องรับแขกตามคำบอกของพ่อบ้านก็เห็นสาวผมแดงที่เจอตอนร้านยากำลังร้องเพลงกับเรม ส่วนซากุระก็ทำหน้าที่บรรเลงซามิเซ็งโดยมีอิโนะนั่งฟังไปพลางกินขนมไป
ซากุระครั้งนี้เธอแต่งยูกาตะสีแดงลายแมวขาว ดูน่ารัก แต่ถ้าไม่รู้จักเค้าคิดว่าเธอเป็นหนุ่มน้อยน่ารักนะเนี่ย บ้าเอ๊ย จะผู้ชายไปไหม นั่งก็ไม่เหมือนผู้หญิงแล้ว  จะเห็นกางเกงในแล้ว
 “ชั้นอยู่นี่ ซาสึเกะ”เสียงหวานร้องเรียกทางด้านหลัง ก็เห็น สาวผมชมพูยูกาตะแดงลายแมวขาวกำลังนั่งอ่านตำราอย่างเรียบร้อย
พอหันไปหาคนที่เล่นซามิเซ็งที่มองหน้าเค้า ก็เห็นว่าตานั้นเป็นสีฟ้า “ชั้นคาโอรุ...”
อิโนะแอบขำ ไม่นึกว่า คนอย่างอุจิวะ ซาสึเกะ จะแยกสองแฝดต่างขั้วไม่ออก ถ้าเป็นเธอมาเจอก็คงจะแยกไม่ออกเช่นกัน แหม เล่นแต่งยูกาตะเหมือนกันเลยนี่นา...
“แต่งเหมือนกันเลยนะ...”
สาวผมชมพูละจากการอ่านหนังสือ “ก็นี่เป็นชุดที่ชั้นชอบที่สุดนี่นา เน๊อะ”
ชายหนุ่มวางซามิเซ็งไว้ข้างตัว“ใช่เลย ชุดนี้ ท่านตาสั่งตัดให้เป็นพิเศษ ท่านเป็นคนที่เลือกผ้าให้เอง”
“คุณปู่โทชิกิเหรอ”
“นี่ไปบ้านตาชั้นแล้วเหรอ ว้าว! ไม่กลัวพวกคนใช้ด้วยแฮะ”
อิโนะเอียงคอสงสัย”พวกคนใช้ น่ากลัวมากเหรอคะ”
สาวผมชมพูเฉลย”ก็พวกนั้นคือผีน่ะสิ” คำพูดของหญิงสาวดูราวกับว่าเป็นเรื่องปกติ สาวผมทองหน้าซีดนิดๆ “ทำไมเธอดูไม่กลัวเลยล่ะ”
สาวผมชมพูยักไหล่ ก่อนจะยิ้มอย่างมีเลศนัย “ไม่มีอะไรน่ากลัว บางตัวออกจะน่ากินด้วยซ้ำ”
คาโอรุเดินมาตบกบาลไปหนึ่งที “บ้า นี่หิวใช่มั้ย”
“เจ็บนะตาบ๊อง ชั้นเป็นผู้หญิงนะ”
หนุ่มผมพูทำหน้าหน่ายๆ”ผู้หญิงที่ไหน หล่อแบบเธอบ้าง!หน้าตาหล่อยังไม่พอ เมพทุกอย่าง ทั้งบุ๋น บู๊ แถมนมแบนเป็นกระดานโต้คลื่น จะหล่อเกินไปแล้ว”
...
‘อ๊ากกกก!/ปล่อยชั้นนะ!!”คาโอรุที่ตอนนี้โดนสาวผมชมพูใช้แส้รัดตัวจนกระดิกไม่ได้
“นมแบนแล้วไปหนักส่วนไหนของแกวะ”เสียงเข้มๆปนเหี้ยมๆเอ่ยขึ้นจากร่างบางผมชมพูที่ตอนนี้เหยียบหลังญาติหัวชมพูปากหมา ก่อนจะเพิ่มน้ำหนักที่เท้า
“โอ๊ย! ยัยบ้าปล่อยนะ”
แต่แทนที่จะปล่อยเธอกับขยี้ซ้ำ
ริรินที่เงียบต้องปราม “เอาน่าน้องสาว เธอก็รู้ว่ามันปากหมาแบบนั้น ปล่อยมันไปเถอะ พี่รำคาญ ช่วงนี้หงุดหงิดง่ายรึไง”
“นิดหน่อยค่ะ เลยมาแช่น้ำร้อนที่นี่”
ซาสึเกะเริ่มรู้สึกเห็นอนาคตรางๆของตนแล้ว ...ท่าทางจะหงุดหงิดจริง...แต่ดูเหมือนว่าหญิงสาวจะเกรงใจญาติผู้พี่คนนี้จริงๆ
ไม่นานริวโอ ซาอิก็เปลี่ยนชุดเข้าในห้อง โดยที่ไม่ทันสภาพเพื่อนหัวชมพูโดนขย้ำ
สองแฝดต่างขั้วกำลังทำกิจต่างกัน คนหนึ่งเล่นดนตรี อีกคนอ่านตำราพิชัยสงครามฉบับประยุกต์
ริวโอแยกออกทันทีว่าใครเป็นใครเพราะอุปนิสัยของทั้งคู่ช่างแตกต่าง
“อาเบนิ ลื้ออยู่บ้านแล้วนะโว้ย ลื้อจะอ่านหนังสือเครียดๆทำไม”
“จะให้ชั้นอ่านหนังสือโป๊รึ”
ซาอิตะลึงเพราะหนุ่มตี๋ทักถูกคน เพราะสองแฝดแต่งเหมือนกันมาก
“แหมๆ อั๊วไม่อยากให้ลื้อเครียดนี่นา ว่างๆไปหาสาวๆดีมั้ย หรือไปทำงานเป็นโฮสต์ดี”
“แปลกจังทำไมนายเอาใจชั้นขนาดนี้”เสียงหวานๆดังจากคนที่เล่นซามิเซ็ง
งานนี้ทำเอาคนที่นั่งเฉยๆอย่างซาสึเกะ อิโนะและซาอิงงเป็นไก่ตาแตก ตกลงคนไหนคือซากุระ คนไหนคือคาโอรุ
“ลื้ออย่าแกล้งดัดเสียงน่า อาบันไซ อั๊วขนลุก”
สองแฝดระเบิดหัวเราะพร้อมกัน”ฮ่าๆ”
หญิงสาวปิดหน้าหนังสือ “หาอะไรเล่นดี นานๆจะชวนเพื่อนมาที่บ้าน”
เรมเอ่ยขึ้น”ไม่เอาโชกุนแล้วนะครับ ครั้งที่แล้วแย่เลย”
“นั่นสิน้า...เล่นเกมส์อะไรดี”ริรินนึกอยู่ครู่ ”ปาลูกดอก เป็นยังไง”
ชายหนุ่มส่ายหน้า”ตุ๊ดอ่ะ”
‘ชิ้ง’ มีดสั้นเฉียดหน้า
“ปาเป้าถ้าจะดีนะ”สาวผมแดงชูมีดสั้นออกมา
สาวผมชมพูเริ่มเลื้อยนอน”ใครจะเล่นอะไรก็เล่นไปนะ ช่วงนี้ปวดเมื่อยจัง “
เรมเสนอบ้าง“ดวลเหล้าดีมั้นครับ”
“เดี๋ยวลงแช่น้ำก็แย่หลอก”
อิโนะเสนอบ้าง “ร้องคาราโอเกะล่ะ ที่นี่มีคาราโอเกะไหม”
คาโอรุหูผึ่ง”มีๆ ไม่ได้ร้องคาราโอเกะนานแล้วนะ”
ชายหนุ่มหันไปสั่ง”ใครอยู่ข้างนอกไปเครื่องคาราโอเกะมาที”
“ครับ”
ไม่นานเหล่าคนใช้ก็นำชุดคาราโอเกะมาให้พร้อม
“ใครจะร้องคนแรก”คาโอรุถามอย่างอารมณ์ดี
ริวโอมองไปที่คนเสนอ”ก็ต้องคนเสนอแหละเน้อ”
“อิโนะ เธอก็โชว์เสียงหน่อย ชอบไปร้องคาราโอเกะกับไปโฮตส์นักนี่นา”
สาวผมทองหน้าแดง “นี่ยัยโหนกพูดอะไรน่ะ”ซาอิมองอย่างไม่พอใจ
อิโนะพอรู้ว่าแฟนหนุ่มเริ่มโกรธก็เสเปลี่ยนเรื่อง”เลือกเพลงดีกว่าๆ”
เสียงร้องเพลงก็ดังขึ้น ซาสึเกะไม่อยากร้อง เค้าสังเกตว่าซากุระเอาแต่นอนนิ่ง...มันนิ่งมากราวกับตาย
คาโอรุละจากวงคาราโอเกะมาหาญาติสาว แล้ว...
“ฮ่าๆก๊ากๆ ปล่อยนะ ปล่อย”หญิงสาวพยายามจะดิ้นหนีฝาแฝดที่นั่งทับบนตัวแถมจั๊กจี๊ที่เท้าอย่างมันส์มือ
“เอาคืนที่เธอเหยียบหลังชั้นไง ยัยซาดิส”
คนโดนจั๊กจี้พยายามดิ้นทั้งๆหัวเราะเพราะกลั้นไม่ไหว สุดท้าย...
“ซากุระ!”ซาสึเกะร้องเสียงหลงเมื่อสาวเจ้าแน่นิ่งไป
“หัวเราะมากจนวิญญาณหลุดแฮะ”หนุ่มหัวชมพูเอ่ยราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติและลุกออกจากตัวของแฝดหญิง
ทันทีที่ลุกออกจากตัวบาทางามๆก็กระแทกเข้าที่หน้าของชายหนุ่มหัวชมพูกระเด็นไปทิ่มประตูเลื่อน
ซากุระกระเด้งตัวขึ้น”ประมาทนะนาย”
ซาอิเอ่ยยิ้มๆ”เล่นแรงนะครับ คู่นี้”
เรมเอ่ยอย่างไม่ยีระ”ประจำครับ”
จากนั้นสองแฝดก็ทะเลาะกัน
เมื่อเล่นกันได้สักพัก ก็ถึงเวลาที่จะไปแช่น้ำ แต่แล้ว....ขณะที่กำลังจะไปอาบน้ำชำระเหงื่อหลังจากออกกำลัง (เพราะก่อนหน้านั้นสองแฝดตีกันจนเลยเถิด ทำให้คนรอบข้างต้องออกมาห้าม กว่าจะแยกได้ เหงื่อตก)
“ลูกแม่!”เสียงอันทรงอำนาจดังขึ้น
สองแฝดสะดุ้งโหยงก่อนจะหันมาพร้อม “แม่/คุณอา”
เมบุกิเท้าสะเอว มองหน้าลูกสาวและหลานชายสลับไปมา “หนีแม่มาที่เอโดะ รู้มั้ยว่าแม่เป็นห่วงแค่ไหน”เธอวิ่งเข้ามาจะกอดลูกสาวแต่ “ขอชะแลบไปหาหลานก่อน...”
“แม่!!”หญิงสาวร้องเสียงหลง ประดุจหมาน้อยที่ถูกทิ้งท่ามกลางสายฝน
คาโอรุกอดอาสาวด้วยสีหน้าระรื่น “รักอาครับ”
“น่ารัก มีแฟนแล้วสินะ”
จบประโยคทำเอาหนุ่มผมชมพูคลายอ้อมกอดถอยหนีแทบไม่ทัน
“อ้าว...หลานอายุยี่สิบแล้ว หมดหวังที่จะอุ้มหลานจากซากุระแล้ว หลานน่าจะหวังได้ ลูกเองก็เหมือนกัน ละจากงานแต่งงานหาทายาทเลยนะ นี่ลูกคนอื่นเค้ามีเมียมีลูกหมดแล้ว”
สองแฝดเอ่ยพร้อมกัน”พวกเรายังไม่อยากแต่งนะ!!”
 “แม่เห็นบ้านอื่นแต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาแล้วนะ ที่สำคัญ พ่อเราไปไหน!”
“อยู่บ้านทางใต้ค่ะ”
หน้าของเมบุกิซีดลงเพราะไม่ถูกกับผี “แสบนักนะ ไอ้แก่”
สองแฝดกอดกันกกลมด้วยความกลัว ถึงจะเก่งแค่ไหนแต่ แม่ คือผู้อยู่เหนือทุกสิ่ง นั่นคือสิ่งที่คนนอกมองเห็นในงานนี้...
คาโอรุสบถเบาๆ“เฮ้ย ใครคาบข่าวไปบอกอาวะ”
ซากุระมองไปที่ซาสึเกะอย่างคาดโทษส่วนคนโดนคาดโทษกลับรู้สึกอะไร ก่อนจะจ้องมองบางสิ่งที่อยู่ใกล้ๆขาของแม่ “ปั๊กคุง...”
เจ้าหมาหน้าย่นสะดุ้งเมื่อโดนสาวผมชมพูคาดโทษ”ไรวะ แค่มาพร้อคุณป้าคนนี้เท่านั้น อีกอย่างไปรายงานคาคาชิแล้ว เค้าฝากบอกว่า อนุญาตให้ลางานและบอกว่าดูแลตัวเองด้วย โฮ่ง”
“ไม่ต้องไปโทษใครเลยนะ และนี่จะไปไหน ต้องทำงานอีกรึเปล่า”เมบุกิคาดคั้นบุตรสาว
“พรุ่งนี้ไปที่สำนักงานแต่เช้าค่ะ เหลืองานอีกมากที่ยังไม่ชำระ”
“เอาเถอะ คราวหลังถ้าเคลียร์ทุกอย่างแล้วส่งข่าวมาให้แม่บ้าง และลูกตามพ่อมาที่นี่เดี๋ยวนี้!”
“ค่า!!”
คาโอรุมองตาแป๋ว “เดี๋ยวลุงก็มาแล้ว”
“ห๋า?”
“นั่นไงครับ”คาโอรุชี้ไปที่ด้านหลังอา พบคิซาชิที่ในมือถือถังน้ำใส่ปลาทะเลมากมายและเบ็ตตกปลาคู่ใจ เหตุที่รู้ว่าชายคนนี้เพิ่งไปทะเลเพราะกลิ่นน้ำเค็มหึ่งน่ะสิ
“ไอ้แก่!!”
“เฮ้ย แม่ มาได้ไง”
“นั่งรถไฟมา แอบมานั่งดริ๊งเหรอตาแก่!!”
“เปล่านะ แค่เป็นห่วงลูกกับหลานน่ะ และนี่ก็ไปตกปลามา กะจะมาย่างกินน่ะ มาก็ดีแล้ว มาทำบาบีคิวซีฟู้ดนะ นี่ชวนคิโยโกะมาด้วย”คิซาชิส่งสายตามาทางลูกสาว
ซากุระรีบเข้ากอดเอวแม่พร้อส่งสายตาออดอ้อน “แม่จ๋าเราไม่ได้อาบน้ำด้วยกันนานแล้ว หนูขัดหลังให้แม่เอง”
“ก็ได้”
“มาแล้วจ้า”เสียงใสของสาวผิวน้ำผึ้ง ผมสีลูกกวาดยาวละสะโพก นั่นคือ ชิอินะ คิโยโกะ คุณแม่คนสวยของคาโอรุ “อ้าว พี่เมบุกิมาด้วยเหรอ”
“อ่าจ้ะ ยังไงก็ต้องมาตามคุมพี่ชยของเธอน่ะนะ ลูกน่ะไม่ค่อยห่วงหรอก เป็นเด็กดีและผัวนี่สิ แอบไปนั่งดริ๊งมารึเปล่าก็ไม่รู้”
สาวผิวเข้มดันหลังพี่สาว”ไปๆ ไปแช่น้ำกันเถอะ”
บ่อน้ำพุร้อนของบ้านชิอินะ ถือว่าใหญ่มากและถูกแบ่งออกเป็นสามโซน ชายหญิงและรวม  ราวกับโรงแรมหรู
อิโนะมองสภาพรอบบ่อน้ำด้วยตาเป็นประกาย “หรูมาก อย่างกะโรงแรม”
“อีกหน่อยก็ทำเป็นโรงแรมแล้วแหละ”ริรินเอ่ยอย่างอารมณ์ดี
“จริงเหรอคะ”
“ถามเจ้าของเอาเลย”
อิโนะเห็นเมบุกิและคิโยโกะออกมาโดยนุ่งผ้าขนหนู เธอสังเกตว่า คุณน้าทั้งสองสะบึ้มกว่าที่เห็นภายนอกมาก แต่ทำไมเพื่อนของเธอกลับไม่ได้มรดกอันนี้มาเลย ขนาดริรินที่เป็นลูกพี่ลูกน้องยังบึ้ม เธอสังเกตว่าซากุระนั้นเหมือนอา มากกว่าแม่เสียอีกจะเหมือนแม่ก็ตรงสีผิวและสีตานี่แหละ นอกนั้นทั้งใบหน้าสีผม รูปร่างสูงเพรียวนี่ เหมือนอามาก จะว่าไปอากับพ่อของซากุระถือว่ามีใบหน้าที่คล้ายกันราวกับพิมพ์เดียว
ทางด้านหนุ่มๆ
“เออ ขอบใจมากหลานชายที่ช่วยขัดหลังให้”คิซาชิรู้สึกสบายตัวมาก เพราะเรมอาสาขัดหลังให้
ซาสึเกะมองหนุ่มผมเงินอย่างไม่พอใจ ไม่นึกว่าคนนิ่งๆอย่างเรมจะเป็นคู่แข่งเค้าด้วย แถมยังเข้าหาผู้ใหญ่เก่งอีก
ริวโอก็ไม่นึกว่าเพื่อนรักจะเข้าหาทางพ่อของหญิงสาว
คาโอรุกลับนอนแช่น้ำอย่างสบายใจ
ซาอิเผอิญหันไปก็พบ “ช้างน้อยใหญ่ดีนะ”
บุ๋มๆๆๆๆๆๆ
“ดูให้พอเลยนะ”คาโอรุจัดการจับนินจาผิวซีดกดน้ำอย่างไร้ความปราณี(ง่ายๆกะจะเอาให้ตายนั่นแหละ)
เมื่อกดน้ำจนหนำใจแล้ว ก็ปล่อยให้นินจาผิวซีดเป็นอิสระ
“แค่กๆ”ไหงโหดขนาดนี้
ซาสึเกะมองดูคนผมสีหวานที่เพิ่งกดน้ำคนมา โหดว่ะไอ้นี่...ผิดกับหน้าตา
คิซาชิชมเป๊าะ “เยี่ยม...สมกับเป็นหลานลุง โหดได้ใจมาก...”
ริวโอเข้ากระซิบข้างๆซาสึเกะ”อั๊วรู้เลยว่าอาเบนิโหดได้ใครมา...”
เรื่องนี้เค้าเห็นด้วยอย่างที่สุด แต่สังเกตดีๆ ซากุระเหมือนอาของเธอมาก...ซึ่งอาของเธอก็เหมือนพ่อของเธออย่างกะฝาแฝด จะพูดให้ถูก คุณอาคิโยโกะก็คงจะเป็นคุณคิซาชิในเวอร์ชั่นหญิง  จะต่างก็ตรงสีผิวและสีตา ดูเหมือนว่านิสัยของซากุระจะโหดได้โล่มาจากพ่อ แต่นิสัยผูนำนักวางแผนอย่างใจเย็น มากเล่ห์ได้ใครมา?และที่สำคัญตั้งเค้าสังเกตว่าพวกผู้ใหญ่มักจะคะยั้นคะยอให้สองแฝดแต่งงาน มีเหตุผลอะไร
“คุณคิซาชิครับ”                                          
“มีอะไรรึ?ไอ้หนุ่ม”
“ทำไมถึงได้เค้นซากุระให้แต่งงานล่ะครับ”
“อ๋อ เพราะชาวเอโดะนิยมแต่งงานกันเร็ว ปกติอายุสิบห้าก็แต่งกันแล้ว”
ทำเอาซาสึเกะและซาอิตาโตโอ้โห...แม่เจ้า!...
ริวโอหรี่ตาถาม”แล้วคุงพ่อแต่งเมื่อไหร่อ่าครับ”
“ยี่สิบ....”
“ห้า...”
เสียงหวานๆของคิโยโกะดังแว่วมา...
คิโยโกะเอ่ยบางอย่างออกมา “ชั้นว่า เด็กๆจะแต่งงานเมื่อไหร่ก็ขึ้นอยู่กับพวกเค้านะ อย่าไปเค้นเลย”
คนเป็นพี่ชายตอบน้องสาว “คิโยโกะ ลูกชั้นลูกเธอ หน้าตาก็ดี การงานก็ดี น่าจะเป็นฝั่งเป็นฝาได้แล้ว ยิ่งวันก่อนชั้นมีคนมาขอดูตัวยัยแสบ เนี่ยต้องไปดูตัวอีกสองวัน”
คาโอรุโพลงทันที “มันเป็นใครครับลุง!!!ใครที่สติดีพอจะดูตัวยัยบ้านั่น”
“ชิโอะ ว่าที่กรมราชทัณฑ์ น่ะสิ”
ซาสึเกะสะอึก “ไอ้หมอนี่...”
สองหนุ่มที่เหลือเดือดปุดๆ
คาโอรุได้ทีก็วีนทันที “หมอนั่นสติดีรึเปล่า! ยัยบ้านั่น มันโหด อารมณ์เอาแน่ไม่ได้ คิดอะไรใครก็เดาไม่ออก บอยแมนสาวตรึม จะชายก็ไม่ใช่หญิงก็ไม่เชิง อึด ถึก ทน /โอ๊ย!ลุง!!”ชายหนุ่มกุมหัวที่ถูกเขก
“ว่าซะเสีย อายุจะยี่สิบแล้ว ยังโวยวายเป็นเด็กไปได้ ไอ้หลานคนนี้นิ สงสัยต้องมาอบรแกบ่อยๆแล้วสิ”ชายวัยกลางล็อคนิ้วเตรียมสั่งสอนหลานชายบังเกิดเกล้า คาโอรุจำต้องว่ายน้ำหนีลุงทันที
แต่คำพูดของแม่ทำเอาชายหนุ่มดำน้ำหนีแทบไม่ทัน “พี่อย่าไปดุคาโอรุเลยแบบนี้เค้าเรียกว่า หึงหวง แต่ทำปากร้ายไปงั้นแหละ”
คนที่เหลือมองหนุ่มผมชมพูที่ดำน้ำหนี ตอนนี้ตัวของเค้ากลายเป็นสีชมพูเข้ม
สำหรับซาสึเกะ ถึงจะรู้อยู่แล้วแต่ก็อดจะช็อคไม่ได้ คาโอรุถึงจะปากแข็งแต่ไม่กล้าแสดงออก อาจเป็นเพราะมีสายเลือดเดียวกัน เป็นฝาแฝดแต่ก็ไม่ใช่ฝาแฝด
“ยัยซากุระไปนอนตายตรงไหนนะ”เสียงอิโนะดังแว่วมา
“จริงๆเลยนะหลานคนนี้ โหมงานหนักจนนอนหน้าทิ่มที่ไหน”
“มาซาทีสิลูก”
“มาแล้วค่า...”
แต่แล้วเสียงวี้ดว้ายของอิโนะและเมบุกิก็ดังขึ้น
“มาซะทีนะ”
“โทดทีๆ”
“อกใหญ่ขึ้นมากเลย ซากุระ โตช้านะเรา”
“จะบ้าเหรอ จ้องหน้าอกชั้นทำไม”
“หลานชั้นท่าจะเหมือนพี่เมบุกิ ก็ตรงนี้ล่ะมั้ง หน้าอกโตช้า ใหญ่เกินตัวไปนะเรา”
คาโอรุโพลงขึ้น “ไม่จริง ตอนสิบสี่ เราอาบน้ำด้วยกัน ยัยนี่ยังคัพเออยู่เลย”
คิโยโกะ“แม่ไม่ได้โกหกนะลูก ตอนนี้ซีพลัส”
ซากุระ“คุณน้าอย่า อาย!!”
เมบุกิ“อายทำไม ลูก ลูกแม่มีของดีต้องอวด”
ซากุระ“แม่!!!”
ริริน“ใหญ่ นิ่ม พี่ชอบจัง”
คิซาชิมองหน้าของหนุ่มๆ ทุกคนล้วนหน้าแดง ก็ส่ายหน้า “นี่ ชั้นเห็นหน้าอกลูกมันแบนเป็นกำแพงเมืองจีน แล้วมันจะตู้มได้ยังไง”
ริริน “ผ้ารัดหน้าอกค่ะคุณอา  รัดแน่นมากขนาดนั้นไม่อึดอัดเหรอ”
ซากุระ“ช่างชั้นเถอะน่า เวลาทำงานมันสบายตัว!”
น้ำเสียงของซากุระแฝงไว้ด้วยความโกรธ
คาโอรุตะโกนลั่น “ตูจะเผาผ้ารัดหน้าอกทิ้งให้หมดเลย!! แม่ง!!หลอกให้ตูทำใจรักคนนมแบนตั้งนาน!!ไอ้หนองโพ!”
“โป๊ก!!!!/อ๋อย...”
ถังไม้กระแทกเข้าที่กลางหัวหนุ่มผมชมพูจังๆจนคนโดนปาสลบกลางน้ำ ผู้โยนคือคิซาชิ “หายบ้าสักที รำคาญ เสียงนี่ทำเอาขี้หูชั้นเต้นเลย แน่ะ”
ไม่นานเมื่อผู้ใหญ่ทั้งสาม(คิซาชิ เมบุกิและคิโยโกะ)รู้สึกว่าแช่น้ำพอแล้วก็ขึ้นจากบ่อ
และแล้วมหกรรมสามสาวสวยเล่นจับหน้าอกก็เริ่มขึ้น
“ว้าย พี่ริรินอย่าจับนะคะ ปล่อยนะยัยโหนก”อิโนะวีนเมื่อโดนริรินจับหน้าอก ส่วนซากุรจับก้นงอนๆเข้า
“อิโนะจังก็ใช่ย่อยนะ...หุหุหุ”
“ขอเอาคืนบ้างล่ะยัยหมู อู้หู ก้นเด้งแบบนี้ ใครได้เป็นแฟน ขึ้นสวรรค์ชั้น7แน่เลย...”
“อร๊ายยยย...”
งานนี้ซาอิเลือดกำเดาพุ่ง ทันทีที่อิโนะครางออกมา
ริวโอสมน้ำหน้า”ลามกจริงๆอาซีด เลือดกำเดาไหลเป็นน้ำตกไทรโยกเลี่ยว”
ซาอิเอามืออุดเลือดที่ทะลักจากจมูก“ทีพวกคุณล่ะ พอรู้ว่าคุณซากุระหน้าอกใหญ่ แดงทั้งหน้าทั้งตัวเลย คุณก็เหมือนกันคุณซาสึเกะ!”
ซาสึเกะไม่เถียง เค้าแทบอยากจะปีนไปดูให้เห็นกับตาซะเดี๋ยวนี้ แต่ไม่อยากโดนเจี๋ยนหรอกนะ
หลังจากอาบน้ำเสร็จ....
อิโนะอาศัยความไว ชิงนำผ้ารัดหน้าอกไปได้ ทำเอาเจ้าของกัดันกรอดๆ
ซากุระจำใจต้องออกมาโดยสวมแค่กางเกงใน ชุดยูกาตะสีแดงลายแมว โดยไม่ได้รัดผ้ารัดหน้าอก(ปกติใช้ผ้ารัดแทนเสื้อใน)
“ไม่สบายตัวเลย”ไปเอาผ้ารัดที่ห้องนอนก่อนดีกว่า
หญิงตัดสินใจเดินแยกไปที้องนอน ก็ต้องได้กลิ่นไหม้ๆลอยมา พอวิ่งไปที่ ที่มาของกลิ่น ก็เห็นฝาแฝดและซาสึเกะกำลังเผาอะไรบางอย่าง นอกบ้าน
“ทำอะไรน่ะ!”
คาโอรุเอาไม้เขี่ย”เผาผ้ารัดหน้าอกน่ะสิ แหม เป็นเชื้อไฟเผามันได้ดีเชียว”
งานนี้เส้นความอดทนขาดผึ่งทันที เธอตรงเข้าไปจิกผมของสองหนุ่ม
“เฮ้ย!/ทำอะไรน่ะซากุระ”
“ตายซะ!!”ซากุระออกแรงทุ่มสองหนุ่มลงกับพื้น ก่อนจะปัดมือ “ชั้นจะทำยังไงก็เรื่องของชั้น!เจ้าพวกบ้า”
...พรุ่งนี้ต้องไปซื้อของที่ห้างซะแล้วสิ...
คาโอรุลุกขึ้นปัดเศษดินที่เลอะที่หน้า “แรงเยอะวุ้ย พอๆกับริวโอเลย”
ซาสึเกะลุกขึ้นนั่ง “ทำไมถึงโกรธด้วยนะ ผู้คนไหนก็อยากมีอกตูมๆทั้งนั้น”
“ยัยนั่น คงไม่ชอบตอนที่วิ่งแล้วหน้าอกมันกระเด้งล่ะมั้ง ถ้าไม่เชื่อนายก็ลองแปลงร่างเป็นผู้หญิงนมตูมแล้ววิ่งดู”
...
ซากุระมาที่ห้องอาหารที่เปิดให้เห็นนอกระเบียงบ้านที่เหล่าคนใช้กำลังย่างปลานำมาเสริฟให้ทุกคน เธอรู้สบายใจจนเผลอยิ้มบางๆ...ถ้าเหตุการณ์มันสงบ สนุก แบบนี้ตลอดไปก็ดีสิ...อีกไม่นานความวุ่นวายต่างๆต้องมาหาเธอแน่...