Fic naruto ภาค พายุโลหิต

“เหนื่อยโคตรๆ”ร่างบางเล็กของหญิงสาวผมสีชมพู ผู้ที่ได้ชื่อว่า เป็นวีรสตรีแห่งสงคราม ที่ในตอนนี้ล้มตัวนอนบนเตียง วันนี้เธอชำระงานของเธอและส่วนของยัยเพื่อนตัวแสบ(อิโนะ)เสร็จ  .ในตอนนี้แรงหมด
“ขอนอนพักเอาแรงหน่อยก็แล้วกัน ยอด! อายุเราเพิ่งจะยี่สิบ ทำไมเหมือนสี่สิบฟะ”เธอพยายามพลิกตัวให้นอนหงายเพื่อให้หายใจสะดวก
เมื่อเข้าสู่ห้วงนิทรา
ตูม!!!ตูม!!!
เสียงระเบิดอันดังสนั่น ปะปนด้วยเสียงฟันดาบและเสียงร้องอันโหยหวน
...เสียงอะไรน่ะ ดังจัง...
‘อย่าตายนะ เพื่อน แกต้องรอดนะโว้ย!’
...เสียงเหมือนเจ้าบ้านั่นเลย...
‘ลูกแม่ โถ่ ’
...เสียงร้องไห้นี่ เหมือนแม่เลย เกิดอะไรขึ้นเหรอ แม่เป็นอะไร...
ซากุระรู้สึกว่า ตัวเองยืนอยู่บนทะเลเลือด
“อ๊ะ”มีบางสิ่งมากระทบกับเท้าของเธอ  สิ่งนั้นชุ่มไปด้วยเลือด
ร่างบางสั่นสะท้าน ก่อนจะหยิบสิ่งนั้นขึ้นมา
“กรี๊ดดดดดดดดดด!”
‘เฮือก!’
“แฮ่กๆ”ร่างบางสะดุ้งเฮือก เหงื่อโทรมกาย
“ซากุระเกิดอะไรขึ้น” ฮารุโนะ คิซาชิ พุ่งเข้ามาในห้องนอนของบุตรสาวพร้อมๆกับฮารุโนะ เมบุกิ
“มีอะไรเหรอค่ะ คุณพ่อคุณแม่”
“ก็ พ่อได้ยินเสียงลูกกรี๊ดนี่นา”ผู้เป็นพ่อมีสีหน้ากังวล
หญิงสาวยิ้มน้อยๆ”หนูแค่ฝันร้าย ก็เท่านั้นเอง ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”
“ถ้ามีอะไรก็ปรึกษาพ่อกับแม่ได้ตลอดเลยนะลูก”เมบุกิเข้ามากอดลูกสาว
“หนูไม่เป็นอะไรจริงๆค่ะแม่ คุณพ่อกับคุณแม่นอนพักเถอะค่ะ หนูเองก็จะนอนพักเหมือนกัน”
“ฝันดีนะ ลูก”เมบิกิเข้ามาสวมกอดลูกสาว
“เช่นกันค่ะ”
เมื่อพ่อกับแม่ออกจากห้องไปแล้ว ร่างบางก็ล้มตัวนอนอีกครั้งในหัวของเธอในตอนนี้กลับนึกถึงแต่ภาพในความฝัน ความฝันที่เธอมาถือศีรษะของคนๆนั้น
“เกิดอะไรกับนายรึเปล่านะ...เพื่อน”
วันต่อมา...
สำหรับซากุระแล้ว ในวันหยุด คงไม่มีอะไรดีมากไปกว่า นั่งอ่านหนังสือในป่าที่เงียบสงบ
เธอกระโดดขึ้นมาบนต้นไม้นำหนังสือและมือกลางวันที่เตรียมมาวางไว้ข้างๆ
“แดดไม่ร้อนแฮะ ดีจะ...”
ตาสีมรกตเหลือบไปเห็นบางสิ่งที่กำลังบินมา อย่างรีบร้อน
เธอรีบผิวปากเพื่อที่จะเรียกมันมา
เจ้าอีกาขาวบินร่อนลงมาเกาะแขนของเธออย่างอ่อนล้า
“ไม่ได้เจอกันนานนะ ชิกิ หิวล่ะสิ รอเดี๋ยวนะ ชั้นพกข้าวปั้นกับน้ำมาพอดีเลย”เธอปล่อยให้เจ้าอีกาเผือกลงจากแขนเธอ จากนั้นก็รินน้ำส่งให้พร้อมข้าวปั้นหนึ่งก้อนให้เจ้าอีกาเผือกกิน ซึ่งมันก็กินอย่างหิวกระหายเลยทีเดียว
“ชิกิ ค่อยๆกินนะ เดี๋ยวสำลัก”
หญิงสาวค่อยๆดึงสารที่ผูกกับขาของเจ้ากาเผือกมาดู ในขณะที่เจ้าอีกากินข้าวปั้นกับน้ำที่หญิงสาววางไว้ให้
หญิงสาวรู้สึกตกใจกับเนื้อหา “ชิกิ...หมอนั่น”
“สวัสดีครับ คุณซากุระ”ซาอิทักทาย
เสียงทักของเพื่อนร่วมทีมทำให้หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะชะโงกหน้าไปทักทายเพื่อนร่วมทีมที่อยู่ไม่ไกล”อ๊ะ ซาอิ หวัดดี”
“ทำอะไรอยู่บนนั้นครับ”
ซากุระรู้สึกโล่งที่ตอนนี้ซาอิไม่เห็นชิกิ เพราะมันมาหลบหลังเธอแล้ว “อ่านหนังสือน่ะ”...ดีนะ ที่ชิกิมันแสนรู้ราวกับคน...
“เหรอครับ เข้าใจหาที่อ่านนะครับ ผมขออ่านด้วยคนสิ”
หญิงสาวเอ่ยแซว“เดี๋ยวยัยหมูก็หึงหรอก”
“หึหึ ผมไม่กลัวหรอกครับ ว่าแต่ คุณเห็นนกสีขาวตัวใหญ่ๆบินผ่านมาทางนี้บ้างไหมครับ ผมกะจะวาดรูปมันสักหน่อย เห็นมันแปลกดี”
“น่าจะบินไปตรงนั้นนะ ลองไปดูสิ”หญิงสาวชี้ไปยังทิศเบื้องหน้า
“ครับ”
เมื่อลับร่างของเพื่อนร่วมทีมจากหน่วยรากแล้ว ซากุระยังไม่ไว้ใจเธอรีบนำเจ้าชิกิ ใส่กระเป๋า แล้วพากลับบ้านอย่างเร่งรีบ 
ด้วยความที่รีบมากทำให้เธอก้าวพลาดตกจากต้นไม้หลังกระแทกพื้นเต็มแรง
“อ๊าคคคคค!!!!”
ซาอิที่ไปตามหานกสีขาวได้ไม่ไกล ได้ยินเสียงร้อง ก็รีบกลับมา
“คุณซากุระ”
ซาอิมาเห็นสภาพของเพื่อนร่วมทีมหญิง ในตอนนี้เจ้าหล่อนสลบไปเพราะความเจ็บปวด “กระดูกหักเหรอ? ทำไงดี คุณอิโนะ”ว่าแล้วชายหนุ่มก็รีบโทรหาเพื่อนสาวทันที