ไฟแค้นซ่อนรัก

 

 

 

 

 

                       โทโมะส่งป๊อบปี้ให้รีบลงไปตามหาฟางก่อนส่วนตัวเองจะขับไปหาที่จอดรถและจะตามไปทีหลัง ป๊อบปี้มองไปรอบๆก็ไม่เห็น ป๊อบปี้เดินไปตามที่เช็คอินของสายการบินต่างก็ไม่เจอฟางและเฟย์ ป๊อบปี้วิ่งไปก่อนจะหยุดเพราะเห็นฟางกำลังยืนรอคิวเพื่อที่จะให้เจ้าหน้าที่ตรวจเอกสารก่อนจะเข้า gate  

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง !!!!

 

 

 

 

 

                         เฟย์กับฟางหันไปมองพร้อมกัน ฟางตกใจมากที่เห็นป๊อบปี้ ฟางภาวนาในใจให้เจ้าหน้าที่ตรวจเอกสารของตัวเองเร็วๆ ป๊อบปี้รีบเดินมาที่ฟาง 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น 

 

 

 

 

 

 

                         ฟางยังยืนเงียบส่วนเจ้าหน้าที่ก็มองหน้าฟางสลับกับมองหน้าป๊อบปี้ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ชั้นไม่ให้เธอไป 

 

 

 

 

                        ป๊อบปี้ดึงเอกสารที่อยู่ในมือเจ้าหน้าที่ออกแล้วดึงฟางออกมา เฟย์ก็ตกใจและรีบออกมาจากแถวที่กำลังต่อ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ทำบ้าอะไรห้ะ !!! 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอนั้นแหละทำบ้าอะไร 

 

 

 

 

 

ฟาง: เอาของ ของชั้นคืนมานะ เอามา!!!!

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ชั้นไม่ให้ 

 

 

 

 

 

                    

ฟาง: นายต้องการอะไร ทำไมต้องทำแบบนี้ เมื่อไหร่นายจะออกไปจากชีวิตชั้นสักที ตอนนี้พ่อชั้นก็ตายไปแล้ว ตายอย่างที่นายต้องการแล้วไง นายยังต้องการอะไรอีก 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ลูก 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ขอโทษนะ ชั้นคงให้นายไม่ได้ 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธออยากจะแก้แค้น อยากจะเอาคืนชั้นใช่มั้ย 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ใช่ ฉลาดดีหนิ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เด็กไม่เกี่ยวอะไรด้วย อย่าเอาเค้าเข้ามาเกี่ยวได้มั้ย 

 

 

 

 

 

ฟาง: ดูท่าทางนายต้องการเด็กในท้องมากเลยนะ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ก็เค้าเป็นลูกของชั้น 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: นายจำวันนั้นได้มั้ย วันที่ชั้นเป็นฝ่ายเข้าหานาย หลังจากวันนั้นไม่นาน ชั้นก็ท้องอย่างที่ชั้นต้องการ นายต้องการเห็นครอบครัวชั้นพัง เห็นพ่อชั้นตาย ชั้นเองก็ไม่ต่างกัน ชั้นตั้งใจที่จะปล่อยให้ตัวเองท้อง 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอหมายความว่าไง !!

 

 

 

 

 

 

ฟาง: นายอยากเห็นพ่อชั้นตาย อยากเห็นครอบครัวชั้นพัง อยากทำลายทุกอย่างที่เป็นของพ่อชั้น ความคิดชั้นก็เหมือนนายในตอนนั้น ชั้นเดาไม่ผิดจริงๆว่านายต้องการเด็ก แต่เสียใจด้วยนะ ชั้นไปทำแท้งมาแล้ว ตอนแรกชั้นตั้งใจจะเลี้ยงเค้า และสอนให้เค้าเกลียดนาย บอกเรื่องเลวๆที่นายทำ เค้าจะได้เกลียดนาย แต่คิดไปคิดมา มันไม่สะใจเท่ากับทำให้นายตายทั้งเป็นเพราะถ้านายรู้ว่าชั้นไปเอาเด็กออกทั้งๆที่เค้ากำลังเจริญเติบโตในท้องชั้นเรื่อยๆ แต่มาวันหนึ่งเค้ากลับไม่ได้ลืมตาขึ้นมาดูโลก นายจะรู้สึกยังไง 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ชั้นไม่เชื่อ ไม่จริง เธอหลอกชั้นไม่ได้หรอก ไม่งั้นเธอจะหนีไปอยู่ที่อื่นทำไม

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ชั้นไม่ได้หนี ที่ชั้นไม่อยู่ที่นี่เพราะที่นี่มันมีแต่ความทรงจำแย่ๆไง ถ้านายไม่เชื่อ ชั้นมีอะไรจะให้ดู 

 

 

 

 

 

                          ฟางหยิบซองจดหมายแล้วยื่นให้ป๊อบปี้  ป๊อบปี้รีบเปิดออกก็พบว่าเป็นภาพของคลีนิคสำหรับทำแท้ง และเป็นภาพที่ฟางนอนอยู่บนเตียงเตรียมจะทำแท้ง และมีเอกสารยืนยันการทำแท้งว่าฟางได้ทำแท้งจริงๆ  เฟย์ที่เห็นก็ตกใจมาก ส่วนป๊อบปี้ก็มือไม้ชา และหน้านิ่งไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 ฟาง: ชั้นคิดไว้แล้วว่านายต้องไม่เชื่อ ถ้าชั้นบอกว่าชั้นไปทำแท้ง ชั้นเลยให้ทางคลีนิคถ่ายภาพไว้ให้ เป็นไงรู้สึกยังไงเหรอ

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอ...เธอทำ....เธอทำลงไปได้ไง (พูดทั้งน้ำตา)

 

 

 

 

 

ฟาง: นายร้องไห้เหรอ หึ สะใจชัดมัดเลย ที่นี้นายคงรู้แล้วนะว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาชั้นรู้สึกยังไงกับสิ่งที่นายทำ และในวันที่ชั้นต้องสูญเสียชั้นจะรู้สึกยังไง เอาเป็นว่า เราก็วินวินด้วยกันทั้งคู่ นายต้องการเห็นจุดจบของพ่อชั้น นายทำมันสำเร็จอย่างที่นายต้องการ ส่วนชั้นก็ทำสำเร็จเหมือนกัน ชั้นเสียพ่อ นายก็เสียลูกไป 

 

 

 

 

 

 

                       ฟางเห็นป๊อบปี้นิ่งไปฟางเลยใช้จังหวะนี้ดึงเอกสารในมือป๊อบปี้คืนมา

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ลาก่อนนะ 

 

 

 

 

 

 

                             ป๊อบปี้ได้แต่ยืนมองรูปในมือและก้มหน้าเหมือนคนหมดแรง ฟางรีบเดินไปให้เจ้าหน้าที่ตรวจเอกสารแล้วเข้าไปใน gate ทันที ฟางหยุดนั่งระหว่างทางอย่างหมดแรง เฟย์รีบเข้ามากอดฟางไว้ ฟางนั่งร้องไห้โดยมีเฟย์กอดปลอบอยู่ตลอดเวลา ซึ่งก็ไม่ต่างกับป๊อบปี้ที่นั่งมองภาพและเอกสารทั้งน้ำตา  โทโมะที่เพิ่งหาที่จอดรถได้ก็รีบวิ่งมาหาป๊อบปี้ทันที 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เจอมั้ยว่ะ

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อืม 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: มึงเป็นไรว่ะ แล้วในมือมึงอะไรว่ะ 

 

 

 

 

 

                      ป๊อบปี้ไม่ตอบอะไร โทโมะเลยหยิบมาดู ก็ตกใจมาก ส่วนป๊อบปี้ก็เอามือกุมขมับแล้วร้องไห้ออกมา โทโมะนั่งข้างแล้วจับไหล่ให้กำลังใจเพื่อน  

 

 

 

 

 

                        ฟางกับเฟย์มานั่งรอที่ gate เตรียมจะขึ้นเครื่อง เฟย์สังเกตเห็นฟางนั่งเหม่อก็อดสงสารไม่ได้ 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง 

 

 

 

 

 

ฟาง: 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: ทำไม ไม่บอกเฟย์ว่า มีรูปพวกนั้น แล้วพี่ไปตอนไหนทำไมเฟย์ไม่รู้เลย

 

 

 

 

 

ฟาง: พี่ไปตอนที่หาโรงแรมอ่ะ พี่ไปจ้างคลีนิค ให้ปลอมเอกสารกับให้เค้าถ่ายรูปให้ 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: แล้วพี่คิดจะทำจริงรึเปล่า

 

 

 

 

ฟาง: พี่ไม่เคยคิดที่จะเอาเค้าออกเลย พี่ทำไม่ได้หรอกนะยังไงๆเค้าก็เป็นลูกของพี่ พี่ฆ่าเค้าไม่ลงหรอก 

 

 

 

 

 

เฟย์: เค้าคงเสียใจมากเลยนะ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เฟย์ต่อไปเราจะไม่พูดถึงผู้ชายคนนั้นอีก สัญญากับพี่นะ 

 

 

 

 

 

                             เฟย์นิ่งก่อนจะตอบตกลงเพื่อให้ฟางสบายใจ