ไฟแค้นซ่อนรัก

 

 

 

 

เฟย์: เฟย์ไม่เข้าใจ พ่ออย่าบอกนะค่ะว่าพี่ฟางกรอกหูพ่อให้เข้าใจคุณป๊อบผิดๆอีกคน

 

 

 

 

 

 

พ่อฟาง: อะไรนะ !! ฟางรู้จักรมันด้วยเหรอ !! 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ใช่ครับ เรารู้จักกันดี และรู้จักกันอย่างลึกซึ้งด้วย 

 

 

 

 

 

 

พ่อฟาง: แก ไอป๊อบปี้. แก !! 

 

 

 

 

 

เฟย์: คุณพูดอะไรอ่ะ 

 

 

 

 

 

 

พ่อฟาง: แกกลับมาทำไม !! กลับมาทำไม 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ก็กลับมาพาตัวคนชั่วๆไปรับกรรมไง 

 

 

 

 

 

 

                ไม่นานตำรวจก็เข้ามาในบ้านพร้อมกับหมายสาร และเอกสารฉ้อโกงที่ธนาเคยทำไว้กับภาคภูมิกับ  ภัทศนีย์ รวมทั้งคดีจ้างวานฆ่า 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: แค่นี้หลักฐานก็มัดตัวจนดิ้นไม่หลุดแล้วนะ

 

 

 

 

 

เฟย์: คุณทำแบบนี้ทำไม นี่มันอะไรกัน

 

 

 

 

 

 

ตำรวจ: ขอเชิญคุณธนาไปให้ปากคำที่โรงพักด้วยครับ 

 

 

 

 

 

 

พ่อฟาง: แก !!! ไอป๊อบ !! โอ๊ย !! โอ๊ย !!

 

 

 

 

 

 

เฟย์: พ่อ พ่อค่ะพ่อ พ่ออย่าเป็นอะไรนะ พ่อ 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ไอป๊อบ !! 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หยุดเล่นละคร แล้วไปรับกรรมในคุกได้ล่ะ  ลุกขึ้น 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เฮ้ย ใจเย็นก่อน ให้ตำรวจจัดการก่อน 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: พ่อชั้นไม่ได้แสดงละคร แต่ท่านเป็นโรคหัวใจ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: จะเป็นโรคอะไรชั้นไม่สน ตอนนี้ พ่อเธอต้องไปโรงพัก !! 

 

 

 

 

 

 

ตำรวจ: ใจเย็นก่อนนะคุณภาณุ พาตัวไปโรงพยาบาลก่อน 

 

 

 

 

 

 

                           ตำรวจพาธนาไปโรงพยาบาล ส่วนเฟย์ก็รีบตามไปติดๆ ป๊อบปี้ยืนมองด้วยความแค้น ด้านฟางที่เพิ่งรู้สึกตัวก็งง ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน 

 

 

 

 

 

 

พอเพียง: แม่ๆ นายหญิงตื่นแล้ว 

 

 

 

 

 

พร: นายหญิงเป็นไงบ้างจ้ะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: โรงพยาบาลเหรอ 

 

 

 

 

 

พร: ใช่จ้ะ นายหญิงเป็นลม ชั้นกับพี่พลเลยพามาโรงพยาบาลจ้ะ 

 

 

 

 

 

พล: ผมโทรหานายเท่าไหร่นายก็ไม่รับเลยครับ ถ้านายรู้ต้องดีใจมากแน่ๆ ที่รู้ว่ากำลังจะมีลูกกับนายหญิง 

 

 

 

 

 

              ทันทีที่พลพูดคำว่ากำลังจะมีลูกทำให้ฟางช็อคไป ฟางได้สติแล้วบอกกับพลว่าอย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้กับป๊อบปี้ รอให้เค้าเป็นคนบอกป๊อบปี้เอง 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: พร พล พอเพียง สัญญากับชั้นนะ ว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร แม้แต่ นายของพวกเธอ ก็ห้ามบอก เค้าจะต้องรู้จากปากชั้นเท่านั้น 

 

 

 

 

 

 

พร: จ้ะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: กลับบ้านกันเถอะ 

 

 

 

 

 

 

                      เมื่อฟางออกจากห้องฉุกเฉินแล้วไปนั่งรอรับยาจู่ๆฟางก็ได้ยินข่าวในโทรทัศน์ประกาศ ชื่อพ่อ ฟางรีบหันไปดูข่าวเห็นเป็นภาพที่พ่อโดนอุ้มโดยตำรวจ และมีเฟย์กำลังร้องไห้อยู่ข้างๆ ฟางนิ่งไปจนพรสงสัย ฟางขาอ่อน เหมือนจะเป็นลมอีกรอบ ดีที่พรรับไว้ได้ทัน 

 

 

 

 

 

 

พร: นายหญิง นายหญิงเป็นอะไรไปจ้ะ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: พ่อ  พร พล พาชั้นไปกรุงเทพที

 

 

 

 

 

พล: เออ แต่ว่า 

 

 

 

 

 

ฟาง: ชั้นขอร้องนะ ตอนนี้พ่อชั้นไม่รู้จะเป็นตายร้ายดียังไง ช่วยชั้นหน่อยนะ นะพลนะ ชั้นไหว้ล่ะนะ 

 

 

 

 

 

 

 

พล: อย่าครับนายหญิง 

 

 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: พล พร เจ้าพอ คุณฟาง !! 

 

 

 

 

 

พร: นายมาทำอะไรที่นี้จ้ะ

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: คนงานในไร่ พลัดตกเนินอ่ะ แล้วคุณฟาง ทำไมคุณ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: คุณเขื่อน คุณช่วยชั้นด้วยนะ พ่อ ตอนนี้พ่อ 

 

 

 

 

เขื่อน: ทำไมเกิดอะไรขึ้นครับ

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เมื่อกี้ข่าว ข่าวพ่อมีตำรวจแล้ว แล้วพ่อ พ่อ 

 

 

 

 

          ฟางมีท่าทีเหมือนจะเป็นลม แต่ฟางก็ยังมีสติขอให้เขื่อนพาไปกรุงเทพ เขื่อนรีบพาฟางไปสนามบินแล้วขึ้นไปกรุงเทพทันที 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: มึงเรียกนักข่าวมาด้วยเหรอว่ะ

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เออกูเป็นคนเรียกมาเอง

 

 

 

 

 

โทโมะ: มึง กูว่า

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เฮ้ย มาถึงขนาดนี้แล้วจะหยุดเหรอ กูบอกเลยนะ ว่าไม่

 

 

 

 

 

 

                           ป๊อบปี้ที่ยืนดูจากอีกมุมหนึ่งของโรงพยาบาลกับโทโมะ ก็ยังรู้สึกไม่สะใจเพราะแทนที่จะได้เห็นธนาเข้าคุก กลับต้องมาเฝ้าที่โรงพยาบาลแทน เฟย์ที่ร้องไห้หน้าห้องฉุกเฉิน ก็ไม่เป็นอันทำอะไร ตำรวจถามอะไรก็ไม่ยอมตอบ