ไฟแค้นซ่อนรัก

 

 

 

 

 

 

            ตลอดทั้งคืนฟางนอนคิดแต่เรื่องของป๊อบปี้ เรื่องของพ่อ และเรื่องของเฟย์ จนกระทั่งเช้าเฟย์มาเคาะประตู ฟางเลยเดินไปเปิด และได้ฟังข่าวดีจากเฟย์ คือตอนนี้พ่อฟื้นแล้ว จากนั้นฟางกับเฟย์ก็รีบออกไปโรงพยาบาลทันที 

 

 

 

 

 

ฟาง: พ่อเป็นยังไงบ้างค่ะ ยังเจ็บตรงไหนอยู่รึเปล่า 

 

 

 

 

พ่อฟาง: พ่อดีขึ้นเยอะแล้ว 

 

 

 

 

 

เฟย์: พ่อรีบๆหายนะค่ะ เฟย์กับพี่ฟางเหงาจะแย่ที่บ้านก็เงียบเหลือเกิน 

 

 

 

 

 

พ่อฟาง: ฟางกับเฟย์ไปทำงานเถอะ พ่อไม่เป็นไรแล้ว 

 

 

 

 

 

ฟาง: วันนี้วันเสาร์ค่ะ 

 

 

 

 

พ่อฟาง: อ้าวเหรอ พ่อคงหลับไปนานเลย 

 

 

 

 

 

               จู่ๆป๊อบปี้ก็โทรมาหาเฟย์ และไม่นานเฟย์ก็ขอตัวออกไปข้างนอก ฟางมองตามหลังด้วยความเป็นห่วงน้อง 

 

 

 

 

 

พ่อฟาง: น้องเรารีบไปไหน 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฟางไม่ทราบเหมือนกันค่ะ 

 

 

 

 

 

พ่อฟาง: หรือว่าตอนที่พ่อไม่สบาย เฟย์มีคนคุยเหรอ 

 

 

 

 

 

ฟาง: .....

 

 

 

 

 

พ่อฟาง: ฟางเฟย์หัวอ่อนนะ พ่อยังไม่อยากให้เฟย์มีความรักตอนนี้ อีกอย่าง คนที่เฟย์คุยด้วยเป็นใครก็ไม่รู้ พ่อเป็นห่วงน้อง ฟางตามน้องไปนะ พ่อกลัวเค้าจะมาหลอกน้องสาวเรา

 

 

 

 

 

 

ฟาง: แต่ว่า 

 

 

 

 

 

 

พ่อฟาง: ไปเถอะ พ่อไม่เป็นอะไรแล้ว 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เดี๋ยวฟางให้พยาบาลพิเศษ มาเฝ้าพ่อล่ะกันนะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

                        ฟางรีบวิ่งมาที่จอดรถ เห็นเฟย์กำลังขับรถออกไปพอดี ฟางเห็นแท็กซี่เพิ่งส่งคนเสร็จพอดี ฟางเลยรีบขึ้นแท็กซี่ตามไป  เมื่อมาถึงร้านอาหารแห่งหนึ่งฟางก็เห็นว่าคนที่เฟย์มาพบคือป๊อบปี้ ฟางเลือกที่จะนั่งในมุมหนึ่งของร้านเพื่อ เฝ้าป๊อบปี้กับเฟย์ ไม่นาน ป๊อบปี้กับเฟย์ก็แยกกัน ป๊อบปี้เดินไปส่งเฟย์ที่รถ และเดินกลับมาที่รถของตัวเอง เมื่อป๊อบปี้กำลังจะรัดเข็มขัด ฟางก็เปิดประตูแล้วขึ้นมานั่งข้างๆป๊อบปี้ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อ้าวนึกว่าใคร 

 

 

 

 

 

ฟาง: นายเอารถไปคืนชั้น นายต้องการจะสื่ออะไรอีก

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอคิดมากไปรึเปล่า สื่ออะไร ก็รถของเธอ ชั้นก็ต้องคืนให้อยู่แล้ว 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: นายเลิกยุ่งกับเฟย์เถอะนะ ชั้นขอร้อง 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: มีอะไรแลกเปลี่ยนมั้ยล่ะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: นายต้องการอะไร 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ถ้ารู้แล้วจะทำมั้ย 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: นายต้องการอะไร ว่ามา 

 

 

 

 

 

 

 

      

 

                      ป๊อบปี้ขับรถพาฟางมาที่คอนโด เมื่อมาถึงห้องป๊อบปี้ก็ผลักฟางลงไปที่โซฟา และเมื่อป๊อบปี้จูบฟางก็สงสัยว่าทำไม ฟางถึงไม่มีทีท่าว่าจะขัดขืนเลย ป๊อบปี้จ้องหน้าฟางอย่างสงสัย

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอ ? 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: อยากทำอะไรก็ทำ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: วันนี้ชั้นเหนื่อย กลับไปได้แล้ว 

 

 

 

 

 

 

 

                   ป๊อบปี้ลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ห้องนอน ฟางลุกขึ้นแล้วตามไปดึงป๊อบปี้มาจูบ หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ล้มไปบนที่นอนด้วยกัน เฟย์ที่กลับมาถึงโรงพยาบาลก็สงสัยว่าฟางหายไปไหน เมื่อถามคนเป็นพ่อ ท่านก็ไม่ได้ตอบอะไร  เมื่อบทรักที่เร่าร้อนผ่านไป ฟางก็ลุกขึ้นแต่งตัวส่วนป๊อบปี้ก็นอนมองฟางที่กำลังใส่เสื้อผ้า ด้วยความสงสัย และเมื่อฟางออกไปที่ห้องรับแขกเพื่อเอากระเป๋าแล้วกลับบ้านป๊อบปี้เลยรีบลุกขึ้นใส่ผ้าขนหนูแล้วตามออกไป 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เดี๋ยว ! 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: อะไร ! 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ทำไมเธอ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ก็นายต้องการแบบนี้ไม่ใช่เหรอ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: นี่ชั้นบอกไว้ก่อนนะ ว่าต่อให้เธอมานอนกับชั้น ชั้นก็ไม่ล้มเลิก ความคิดที่จะแก้แค้นครอบครัวเธอแน่ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ต้องทำยังไง นายถึงจะหยุด ชั้นขอร้อง แค่เรื่องเฟย์ได้รึเปล่า นายต้องการอะไรชั้นจะให้นายทุกอย่าง

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอไม่มีวันเปลี่ยนความคิดชั้นได้ ไม่ว่าอะไรก็เปลี่ยนความคิดชั้นไม่ได้ ! 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: แล้วชั้นจะคอยดู วันที่นายไม่เหลืออะไรเลยในชีวิต 

 

 

 

 

 

 

                           พูดจบฟางก็เดินออกไป ปล่อยให้ป๊อบปี้ยืนงงกับคำพูดของฟาง เฟย์โทรหาฟางบอกว่าตอนนี้เค้ากลับมาที่บ้านแล้ว เพราะพ่อบอกว่าให้กลับมาที่บ้านไม่ต้องอยู่เป็นเพื่อนท่าน ฟางเลยเรียกแท็กซี่กลับบ้าน 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง ไปไหนมา กลับมาซะเย็นเลย 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: พอดีพี่มีธุระด่วนอ่ะ เฟย์มีอะไรรึเปล่า 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: คือ วันนี้เฟย์ไปคุยงานมาอ่ะ 

 

 

 

 

 

 

           ทำให้ฟางนึกถึงตอนที่เฟย์ออกไปพบป๊อบปี้

 

 

 

 

 

 

ฟาง: คุยงานอะไร กับใคร 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: คือตอนนี้บริษัทเรากำลังจะมีโครงการใหม่ เกี่ยวกับคอนโด เฟย์เลยคุยกับบริษัทของเพื่อนเรื่องที่จะให้เค้ามาช่วย ดูแลด้านการออกแบบ อีกอย่างเค้าก็สนใจอยากจะร่วมลงทุนกับเราด้วยนะพี่ฟาง 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: คนที่เฟย์พูดถึง คือใคร 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: เอ่อ คุณป๊อบปี้ 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เฟย์ พี่ขอพูดกับเราตรงๆเลยนะ เฟย์แน่ใจแล้วเหรอ ที่ไปสนิทสนมกับเค้า ไปคุยไปปรึกษาเค้าเรื่องงาน ให้เค้าเข้ามาทำงานกับเรา ให้เค้าเข้ามาตีสนิทกับเรา เฟย์เพิ่งจะรู้จักเค้านะ พี่ไม่อยากให้เฟย์ เชื่อใจเค้าไว้ใจเค้ามากจนเกินไปนะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง ! เฟย์โตแล้วนะ เฟย์รู้ดีว่าใครเป็นยังไง อีกอย่างเค้าคงไม่มาหลอกพวกเราหรอก เค้าไม่ได้เป็นคนที่ไม่น่าไว้ใจเลยนะ การงานก็ดี การศึกษาก็ดี เฟย์ไม่เห็นว่าเค้าจะมีพิษมีภัยอะไรกับเฟย์เลย เฟย์ว่าพี่ฟางอคติเกินไปนะ 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เฟย์ !! เฟย์ไม่เคยเถียงพี่แบบนี้เลยนะ ทำไมทำแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟางอคติ งั้นเรื่องนี้เฟย์จะเป็นคนจัดการเอง ในเมื่อยังไงๆโครงการนี้พ่อก็ยกให้เฟย์ดูแลแล้ว เฟย์ก็แค่อยากปรึกษาพี่ ในฐานะที่พี่เป็นพี่สาวของเฟย์ แต่ในเมื่อพี่ไม่คิดจะฟัง หรือเอาแต่ อคติคุณป๊อบปี้ เฟย์ก็จะไม่ปรึกษาเรื่องนี้กับพี่อีก ขอตัวนะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

                     ฟางเสียใจกับสิ่งที่เฟย์พูดออกมามาก ฟางทรุดลงนั่งร้องไห้ที่หน้าบ้าน ป๊อบปี้ที่แอบมองอยู่ก็นึกสงสารฟางขึ้นมา ก่อนจะหยุดความรู้สึกสงสารและ บอกตัวเองว่า มันสมควรแล้วที่ครอบครัวของธนาต้องเจอเรื่องแบบนี้