KHUN LEK [MARK BAM] CUT

 
KHUN LEK 4
 
 
“กูจะลงโทษความร่านของมึง กูจะเอามันออกให้หมด”
 
 
 
มาร์คเอ่ยด้วยเสียงที่ร่างเล็กฟังดูก็รู้ว่าโมโหขนาดไหน แบมแบมรู้สึกตื่นกลัวคนตรงหน้า ร่างบางกลั้นน้ำสีใสในตาเอาไว้ไม่ไหว แม้จะเข้มแข็งแค่ไหนแต่การถูกกระทำอยู่เสมอแบบนี้ มันก็อดที่จะอ่อนแอไม่ได้ มันยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ
 
 
 
มาร์คลงมือฉีกเสื้อและดึงกางเกงของแบมแบมออกอย่างรวดเร็วจนร่างเล็กเปลือยเปล่า แบมแบมร้องทักท้วงแค่ไหนก็สู้แรงอีกคนไม่ได้เพราะมือที่ถูกพันธนาการเอาไว้กับหัวเตียงมันแน่นหนาจนข้อมือที่พยายามดิ้นให้หลุดเกิดเป็นรอยแดงช้ำ
 
 
 
“อย่าทำ ไอ้เลว ฮึก”
 
 
 
แบมแบมที่ถูกมัดมือเอาไว้แน่นพูดออกมาเสียงดัง แบแบมไม่อาจทนเก็บน้ำตาเอาไว้ เขารู้ดีว่าในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้ามันจะทำให้เขาทรมาน ขนาดตอนมาร์คไม่ได้โกรธอะไร เวลาร่วมรักยังกระทำโดยไร้เยื่อใย แต่ตอนนี้อีกคนกำลังเดือดพลุ่งพล่าน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าแบมแบมจะแหลกเหลวคาเตียงขนาดไหน มาร์คเมื่อลงมือถอดเสื้อผ้าร่างบางเสร็จแล้วก็หันมาปลดเสื้อของตัวเองอย่างรวดเร็ว อารมณ์เดือดยังฉายออกมาให้เด่นชัดในแววตา
 
 
 
“อย่ามาสำออย กูจะจัดมึงให้หนักเลย”
 
 
 
“ไม่ ฮึก อย่า ไม่นะ!”
 
มาร์คจับขาเรียวแยกออกทันทีไม่ทันให้ร่างบางได้ตั้งตัว ใช้ขาทั้งสองข้างของตัวเองกดทับร่างบางเอาไว้จนไม่สามารถขยับออกไปไหนได้ ทำให้แบมแบมอยู่ในพันธการของมาร์คอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
 
 
 
“ฮึก ปล่อย”
 
 
 
ไม่สนใจคำทักท้วงของร่างบางมาร์คจับแก่นกายเล็กรูดขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ สีหน้ายิ้มร้ายออกมา หัวแม่มือลูบวนตรงส่วนหัวไปมา ร่างเล็กพยายามเก็บเสียงออกมาแต่ก็เก็บเอาไว้ไม่อยู่กับความรู้สึกตอนนี้
 
 
 
“อื้ม ไม่ อ้า”
 
 
 
มาร์คกระตุกยิ้มถึงความสำเร็จของตัวเอง สะใจไม่น้อยที่ทำให้คนตรงหน้าร้องระบายความเสียวซ่านออกมาต่อหน้าเขา มือยังลูบวนอยู่ในแท่งร้อนของแบมแบมอย่างเป็นจังหวะ
 
 
 
“อ๊า”
 
 
 
แบมแบมจะทนไม่ไหวในที่สุด เขากำลังจะปลดปล่อยแต่คนตรงหน้าที่เหมือนจะรู้ว่าเขากำลังจะเสร็จกลับเอาหัวแม่มือมากดตรงส่วนหัวของเขาเอาไว้แล้วหยุดการกระทำทั้งหมด ทำให้ร่างบางทรมานไม่น้อย
 
 
 
“หึ กูยังไม่ให้มึงเสร็จตอนนี้หรอก”
 
 
 
มาร์คคว้าเนคไทจากเสื้อที่ตัวเองถอดเอาไว้ข้างเตียงพันรอบแก่นกายเล็กที่กำลังแข็งตึงเอาไว้แน่นทำให้อีกคนยิ่งทรมานขึ้นไปอีกสำหรับการปลดปล่อย
 
 
 
“ฮึก ปล่อยกู”
 
 
 
น้ำตาเริ่มไหลออกมาเพราะทำอะไรไม่ได้ ไม่คิดเลยว่าคนตรงหน้าจะทำกับเขาแบบนี้
 
 
 
“มึงจะเสร็จได้ก็ต่อเมื่อกูให้มึงเสร็จ มึงจะได้หายร่าน หึ”
 
 
 
“ฮึก ปล่อยนะ ฮึก”
 
 
 
มาร์คจับขาเรียวแยกออกจากกันสอดแก่นกายใหญ่โดยไม่เบิกทางแม้แต่น้อย กดเข้าไปจนมิด ทำให้เกิดการเสียดสีอย่างรุนแรงจนเลือดไหลออกมา แบมแบมเจ็บจนจะขาดใจน้ำตาไหลอย่างไม่อายอีกคน เจ็บเหมือนคนกำลังจะตาย
 
 
 
“โอ้ย ฮึก อื้อ เจ็บ อื้อ”
 
 
 
“อื้มม”
 
 
 
เมื่อสอดใสเข้าไปร่างสูงกระแทกแก่นกายไม่ยั้งใส่ร่างบางทันที แรงเสียดสีทำให้แบมแบมข่มกรามแน่น สองมือจิกลงที่นอนนุ่ม ขาเรียวถูกยกขึ้นพาดบ่าอีกคน มาร์คกอบกุมขาทั้งสองข้างเอาไว้แน่นทำให้แบมแบมไม่สามารถขัดขืน ร่างบางเจ็บไปหมด แก่นกายที่ถูกมัดเอาไว้ปวดจนนูนขึ้นมา แก่นกายของร่างสูงก็กระแทกใส่ไม่ยั้ง มันเจ็บและทรมานเหลือเกิน
 
 
 
“อ๊ะๆๆๆ ฮึก เจ็บ ฮึก”
 
 
 
พั่บ พั่บ พั่บ
 
 
 
แก่นกายของมาร์คยังคงบทกระแทกซ้ำ มาร์คทำอย่างไร้ความปราณี บทรักบทนี้มาร์คยังไม่ได้จูบแบมแบมเลยด้วยซ้ำ แบมแบมเจ็บไปหมด ทั้งกายทั้งใจ เจ็บจนน้ำตาที่ไหลออกมาแห้งหายจนไม่มีจะไหล ตาเรียวหยี่ลงและยังคงขบกามแน่น ทรมานไปทั้งตัว เสียงสะอื้นไม่มีผลใดๆกับคนใจร้ายที่กระแทกกายไม่ยั้ง
 
 
 
“อ๊ะ ฮึก อะๆๆ ฮึก”
 
 
 
“อ๊า แน่น อื้ม”
 
 
 
มาร์คกระแทกสุดแรง ครางเสียงต่ำ เขารู้สึกอยากเก็บร่างบางเอาไว้กระแทกให้นานๆ มาร์ครู้ตัวดีว่าเวลาร่วมรักกับแบมแบมเขาไม่อาจฝืนความต่อการของตัวเองได้ เมื่อไหร่ที่มองหน้าคนตรงหน้ามันก็ทำให้ยิ่งปรารถนา ไม่นานน้ำสีขาวก็ถูกฉีดพ่นออกมาใส่ช่อด้านหลังของร่างบาง
 
 
 
“อื้มม”
 
 
 
“ฮึก พอแล้ว”
 
 
 
แก่นกายใหญ่ถูกชักออกอย่างรวดเร็วและกระแทกเข้าไปใหม่ ร่างสูงเอื้อมตัวไปบทขยี้ริมฝีปากของอีกคนเลือดที่มุมปากทำให้ทั้งคู่ได้แค่กลิ่นคาวเลือด มาร์คมอบบทจูบที่รุนแรงก่อนจะผละออกมากระแทกคนตรงหน้าต่อ
 
 
 
“ฮึก เจ็บ”
 
 
 
“หึ อยากให้กูเอามันออกให้ไหมล่ะ”
 
 
 
มาร์คมองเอื้อมมือไปแตะเนคไทที่พันรอบแก่นกายเล็ก แบมแบมไม่ตอบออกมา ทั้งๆที่เขาเจ็บไปทั้งตัวและทรมานเพราะไม่ได้ปลดปล่อย มาร์คกระตุกยิ้มที่มุมปากรู้ทันทีว่าร่างบางต้องการมากแค่ไหนแต่ไม่พูดออกมา มาร์คค่อยๆขยับร่างกายเข้าออกให้เป็นจังหวะ
 
 
 
“อื้ม อึก”
 
 
 
“หึ อ้อนวอนกูสิ”
 
 
 
“ฮึก ไม่”
 
 
 
มาร์คกระแทกให้แรงขึ้น มือปลุกเร้ายอดอกของร่างเล็กทำให้แบมแบมทรมานจากความเสียวซ่านจนแทบทนไม่ไหว มาร์คก้มลงดูดคลึงยอดอกของแบมแบมวนไปวนมารอบๆพร้อมกระแทกแก่นกายเข้าออก แบมแบมครางเสียงหลงออกมา ทำให้อีกคนพอใจไม่น้อย
 
 
 
“หึ ร่าน”
 
 
 
“ฮึก”
 
 
 
แบมแบมแม้จะเจ็บกับคำพูดนั่นก็ไม่สามารถทนต่อความปลุกเร้าของมาร์คได้ มาร์คเมื่อกระแทกเข้าออก ก่อนจะปลดปล่อยร่างบางจากเนคไทแล้วกดกระแทกแก่นกายตัวเองจนมิดอย่างแรง ขยับอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาอีกรอบ แบมแบมก็ปลดปล่อยเช่นกัน
 
 
 
หากแต่บทรักยังไม่จบแค่นั้น มาร์คจับตัวอีกคนพลิกคว่ำทั้งๆที่แก่นกายยังเชื่อมกันอยู่ มือบางที่ห้อยติดอยู่กับหัวเตียงก็ยังถูกพันธนาการจนมีเลือดซิบตรงข้อมือ มาร์คกระแทกร่างกายเข้าไปอีก อีกครั้งและอีกครั้ง
 
 
 
พั่บ พั่บ พั่บ
 
 
 
“อ้ะพอแล้ว ฮึกๆ อะๆ ฮึก”
 
 
 
“อื้มม ตอดดีชะมัด อื้ม”
 
 
 
และไม่รู้เมื่อไหร่ว่าบทรักนั่นจะจบ มาร์คไม่เคยพอแค่รอบเดียวเสมอ บทรักที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆแม้ร่างบางจะบอบช้ำมากเพียงใดคนตรงหน้าก็ไม่สน
 
 
 
แบมแบมไม่เคยได้รับความอ่อนโยนจากคนตรงหน้า ไม่เคยเลย
 
 
 
อีกครั้งและอีกครั้ง จนร่างบางไม่ไหวและสลบไป