ผู้ติดตามที่รัก

   2 วันผ่านไป

    หลังจากที่ฟางกลับมาแข็งแรงดีแล้วก็ได้กลับที่พักโดยมีป๊อปปี้คอยดูแลอยู่ไม่ห่าง ฟางแยกตัวขึ้นห้องไปพักผ่อน โดยสั่งให้ทหารยืนเฝ้าหน้าห้องไว้เผื่อมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นอีก ส่วนป๊อปปี้ก็เข้าห้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าพักผ่อนเช่นกัน

    ''ไม่ได้รับ 50 สาย พิม..''ป๊อปปี้หยิบขึ้นโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วกดโทรหาพิมทันที
    ''ป๊อปทำไมไม่รับสายพิม''พิมตวาดใส่ป๊อปทันทีที่รับสาย
    ''คือ..คือป๊อปไม่ว่างน่ะพิม''ป๊อปปี้พูดด้วยเสียงอ่อนๆ
    ''เหรอ หรือว่ามัวแต่ดูแลยัยเจ้าหญิงนั่นจนลืมพิมไปแล้วล่ะ''พิมยังตวาดใส่ป๊อปอยู่
    ''พิม!!อย่าเรียกคุณฟางแบบนั้น''ป๊อปปี้ลืมตัวตวาดกลับใส่พิม
    ''เหอะ ที่ยอมให้ไปเพราะพิมกลัวความผิดหรอกนะป๊อป''พิมพูดกลับด้วยเสียงไม่พอใจ
    ''รู้ละหน่า''ป๊อปปี้ตอบพลางมองแหวนคู่ที่เขากับพิมช่วยกันออกแบบไว้ตอนคบกันใหม่ๆ
    ''ป๊อป''พิมเรียกป๊อปปี้ด้วยเสียงที่เบาลง
    ''หืม''ป๊อปปี้ถามพลางหาที่ชาร์จโทรศัพท์
    ''พิมว่าเราเลิกกันนะ''พิมตอบกลับมาทำเอาป๊อปปี้ชะงัก
    ''ทำไมล่ะพิม พิมโกรธอะไรป๊อป''ป๊อปปี้รีบถาม
    ''พิมไม่ได้รักป๊อปแล้ว พิมรู้ว่าป๊อปรู้สึกเหมือนพิมใช่ไหมล่ะ''เสียงพิมในสายพูดออกมาอย่างเย็นชา ป๊อปปี้นิ่งไปสักพักก่อนจะตอบ
    ''ใช่..''ป๊อปปี้เริ่มรู้สึกผิด
    ''ตอนนี้พิมรู้ว่าป๊อปรู้สึกผิด พิมเองก็รู้สึกผิดเหมือนกัน''พิมเริ่มเสียงสั่น
    ''พิมจะรู้สึกผิดทำไม''ป๊อปปี้ถามก่อนจะได้ยินเสียงพิมเถียงกับใครสักคนแล้วโทรศัพท์ก็ถูกแย่งจากมือพิมไปพร้อมกับเสียงผู้ชายเล็ดลอดออกมา
    ''ก็เพราะเขามีคนอื่นไงล่ะไอ้หน้าโง่!!''ก่อนสายจะถูกตัดไป
    ''เดี๋ยว เดี๋ยว!!''ป๊อปปี้ตะโกนเรียกคนในสายแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว พอกดโทรออกปรากฎว่าอีกฝ่ายปิดเครื่องไปแล้ว

    ป๊อปปี้วางโทรศัพท์ลงแล้วหย่อนตัวลงบนเตียง พลางคิดว่าแปลกดีที่เขาควรจะเสียใจสิที่ต้องเลิกกับพิม ควรจะโกรธพิมสิที่มีคนอื่นแต่เปล่าเลย ป๊อปปี้กับนิ่งเฉย ไม่รู้สึกอะไรทั้งสิ้น

    ''หัวใจเป็นก้อนหินไปละมั้งกู''ป๊อปปี้พูดแล้วเอามือก่ายหน้าผากตัวเอง
    ''ขนาดก้อนหินยังแหลกเป็นเม็ดทรายนับพาสาอะไรกับหัวใจจจจ''ฟางที่แอบฟังป๊อปปี้คุยโทรศัพท์อยู่หน้าห้องเปิดประตูเดินเข้ามาร้องเพลงแซว
    ''เฮ้ย!!''ป๊อปปี้ตกใจก่อนจะสะดุ้งยืนตัวตรงทันที
    ''ตกใจอะไร ทำอย่างไม่เคยเห็นคนแหน่ะ''ฟางเดินมาหยุดตรงหน้าป๊อปปี้
    ''งั้นก็ได้ยินที่ป๊อปคุยหมดอ่ะสิ''ป๊อปปี้จ้องฟางแล้วถาม
    ''ได้ยิน''ฟางตอบหน้าเฉย
    ''เป็นเจ้าหญิงแอบฟังคนอื่นคุยอย่างงี้ก็ได้เหรอ''ป๊อปปี้ถามฟางแล้วแกล้งทำท่ายืนกอดอกใส่
    ''เธอหมายความว่าเราชอบยุ่งเราเรื่องชาวบ้านเหรอ''ฟางถามเสียงแข็งทันที
    ''เปล๊า''ป๊อปปี้ตอบกวนๆ ฟางโมโหเริ่มทุบป๊อปปี้ไม่ยั้ง
    ''โอ้ยๆละตีทำไมเล่า เจ้าหญิงอะไรรร๊ ดีแต่ใช้กำลังแถมยังแอบฟังชาวบ้านคุยกันอีกกก..โอยย''ป๊อปปี้ที่โดนฟางทุบพูดขึ้นมาทำเอาฟางโมโหจนหน้าแดง
    ''หุบปากเดี๋ยวนี้ เธอกล้าดียังไงมาว่าเรา ห้ะๆๆๆ''ฟางทั้งเตะทั้งต่อยป๊อปปี้
    ''อ้าว ก็แล้วมันไม่จริงหราาา''ป๊อปปี้ยังแกล้งฟางต่อไป
    ''ไม่จริง!! อยากท้าทายอำนาจมืดใช่มั้ยห้ะๆๆ''ฟางพูดแต่มือยังไม่หยุดตี
    ''อยากสิที่รักโดยเฉพาะตอนมืดๆอ่ะชอบที่สุดเลยเวลากอดจูบลูบคลำนะฟิน.. โอยๆเจ็บโวยยย''ป๊อปปี้ร้องด้วยความเจ็บแต่ปากยังไม่หยุดกวน
    ''ทหาร!!! ลากไปขังที่ห้องเก็บของ!!!!''ฟางตะโกนสั่งทหารที่ตามมา
    ''รับทราบ!!!''ทหารวิ่งมาจับตัวป๊อปปี้ก่อนจะพยายามลากลงไปข้างล่าง ป๊อปปี้พยายามดิ้นหนี
    ''เฮ้ย ปล่อย!!ปล่อยโว้ยยย!! อย่ามาจับดิวะ!!! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะเฟร้ยยย!!''ป๊อปปี้โวยใส่ทหารและฟาง
    ''อยู่กับหนูในห้องเก็บของไปซะเถอะ โฮะๆๆ''ฟางหัวเราะชอบใจก่อนจะเดินหนีไป
    ''เป็นเจ้าหญิงพาสาอะไรใช้กำลังข่มเหงประชาชนใช้อำนาจในทางที่ผิด!!!!''ป๊อปปี้ตะโกนไล่หลังฟางก่อนจะโวยใส่ทหารที่หิ้วปีกตัวเองพาลงไปขังที่ห้องเก็บของ

---------------------------------------

ไงล่ะป๊อปป เจออำนาจมืด555 ตีกันไม่หยุดเลยสองคนนี้

ฟิคเป็นแนวใสๆนะคะอ่านคลายเครียดไม่ค่อยดราม่า