ผู้ติดตามที่รัก

    ''ป๊อปปี้ๆๆๆเปิดประตูหน่อยช่วยเราด้วย!!''ฟางที่วิ่งหนีออกมาเคาะห้องป๊อปปี้ ป๊อปปี้กำลังอาบน้ำอยู่รีบวิ่งออกจากห้องน้ำมาเปิดประตูให้ฟาง
    ''เกิดอะไรขึ้น เห้ยยย''ป๊อปปี้รีบมากจนลืมนึกว่าตัวเองไม่ได้นุ่งผ้าขนหนู
    ''ว๊ายไอ้บ้าไอ้โรคจิตลามก กรี๊ดๆๆ''ฟางตกใจจนหน้าแดงรีบหันหน้าออกไปอีกทางด้วยความเขิน
    ''โว๊ย แล้วมาทำไมตอนคนอาบน้ำเล่า''ป๊อปปี้ที่อายมากปิดประตูใส่หน้าฟางก่อนจะรีบวิ่งไปแต่งตัวแล้วกลับมาหาฟางอีกรอบ
    ''เสร็จยัง''ฟางถามขณะยังหันหน้าไปทางอื่นอยู่
    ''เสร็จแล้วๆว่าแต่เกิดอะไรขึ้น''ป๊อปปี้ดึงฟางเข้ามาในห้องแล้วปิดประตู แล้วฟางก็เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ฟัง
    ''สรุปคือกลัวมากไม่กล้านอนคนเดียวเลยหาคนนอนด้วยว่างั้น''ป๊อปปี้ถามฟาง
    ''ก็เรากลัวนิ''ฟางตอบ
    ''เป็นสาวเป็นนางจะมาขอนอนกับผู้ชายได้ไงเล่า''ป๊อปปี้ดุใส่ฟาง
    ''ก็ห้องจินนี่อยู่ตั้งไกล เธออยู่ห้องใกล้ๆ''ฟางตอบพร้อมทำหน้าจ๋อย
    ''งั้นเดี๋ยวป๊อปไปส่ง''ป๊อปปี้จับแขนฟางจะพาไปส่งแต่ฟางดึงดัน
    ''ไม่เอาเราจะนอนที่นี่ จินนี่นอนแล้วเราไม่อยากรบกวน''ฟางตอบในขณะที่ยังดึงป๊อปปี้ไว้อยู่
    ''ไม่ได้''ป๊อปปี้ดุฟางเสียงแข็ง
    ''ทำไมไล่เราจังล่ะ เธอไม่มีสิทธิ์มาไล่เรานะ''ฟางตอบด้วยเสียงแข็งใส่ป๊อปปี้เช่นกัน
    ''ก็บอกว่าไม่ได้ก็คือไม่ได้ ป๊อปมีสิทธิ์อยู่แล้วเพราะนี่มันห้องของป๊อป ไป เดี๋ยวไปส่ง''ป๊อปปี้ลากฟางออกมาหน้าห้อง
    ''แต่นี่มันบ้านของเราทุกๆห้องคือของเรา คิดดูว่าใครมีสิทธิ์มากกว่ากัน''ฟางพูดทำเอาป๊อปปี้เงียบทันที
    ''น้าา เราขอนอนด้วยนะ เรากลัว''ฟางรีบพูดอ้อน
    ''ตามใจ''ป๊อปปี้ตอบด้วยเสียงอ่อนล้าก่อนจะปล่อยมือจากแขนฟางแล้วเดินกลับเข้าไปในห้อง ฟางเดินตามเข้ามาแล้วปิดประตู
    ''เรารู้ว่าเธอเป็นห่วงเรา ไม่อยากให้เราเสียหายใช่มั้ยล่ะ''ฟางพูดออกมาทำป๊อปปี้ชะงักที่ฟางรู้ว่าในใจเขาคิดเช่นไร
    ''ถ้ารู้แล้วยังจะมานอนที่นี่อีกทำไม''ป๊อปปี้เดินเข้าไปใกล้ฟาง ก้มตัวลงมาจ้องหน้าแล้วถาม
    ''เวลาเราอยู่ใกล้เธอเรารู้สึกปลอดภัย..''ฟางที่เห็นป๊อปปี้จ้องหน้าก็เขินเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ป๊อปปี้พอได้ยินคำตอบก็ยิ้มน้อยๆก่อนจะพาฟางลงไปนั่งปลายเตียง
    ''แต่เวลาป๊อปอยู่ใกล้ฟางป๊อปรู้สึกมีความสุข''ป๊อปปี้พูดพร้อมนั่งลงข้างๆฟางแล้วดึงฟางมากอด
    ''กอดเราอีกแล้วนะ''ฟางพูดแล้วหันหน้ามองป๊อปปี้
    ''ขอกอดหน่อยได้มั้ย''ป๊อปปี้จ้องฟางตอบด้วยสายตาอ่อนโยน
    ''อือ''ฟางเมื่อเห็นสายตาป๊อปปี้ก็รีบหันไปทางอื่นด้วยความเขิน ฟางคิดในใจว่าทำไมถึงยอมให้ป๊อปปี้กอดโดยที่ไม่ขัดขืนเลยแถมรู้สึกดีซะอีกที่เธอกับป๊อปปี้ใกล้ชิดกัน
    ''คืนนี้ขอนอนกอดหน่อยนะ''ป๊อปปี้กระซิบข้างหูฟางเสียงอ่อน
    ''ไม่ได้ เธอต้องนอนข้างล่าง''ฟางใจแข็งตอบป๊อปปี้ไป
    ''นะครับ นะฟางนะ''ป๊อปปี้อ้อนฟางทำเอาฟางเขินหน้าแดง
    ''ไม่ได้..''ฟางยังใจแข็ง
    ''นะ ป๊อปขอนอนกอดฟางหน่อยนะ''ป๊อปปี้เห็นฟางยังใจแข็งเลยงัดท่าไม้ตายคือการกระซิบแล้วงับต้นคอขาวๆเล่นด้วยความอ่อนโยน
    ''อะ..อือ..''ฟางรู้สึกสยิวที่ป๊อปปี้งับต้นคอของเธอ ป๊อปปี้ที่เห็นฟางอ่อนลงแล้วก็ลุกขึ้นไปปิดไฟแล้วดันฟางลงบนเตียงก่อนจะเริ่มจูบฟางอย่างนุ่มนวล
ฟางได้รับสัมผัสนั้นก็ทำเอาเคลิ้มไปจนไม่รู้ตัวฟางใช้มือคล้องคอป๊อปปี้ก่อนที่ป๊อปปี้จะถอนจูบออกแล้วนอนกอดฟางแน่น
    ''ไม่ต่อเหรอ''ฟางที่กำลังเคลิ้มถามป๊อปปี้ที่ถอนจูบออกไปแล้วมานอนกอดเธอ
    ''ป๊อปอยากทะนุถนอมฟางไว้ไม่ให้เสียความบริสุทธิ์ก่อนถึงเวลา แค่นี้ก็เกินพอแล้ว''ป๊อปปี้พูดกับฟางและซุกหลับไปพร้อมกัน
    ''ผู้ชายที่มีค่าที่สุดคือผู้ชายที่ให้เกียรติผู้หญิง''เฟย์โผล่มาหลังจากทั้งสองคนหลับแล้วยิ้มน้อยๆก่อนจะหายไป

    06.00
    
    ป๊อปปี้ตื่นขึ้นมาพร้อมกับสอดสายตามองหาร่างเล็กที่ตัวเองนอนกอดเมื่อคืนนี้แต่กลับไม่อยู่แล้ว
    ''สุดท้ายก็ชอบจนได้สิเนี่ย''ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มพลางนึกถึงเรื่องเมือคืนของเขากับฟาง ก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว
    ''คุณภานุครับ''แบงค์เดินมาเคาะประตูเรียก ป๊อปปี้ที่แต่งตัวเสร็จแล้วเดินมาเปิดประตู
    ''อรุณสวัสดิ์ครับ มีอะไรเหรอครับมาเรียกผมแต่เช้าเชียว''ป๊อปปี้ถามแล้วยิ้มให้แบงค์
    ''เดี๋ยวคุณเตรียมตัวจัดข้าวของนะครับ พรุ่งนี้เราจะเดินทางไปพักผ่อนที่กระบี่กัน''แบงค์ยิ้มตอบ
    ''อ๋อ ได้ครับ เอ่อ แล้วคุณฟางล่ะ''ป๊อปปี้ถามแบงค์
    ''ไปสถานทูตน่ะครับ กลับมาก็เย็นๆ วันนี้คุณพักผ่อนได้เลยนะครับไว้เจอกันพรุ่งนี้''แบงค์พูดแล้วเดินออกไป
    ''อดเจอทั้งวันเลยสิ คิดถึงแย่เลยเจ้าหญิง''ป๊อปปี้พูดก่อนจะปิดประตูห้องไป โดยที่ไม่รู้ว่าแบงค์แอบได้ยิน
    ''อย่างงี้ใช่มั้ยที่เจ้าหญิงเฟย์ทรงต้องการ''แบงค์คิดในใจ

--------------------------------------------

เดี๋ยวตีเดี๋ยวหวานอะไรกันคู่นี้ ตอนหน้าไปเที่ยวแล้วเย้
คอยดูว่าจะตีหรือหวาน555