FICGOT7 WHY ทำไมต้องรักคุณ? MARKBAM

 ตอนที่ 7
- ดำดิ่ง 2 -
PART NC CUT 
 
 
 
     มาร์คก้มลงไปจัดการฉกริมฝีปากเข้าครอบครองทันทีโดยไม่รอให้เสียเวลาไปมากกว่านี้ มาร์คสอดลิ้นกวาดต้องลิ้นเล็กทั่วโพรงปากทันทีที่แบมแบมเผลออ้าปากส่งเสียงออกมา เสียงครางเบาๆแบบนั้นมันกลับทำให้ท่อนเนื้อใต้สะดือของร่างสูงมันขยายขึ้นมาจนแบมแบมตกใจรีบปล่อยมือออก แต่มาร์คก็ยังบีบมือแบมแบมแน่น
 
     แบมแบมจึงตัดสินใจดึงมือที่กอบกุมบางอย่างขึ้นหวังจะหลุดออก แต่มาร์คก็ยังไม่ยอมปล่อย ร่างบางเลยดันมือตัวเองลงแรงๆ แต่ก็ยังเหมือนเดิม แบมแบมเลยพยายามสะบัดดึงขึ้นลงแรงๆโดยที่ไม่รู้เลยว่ายิ่งทำแบบนั้นมาร์คยิ่งเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ อารมณ์ดิบที่กักเก็บไว้นานเริ่มก่อตัวก่อนจะทนไม่ไหวต้องส่งเสียงครางออกมาอย่างพอใจเมื่อแบมแบมบีบส่วนปลายเน้นๆ
 
     “อ๊า...แบมแบม”
 
    มาร์คผละริมฝีปากออกมาจากร่างบาง แต่แล้วก็ก้มลงจูบแบมแบมอีกครั้ง ครั้งนี้แบมแบมเหมือนจะตกใจไปเล็กน้อยเมื่อมาร์คปล่อยมือบางออกจากการเกาะกุม แล้วเลื่อนมือมากุมที่ส่วนอ่อนไหวผ่านกางเกงในสีแดงของแบมแบมแทน แบมแบมผวากอดรัดรอบลำคอหนาของร่างสูงอย่างไม่รู้ตัว อาจจะเพราะมาร์คเป็นผู้ที่มีความเชี่ยวชำนาญมากกว่าก็กลายเป็นคนนำแบมแบมไปช้าๆจนแบมแบมไม่รู้เลยว่ากางเกงสีแดงตัวโปรดลอยหายไหน ทั้งคู่นัวเนียกันมากขึ้นไปเรื่อยๆความร้อนแรงระหว่างจูบร้อนและเรียวแขนที่โอบรัดแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว
 
    มาร์คดูเหมือนจะเป็นผู้นำที่เก่งพอสมควร ทำให้แบมแบมที่ตอนนี้กำลังเป็นผู้เรียนพยายามทำตามให้ทัน จนมาร์คอดยิ้มในใจไม่ได้กับความพยายามของเด็กน้อยตรงหน้า ที่ตอนนี้ทั้งพยายามกกทั้งกอดทั้งลูบไล้เรือนร่างสูงโปร่ง
 
     สองมือเล็กๆของแบมแบมเริ่มที่จะอยู่ไม่สุขอาจจะเป็นเพราะว่าฤทธิ์แอลกอฮอล์ก่อนหน้า หรือว่าความต้องการส่วนลึกของแบมแบมเองที่ต้องการจะเป็นคนที่ยืนข้างๆมาร์คมาตลอด ตอนนี้ต่างคนต่างก็จูบกันอย่างเร่าร้อนจนน้ำในอ่างกระชอกออกมาจากอ่าง ความอุ่นของน้ำเริ่มเย็นขึ้นทีละน้อย
 
    “มะ...มาร์ค... แฮก...แฮก... อื้ออออ"
 
    แบมแบมตอนนี้ถึงกับต้องครางเครือออกมาอย่างอดไม่อยู่ เมื่อถูกเกี่ยวลิ้นออกมาแลกน้ำสีใสกับอีกฝ่ายนอกริมฝีปากจนรู้สึกมึนหัวตาลายไปหมด มิหนำซ้ำมาร์คก้ใช้ใช้มือโอบประคองใบหน้าเล็กของแบมแบมไว้แน่น ทำให้ไม่สามารถถอนหน้าออกมาได้ ตอนนี้ความรู้สึกที่มาร์คส่งมาให้คือความร้อนแรงที่แบมแบมไม่เคยเจอ
 
     มันไม่เหมือนการจูบกันครั้งก่อน ไม่เหมือนมาร์คที่ปกติถึงจะเมินเฉย แต่ก็ไม่เคยรุกเขารุนแรงแบบนี้ มันช่างรุนแรงแต่ก็ไม่ได้ทำให้แบมแบมรังเกียจเลยแม้แต่น้อย แต่กลับตั้งรับไม่ไหวต่างหาก
   
    นี่แค่จูบมาร์คยังแทบฆ่าเขาได้แบบนี้ แบมแบมไม่อยากคิดไปไกลมากกว่านี้เลย เพราะตอนนี้รู้สึกได้แค่ว่าช่วงล่างของตัวเองกำลังแข็งชันขึ้นมาทีละนิด ทั้งๆที่มาร์คก็ไม่ได้เอามือไปแตะแล้ว แต่ความแนบแน่นระหว่างพวกเขาทั้งสองมันแน่นจนอากาศไม่สามารถลอดผ่านได้
 
     ตอนนี้แบมแบมยกขาเกี่ยวเอวสอบของมาร์คไว้แน่นเพื่อคลายอารมณ์เสียงซ่านที่พุ่งสูงขึ้น สองแขนได้แต่กอดทึ้งผมของอีกฝ่ายอย่างต้องการความเร่าร้อนของผู้ชายตรงหน้าให้ได้มากที่สุด
 
    “ไปที่เตียงได้ไหม...”
 
    มาร์คเอ่ยถามแบมแบมเพราะถ้าหากยังอยู่ในนี้ไปนานมากกว่านี้ ร่างเล็กตรงหน้าอาจจะไม่สบายได้ และที่ตรงนี้มันก็แคบเกินกว่าจะทำอะไรได้อย่างที่ใจต้องการ แบมแบมเงยหน้ามองอีกฝ่ายด้วยดวงตาแดงปรือ พยักหน้ารับด้วยความต้องการที่มีให้ร่างสูงตรงหน้า
 
        ร่างเล็กเอื้อมแขนกอดรอบลำคอของมาร์คไว้แน่นในจังหวะเดียวกับที่มาร์คยกตัวขึ้นจากน้ำ แบมแบมก็เกี่ยวขาเข้ากับเอวสอบของมาร์คไว้แน่นโดยมีมือของมาร์คพยุงเกี่ยวรอบโคนต้นขาของแบมแบมไว้ ในจังหวะที่เดินไปที่เตียงเรียวนิ้วของมาร์คก็ไล้วนบีบเค้นก้นนุ่มของคนในอ้อมแขนจนแบมแบมต้องเอ่ยค้านเพราะความเจ็บจากการล้มเมื่อคืนมันยังระบมอยู่
 
     "ยะ อย่าบีบสิ..."
 
     "ทำไม" มาร์คเอ่ยถามร่างเล็กด้วยน้ำเสียงคนโดนขัดใจ
 
     "ยังเจ็บอยู่เลย"
 
      "..."
 
 
      "ถึงได้ให้พี่แจบอมประคบให้ไง มาร์คอย่าบีบสิ บะ แบมเจ็บ"
      
      แบมแบมเอ่ยตอบมาร์คด้วยเสียงติดขัดเมื่อมาร์คไม่ได้บีบแต่กลับใช้เรียวนิ้วยาวไล้เฉียดช่องทางสีหวานไปมาแทน จนแบมแบมกอดรอบลำคอของมาร์คแน่นขึ้นเมื่อความเสียวมันตีอยู่ตรงช่องท้อง
 
     แบมแบมถูกมาร์ควางลงบนเตียงเบาๆ แต่ร่างสูงก็ไม่ยอมผละออกไปแม้แต่น้อย แต่กลับแนบชิดแน่นเพื่อถ่ายทอดความอบอุ่นให้คนตรงหน้า สองมือเล็กของแบมแบมก็ไม่รอช้า รีบดึงร่างแน่นของมาร์คให้ทาบทับตัวเองทันทีโดยไม่รีรอ เพราะความรู้สึกที่มาร์คสร้างไว้ให้ตลอดทางที่เดินกลับมามันเริ่มทำให้แบมแบมต้องการมากขึ้น
 
     มาร์คถึงกับเสียหลักล้มลงไปนอนทับแบมแบมจนร่างเล็กนิ่วหน้า ร่างสูงเลยพลิกตัวไปนอนข้างๆ แบมแบมเห็นแบบนั้นก็คิดว่ามาร์คจะขยับหนี จึงรีบยกตัวตามไปด้านข้างด้วยความไว เพราะกลัวคนร่างสูงจะเปลี่ยนใจ
 
      คนทั้งคู่หันหน้าเข้ากอดจูบกันด้วยความร้อนแรงจนผ้าปูที่นอนของมาร์คยับย่น หลุดออกมา และเมื่อแบมแบมที่ตอนนี้ดูเหมือนจะช่างเรียกร้องเหลือเกิน มาร์คที่อยากจะหยุดไว้แค่สั่งสอนก็ต้องกลับกลายเป็นอยากสนองความต้องการของตัวเองและเติมเต็มความรู้สึกปรารถนาที่พุ่งสูงขึ้นเมื่อเห็นแบมแบมเรียกร้องอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน แบมแบมพยายามกอดรัดมาร์คแน่น พยายามถ่ายทอดความรักที่มีให้ร่างสูงออกมาให้มาร์คได้รับรู้
 
     แบมแบมหอบหายใจหนักน่วง เมื่อริมฝีปากร้อนของมาร์คซุกไซร้ไปตามลำคอเหมือนคนตะกละ แบมแบมได้แต่หอบหายใจอย่างปั่นป่วนเพราะเรียวลิ้นของมาร์คที่เลียไล้ลงมา ผิวเนียนขาวลื่นมือที่ตอนนี้ปรากฏรอยแดงเป็นจ้ำตามตัว มาร์คได้แต่จ้องมองเรือนร่างขาวเนียนตรงหน้าตาไม่กะพริบ
 
 
    ใครแม่งบอกแบมแบมน่ารักว่ะ นี่มันโครตเซ็กซี่เลย
 
    เสียงเล็กของแบมแบมร้องผะแผ่วดังขึ้นเมื่อมาร์คลงน้ำหนักทั้งสองข้างบีบเคล้นไปตามเนินเนื้อ
 
    “น่ารักชะมัด...”
 
    มาร์คกระซิบเสียงกระเส่าชิดริมกกหูของร่างเล็ก ขณะมือทั้งสองก็ยังไม่หยุดทำหน้าที่เคล้นอกอวบนุ่มมือของแบมแบมอย่างกระหาย
 
    "แบมน่ากินจัง...."
 
 
    “อ๊ะ...อา...มาร์ค”
 
 
    เสียงครางหวานปนแหบของแบมแบมดังออกมา เมื่อลิ้นร้อนของคนตัวสูงเลียตวัดจู่โจมลงตรงยอดปทุมถัน ดูดดึงและเลียสลับกันไปมาจนมันชูชันแข็งเพราะถูกกระตุ้น สองขาเรียวของแบมแบมถูกยกให้ขึ้นตวัดเกาะเกี่ยวบนเอวสอบของคนเป็นพี่ มาร์คบรรจงจูบแบมแบมเหมือนปลอบโยนและรุกเร้าไปพร้อมกันๆ
 
 
    แบมแบมโตขึ้นขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ
 
    ร่างสูงตัดสินใจก้มลงจูบยอดอกของคนเป็นน้องอีกครั้ง แล้วเลียไล้ลงไปเรื่อยๆจนต่ำลงไปกว่าที่ควรจะเป็น แบมแบมผวาเงยหน้าเชิดทันทีที่เรียวลิ้นของของมาร์คไล้ตรงส่วนอ่อนไหวของเขา จนต้องขยับนี้ แต่เหมือนร่างสูงจะรู้ว่าเด็กน้อยพยายามขยับนี้ จึงยกมือขึ้นมากอบกุมส่วนอ่อนไหวแล้วรูดรั้งลงพร้อมๆกับอ้าปากครอบยอดของส่วนอ่อนไหวสีหวานที่ดูก็รู้ว่าไม่เคยผ่านมือใครมาก่อน น้ำหวานที่หยดออกมาเล็กน้อยทำให้มาร์คไล่ดูดซับและกลืนกินอย่างไม่นึกรังเกียจเลยสักนิด จังหวะนั้นเองมาร์คก็รีบเลื่อนมือไปรูดรั้งส่วนอ่อนไหวของแบมอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าร่างเล็กเกร็งขาเล็กน้อย และขยุ้มมือบนผมเขาอย่างแรง
 
 
     "อ้ะ....อา...มาร์ค"
 
     ฟึบ ฟึบ ฟึบ
 
     มือของมาร์ค กำลังสาวให้ไวขึ้นพร้อมกับวกขึ้นไปดูดดึงยอดอกจนทำให้แบมแบมถึงกับครางไม่เป็นเสียง ปลายเท้าที่เกร็งหงิกงอชี้ขึ้น มือบางเกี่ยวกอดร่างสูงของมาร์คไว้แน่น
 
 
     "อะ...ซี๊ดดด...มาร์คไวอีก...บะ แบมไม่ไหวแล้ว"
 
 
      แบมแบมเอ่ยขอร้องเมื่ออารมณ์ดิบในตัวปะทุ พร้อมลืมสายตาหวานปรือมอง ทำให้มาร์คต้องเร่งมือเพื่อให้เด็กน้อยของเขาไปถึงฝั่งฝันให้ไวที่สุด ร่างสูงกระชับมือแน่นรอบส่วนอ่อนไหมแล้วค่อยๆผ่อนจังหวะช้าลง แต่หนักแน่น จนแบมแบมเกร็งเท้าจิกกับผ้าปูแน่น ปลายแก่นกายของคนตัวเล็กมนทู่มีน้ำใสๆ ไหลเยิ้มออกมาทำให้มาร์คยิ่งได้ใจ หัวเราะในลำคอเบาๆ
 
 
      "ขอร้องสิ..."
 
 
      "อึก อ๊า...พอ...พอก่อน...."
 
 
      มือหนาขยับรูดรั้งแก่นกายของร่างเล็กตามจังหวะที่ตัวเองต้องการ มาร์คยังคงเนิบช้าแกล้งคนน้องทั้งๆที่แก่นกายของเขาก็พองคับแน่นไปหมด แต่พอเห็นแบมแบมทำตัวน่ารักแบบนี้ก็อดใจไม่ไหวต้องขอแกล้งเพิ่มอีกนิด
 
     "มะ...มาร์ค"
 
 
      "ว่าไงครับ"
 
 
      มาร์คตอบพร้อมกับหยุดมือที่กำลังรูดรั้งอยู่กะทันหัน พอแบมแบมยกมือมาหมายจะจับมาร์คก็ยกมือขึ้นตรึงข้อมือบางทั้งสองไว้ด้วยมือข้างเดียว แล้วเอ่ยต่อรอง
 
 
       "ขอร้องสิ...ถ้าอยากให้มาร์คช่วย"
 
 
      "ฮึก...มะ...มาร์คจ๋า....ช่วยแบม....อึก....อา"
 
 
       ไม่ต้องรอให้แบมแบมพูดจบประโยคมาร์คก็ปล่อยมือร่างบางให้เป็นอิสระ แล้วเอื้อมมือลงไปชักรูดเร่งจังหวะรัวเร็วเพื่อให้ร่างบางสมดังหวัง
 
      แบมแบมส่ายสะบัดหน้าไปมาจนผมยุ่งไปหมดพร้อมๆ กับส่งเสียงหวีดครางลั่นห้องเมื่อรู้สึกเสียวเสียจนมวนท้อง ความเสียวซ่านที่เหมือนความแปลกใหม่ทำให้แบมแบมแทบจะตายเสียให้ได้
 
      “อ๊ะ อ๊า... มาร์ค...”
 
      “ชู่ว...เบาๆหน่อยที่รัก" มาร์คพูดพร้อมกับเลียริมฝีปากไปด้วยเมื่อแบมแบมยกขาขึ้นมาเกี่ยวเอวหนาของร่างสูงไว้
      “ฮะ...ฮึก.....อ๊าาาาาา"
 
 
      แบมแบมปลดปล่อยพร้อมกับซอกขาดรียวที่ตอนนี้เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำสีขาวขุ่นเต็มไปหมด มาร์คเห็นแบบนั้นก็ใช้ปลายนิ้วเรียวลูบเช็ดให้ก่อนจะยกขึ้นมาแตะริมฝีปากแล้วแลบลิ้นเลียจนแบมแบมที่มองอยู่ได้แต่เบือนหน้าหนีด้วยความอาย
 
 
      "แบมหวานจัง..."
 
 
      "เงียบไปเลยนะ!"
 
 
      "เหนื่อยรึยัง..."
 
 
      "...."
 
 
      "รอบก่อนของแบมแบม"
 
 
      "..."
 
      "Now, It's my turn (รอบนี้ขอเอาคืนนะ)"
 
ใครอ่านจบแล้วกลับไปเม้นท์เพิ่มเติมได้ในนี้เลย
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1508873&chapter=8