ฟิคชั่นวาย [CHANBAEK]➢GANGSTER #แบคฮยอนโคตรนักเลง

 
(CUT) EP 11
 
          ทุกอย่างกลับเข้าสู้ห้วงของความต้องการอีกครั้ง ชานยอลและแบคฮยอนกำลังเริ่มหน้ามืดตามัวไปกับบทรักร้อนอันแรงที่กำลังจะเกิดขึ้น ไม่อยากจะบอกเลยจริงๆว่าชานยอลเคยแอบวาดฝันเอาไว้ในหัวด้วยว่าถ้าเกิดเราสองคนมีอะไรกันอีกครั้งมันจะต้องร้อนแรงแบบที่ชานยอลวาดฝัน
 
          เขากลายเป็นคนที่มีความคิดเรื่องอย่างว่าตลอดเวลาไปแล้ว..
 
          เขาเริ่มมีความคิดแปลกๆตั้งแต่เมื่อวันนั้น วันที่เขากับแบคฮยอนมีอะไรกันครั้งแรก เมื่อเขาได้รับความรู้สึกดีๆและความสุขนั้นมันก็ทำให้ชานยอลนึกถึงเรื่องอย่างว่ากับแบคฮยอนตลอด
 
          ชานยอลเริ่มจะติดเรื่องนี้ไปแล้ว..
 
          “จะหาว่าใจร้ายไม่ได้นะ” แบคฮยอนพูดดักทางเอาไว้ คนตัวเล็กช้อนตาที่มีหน่วยน้ำตาคลอเบ้านั่นมองหน้าของชานยอลเล่นเอาชานยอลหัวใจกระตุก
 
          “อึก..อือ..” ชานยอลครางหวิวออกมาด้วยความเสียวสะท้าน แบคฮยอนจัดการดึงกางเกงนอนของเขาลงก่อนจะครอบปากละเลงลิ้นลงมาจนชานยอลแทบกรีดร้อง
 
          พอเห็นว่าคนด้านบนหายใจถี่ แบคฮยอนก็กระตุกยิ้ม จัดการสาวปากขึ้นลงก่อนจะควานลิ้นเหมือนที่ชานยอลต้องการก่อนหน้านี้ หยักเล็กๆตรงหัวอวัยวะถูกแบคฮยอนแหย่ลิ้นลงไปในซอกแคบๆนั่น
 
          แท่งร้อนแข็งขืนของชานยอลกระตุกเกร็งบ่อยจนแบคฮยอนแทบหัวเราะ มันผงกหัวขึ้นลงบ่อยจนแบคฮยอนอดเอ็นดูคนที่นอนเกร็งราบกับเตียงไม่ได้
 
          สวบ..สวบ
 
          “ฮึก..คุณแบคฮยอนครับ”
 
          “อ้าไอ” (ว่าไง) แบคฮยอนร้องตอบ ปากเล็กก็ขยับขึ้นลงเรื่อยอย่างไม่มีลดละ
 
          “ขอโทษนะครับ” แบคฮยอนนิ่วหน้าอย่างสงสัย ชานยอลกำลังขอโทษอะไร ก่อนจะรับรู้ถึงแรงกดที่หัวของเขาและแรกกระแทกกระทั้นอย่างรุ่นแรง จนแบคฮยอนแทบสำลัก
 
          ปึกๆๆ!!!
 
          “อื้อออออ!!!!!!” แบคฮยอนครางจนคอแทบแตก ชานยอลเชิดหน้าขึ้นครางเสียงทุ้มกระเส่าแบบโคตรเซ็กซี่ มือหนาก็ยังคงจับที่หัวของแบคฮยอนเอาไว้ แท่งเอ็นหนาและเอวสอบก็ทำหน้าที่สอบสะโพกกระแทกให้ลำเนื้อแข็งนั้นเข้าปากจนลึกไปถึงคอหอย
 
          “อ่ะ..อา..ทนหน่อยครับ” ชานยอลบอกเสียงแหบ คนตัวโตมองคนที่กำลังโดนเขากระแทกสิ่งนั้นเข้าปากด้วยดวงตาที่หื่นกระหาย แบคฮยอนผงกหัวแข่งกับแรงกระแทกสวนเข้าปากเพื่อให้ชานยอลได้เสร็จเร็วๆ แบคฮยอนปวดคอไปหมด
 
          สวบ..สวบ
 
          “อื้ออ”
 
          “ฮ่ะ..อา..” ชานยอลครางหอบครั้งสุดท้ายก่อนท่อนเนื้อนั้นกระกระตุกหงึกแรงๆ ปล่อยมวลน้ำสีขาวเข้าปากแบคฮยอนจนเอ่อลั้น แบคฮยอนผละปากออกมาทั้งยังมีน้ำสีขาวไหลออกมาตามคาง
 
          อึก..
 
          เสียงกลืนน้ำสีขาวดังอึกใหญ่ แบคฮยอนลำเลียงน้ำนั้นลงคอไปอย่างไม่นึกรังเกียจเลยแม้แต่นิด เก็บเกี่ยวทุกหยาดหยดที่หลุดพ้นออกมาจากของตัวเอง ทำความสะอาดรอบท่อนเอ็นที่ยังคงเเข็งขืนราวกับหิน
 
          “คอแทบแตก..” เสียงของแบคฮยอนแหบพร่า คนตัวเล็กนั่งทับอยู่บนแก่นกายที่ตั้งผงาด “กูยังไม่เสร็จ กูจะเอาต่อ”
 
          “แต่ผม..แฮ่ก..เหนื่อยครับ” ชานยอลว่าแล้วหอบน้อยๆ แบคฮยอนพลิกตัวให้ชานยอลขึ้นมาทับร่างของตัวเองอย่างรวดเร็วจนชานยอลอ้าปากค้าง ดีที่คนตัวสูงยังตั้งตัวทันเลยใช้แขนยันเตียงไว้
 
          “จะเอา”
 
          “คุณครับ”
 
          “ชานยอล” แบคฮยอนมองหน้าชานยอลเป็นเชิงออกคำสั่ง คนตัวเล็กตวัดสายตาใส่ชานยอลอย่างเคืองๆด้วยความไม่พอใจ “ตัวเองปล่อยแล้วจะให้คนอื่นทุกข์?”
 
          “เปล่าครับ..ผ..ผมแค่เหนื่อย”
 
          “อืม กูไม่ทำก็ได้” แบคฮยอนว่าเสียงนิ่ง ชานยอลมองหน้าแบคฮยอนอย่าง.งง.งวยก่อนดวงตาคมจะเบิกกว้างอย่างตกใจกับสิ่งที่คนใต้ร่างพูดออกมา
 
          “...”
 
          “กูจะไปหามุนจี”
 
          ปึก!!
 
          ความเจ็บแปลบเเล่นไปทั่วร่างเมื่อแบคฮยอนกำลังจะลุกจากที่นอนพร้อมกับเอ่ยประโยคที่ทำให้ชานยอลหงุดหงิด แขนเล็กก็ถูกแรงชะชากแขนแบคฮยอนให้กลับลงมานอนใต้ร่าง สอดแขนทั้งสองข้างไว้ที่แผ่นหลังเล็กบางแล้วตวัดโอบกอดแน่น
 
          “ไม่..ไม่ให้ไป”
 
          “กูจะไป” แบคฮยอนว่าเสียงนิ่ง แต่ใบหน้าหวานกลับกั้นยิ้มจนแก้มแทบแตก แบคฮยอนก็แค่หลอกชานยอลให้หึงเล่น ไม่คิดว่าจะหึงรุนแรงแบบนี้ ^^
 
          “อย่าไปนะ ไม่เอานะ” ชานยอลกอดแบคฮยอนเอาไว้แนบอก เขาฝังหน้าลงกับอกบางอย่างน้อยอกน้อยใจ ไม่สนใจกันแล้วยังจะมาทิ้งเขาไปหาคนอื่นอีกหรอ..
 
          “มึงบอกเองว่าเหนื่อย กูจะได้ไปหามุนจีไง” แบคฮยอนยังว่าเสียงนิ่ง “เขาแรงเยอะกว่ามึงอีก เผลอๆ..เอากูได้ถึงเช้า”
 
          ปึก! อ็อก!
 
          “ผมก็เอาได้!” ชานยอลจับแบคฮยอนตึงกับเตียงเสียงดังก่อนจะตวาดลั่น แบคฮยอนสังเกตเห็นเลยว่าตอนนี้ชานยอลกำลังโมโห
 
          เอาสิ..อยากโดนชานยอลโหมดเกรี้ยวกราดรังแกเหมือนกัน
 
          “ไหนบอกเหนื่อย?”
 
          “ตอนนี้ไม่เหนื่อยแล้ว” แบคฮยอนเลิกคิ้วข้างนึงขึ้น ก่อนจะสลัดแขนออกจากมือของชานยอลแล้วกอดอก เอียงหน้ามองคนด้านบนด้วยสายตาเรียบนิ่งเพื่อหวังจะกวนประสาทเล่น
 
          “ไม่มีแรงเอาก็ปล่อยกูเถอะหน่า..” แบคฮยอนพูดก่อนจะเหยียดยิ้ม ยิ่งเห็นว่าชานยอลเริ่มโกรธจนตัวสั่นมากเท่าไหร่ แบคฮยอนก็อยากให้โกรธมากกว่าที่เป็นอยู่มากกว่าเท่านั้น “ปล่อยกูไปเอากับคนอื่นเถอะ”
 
          สวบ!
 
          “อ๊าา!! ชานยอล!” แบคฮยอนกรี๊ดร้องเสียงดังเมื่อความโกรธของชานยอลประทุ คนตัวโตจ่อแท่งเอ็นร้อนที่ยังไม่สงบเข้าช่องทางของเขารวดเดียวจนแบคฮยอนจุกตัวงอโดยไม่มีการเบิกทางก่อน
 
          “เมินผมไม่ว่า” เสียงของชานยอลเริ่มเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ “แต่ไปหามุนจีผมไม่ให้”
 
          ว่าจบสงครามรักก็เริ่มเกิดขึ้น ชานยอลสอบเอวกระแทกกระทั้นเข้ากับช่องทางรัดตึงของแบคฮยอนอย่างรุนแรงจนร่างของคนตัวเล็กสั่นคลอนเหมือนไปมาโดยที่ไม่กลัวเลยว่าเอวบางจะหัก
 
          แบคฮยอนพยายามกลั้นเสียงครางของตัวเองเอาไว้ด้วยการปิดปากแน่น  ดวงตาดั่งกวางน้อยนั่นเอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำตา ทั้งยังสะอื้นไห้ด้วยความเสียวกระสัน
 
          “ห้ามแรง ฮึก..เดี๋ยวป้ามาได้ยินนะ ฮ่ะ..ฮ๊าาาา!!”
 
          ชานยอลไม่สนใจเสียงห้ามของแบคฮยอนเลยสักนิด เขาซี๊ดปากครางหอบดังลั่น จับมือของแบคฮยอนมาโอบรอบคอของตัวเองเอาไว้ ตั้งใจกระแทกลำเนื้อเข้าลึกเพื่อนสั่งสอนคนใต้ร่างจนแบคฮยอนสะอื้นไห้อีกรอบ
 
          “ช..ชานยอล เบา อ๊ะ..!!”
 
          “ห้าม..แฮ่ก พูดถึงเขา” ชานยอลอ้าปากพูดคำสั่งด้วยน้ำเสียงเซ็กส์ซี่ แบคฮยอนครางเสียงหลงปนสะอื้นจนแทบขาดใจ ดวงตาที่มีหยาดน้ำใสจ้องมองหน้าชานยอลที่อ้าปากครางเสียงกระเส่าอย่างหลงใหลในตัวของคนที่กำลังกระแทกกระทั้น
 
          “ห..หึงหรอ อ่ะ..อ๊าา!!”
 
          ชานยอลไม่ตอบอะไรทั้งนั้น เมื่อความหึงหวงและความโกรธเข้าครอบงำ เขาก็จัดการกัดคอคนตัวเล็กเพื่อสร้างรอยตรีตราเป็นเจ้าของไปทั่ว ไม่เว้นแค่นั้น ชานยอลไล่สร้างรอยสีช้ำทุกๆที่ที่ปากของเขาลากผ่าน แสดงความเป็นเจ้าของบนตัวเเบคฮยอนจนทั่วเพราะความหึงหวง
 
          “คุณแบคฮยอนเป็นของผม แฮ่ก..เป็นของชานยอลคนเดียว”
 
          ชานยอลซบหน้าลงที่อกบาง ปากก็พร่ำบอกว่าแบคฮยอนเป็นของเขาอยู่แบบนั้น ชานยอลก็แค่หวง หวงร่างน้อยๆที่กำลังกอดนี่จะตกไปเป็นของคนอื่น ยิ่งนึกว่าคนอื่นจะทำกับแบคฮยอนแบบที่ตนเองทำ ก็ทำเอาชานยอลโมโหขึ้นมาอีกครั้ง สอบสะโพกโหมแรงอัดเข้าจนแบคฮยอนกรีดร้องเสียงหลง
 
          “ชานยอลเบาหน่อย อ๊า! ชานยอล!!”
 
          ชานยอลเชิดหน้าครางกระเส่าอีกครั้ง ยิ่งเห็นคนตัวเล็กกรีดร้องชื่อเขา ชานยอลก็ยิ่งเร่งจังหวะการสอบสะโพกเข้าหาคนตัวบางอย่างหนักหน่วง
 
          คนทั้งสองคนจัดการบดเบียดและเสียดสีกันหลายต่อหลายครั้ง เนิ่นนานจนกว่าชานยอลและแบคฮยอนใกล้จะถึงจุดสิ้นสุด แบคฮยอนยังไม่อยากให้มันจบแค่นี้
 
          เมื่อเห็นว่าทั้งตัวเองและตัวของชานยอลใกล้จะปลดปล่อย แบคฮยอนก็จัดการพลิกตัวเองคร่อมชานยอลเอาไว้ ก่อนจะร่อนสะโพกระรัวจนชานยอลซูดปากครางเสียงแหบพร่าจนแทบขาดใจอยู่รอมร่อ
 
          “ผม..แฮ่ก..ไม่ไหว”
 
          “กูก็จะไปแล้ว ฮ่ะ..ชานยอล!”
 
          แบคฮยอนเร่งสะโพกอีกครั้ง ส่วนชานยอลที่กำลังมองคนที่กำลังใกล้จะปลดปล่อยก็กระแทกเอวสวนเข้าไปด้วย ก่อนทั้งคู่จะเชิดหน้าแล้วกรีดร้องเสียงหลงอีกครั้ง
 
          “ฮ๊าาาา!!”
 
          และนั่นก็ไม่ใช่เสียงกรีดร้องครั้งสุดท้ายของร่างเล็ก เมื่อน้ำสีขาวหนืดถูกฉีดพ่นเข้าไปในทางแคบทุกหยาดหยด แบคฮยอนก็เริ่มบทรักอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง..
 
 
 
 
 
ยังไม่จบ เจอกันที่เด็กดีค่า เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ