แค่เธอรักฉัน

 

 

 

                           เวลาผ่านไปหลายวัน ป๊อบปี้อาการเริ่มดีขึ้น หมอก็ให้กลับไปพักที่บ้านได้ฟางพาป๊อบปี้ขึ้นไปส่งที่ห้องของป๊อบปี้ ป๊อบปี้ให้ฟางนั่งรอที่เตียง ส่วนป๊อบปี้ก็เดินไปหยิบกล่องใส่ของที่ฟางเอาไปทิ้ง

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อย่าทิ้งอีกนะ 

 

 

 

 

ฟาง: มันมาอยู่ที่พี่ป๊อบได้ไงอ่ะ ?

 

 

 

 

ป๊อบ: พี่เป็นคนไปเก็บมันมา พี่เห็นว่าฟางเดินถือเอาไปทิ้ง พี่ไม่อยากให้ฟางทิ้งมัน 

 

 

 

 

 

ฟาง: ก็ตอนนั้น ฟาง 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ชั่งมันเถอะ ตอนนั้นฟางคงรู้สึกเกลียดพี่จริงๆนั่นแหละ ของทุกอย่างในกล่องนี้ ฟางเก็บรักษามันมาอย่างดีเลยนะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ก็มันเป็นของที่ คนนิสัยไม่ดีให้มาก็ต้องเก็บรักษาซิ

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: งั้นยังมีอีกอย่างที่คนนิสัยไม่ดีคนนี้ อยากให้ฟาง 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: อะไรเหรอ 

 

 

 

 

 

 

                                 ป๊อบปี้นั่งคุกเข่าลงตรงหน้าฟาง พร้อมกับหยิบแหวนออกมา ป๊อบปี้ดึงมือข้างซ้ายของฟางมากุมไว้

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง แต่งงานกับพี่อีกครั้งนะ 

 

 

 

 

 

                      ฟางร้องไห้น้ำตาคลอก่อนจะพยักหน้าตอบตกลง จากนั้นป๊อบปี้ก็สวมแหวนให้ฟาง และจู่ๆก็มีเสียงพลุดังขึ้น 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: คราวนี้ ถ้าทำให้น้องกูเสียน้ำตาอีก มึงโดนแน่ 

 

 

 

 

ป๊อบ: คร้าบบคุณโทโมะ 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: แม่ดีใจจริงๆที่หนูจะกลับมาเป็นลูกสาวแม่อีกคน 

 

 

 

 

 

แม่ฟาง: อย่าลืมซิว่ามีเจ้าตัวเล็ก อีกคนนึงนะ 

 

 

 

                                แม่ฟางเดินอุ้มเอมิเข้ามาในห้องฟางรับลูกจากแม่ 

 

 

 

 

แก้ว: ดูซิ ยิ้มด้วยอ่ะ สงสัยคงจะดีใจนะที่พ่อกับแม่รักกัน 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: เราเองก็รีบๆมีล่ะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: นั่นดิ รีบๆมีได้ล่ะ 

 

 

 

 

แก้ว: แก้วว่าเลี้ยง เอมิกันไปก่อนดิกว่าค่ะ ฮ่าๆๆ 

 

 

 

 

                   จู่ๆเอมิก็ร้องขึ้น 

 

 

 

 

ฟาง: โอ๋ๆๆ ไม่ร้องนะคนเก่ง ไม่ร้องนะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไหนพ่อขออุ้มหน่อยนะค่ะ 

 

 

 

 

                    ฟางส่งลูกให้ป๊อบปี้ 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ดูซิ พ่ออุ้มแล้วหยุดร้องเลย หลานย่ารู้งานจริงๆ 

 

 

 

 

แม่ฟาง: เดี๋ยวแม่ไปเตรียมงานฉลองดีกว่านะ

 

 

 

 

ฟาง: งานฉลองอะไรค่ะแม่

 

 

 

 

โทโมะ: ก็งานฉลองต้อนรับคุณป๊อบปี้ แล้วก็งานที่คุณป๊อบปี้กับคุณฟางดีกันไง 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: เดี๋ยวชั้นไปช่วยดีกว่า 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: พ่อว่าพวกเราออกไปกันก่อนเถอะ พ่อแม่ลูกเค้าจะได้อยู่ด้วยกัน 

 

 

 

 

                             จากนั้นทุกคนก็ออกไป ป๊อบปี้อุ้มลูกจนลูกหลับ จากนั้นป๊อบปี้ก็วางลูกไว้บนเตียง แล้วเดินไปหยิบถุงผ้าที่ใส่สร้อยมาให้ฟาง

 

 

 

 

 

ฟาง: อะไรอีกอ่ะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: อันนี้พี่เป็นคนออกแบบ แล้วก็เป็นคนทำมันด้วยตัวเองเลยนะ มันเป็นสร้อยข้อเท้ากับสร้อยข้อมือเด็ก พี่ทำตอนที่รู้ว่าฟางท้องอ่ะเลยเตรียมไว้ให้ลูก 

 

 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟางกับลูกกลับมาอยู่กับพี่นะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: อื้มมมมม ขอคิดดูก่อนได้มั้ยอ่ะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่ได้แล้ว ตอบตกลงแต่งงานกับพี่แล้ว แถมมีลูกขนาดนี้แล้ว ปฏิเสธไม่ได้แล้ว

 

 

 

 

 

ฟาง: แล้วจะให้นอนตรงไหน อ่อ ฟางรู้ล่ะ นอนเหมือนเดิมเป็นไง พี่ป๊อบก็ไปนอนที่โซฟา ส่วนฟางก็นอนกับลูกบนเตียง 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พี่เตรียมห้องไว้ให้ลูกแล้ว 

 

 

 

 

ฟาง: ห้อง ? 

 

 

 

 

ป๊อบ: เดี๋ยวพี่พาไปดู 

 

 

 

 

ฟาง: แล้วลูกล่ะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่เป็นไรหรอกลูกหลับอยู่ ไปกันเถอะ