แค่เธอรักฉัน

 
 
 
 
 
 
                      วันต่อมา ในช่วงสายๆป๊อบปี้ขับรถพาฟางออกมา เดินเล่นที่สวนสาธารณะ ป๊อบปี้เดินประคองฟางตลอด ฟางบ่นว่าอยากกิน ขนมร้านตรงข้ามสวนสาธารณะ ป๊อบปี้เลยพาฟางข้ามถนน และในระหว่าง ที่ กำลังข้ามถนนกำลังจะถึงร้าน จู่ๆก็มีรถ มอเตอร์ไซค์ที่บรรทุกของจะไปส่ง ขับมาไม่ทันระวัง กำลังจะพุ่งมาที่ป๊อบปี้และฟาง ป๊อบปี้เห็นเลยผลักฟางให้ออกห่างไป ฟางล้มลงกับพื้น ส่วนป๊อบปี้ก็โดนรถชนหัวไปกระแทก กับขอบฟุตบาททางเดิน ป๊อบปี้ยังพอมีสติอยู่บ้าง เลยหันไปมองฟาง แล้วพยายามจะไปหาฟาง และก็ไม่ไหว ส่วนฟาง ก็ปวดท้อง มากเพราะแรงกระแทก 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฟาง....อด...ทนนะ....ลูก.....
 
 
 
 
 
 
                       ทั้งคู่ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลทันที เมื่อมาถึงโรงพยาบาล หมอก็เตรียมทำคลอดให้ฟาง ทันที ส่วนป๊อบปี้ อาการน่าเป็นห่วง เพราะได้รับ แรงกระแทกที่บริเวณ ศรีษะ ตลอดเวลาที่ฟางอยู่ในห้องคลอดฟางนึกถึงแค่ป๊อบปี้ จนกระทั่งเด็ก ออกมา ทำให้ฟาง ยิ่งคิดถึงป๊อบปี้ 
 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: ลูกจะเป็นอะไรมั้ยคุณ 
 
 
 
 
พ่อป๊อบ: ทั้งสามคนจะต้องไม่เป็นอะไร 
 
 
 
 
โทโมะ: หมอ ออกมาแล้วครับ 
 
 
 
 
 
แม่ฟาง: ลูกสาวดิชั้น เป็นยังไงบ้างค่ะ 
 
 
 
 
 
หมอ: คนไข้ คลอดแล้วนะครับ เด็กเป็นผู้หญิง แต่ เด็กคลอดก่อนกำหนด เราต้องนำเด็กไปใส่ในตู้อบก่อนนะครับ 
 
 
 
 
 
 
แม่ฟาง: โธ่ หลานยาย 
 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: แล้วป๊อบปี้ล่ะคุณ ป๊อบปี้ล่ะ 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: พี่ป๊อบ ต้องไม่เป็นอะไรนะค่ะแม่ 
 
 
 
 
 
 
 
                               ผ่านไปหลายชั่วโมง หมอที่ทำการผ่าตัดให้ป๊อบปี้ก็ออกมา และบอกว่าอาการป๊อบปี้ยังไม่พ้นขีดอันตราย และย้ายให้ป๊อบปี้ไปพักอยู่ภายในห้อง ICU เพื่อเฝ้าดูอาการอย่างใกล้ชิด หลังจากที่ฟางถูกย้ายไปห้องพักฟื้น ก็มีแม่ฟางกับโทโมะอยู่เฝ้า ไม่นานฟางก็รู้สึกตัว
 
 
 
 
 
แม่ฟาง: เจ็บแผลอยู่รึเปล่าลูก 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: แม่...ลูก ลูกหนูละค่ะ 
 
 
 
 
 
 
แม่ฟาง: ลูกหนูปลอดภัยดีลูก แต่ต้องอยู่ในตู้อบก่อนเพราะแกคลอดก่อนกำหนด 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: แล้ว...พี่ป๊อบล่ะค่ะ เค้าอยู่ไหน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                      แม่ฟางกับโทโมะไม่มีใครตอบฟางและต่างก็มีสีหน้าที่เศร้า จนฟางเริ่มสงสัย 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: พี่โทโมะ พี่ป๊อบเป็นอะไร !!!
 
 
 
 
โทโมะ: คือ...
 
 
 
 
ฟาง: คือ คืออะไร แม่ค่ะ บอกฟางหน่อยได้มั้ย อึก อึก เค้าอยู่ไหน เค้าเป็นอะไร ทำไมไม่มีใครบอกอะไร ฟางเลยอ่ะ 
 
 
 
                     
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ตอนนี้ป๊อบปี้ อยู่ห้อง ICU หมอบอกว่า มันยังไม่พ้นขีดอันตราย ต้อง...ต้องอยู่ดูอาการไปก่อน 
 
 
 
 
 
                      ฟางช็อคที่ได้รู้ว่าป๊อบปี้ถึงขั้นต้องนอนที่ห้อง ICU ฟางรู้สึกเจ็บแผลที่คลอด แม่ฟางจึงให้ฟางนอนพักก่อน ฟางนอนร้องไห้และคิดถึงป๊อบปี้ตลอดเวลา ด้านป๊อบปี้ก็นอนไม่ได้สติอยู่ภายในห้อง ICU โดยมีแม่กับพ่อและแก้วยืนดูอาการอยู่ข้างๆ 
 
 
 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: ลูกแม่ต้องเข้มแข็งไว้นะลูก อึก อึก อย่าเป็นอะไรไปนะลูก 
 
 
 
 
 
พ่อป๊อบ: รีบตื่นขึ้นมานะลูก รีบตื่นไปหาลูกของลูกนะ ลูกของลูกปลอดภัยนะ เค้าปลอดภัยดี หนูฟางก็ปลอดภัยดี เหลือแค่ลูกนะ รีบๆตื่นนะลูก 
 
 
 
 
 
แก้ว: อื้อออ ทุกคนรอพี่อยู่นะพี่ป๊อบ 
 
 
 
 
 
 
                     โทโมะเข้ามาดูอาการป๊อบปี้ 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: หนูฟางเป็นไงบ้างโทโมะ
 
 
 
 
 
โทโมะ: ฟางฟื้นแล้วครับ แต่ก็ยังเจ็บแผลอยู่ ผมเลยให้ฟางนอนพักไปก่อน ไว้หายเจ็บแผล ผมค่อยพามา 
 
 
 
 
 
แก้ว: ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้กับพี่ป๊อบกับน้องฟางด้วยนะ 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ไอป๊อบ รีบๆตื่นมานะ ฟางกับลูกรอมึงอยู่นะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
                            เช้าวันรุ่งขึ้น ฟางตื่นขึ้นมาและขอให้โทโมะพาไปดูลูก โทโมะพาฟางนั่งรถเข็นไปดูลูกในห้องเด็ก พยาบาทอนุญาตให้ฟางเข้าไปดูลูกด้านในได้ ฟางแจ้งชื่อจริงกับชื่อเล่นให้พยาบาลก่อนจะเข้าไปดูลูก ฟางค่อยๆใช้มือสัมผัสตู้สี่หลี่ยมใสๆที่ด้านในมีเด็กตัวเล็กๆอยู่ในนั้น คือลูกของเค้ากับป๊อบปี้ 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ลูกแม่  หนูต้องแข็งแรงเร็วๆนะ เราจะได้ไปหาพ่อเค้าด้วยกันนะ
 
 
 
 
 
 
พยาบาล: น้องเอมิ ชื่อเพราะมากเลยนะค่ะคุณแม่
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ขอบคุณค่ะ
 
 
 
 
 
 พยาบาล:  คุณแม่ไม่ต้องกังวลนะค่ะ น้องคลอดก่อนกำหนดแค่ไม่กี่วีคเอง ไม่ได้ร้ายแรงอะไร อีกอย่างน้องก็ไม่ได้ตัวเล็กมาก ไม่มีอะไรน่าเป็นหวงแน่นอนค่ะ 
 
 
 
 
 
ฟาง: อีกประมาณกี่วันเค้าจะออกจากตู้อบได้ค่ะ
 
 
 
 
 
พยาบาล: น่าจะอีกประมาณสองถึงสามวันนะค่ะ 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ค่ะ ขอบคุณนะค่ะ 
 
 
 
 
 
 
                      ฟางออกจากห้องเด็ก และฟางขอร้องให้พาไปหาป๊อบปี้ โทโมะเลยพาฟางไปหาป๊อบปี้ที่ห้อง ICU