แค่เธอรักฉัน

7.3

เขียนโดย Kzlovepf

วันที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2560 เวลา 13.25 น.

  53 ตอน
  76 วิจารณ์
  55.75K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560 09.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

27) ไม่เคยคิดจะเชื่อ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หมอครับ ผู้หญิงด้านในเป็นไงบ้างครับ

 

 

 

 

 

หมอ: คนไข้ขาหักครับ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ขาหัก 

 

 

 

 

 

 

 

หมอ: คงต้องอยู่โรงพยาบาล หลายวันหน่อยนะครับ

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ครับ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                          ป๊อบปี้นั่งเฝ้าพิมจนกระทั่งพิมฟื้น

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เป็นไงบ้างพิม 

 

 

 

 

 

พิม: ป๊อบ โอ๊ย พิมเจ็บขาอ่ะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: หมอบอกว่า พิมขาหัก ต้องนอนโรงพยาบาลหลายวันหน่อยนะ 

 

 

 

 

 

พิม: พิมมันซวยจริงๆ จะไปอุดหนุนน้องฟางแท้ๆ แต่พอจะคุยกันเค้าไม่คิดจะฟังอะไรพิมเลย พิมพยายามจะอธิบายเรื่องของเรา ให้น้องฟางฟัง จุดจบพิมเลยเป็นแบบนี้ พิมมันซวยจริงๆ

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อย่าโทษตัวเองซิพิม 

 

 

 

 

 

 

 

พิม: ป๊อบกลับบ้านไปพักเถอะ เฝ้าพิมมาตั้งนานแล้ว พิมอยู่คนเดียวได้ ไปเถอะ 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: แล้วเวลาพิมจะไปไหน หรือจะเอาอะไร จะทำไงอ่ะ

 

 

 

 

 

 

พิม: พิมค่อยเรียกพยาบาลก็ได้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เอางี้เดี๋ยวป๊อบจ้างพยาบาลพิเศษไว้ให้ล่ะกันนะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

พิม: ขอบคุณนะป๊อบ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: แกตั้งสตินะ ฟาง แกไม่ได้ทำเค้า เค้าจงใจ จะทำตัวเอง ชั้นคนนึง ที่เชื่อว่าแกไม่ได้ทำ 

 

 

 

 

 

 

แบม: แบมก็เชื่อค่ะ 

 

 

 

 

 

 

                 ฟางกำลังลุกขึ้นยืนแต่จู่ๆก็หน้ามืดเป็นลม ดีที่เฟย์กับแบมช่วยกันประคองไว้ทัน เฟย์นั่งรอจนกว่าฟางจะฟื้น 

 

 

 

 

 

 

แบม: ฟื้นแล้วค่ะ 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: เป็นไงบ้างฟาง แกลุกไหวมั้ย 

 

 

 

 

 

ฟาง: อืมไหว 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: ชั้นว่า แกไปหา หมอหน่อยดีมั้ย แบมบอกว่าแกดูแปลกๆตั้งแต่เช้าแล้วนะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ชั้นไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็หายเองแหละ 

 

 

 

 

 

เฟย์: ชั้นรู้นะ ว่าแกไม่ชอบไปโรงพยาบาล แต่ไปตรวจร่างกาย เช็คสภาพตัวเองบ้างก็ดีนะแก ชั้นเป็นห่วงแกนะ. 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ขอบใจแกมากนะ เดี๋ยวไว้ว่างๆ ชั้นค่อยไปตรวจสุขภาพดู 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: อืม ดีล่ะ เอ่อ ชั้นเกือบลืม คือวันนี้ที่ชั้นมา ชั้นจะให้แกช่วยออกแบบ ชุดเจ้าสาวให้หน่อย พอดีเพื่อนชั้นที่อังกฤษ กำลังหาดีไซน์เนอร์อยู่ ชั้นเลยเสนอแก

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ได้ซิ แล้วเค้าแต่งที่ไหน 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: แต่งที่ไทยเนี้ยแหละ เค้าเป็นคนไทย แต่ไปเรียนที่อังกฤษ แล้วก็ได้แฟนเป็นฝรั่ง 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: โอเค เดี๋ยวแกทิ้งเบอร์ แล้วก็ข้อมูลเค้าไว้ให้ชั้นนะ 

 

 

 

 

 

เฟย์: โอเค งั้นชั้นกลับก่อนนะ ให้ชั้นขับรถไปส่งบ้านมั้ย 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่เป็นไร ชั้นขับไหว 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: โอเค 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                 เมื่อฟางเข้ามาในห้อง ก็เห็นป๊อบปี้ยืนรออยู่ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ทำแบบนั้นทำไม

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ทำอะไรอีก 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ผลักพิมลงมาทำไม 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฟางไม่ได้ผลัก ฟางไม่ได้ทำ 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พี่เห็นกับตา ว่าฟางเป็นคนทำ ดีนะ ที่พิมเค้าแค่ขาหัก ถ้าเค้าเกิดเป็นอะไรมากกว่านี้จะทำยังไง ใครจะรับผิดชอบ 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฟังฟางนะ ฟางยังยืนยัน คำเดิมว่าฟางไม่ได้ทำอะไรเค้าเลย เค้าทำตัวเอง จงใจจะล้มลงไปเอง ฟางไม่ได้ทำ ! 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: แต่พี่ไม่เชื่อ ! 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: พี่ป๊อบก็ไม่เชื่ออะไรฟางอยู่แล้ว จะถามไปทำไมอ่ะ ถามเพื่ออะไรในเมื่อคำตอบของพี่ก็ไม่เชื่อในสิ่งที่ฟางพูดอยู่แล้ว 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พี่ไม่คิดเลยนะ ว่าฟางจะทำขนาดนี้ พิมเค้าไปทำอะไรให้ฟางนักหนาห้ะ !! 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ถ้าคนที่ล้มลงเป็นฟาง คนที่ผลักเป็นพิมประภา พี่ป๊อบจะพูดแบบนี้กับพิมประภามั้ย 

 

 

 

 

                      ฟางพูดไปร้องไห้ไปป๊อบปี้นิ่งไม่ตอบแล้วเดินออกไปจากห้อง 

 

 

 

 

 

 

      

 

 

แม่ป๊อบ: ไปตามหนูฟางมากินข้าวซิ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เค้าไม่กินมั้งครับ 

 

 

 

 

 

แก้ว: น้องฟางลงมาพอดีเลยค่ะแม่ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: คือฟางขอโทษนะค่ะ ที่ลงมาช้า คือฟางจะมาขอไปอยู่บ้านแม่สักพักนึงนะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ทำไมล่ะหนูฟาง มีอะไรรึเปล่า 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: คือ ฟางอยากอยู่คนเดียวสักพักค่ะ ให้ฟางไปเถอะนะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ในเมื่อเค้าอยากไปก็ให้เค้าไปเถอะครับ จะฝืนใจเค้าทำไม 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฟางลานะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ทำไมพูดแบบนั้นห้ะ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ก็เค้าอยากไป จะไปบังคับเค้าทำไมครับ ผมอิ่มแล้ว ขอตัวนะครับ 

 

 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: ทะเลาะกันอีกแน่

 

 

 

 

 

แก้ว: เพิ่งจะดีกันแท้ๆ ทะเลาะกันอีกล่ะ 

 

 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: คิดถูกคิดผิดเนี้ยคุณ ที่ให้เค้าแต่งงานกัน 

 

 

 

 

 

 

 

 

     

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา