แค่เธอรักฉัน

 

 

 

 

 

                  ในช่วงค่ำที่ทุกคนเข้านอนแล้วฟางก็ออกมาสูดอากาศข้างล่าง พลางนึกถึงเหตุการ์ณวันนี้ ถ้าเกิดวันนึงป๊อบปี้ต้องเจอเหตุการ์ณแบบนั้น เธอก็จะทำเหมือนวันนี้ และฟางก็ยังนั่งคิดถึงเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมดระหว่างเค้ากับป๊อบปี้ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ทำไมยังไม่นอนอีก

 

 

 

 

 

ฟาง: ยังไม่ง่วง

 

 

 

 

 

ป๊อบ: คิดอะไรอยู่ 

 

 

 

 

 

ฟาง: คิดอะไร 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: คนเราถ้านอนไม่หลับ หรือว่ายังไม่ง่วงเนี้ยนะ มันก็ต้องมีอะไรในใจ หรือไม่ก็ ต้องกำลังคิดอะไรอยู่

 

 

 

 

 

 

ฟาง: จะมาสนใจทำไม ว่าฟางจะคิดอะไรอยู่ ว่าแต่คนอื่นทำไมพี่ไม่นอนล่ะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พี่ลงมากินน้ำ 

 

 

 

 

 

           จู่ๆก็ได้ยินเสียงท้องร้องออกมา

 

 

 

 

 

ฟาง: ฮ่าฮ่า หิวน้ำหรือ หิวข้าวกันแน่

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หิวน้ำ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: รออยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวฟางไปต้มบะหมี่มาให้ 

 

 

 

 

      

 

 

 

                              ฟางไปต้มมาม่ามาให้ป๊อบปี้นั่งกินฟางนั่งมองป๊อบปี้กิน ท่าทางเหมือนตอนเด็ก ตอนที่ป๊อบปี้มาติวหนังสือกับโทโมะ ฟางอาสาทำบะหมี่มาให้ แล้วนั่งมองป๊อบปี้กินจนหมด      แก้วแอบถ่ายรูปฟางกับป๊อบปี้ไว้ เก็บได้ทุกภาพทุกช็อต 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: นั่งมองแบบนี้ อยากกินอะดิ 

 

 

 

 

 

ฟาง: เปล่ากินไปเถอะ ฟางไม่หิว 

 

 

 

 

ป๊อบ: ขอบใจนะ ที่ทำให้พี่

 

 

 

 

 

ฟาง: อืม งั้นฟางไปนอนก่อนนะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟางพี่ 

 

 

 

 

 

ฟาง: มีอะไรรึเปล่า 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เรื่องตอนนั้น คือพี่ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ตอนนั้น ? 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พี่รู้สึกผิดต่อฟางจริงๆนะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: เรื่องที่เกิดขึ้น ฟางลืมมันไปหมดแล้ว เลิกรู้สึกผิดเถอะ ฟางเชื่อว่าพี่ไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้จงใจ วันนั้นพี่เมามาก คนเมาคือคนที่ไม่มีสติ อย่าไปจำมันเลย ลืมมันไปเถอะ

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พี่ยังมีอีกเรื่อง 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ถ้าให้ฟางเดา คงเป็นเรื่องยาคุมใช่มั้ย 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อืม ฟางก็รู้ใช่มั้ย ว่าทำไม

 

 

 

 

 

 

ฟาง: รู้ซิ ฟางรู้ดี ว่าทำไม ใครๆก็อยากมีลูกกับคนที่ตัวเองรักทั้งนั้น ฟางขอตัวไปนอนก่อนนะ

 

 

 

 

 

 

 ป๊อบ: ขอโทษนะฟาง พี่รักฟางไม่ได้จริงๆ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                          เช้าวันรุ่งขึ้น ที่ไร่องุ่น

 

 

 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: ที่นี้เป็นไร่องุ่น ของลูกชายเพื่อนพ่อเอง 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: สวยมากเลยนะค่ะ 

 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: อ้าวมาพอดีเลย

 

 

 

 

 

 

โจ: สวัสดีครับ คุณลุง 

 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: ไม่เจอตั้งนานโตเป็นหนุ่มแล้วนะ 

 

 

 

 

 

โจ: คุณลุงก็หล่อเหมือนเดิมเลยนะครับ ผมว่า เดี๋ยวเชิญที่ห้องรับแขกก่อนดีกว่าครับ เชิญครับ 

 

 

 

 

 

             เมื่อพาทุกคนไปพัก โจก็มาคุยกับฟาง 

 

 

 

 

 

 

โจ: จำผมได้มั้ยครับ 

 

 

 

 

 

ฟาง: จำได้ค่ะ คุณโจ ที่ช่วยฟางไว้ 

 

 

 

 

 

 

โจ: ผมเพิ่งรู้นะครับว่าคุณฟาง เป็นญาติกับคุณลุง 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่ใช่ญาติหรอกครับ ฟางเค้าเป็นลูกสะใภ้ของพ่อนะครับ 

 

 

 

 

 

 

 

โจ: ลูกสะใภ้ คุณป๊อบกับคุณฟาง 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ใช่ครับ ฟางกับผมเราแต่งงานกันแล้ว 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: พี่ป๊อบโอบน้องฟาง เป็นไปได้เหรอเนี้ย 

 

 

 

 

 

โทโมะ: พี่ว่ามันกำลังทำตัวหวงก้างอยู่แน่ๆเลย

 

 

 

 

แก้ว: แก้วก็ว่างั้นเพราะแกติ พี่ป๊อบไม่เคยทำแบบนั้นนะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฟางขอตัวก่อนนะค่ะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ขอตัวนะครับ 

 

 

 

 

 

 

                         โจพาทุกคนไปเดินชมไร่องุ่น และพาไปเก็บองุ่นจากต้น ฟางกำลังเก็บอยู่คนเดียว โจเห็นเลยเข้ามาช่วย 

 

 

 

 

 

 

 

โจ: ผมช่วยครับ 

 

 

 

 

ฟาง: ขอบคุณค่ะ 

 

 

 

 

 

โจ: จริงๆ มันไม่ได้ตัดยากเลยนะครับ ง่ายนิดเดียวเอง 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฟางคงส่วนสูงไม่ถึงมั้งค่ะ เลยยาก 

 

 

 

 

 

 

โจ: อย่าว่าตัวเองซิครับ เดี๋ยวผมช่วยคุณฟางเก็บเอง บอกมาได้เลยครับ ว่าจะเอาตรงไหนบ้าง 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: พอแล้วค่ะ ฟางเอาไปก็กินไม่หมดหรอก แค่นี้พอแล้วค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

โจ: แต่ผมว่า มันน้อยไปรึเปล่าครับ เอาอีกได้นะครับ เอาเยอะๆไปเลย ผมให้ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: งั้นฟางเอาหมดไร่เลยล่ะกันนะค่ะ 

 

 

 

 

 

โจ: ถ้าเป็นแบบนั้น คุณฟางคงต้องมาช่วยปลูกทดแทนแล้วล่ะครับ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: (: