แค่เธอรักฉัน

 
 
 
 
 
 
                   
 
                                                        เมื่อฟางและป๊อบปี้เดินเข้ามาในบ้านแม่ของป๊อบปี้ที่นั่งอยู่กับแม่ของฟาง ก็เรียกฟางกับป๊อบปี้เข้ามา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: เราสองคนเตรียมตัวเก็บกระเป๋ากันได้เลยนะ
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เก็บกระเป๋า? ไปไหนครับ?
 
 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: เดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะไปเที่ยวกัน
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ไปเที่ยวไหนครับ
 
 
 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: พรุ่งนี้เราจะไปปากช่องกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ปากช่อง
 
 
 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: ถือว่าเป็นการไป ฮันนีมูนด้วยดีมั้ย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ผมไม่
 
 
 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: ไม่ปฎิเสธใช่มั้ย งั้นดีเลย รีบพาน้องขึ้นไปเก็บของ พรุ่งนี้เราจะไปกันแต่เช้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เมื่อเข้ามาในห้อง ป๊อบปี้ก็บ่นจนฟางทนไม่ไหว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ถ้ามันลำบากใจมาก จะไปทำไม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: นี่ๆ พี่ไม่ได้บอกว่าจะไปเลย แม่เล่นมัดมือชก พูดเอง เออเอง ทั้งนั้น เหมือนตอนที่ต้องแต่งงานกับฟางไง
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟางไม่อยากจะเถียงกับป๊อบปี้เลยเดินไปเข้าห้องน้ำ ระหว่างที่ป๊อบปี้ดูโทรทัศน์อยู่พิมก็โทรมาหาป๊อบปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
พิม: ฮโหลป๊อบ
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ว่าไงพิม
 
 
 
 
 
 
 
 
พิม: พรุ่งนี้ป๊อบว่างมั้ย
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: พรุ่งนี้ป๊อบไม่ว่างอ่ะ พิมมีอะไรรึเปล่า
 
 
 
 
 
 
 
พิม: คือพิมอยากชวนป๊อบไปเที่ยวอ่ะ
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: พรุ่งนี้ป๊อบต้องไปกับที่บ้านอ่ะ ขอโทษนะพิม
 
 
 
 
 
 
 
พิม: ไปไหนกันเหรอ
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ไป ปากช่อง อ่ะ
 
 
 
 
 
 
 
พิม: งั้นเที่ยวให้สนุกนะ
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ถ้าไม่ติดว่า แม่ไปด้วย ป๊อบก็อยากให้พิมไปนะ
 
 
 
 
 
 
 
 
พิม: ไม่เป็นไรหรอกป๊อบ พิมเข้าใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟางอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ยืนหวีผมอยู่หน้ากระจกระหว่างที่ยืนอยู่ฟางก็รู้สึกมึน เหมือนจะหน้ามืด
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เสร็จรึยัง
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: เสร็จแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟางเปิดประตูออกมาเห็นป๊อบปี้ยืนรออยู่หน้าประตู ฟางเอามือจับที่หัวแล้วเดินออกไปนั่งที่ปลายเตียง ป๊อบปี้เห็นฟางดูแปลกๆ เลยเดินเข้าไปดู
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เป็นอะไรรึเปล่า
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: เปล่า ไม่ได้เป็นอะไร
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ปวดหัวเหรอ
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: เปล่า
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ไหนขอดูหน่อย (เอามือจับหน้าผาก)
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ก็บอกว่าไม่เป็นไรไง
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: คนเค้าอุตส่าห์เป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
ฟางไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองว่าป๊อบพูดว่า เป็นห่วง ฟางจ้องหน้าป๊อบปี้นาน
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ก็ แค่ไม่อยากให้เป็นไร ถ้าฟางเป็นไรอีก พี่ก็คงโดนไอโทโมะเล่นงานอีก ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว (พูดจบก็รีบเดินเข้าห้องน้ำ)
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ถ้ามันออกมาจากใจจริงๆของพี่ป๊อบก็คงดี
 
 
 
 
 
 
 
                                   เช้าวันรุ่งขึ้นทุกคนก็มารวมตัวกันที่บ้านป๊อบปี้ ด้านหน้าก็เป็น พ่อแม่ป๊อบกับแม่ฟาง ส่วนคู่ที่สองก็เป็นโทโมะกับแก้ว และถัดไปก็เป็น ป๊อบปี้กับฟางแต่ตอนแรกป๊อบปี้จะแยกออกไปนั่งคนเดียว แม่ป๊อบเลย ให้เอาพวกกระเป๋า มาตั้งให้เต็มๆ ป๊อบปี้จะได้นั่งกับฟาง
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: แก้วพี่ว่า เดี๋ยวเราไปเล่นอะไรที่มันแบบ Adventure กันดีกว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ดีๆ แก้วก็อยากเล่น พี่ป๊อบกับน้องฟางไปด้วยกันนะ
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ค่ะ
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: อืม
 
 
 
 
 
 
 
 
                              ตลอดการเดินทาง ฟางก็นั่งหลับป๊อบปี้เห็นฟางหลับจนหัวจะชนกับกระจกป๊อบปี้รีบเอามือไปรับหัวฟาง ทำให้หัวของฟางเอียงมาซบกับไหล่ของป๊อบปี้ ป๊อบปี้ก็รู้สึกแปลกๆแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลยปล่อยให้ฟางนอนซบต่อไปจนเผลอหลับไปทั้งคู่