แค่เธอรักฉัน

 
 
 
 
 
                    
                        เช้าวันรุ่งขึ้น ระหว่างที่ทุกคนกำลังทานอาหารเช้าอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ:  คิดกันไว้รึยัง ว่าจะไปฮันนีมูนกันที่ไหน 
 
 
 
 
ป๊อบ: ผมไม่ว่างครับ 
 
 
 
 
พ่อป๊อบ: ไม่ต้องกังวลหรอกเรื่องงานให้แก้วช่วยไปก่อนก็ได้ พ่อฟังแม่แกเพ้อถึงหลานทุกคืนเลย
 
 
 
 
ป๊อบ: เพ้อถึงหลาน 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: ก็แม่อยากมีหลานเร็วๆ แม่กับพ่อกับอายุเยอะแล้วนะ อยากอุ้มหลานใจจะขาดแล้ว 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: อย่ารอของผมเลยครับ เพราะมันอาจจะไม่มี ผมว่ารอของแก้วกับโทโมะดีกว่า ผมอิ่มแล้วไปทำงานก่อนนะครับ 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: ทำไมพูดแบบนี้เนี้ย !!
 
 
 
 
                 เมื่อป๊อบปี้ลุกขึ้นฟางก็รีบลุกตามมาทันที
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ขึ้นมาทำไม ลงไป
 
 
 
 
ฟาง: ไม่ลง ฟางจะไปด้วย 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฟาง !!
 
 
 
 
ฟาง: ฟางจะไปด้วย
 
 
 
 
 
 
 
                        ระหว่างที่ป๊อบปี้ขับรถอยู่ฟางก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
ฟาง: พี่ป๊อบไม่อยากมีลูกเหรอ
 
 
 
 
 
ป๊อบ: อยาก...แต่ไม่อยากมีกับฟาง
 
 
 
 
 
ฟาง: แต่ฟางอยากมีนะ อยากมีมากเลย 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: แต่พี่ไม่อยากมีกับฟางไง เข้าใจมั้ย 
 
 
 
 
ฟาง: แล้วถ้าวันนึงฟางท้องล่ะ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เอาเด็กออกมั้ง 
 
 
 
 
ฟาง: ใจร้ายจังเลย (พูดไปฝืนยิ้มไป)
 
 
 
 
ป๊อบ: เลิกถามซะทีนะ เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้ ที่ฟางจะท้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
                   ทุกสิ่งที่ป๊อบปี้ตอบฟางมาทำให้ฟางเสียใจมาก ฟางนั่งนิ่งตลอดทางจนถึงที่ทำงานของป๊อบปี้ 
 
 
 
 
 
 
พิม: ป๊อบ
 
 
 
 
ป๊อบ: พิม เป็นอะไรร้องไห้ทำไม 
 
 
 
พิม: เมื่อคืนมีคนจะมาทำร้ายพิม 
 
 
 
ป๊อบ: ใคร 
 
 
 
 
พิม: พิมไม่รู้ แต่ (หันไปมองหน้าฟาง)
 
 
 
 
ป๊อบ: แต่อะไรพิม 
 
 
 
 
พิม: พิมอัดเสียงมันเอาไว้ได้ 
 
 
 
                    พิมเปิดคลิปเสียงให้ป๊อบปี้ฟัง "ใครจ้างพวกแกมา" "คนที่เค้าไม่อยากให้แกไปยุ่งกับสามีเค้าไงล่ะ จำไว้นะอย่ายุ่งกับสามีคุณฟางอีก ไม่งั้นแกตายแน่"
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฟาง!!! (ป๊อบปี้หันกลับมามองฟาง)
 
 
 
 
 
ฟาง: ฟางไม่รู้เรื่องนะ ฟางไม่รู้นะ 
 
 
 
 
พิม: อย่าถึงขั้นให้ตายเลยนะค่ะน้องฟาง พี่รู้ว่าน้องฟางเกลียดพี่ แต่พี่กับป๊อบเรารักกันจริงๆ น้องฟางเห็นใจพี่บ้างเถอะ
 
 
 
 
ฟาง: พูดเองเออเองทั้งนั้น ชั้นไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น คนในคลิปชั้นก็ไม่ได้จ้าง ถึงชั้นจะเกลียดเธอแต่ชั้นก็ไม่ได้เลวขนาดจ้างให้ใครไปฆ่าเธอหรอกนะ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: พอได้แล้ว !!!! ฟางไปเลยนะ จะไปไหนก็ไป !! 
 
 
 
 
ฟาง: ฟางไม่ผิด ฟางไม่ไป !!! 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: พิมเราไปแจ้งความกัน
 
 
 
 
พิม: แจ้งความ
 
 
 
 
ป๊อบ: ใช่ แจ้งความ
 
 
 
 
พิม: แต่ 
 
 
 
 
ฟาง: ไปเลย แจ้งความเลย ฟางก็อยากให้แจ้ง แล้วรีบๆหาเสียงคนในคลิปมาด้วยนะ 
 
 
 
 
 
พิม: พิมไม่อยากให้เป็นเรื่องให้มันจบๆไปเถอะป๊อบ 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: แต่พิม 
 
 
 
 
 
 
พิม: วันนี้พิมขออยู่กับป๊อบนะ 
 
 
 
 
 
                           ฟางเดินออกไปจากป๊อบปี้กับพิม แล้วเรียกแท็กซี่กลับไปบ้าน หลังจากเลิกงานป๊อบปี้ก็ไปอยู่เป็นเพื่อนพิม และดื่มเป็นเพื่อนพิม เมื่อกลับมาถึงบ้านและเข้าไปในห้องไฟก็ปิดสนิท ป๊อบปี้เปิดไฟ ทำให้ฟางรู้สึกตัวแล้วหันไปดูนาฬิกา
 
 
 
 
 
ฟาง: ตี 2
 
 
 
 
                      ป๊อบปี้เดินเซๆแล้วล้มตัวลงนอนที่โซฟา 
 
 
 
ฟาง: ทำไมเมาอย่างนี้เนี้ย 
 
 
 
                         ฟางพยุงป๊อบปี้ให้นั่งแต่ป๊อบปี้ไม่มีสติเลย ฟางพยายามจะพาป๊อบปี้ไปนอนที่เตียง แต่ก็ต้องล้มลงไปทับกันที่โซฟา 
 
 
 
ฟาง: ลุกขึ้นก่อนได้มั้ย 
 
 
 
ป๊อบ: ฮื้อออ พิม 
 
 
 
 
 
ฟาง: ฟางไม่ใช่พิม !!
 
 
 
 
                    ป๊อบปี้เห็นภาพตรงหน้าเป็นพิม ป๊อบปี้ดึงฟางเข้ามาจูบ ฟางดิ้นอยู่สักพักจากนั้นก็ปล่อยให้ทุกอย่างมันเลยตามเลย