[ Fic : Assassination Classroom ] the sound (?xOC)

นี่คือวันธรรมดาวันหนึ่ง...
  ที่ไม่ได้ธรรมดาเท่าไหร่สำหรับเธอ
 
. . .
 
"..."
 
นัยย์ตาสีซากุระกวาดตามองแผนผังโรงเรียนในคู่มือนักเรียนอย่างละเอียด แต่ไม่ว่ามองหายังไงก็ไม่เจอ
      เธอพึ่งย้ายเข้ามาใหม่ไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับโรงเรียนนี้เลย. แต่ครั้นจะให้ถามคนอื่นก็....
 
'ไม่นะ ถ้าคะแนนตกมากกว่านี้ได้ไปอยู่ห้องEแน่'
 
'ไม่นะถ้าได้อยู่ห้องE ชีวิตฉันEndแน่ๆ'
 
'ขอตายดีกว่าถ้าจะให้ไปอยู่ห้องE'
 
"..."
 
           คือว่าเธอเป็นนักเรียนใหม่ห้อง3-E
 
'เที่ยงนี้จะไปกินเต้าหู้ที่มลฑลเสฉวน ไปกินแฮมเบอร์เกอร์ยักษ์ที่อเมริกา ไปกินช็อกโกแล็ตฟองดูที่สวิทเซอร์แลนด์ หรือไปกินส้มตำที่ไทยดีนะ'
   เธอหันไปมองชายชุดดำ(ชุดอาจาร์ยสีดำ)ที่ดูเหมือนจะเดินอ้อมตึกหลักไป เขามีร่างกายที่สูงใหญ่ แต่ว่ากลับดูย้วยๆ 'เดินเข้าแบบอาจาร์ยปกติก็เป็นประสบการ์ณที่แปลกใหม่ดีนะครับ โอ๊ะ!'
 
"...!"
เด็กสาวสะดุ้งเฮือกเมื่อเขาคนนั้นหันมาสบตากับเธอ และเพียงพริบตาเขาก็มาอยู่ตรงหน้าเธอซะแล้ว
 
'คนนี้นักเรียนใหม่นี่นา'
"สวัสดีครับ ผมคืออาจาร์ยห้อง3-E ไม่ทราบว่าคุณชื่อ..."
 
.
 
.
 
.
 
  ที่นี่คือหน้าห้อง3-E
 
'เขามาแล้ว...'
 
"กรุณารอที่หน้าห้องก่อนนะครับ"
"..." เธอพยักหน้ารับคำอย่างว่าง่าย
 
      อาจาร์ยเข้าไปข้างในห้องนั้น ซักพัก..เสียงกระสุนปืนดังละลอกใหญ่ราวกับห่าฝน
 
'พวกเราคือนักฆ่าฝึกหัด และอาจาร์ยเป็นเป้าหมาย'
 
ท่ามกลางเสียงกระสุนปืนกลับได้ยินเสียงเช็คชื่อ หลังจากเสียงรัวปืนจบก็ได้ยินเสียงคุยกันของอาจาร์ยกับนักเรียนตามด้วยเสียงปืนหนึ่งนัดและเสียงแปลกๆอีกมากมาย
 
'เร็วโครตๆ'
 
'แน่ใจนะว่าจะไม่โดนซักนัด แอ๊บป่าว'
 
'เข้! ถ้าจาร์ยจะเร็วได้ขนาดนี้'
 
"..."
   เด็กสาวที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับห้องนี้เลยรู้สึกกลัวขึ้นมาตะงิดๆ
 
"เอาล่ะครับ ไหนๆวันนี้ก็มีนักเรียนใหม่ ทำตัวให้ร่าเริงหน่อยสิ"
 
"หือ?! นักเรียนใหม่!?จริงปะเนี่ย?!" "ผู้ชายหรือผู้หญิงนะ?" "เป็นคนยังไงนะ? หรือว่าเป็นนักฆ่า?"
 
"นุรุฟุฟุฟุ อ้าวเข้ามาได้เลยครับ"
 
เด็กสาวสูดลมหายใจลึกๆข่มความกลัวลงไป
 
แอ๊ด....
 
สิ่งแรกที่เธอเห็น คือกระสุนBBเกลื่อนพื้นห้อง
 
"..."
 
"ว้าว น่ารักจัง" "ผู้หญิงเหรอเนี่ย" "ดูน่ารักน่าถนุถนอมดีแฮะ..แต่บางทีคงเป็นนักฆ่ามีฝีมือที่ใช้ภาพลักษณ์นุ่มนิ่มหลอกเหยื่อ"
 
"..."
เด็กสาวเดินไปยืนอยู่หน้าชั้นเรียน"....ซากุระดะ ยูเมะ ค่ะ"
 
'แต่ดูไม่เหมือนนักฆ่าจริงๆแฮะ’
 
'หรือว่าจะเป็นแบบที่ไอเจ้านั่นบอก'
 
"..ป...เป็น...คนธรรมดาค่ะ"
 
"........................................................"
 
'นักฆ่าปลอมตัวมาแน่ๆ!!'
 
'เธอร้อนตัวด้วย!!'
 
'คงเพราะเธอกลัวตอนที่เราช่วยกันยิงไอ้หมึกนี่รึเปล่า'
 
'เธออาจกลัวพวกเราเข้าใจผิดมั้ง'
 
'แต่คนธรรมดา. จะไม่ยอมรับว่าตัวเองธรรมดานะ เหมือนคนบ้าไม่ยอมรับว่าบ้าไง'
 
'น่าสนุกแล้วสิครับ แต่ถึงนักเรียนเพิ่มมาอีกหนึ่งก็เพิ่มโอกาศฆ่าผมไม่ได้หรอกครับ'
 
"..."
ซากุระดะ ยูเมะ. มองสถาณการ์ณตรงหน้าอย่างไม่รู้ว่าควรทำอะไรต่อดี
 
          ห้องนี้ทั้งคำพูด การกระทำ และความคิด น่ากลัวจริงๆ
 
. . .
 
นี่คือวันธรรมดาวันหนึ่ง...
   ที่ไม่ได้ธรรมดาสุดๆสำหรับเธอ