[ Fic : Assassination Classroom ] the sound (?xOC)

นี่คือวันธรรมดาวันหนึ่ง...

  ที่ไม่ได้ธรรมดาเท่าไหร่สำหรับเธอ

. . .

"..."

นัยย์ตาสีซากุระกวาดตามองแผนผังโรงเรียนในคู่มือนักเรียนอย่างละเอียด แต่ไม่ว่ามองหายังไงก็ไม่เจอ

      เธอพึ่งย้ายเข้ามาใหม่ไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับโรงเรียนนี้เลย. แต่ครั้นจะให้ถามคนอื่นก็....

'ไม่นะ ถ้าคะแนนตกมากกว่านี้ได้ไปอยู่ห้องEแน่'

'ไม่นะถ้าได้อยู่ห้องE ชีวิตฉันEndแน่ๆ'

'ขอตายดีกว่าถ้าจะให้ไปอยู่ห้องE'

"..."

           คือว่าเธอเป็นนักเรียนใหม่ห้อง3-E

'เที่ยงนี้จะไปกินเต้าหู้ที่มลฑลเสฉวน ไปกินแฮมเบอร์เกอร์ยักษ์ที่อเมริกา ไปกินช็อกโกแล็ตฟองดูที่สวิทเซอร์แลนด์ หรือไปกินส้มตำที่ไทยดีนะ'

   เธอหันไปมองชายชุดดำ(ชุดอาจาร์ยสีดำ)ที่ดูเหมือนจะเดินอ้อมตึกหลักไป เขามีร่างกายที่สูงใหญ่ แต่ว่ากลับดูย้วยๆ 'เดินเข้าแบบอาจาร์ยปกติก็เป็นประสบการ์ณที่แปลกใหม่ดีนะครับ โอ๊ะ!'

"...!"

เด็กสาวสะดุ้งเฮือกเมื่อเขาคนนั้นหันมาสบตากับเธอ และเพียงพริบตาเขาก็มาอยู่ตรงหน้าเธอซะแล้ว

'คนนี้นักเรียนใหม่นี่นา'

"สวัสดีครับ ผมคืออาจาร์ยห้อง3-E ไม่ทราบว่าคุณชื่อ..."

.

.

.

  ที่นี่คือหน้าห้อง3-E

'เขามาแล้ว...'

"กรุณารอที่หน้าห้องก่อนนะครับ"

"..." เธอพยักหน้ารับคำอย่างว่าง่าย

      อาจาร์ยเข้าไปข้างในห้องนั้น ซักพัก..เสียงกระสุนปืนดังละลอกใหญ่ราวกับห่าฝน

'พวกเราคือนักฆ่าฝึกหัด และอาจาร์ยเป็นเป้าหมาย'

ท่ามกลางเสียงกระสุนปืนกลับได้ยินเสียงเช็คชื่อ หลังจากเสียงรัวปืนจบก็ได้ยินเสียงคุยกันของอาจาร์ยกับนักเรียนตามด้วยเสียงปืนหนึ่งนัดและเสียงแปลกๆอีกมากมาย

'เร็วโครตๆ'

'แน่ใจนะว่าจะไม่โดนซักนัด แอ๊บป่าว'

'เข้! ถ้าจาร์ยจะเร็วได้ขนาดนี้'

"..."

   เด็กสาวที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับห้องนี้เลยรู้สึกกลัวขึ้นมาตะงิดๆ

"เอาล่ะครับ ไหนๆวันนี้ก็มีนักเรียนใหม่ ทำตัวให้ร่าเริงหน่อยสิ"

"หือ?! นักเรียนใหม่!?จริงปะเนี่ย?!" "ผู้ชายหรือผู้หญิงนะ?" "เป็นคนยังไงนะ? หรือว่าเป็นนักฆ่า?"

"นุรุฟุฟุฟุ อ้าวเข้ามาได้เลยครับ"

เด็กสาวสูดลมหายใจลึกๆข่มความกลัวลงไป

แอ๊ด....

สิ่งแรกที่เธอเห็น คือกระสุนBBเกลื่อนพื้นห้อง

"..."

"ว้าว น่ารักจัง" "ผู้หญิงเหรอเนี่ย" "ดูน่ารักน่าถนุถนอมดีแฮะ..แต่บางทีคงเป็นนักฆ่ามีฝีมือที่ใช้ภาพลักษณ์นุ่มนิ่มหลอกเหยื่อ"

"..."

เด็กสาวเดินไปยืนอยู่หน้าชั้นเรียน"....ซากุระดะ ยูเมะ ค่ะ"

'แต่ดูไม่เหมือนนักฆ่าจริงๆแฮะ’

'หรือว่าจะเป็นแบบที่ไอเจ้านั่นบอก'

"..ป...เป็น...คนธรรมดาค่ะ"

"........................................................"

'นักฆ่าปลอมตัวมาแน่ๆ!!'

'เธอร้อนตัวด้วย!!'

'คงเพราะเธอกลัวตอนที่เราช่วยกันยิงไอ้หมึกนี่รึเปล่า'

'เธออาจกลัวพวกเราเข้าใจผิดมั้ง'

'แต่คนธรรมดา. จะไม่ยอมรับว่าตัวเองธรรมดานะ เหมือนคนบ้าไม่ยอมรับว่าบ้าไง'

'น่าสนุกแล้วสิครับ แต่ถึงนักเรียนเพิ่มมาอีกหนึ่งก็เพิ่มโอกาศฆ่าผมไม่ได้หรอกครับ'

"..."

ซากุระดะ ยูเมะ. มองสถาณการ์ณตรงหน้าอย่างไม่รู้ว่าควรทำอะไรต่อดี

          ห้องนี้ทั้งคำพูด การกระทำ และความคิด น่ากลัวจริงๆ

. . .

นี่คือวันธรรมดาวันหนึ่ง...

   ที่ไม่ได้ธรรมดาสุดๆสำหรับเธอ