Hades And Persephone : ตำนานรักของเฮดีส

 **** เรื่องราวทั้งหมดเป็นการแต่งขึ้นเป็นอย่างใด NO! ดราม่าเด็ดขาด ****   

      เรื่องราวของเทพกรีก มีอายุเรื่องราวเกือบศตวรรษที่ 8 ก่อนคริตศักราช ตามตำนานได้เล่าเรื่องราวของเทพทั้ง 12 เทพหลังจาก เทพโครนัสได้สิ้นสวรรคต หลังจากนั้น "ซูส" จึงได้ปกครองเทพโอลิมปัสแห่งยอดเขาโอลิมปัส...

     จนเหตุการณ์ไม่ขาดฝันก็เกิดขึ้น พระมเหสีของซูส เฮรา ได้คิดแผนที่จะโค่นบัลลังก์ของซูสที่เจ้าชู้ต่อนาง เฮราจริงขอร้องให้พี่น้องอีก 10 ให้ช่วยนาง ได้แก่ โพไซดอน ดิมีเทอร์ อธีนา อะพอลโล อาร์ทิมิส แอรีส แอโฟรไดที เฮดีส เฮอร์มีส และเฮสเตีย 

     แต่ไม่สำเร็จ ซูสรู้ตัวซะก่อน ก่อนที่พี่น้องของตนจะโค่นบัลลังก์ของเขา จึงมีการต่อสู้เกิดขึ้น แต่ซูสเป็นผู้ชนะ ซูสรู้ว่าเฮราเป็นคนทำ จริงได้ลงโทษเทพทั้งหมดที่เข้ามาโค่นบัลลังก์ของตนดังนี้

     โพไซดอน ลงไปสร้างกำแพงกรุงทรอย ดิมีเทอร์ ต้องสร้างธัญญาพืชในโลกมนุษย์ 1 ปีในเวลาโลก อธีนาช่วยมนุษย์ในการออกแบบเมืองเอธีน่า จนมาถึงเฮดีส เฮดีสโดนหนักที่สุดในบรรดาเหล่าพี่น้องเทพทั้งหมด คือ การลงไปอยู่ในโลกมนุษย์เป็นว่า 6 เดือนในเวลาโลก ทุกๆอย่างเกิดการตัดสินทั้งหมดของซูส สายฟ้าเริ่มลงพื้นโลกทันทีหลังจากคำพูดของซูสจบ ทุกๆอย่างเริ่มเปลี่ยนไป....

           บ้านหลังใหญ่กลางทุ่งนา 

    ดิมีเทอร์ กลับลงมาจากเขาโอลิมปัส แล้วแปลงกายเป็นมนุษย์ปกติ เธออยู่หน้าประตูบ้านของเธอซึ่งเป็นบ้านที่ซ้อนความลับของเธอทั้งหมด เธอลงมาอยู่เพื่อช่วยเหลือมนุษย์ด้วยเหตุผลสั้นๆของเธอ เธอเข้าบ้านไปพร้อมพบลูกสาวของเธอ ลูกสาวของเธอชื่อเพอร์เซโฟนี เป็นลูกของเธอกับซูส โดยไม่มีใครรู้ว่า เด็กสาวคนนี้ก็คือลูกของซูสเช่นกัน

 "งั้นแค่นี้ก่อนนะ แม่ฉันอาจจะมาแล้ว" ฉันลงมาจากเตียงนอนของฉันพร้อมวิ่งลงไปหาแม่ 

 "เพอร์เซโฟนี! ยังไม่นอนอีกเหรอลูก?" แม่ถามฉัน ฉันกอดแม่ให้หายคิดถึง แล้วถอดกอด

 "ยังค่ะแม่ หนูพึ่งคุยกับแจ็คเสร็จ" แจ็คคือเพื่อนสนิทของฉัน แม่ไม่ชอบให้ฉันคบกับเพื่อนผู้ชายเลยแม้แต่คนเดียว แต่แจ็คแม่อนุญาติให้แค่คนเดียวไม่รู้ทำไมเหมือนกัน

 "กินอะไรหรือยังลูก" แม่ลงไปนั่งตรงโต๊ะอาหาร ฉันจึงไปอยู่ด้านหลังของท่านแล้วนวดไหล่ให้

 "กินแล้วค่ะ แม่ละทำงานมาเหนื่อยไหมค่ะ เดียวหนูนวดให้นะ" 

 "ไม่เหนื่อยหรอกลูก แม่สบายๆวันนี้ไปเรียนวันแรก เป็นไงบ้าง ได้อะไรมาบ้าง"

 "หนูพึ่งเรียนเกี่ยวกับความเป็นมาของเทพอยู่เลยแม่ ยังงงๆกับตารางญาติของเทพ" ฉันบ่นๆ 

 "เดียวหนูก็ทำได้แน่ เชื่อแม่เถอะ ลูกได้ตั้งเกียรตินิยมของมหาลัยเลยนะ ลูกของแม่เก่งอยู่แล้ว"

 "ทำไมแม่มั่นใจจังว่าหนูจะรู้เรื่อง ขนาดหนูยังคิดเทพโพไซดอนถือไม้กวาดใบไม้ซะอีก"

 "หืมมม?? ลูกคิดอย่างงั้นหรอ แม่คิดว่าตรีศูลนะ" แม่หันมองหน้าฉัน ฉันนึกออกทันที

 "ใช่! แม่ทำไมแม่เก่งจังเรื่องเทพเจ้ากรีกเนื้ย?"

 "แม่ก็เรียนมาซิ ฮ่าๆ" แม่หอมแก้มฉันตามภาษาแม่ลูก ฉันเลยหอมแม่ไปอีกข้าง "แม่รักหนูนะ"

 "หนูก็รักแม่ค่ะ หนูไปนอนก่อนนะแม่ พรุ่งนี้หนูมีเรียนเช้า" ฉันวิ่งขึ้นบนได แล้วเปิดประตูห้องเพื่อจะเข้า

 "พรุ่งนี้จะให้แม่ไปส่งไหมลูก" แม่ตะโกนขึ้นมาถามฉัน

 "ไม่เป็นไรแม่เดียวหนูไปเองดีกว่า" ฉันเลยปิดประตูกลับเข้าห้องเพื่อไปนอน

          ยามเช้าของวันต่อมา

    แสงแดดยามเช้าเริ่มส่องเข้าตาของฉัน ฉันลืมตาขึ้นมาพร้อมบีดขี้เกียจทันที หยิบผ้าเช็ดตัวเพื่อไปอาบน้ำ เวลาไปผ่านไม่ถึงชั่วโมง ฉันเดินออกมาจากบ้านเพื่อแวะซื้อกาแฟสำหรับวันนี้เพื่อจะได้เรียนสะด่วกๆ ฉันเดินไปจนถึงหน้าร้านกาแฟเจ้าประจำของฉัน เดินตรงเข้าไปหน้าเคาว์เตอร์เพื่อสั่งออร์เดอร์ 

 "เอามอคค่าเข้มๆแก้วหนึ่งค่ะ" ฉันสั่งพนักงาน

 "สักครู่นะคะ เชิญนั่งก่อนค่ะ" ฉันเดินไปนั่งที่โต๊ะหน้าร้านเพื่อไปนั่งรอกาแฟ แล้วหยิบโทรศัพท์เพื่อนั่งดูอะไรฆ่าเวลา

 "เห้ย! เกิดอะไรขึ้นว่ะนั่น?" ลุงในร้านตะโกนขึ้นมาแล้วชี้ไปทางข้างหน้าของฉัน ฉันมองลุงพร้อมมองดูทางที่เขาชี้ 

   ฉันเห็นผู้ชายหน้าตาแปลกๆ เดินแต่งตัวแปลกๆ จนคนข้างทางมองกันใหญ่ จนเขาไปเดินชนกับนักเลงแถวนั้นเข้า เขาก็พูดอะไรแปลกๆจนนักเลงหัวเราะกันหมดรวมถึงคนแถวนั้นด้วย นักเลงต่อยเขาไปทีนึ่ง จนเขาลงไปอยู่กับพื้นนักเลง 4-5 คนก็รุมกระทืบเขาทันที คนแถวนั้นไม่ใครช่วยเขาเลยจน ตำรวจแถวนั้นมาจับตัวนักเลงทั้งหมด พร้อมเขาคนนั้นด้วย เขาสบัดแขนที่ตำรวจจับออก แล้วชี้หน้าตำรวจจนตำรวจต้องรวบตัวอีกรอบ เขาสู้ไม่ไหวจนไปนอนกองอยู่กับพื้นพร้อมๆกับนักเลงพวกนั้น 

 "มอคค่าได้แล้วค่ะ" ฉันสดุ้งพร้อมเดินไปเอากาแฟและจ่ายตัง แล้วออกจากร้านเพื่อไปมหาลัยที่อยู่ตรงข้ามกับร้านกาแฟแค่ไม่กี่กิโล ผู้ชายคนนั้นที่โดนพวกนักเลงกระทืบมองมาทีฉัน

 'คุณ...ได้ยินผมไหม?' เสียงในหัวของฉันดังขึ้นฉันทำกาแฟหล่น แล้วปิดหูตัวเอง 

 'ช่วยผมด้วย ผมไม่รู้ว่าที่นี้ที่ไหน' 

 "ออกไปจากหัวฉันที!!!!" ฉันตะโกนจนคนแถวนั้นมองกันหมดพร้อมผู้ชายคนนั้นด้วย

 'คุณได้ยินผม! ช่วยผมด้วย ได้โปรด ช่วยผม!!!' ฉันลงไปนั่งจนพนักงานมาช่วยพยุงฉันเอาไว้ เสียงเริ่มดังขึ้น ขอความช่วยเหลือดังขึ้น 

 "ออกไปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป!!!!!!" ฉันตะโกนจนสุดเสียงแล้วสลบไปในกอดพนักงาน