Unlucky 1

     "ยั่ว..."

     เสียงแหบพร่ากระซิบที่ข้างหูก่อนจะจัดการอุ้มคนตัวเล็กขึ้นจากน้ำ

     "อ๊ะ...ฮ่ะ...พี่มาร์ค!"

     ทันทีที่เสื้อผ้าหลุดออกจากตัวจนหมดมาร์คก็ใช้ปากจัดการกับตุ่มไตสีอ่อนทันทีสองมือเล็กถูกตรึงเอาไว้กับที่นอน แก่นกายขนาดใหญ่เสียดสีเข้ากับต้นขาขาวของคนตัวเล็ก

     "อื้อ...อ่า!"

     ร่างเล็กปลดปล่อยเสียงครางออกมาอย่างสุดกลั้นเมื่อถูกดุนดันยอดอกอย่างหื่นกระหาย มาร์คใช้ปลายนิ้วสะกิดติ่งอีกข้างอย่างกลัวว่าจะน้อยหน้า แบมแบมได้แต่นอนหอบฮั่กๆราวกับนักวิ่งร้อยเมตร

     "ฮ่ะ...พี่มาร์ค!...อื้อ!"

     หวีดลั่นเมื่อมาร์คใช้ฟันขบลงที่ยอดอก ลิ้นร้อนเขี่ยสะกิดเรียกเสียงครางจากอีกฝ่าย อกบางแอ่นหยัดขึ้นจากเตียง
แบมแบมอยากจะสอดมือเข้าไปขยุ้มกลุ่มผมของคนตรงหน้าเพื่อระบายความเสียวหากแต่ทำไม่ได้เพราะถูกจับตรึงไว้อย่างไร้หนทางที่จะขยับ
ลิ้นร้อนลากไล้ไปจนถึงหน้าท้องแบนราบ จี้ลิ้นลงไปที่แอ่งสะดือขาวๆของคนตัวเล็ก

     "อ๊ะ...อึก...สะ...เสียว...อื้ออออ"

     ร่างบางครางปากคอสั่น จิกเล็กลงบนหลังมือตนเองเพื่อระบายความกระสันและเหมือนมาร์คจะรับรู้ว่าตอนนี้แบมแบมทรมานขนาดไหนจึงปล่อยมือเล็กออกให้เป็นอิสระ
แบมแบมขย้ำผ้าปูที่นอนจนแทบขาดวิ่นเมื่อมาร์คจูบซับขาอ่อนด้านใน แก้นก้นขาวๆถูกบีบเค้นจนเนื้อแทบเหลวมันขึ้นสีแดงอย่างเห็นได้ชัด

     "ขอเข้าเลยนะ...ไม่ไหวแล้ว"
     "อ๊ะ!...อื้อ!...พี่!...พี่มาร์ค!"

     ยังไม่ทันได้ร้องท้วงร่างน้อยก็ถูกพลิกให้นอนคว่ำ จมูกโด่งไล้ไปตามแนวกระดูกสันหลังก่อนจะแลบลิ้นเลียเบาๆ

     "อ๊า!!!!"

     แก่นกายใหญ่ถูกเสียบเข้ามามิดลำ แบมแบมน้ำตารื้นที่ขอบตาทั้งเจ็บทั้งจุก สะโพกหนาขยับออกเนิบนาบเพื่อให้ร่างบางได้ปรับตัว

     "อื้อ...อึก"
     "ฮึ่ม...แน่น!"

     เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นด้านหลัง แบมแบมกัดปากจนเลือดซิบ ใบหน้าหวานเชิดขึ้นซู๊ดปากด้วยความเสียวซ่าน แรงกระแทกจากด้านหลังหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ
มือหนาจับสอดไปด้านหน้าก่อนจะหยอกล้อกับแก่นกายของคนตัวเล็ก

     "อะ...อื้อ...พี่มาร์ค"
     "หื้ม...ว่าไง...อื้ม"

     แบมแบมเอาแต่ส่ายหน้าเมื่อร่างหนาซอยสะโพกเร็วขึ้น คนตัวเล็กส่งเสียงครางจนคอแทบแตกเพราะถูกโจมตีจากทั้งด้านหน้าแล้วด้านหลัง
ใบหน้าหวานเอียงคอหันไปมองอีกร่างอยู่ยังเคลื่อนไหวอยู่ด้านหลัง...แก้มขาวขึ้นสีเข้ม เหงื่อเม็ดเล็กๆเริ่มผุดขึ้นมาให้เห็น

     เพี๊ยะ!

     "อ่า! ฮึก!!!"

     ร่างบางร้องลั่นเมื่อฝ่ามือใหญ่ฟาดเข้าที่ก้นงอนๆอย่างเต็มรัก น้ำตาใสๆหมดแหมะลงบนที่นอน...

     ...เซ็กส์ของมาร์ครุนแรง แต่โคตรตื่นเต้น...

     "ฮึก...อ๊ะ...อ๊ะ...อื้ออออ"

     "อ๊ะ...อึก...อ่า......อื้ม"

     ตากลมโตเริ่มปรือเมื่อใกล้ถึงจุดหมายแต่แล้วก็ต้องเบิกกว้างเมื่ออยู่ๆแก่นกายใหญ่พร้อมกับมือหนาถูกถอดถอนออก
     คนตัวเล็กรู้สึกโหวงที่ช่องท้อง สะโพกงอนบิดเร่าราวกับเรียกร้องให้อีกคนสอดใส่เข้ามาอีกครั้ง ใบหน้าหวานแดงซ่านเต็มเปี่ยมไปด้วยความต้องการ...มาร์คทิ้งตัวลงข้างๆร่างบาง พิงหัวเตียงอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน

     "ขึ้นให้ที..."

     เสียงแหบพร่าที่ดูจะเซ็กซี่กว่าครั้งไหนๆเปล่งออกมา ถ้าหากจะบอกว่าแบมแบมทรมาน บอกเลยว่ามาร์คทรมานกว่า...

     แบมแบมไม่ใช่คนเล่นตัวเพราะร่างกายมันต้องการเลยทำตามอย่างว่าง่าย...ร่างบางลุกขึ้นช้าๆโดยมีมือหนาคอยช่วยประคองจนตนนั่งทันอยู่บนตักของคนรัก แบมแบมยันตัวขึ้นนิดหน่อยมือเล็กจับแก่นกายที่แข็งชูชันจ่อเข้าที่ช่องทางด้านหลังที่บัดนี้แดงกล่ำ

     "อึก..."

     ปากอิ่มเม้มเป็นเส้นตรง รอยแผลจากการกัดปากตนเมื่อครู่ถูกกดทับจนเลือดไหลออกมา มาร์คกดจูบเพื่อปลอบประโลมอีกคน เรียวปากหยักดูดกลืนริมฝีปากที่บวมเจ่อ ใช้ลิ้นเลียที่รอยแตกเบาๆราวกับลิ้มลองขนมหวาน

     "ถ้าเสียวจะกัดไหล่ก็ได้...พี่ไม่ว่า"

     เหมือนได้รับคำอนุญาตฟันซี่เล็กขบลงบนไหล่หนาทันที มาร์คซี้ดปากนิดหน่อย ถึงรุนแรงแต่ก็ไม่เจ็บปวด
     ร่างเล็กขยับขึ้นลงตามแรงอารมณ์ที่พุ่งทะยาน ใบหน้าหวานเชิดขึ้นสูงเมื่อมาร์คสวนสะโพกขึ้นมา มือเล็กจิกเล็บลงบนไหล่ของมาร์คแน่น ใบหน้าทั้งคู่เคลื่อนเข้าหากันอัตโนมัติ...จูบแลกลิ้นกันอย่างร้อนแรงไม่ให้น้อยหน้าช่วงล่างที่สอดประสานกันอย่างหนักหน่วงยิ่งกว่า

     "อื้ม...แบมแบม...ซี้ด"
     "พี่...มาร์ค...อื้อ...อ๊ะ...อ๊ะ...อื้ม"
     "อย่ากัดปาก..."

     ท่าทางยั่งยวนของอีกคนทำเอามาร์คทันไม่ไหวจับคนตัวเล็กพลิกลงไปนอนในท่าเบสิกอีกครั้ง ขาเรียวถูกจับอ้าออกจนจะติดกับที่นอน สะโพกหนาตอกอัดอย่างไม่รั้งรอ

     "อ๊ะ...อึ๊...อึก!...ไม่ไหวแล้ว...อ่าห์"

     แบมแบมกระตุกหงึกหงักหลังจากปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมา เสียงปั่บๆดังทั่วห้อง...ร่างบางหัวสั่นหัวคลอนไปตามแรงอัดของคนตัวสูง
นิ้วเรียวสองนิ้วจ่ออยู่ที่ปากคนตัวเล็ก แบมแบมอ้าปากรับเรียวนิ้วเข้ามา ปากอิ่มดูดดึงราวกับไอศกรีมรสหวาน

     "อึก...อื้ออออ"

     อยากร้องแต่ก็ติดนิ้วที่ยังอยู่ในปาก แบมแบมไม่ได้แต่ส่งเสียงอื้ออ้าในลำคอ เผลอกัดนิ้วอีกฝ่ายไปเพราะความเสียงซ่านจนแทบขาดใจ

     "อือ...แบม...อ่าห์"

     สะโพกแกร่งกระแทกย้ำๆอยู่สองสามทีน้ำรักสีขาวขุ่นก็ทะลักออกมาราวกับลาวา แก่นกายใหญ่ถูกถอดถอนออกช้าๆราวกับเสียดาย
มาร์คมองคนตรงหน้าด้วยแววตาหวานเยิ้ม มือหนาจับขาเรียวตั้งขึ้นจนเห็นช่องทางรักที่แดงกล่ำ น้ำสีขุ่นไหลย้อยออกมาเรื่อยๆเพิ่มความเซ็กซี่ให้กับแบมแบมได้ดีนัก

    จะว่ามาร์คโรคจิตก็ได้ แต่ที่โรคจิตก็เพราะแบมแบมนัรนแหละ

    "...อย่ามองสิ...อื้อ"

     เจ้าของประโยคเมื่อครู่หุบขาเข้าหากันแต่ก็ไม่เร็วเท่าอีกคนที่งัดมันออกจากกันอีกครั้ง นิ้วร้ายวนอยู่รอบๆช่องทางสีสดก่อนจะเป็นนิ้วดัชนีที่ถูกสอดแทรกเข้าไปเป็นนิ้วแรก

     "อึก...พี่มาร์ค...อย่าแกล้ง"

     ไม่รู้ว่าประโยคที่ร่างบางเอ่ยออกมาคือประโยคขอร้องหรือประโยคคำสั่ง แต่ตอนนี้มันปลิวหายเข้าไปในอากาศเมื่อนิ้วกลางและนิ้วนางถูกส่งเข้ามาเพิ่ม
เรียวนิ้วถูกชักเข้าชักออกอย่างเนิบนาบ มาร์คงอนิ้วน้อยๆให้ปลายเล็บครูดกับผนังของช่องทาง แบมแบมหวีดลั่นราวกับโดนน้ำร้อนลวก สะโพกมนบิดไปมาไม่ติดเตียงแบบนี้มาร์คยิ่งได้ใจเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นกว่าเดิม

     "อ่ะ!..อื้อ...มัน..อ๊ะ"
     "มันอะไรครับไหนบอกพี่ซิ?"

     มาร์คมองคนรักที่ตอนนี้ใบหน้าเหยเกคล้ายกับจะร้องไห้
หึ! ก็อยากน่ารักน่าแกล้งเองนี่

     "มัน...สะ...อื้ม...เสียว...อ๊า!"

     ร่างบางครางลั่นเมื่อนิ้วร้ายถูกส่งเข้ามาอย่างหนัก ยอมรับว่ามันรุนแรงแต่รู้สึกดีเป็นบ้า...

     "ชอบใช่มั๊ยหล่ะ" ร่างสูงยกยิ้มอย่างรู้ทัน
     "อ่ะ!...จูบ...จูบหน่อย...อื้อออ"

     ในเมื่อแบมแบมร้องขอมีหรือที่มาร์คจะไม่ยอม ปากหยักประกบลงไปช่วงชิงลมหายใจจากคนด้านล่างทันที ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปในโพรงปากเหมือนสำรวจหาสิ่งมีชีวิต ทั้งขบเม้มดูดดึงจนปากอีกคนแทบเปื่อย

     "อ่ะ...อึก...อ๊า!!!!!"

     คนตัวเล็กสะดุ้งเฮือกเมื่อมาร์คดึงนิ้วออกแล้วช้อนร่างเขาขึ้นมาแทน ร่างหนาวางร่างบางลงหน้ากระจกบานใสที่เห็นวิวด้านนอก มือหนาเลื่อนปัดผ้าม่านออกอย่างไม่ใยดีผิดกับมือเล็กตะเกียกตะกายคว้ามันกลับมา แต่แล้วความพยายามก็สูญเปล่าเมื่อมาร์คดึงข้อมือเล็กๆนั่นกลับแล้วจัดการตรึงกับกระจกใสโดยมีมือเขาประกบทับอยู่อีกชั้น

     "เปลี่ยนที่นะ...อึก...อ๊ะ!!!!"

     แก่นกายใหญ่ถูกสอดเข้ามาทั้งทียังไม่ได้ตั้งตัว ครั้งนี้ถือว่าไม่เจ็บมากเพราะมีน้ำรักที่ปลดปล่อยไปเมื่อครู่เป็นตัวช่วย

     "พี่มาร์ค! เปลี่ยนที่ที...อื้อ"
     "เปลี่ยนทำไม...ตรงนี้ตื่นเต้นดีออก"
     "ไม่...ไม่เอานะ...ฮึก"

     สะโพกแกร่งขยับเข้าออกโดยไม่สนใจเสียงทักท้วงของอีกคน ห้องที่เขาพักอยู่ชั้นบนสุดแถมตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มมืดแล้วเพราะมาร์คแน่ใจว่าไม่มีใครเห็นแน่ๆถึงได้ทำแบบนี้
ปากหยักกดจูบเบาๆที่ต้นคอขาวก่อนจะลากลิ้นเลียอย่างวาบหวิว ช่วงล่างยังคงตอกอัดใส่อีกฝ่ายอย่างต่อเนื่องจนแบมแบมขาสั่นพั่บๆ

     "อ้ะ!...อ๊ะๆๆๆ...พี่!...อื้อ!"
     "ยืนไหวมั๊ย...อื้ม"

     เสียงขบกรามดังขึ้นข้างๆหูก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นประโยคคำถาม

     "อ่ะ!...ไหว...อื้ม"

     ร่างเล็กสั่นสะท้านเมื่อถูกสอดแทรกซ้ำแล้วซ้ำเล่า แบมแบมหวีดร้องจนแทบไม่มีเสียง อยากจะบอกให้หยุดแต่กลับถูกมอมเมาด้วยสัมผัสจากคนรักจนหยุดไม่ได้

     "อ๊ะ!...แฮ่ก...แฮ่ก...อ๊า!!!"
     "แบมแบม...ซี้ด...แรงกว่านี้ได้มั๊ย"
     "ได้...อ่ะ!!!...พี่มาร์ค! พี่มาร์ค!"

     สะโพกหนาซอยเข้าซอยออกอย่างไม่หยุดยั้งเมื่อได้รับฟังคำตอบ แบมแบมน้ำตาไหลเป็นสายไม่ได้เจ็บแต่มันเสียว มือหนาล็อกเอวบางไว้มั่นก่อนจะถาโถมแก่นกายเข้าไปอย่างแรง มือหนาจับปลายคางของอีกคนให้หันมารับจูบเร่าร้อนที่ตนมอบให้ เป็นแบมแบมเองที่ผละออกเพราะถูกกระแทกเข้าที่จุดกระสัน

     "อ๊ะ...พี่มาร์ค...อึก"

     "อ้ะๆๆ...อึก...ฮ่ะ! ฮ่ะ!"

     เพี๊ยะ!
     มือหนาฟาดลงที่ก้นขาวอีกหนึ่งที ร่างบางซี๊ดปากด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย...ทั้งเจ็บ...ทั้งเสียว แต่ก็...เร้า ใจดี

     "อ๊ะ!...อ้ะๆๆ...อื้อ...อ่ะ!"

     "อึก...ใจร้าย...อ่ะ!อ๊า!"
     "แล้วรักมั๊ยหล่ะ"
     "อ้ะ...ไม่...อื้อ...บอกหรอก...อ่า"
     "เด็กดื้อ!"

     จมูกโด่งสูดดมความหอมจากซอกคอของคนรักอีกครั้ง มาร์คส่งเสียงครางต่ำในลำคอเมื่อช่องทางตอดรับมากกว่าเดิม

     "อ๊ะ...อื้อ...อื้มมม"
     "อื้ม...อ่าห์..."

     กระแทกอีกเพียงแค่ไม่กี่นาทีร่างสูงก็ปลดปล่อยออกมาจนล้นช่องทาง แบมแบมหอบหายใจถี่ๆจนอกขาวกระเพื่อมขึ้นลง
     ร่างเล็กถูกวางลงบนเตียงนุ่มๆอีกครั้งพร้อมกับบทเรียนรักที่เริ่มขึ้นอีกครา สองร่างกอดรัดกันครั้งแล้วครั้งเล่า แบมแบมได้แต่ครางหงิงๆเหมือนลูกแมวตัวน้อยๆ เครื่องปรับอากาศถูกลดอุณหภูมิให้ต่ำลงเพื่อดับความเร่าร้อนของทั้งคู่ ตากลมโตหรี่ลงราวกลับจะเข้าห้วงนิทราอยู่หลายครั้ง ทว่าเขากลับต้องเบิกตาโพลงเมื่อถูกปลุกเร้าให้เรียกชื่อของคนรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า...