DIARY OF TONGTANG [SUPANUTxME]

          -06.05.2016-
          วันนี้เป็นวันที่ฉันจะกลับบ้าน ฉันมาที่ขนส่งโดยที่เอมิลี่มาส่ง
 
“ขอบคุณมากๆนะเอมิลี่ เธอมีน้ำใจกับฉันมากอ่ะ .__.”
“ไม่เป็นไร ยังไงก็ถึงบ้านหรืออะไร ก็ทักฉันมาด้วยนะ บ๊ายบาย เดินทางกลับบ้านปลอดภัยจ้า ^^/”
“โอเคค ไม่ไว้เจอกันน ^^/”
 
เมื่อฉันเดินทางกลับบ้านมาถึงบ้าน นั่งรถนานมาก จนตอนนี้ก็ค่ำพอสมควรแล้ว ในขณะที่ฉันนั่งดูทีวีเล่นๆ ไม่มีไรทำนั้น..
 
ตึ๊ง!
 
‘สวัสดีครับ’
 
เอ๊ะ!
 
ใครส่งข้อความมากันน่ะ?แต่พอฉันมาดูชื่อเฟสดีๆแล้วนั้นน
 
ห้ะ!
 
ห้ะ!
 
นี่มันน..
 
ศุภณัฐหนิ!
 
‘สวัสดีค่ะ’
 
ฉันตอบกลับไปด้วยใจที่สั่นๆ เขาหาเฟสฉันเจอได้ไงกัน?!
 
‘คือว่า.. ผมเก็บกระเป๋าตังได้จากตอนที่เราชนกันอ่ะ’
 
เอ๋? เขาเองหรอที่เป็ฯคนเก็บกระเป๋าไว้ แล้วทำไมไม่ติดต่อฉันตั้งแต่เก็บได้ล่ะยะ?!
 
‘แล้วทำไมพึ่งติดต่อมาอ่ะคะ .__.’
 
‘คือผมทักไปทางเมลล์แล้วนะ แต่คุณไม่ตอบผมอ่ะ’
 
อ๋าวว จริงหรอเนี่ยย?! พอฉันเข้าไปเช็คเมลล์ดู
 
‘สวัสดีครับ คือว่าผมเก็บกระเป๋าตังของคุณไว้ได้ตอนเราชนกันน่ะครับ ไม่ทราบว่าจะให้ผมคืนให้ที่ไหนดีครับ’
 
ตายแล้วว! เขาส่งมาจริงๆด้วย
 
‘จริงด้วย! .__. ขอโทษนะคะ ไม่ค่อยเช็คเมลล์ แฮะๆ’
 
‘ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่จะให้ผมเอาคืนวันไหนอ่ะ?’
 
‘ถ้าทางไปรษณีย์จะสะดวกมั้ยคะ เดี๋ยวโอนค่าส่งของให้’
 
‘อ้าวว ไม่ได้อยู่กรุงเทพหรอกหรอ?’
 
‘ไม่ได้อยู่อ่ะค่ะ อยู่ต่างจังหวัด .__.’
 
‘แล้วมางานถึงที่นี่ ก็คงเป็นนักแคสเกมสินะ’
 
เอ้ะ! ฉันรู้สึกไปเองหรือเปล่าว่าเขาเริ่มจะห้วนๆขึ้นน่ะ - -?
 
‘ก็ประมาณนั้นน่ะ .__.’
 
ห้วนมา ห้วนกลับ .__.
 
‘อ้อ! งั้นผมมีเกมแนะนำนะ บลาๆๆๆ’
 
บลาๆๆๆ
 
‘ดึกแล้วมั้ง นอนได้แล้วนะ..’
 
เขาไล่ เอ้ะ! ไม่สิ เขาบอกให้ฉันไปนอน เราคุยกันเพลินไปสินะ .__. คุยไรกันก็ไม่รู้นานมาก จากประมาณ 2ทุ่มกว่าได้มั้ง
 
‘โอเคค ฝันดี ^^/’
 
‘ฝันดีครับบ ไว้เดี๋ยวทักหาใหม่นะ..’
-TONGTANG-