หัวใจของมาเฟีย

 
 
 
 
 
“คุณฟางเดี๋ยวก่อนสิครับ อย่าวิ่งหนีแบบนั้นเดี๋ยวมันจะกระเทือนถึงลูกนะครับ”โทโมะรีบวิ่งตาม
ฟางที่วิ่งหนีออกมาจากสปาแล้วพูดด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
“ดี แท้งไปได้ก็ยิ่งดี ในเมื่อคนทำมันไม่สนใจใยดีอยู่แล้วว่าจะเป็นยังไง”ฟางที่หยุดและดิ้นขัดขืน
เมื่อโทโมะล็อคตัวเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหนก็โวยวายนึกโกรธเคืองป๊อปปี้ที่พูดอะไรไปโดยไม่คิด
 
 
 
 
 
“ไม่ได้นะฟาง เธอจะแท้งไม่ได้นะ เธอเป็นแม่คนแล้วจะทำอะไรคิดหน้าคิดหลังดีๆสิ”อุษาที่ตาม
ออกมาพร้อมป๊อปปี้ได้ยินก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมต้องเป็นฟาง ทำไมเรื่องบ้าๆพวกนี้ต้องเกิดขึ้นกับฟาง ฟางต้องมาจบอนาคตของวัยรุ่น ไม่
ได้ทำในสิ่งที่ฟางฝัน แทนจะได้แต่งงานกับคนที่ฟางรักในวัยที่สมควร แต่นี่ต้องมาท้องตั้งแต่
อายุ16แล้วต้องแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก แถมคู่ชีวิตก็เฮงซวยไม่มีความรับผิดชอบ ฮือๆ”ฟาง
เหลืออดระเบิดอารมณ์ออกมาด้วยความเครียดสะสมก่อนที่จะเป็นลมล้มพับไปในอ้อมกอดของโท
โมะ ทั้งหมดไม่รอช้ารีบพาฟางไปส่งที่โรงพยาบาลในเครือของมังกรทองทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยัยนั่นยังไม่ตายใช่มั้ยครับม๊า”ทันทีที่อุษาเดินออกมาจากห้องพักของฟางป๊อปปี้ที่นั่งรออยู่ก็รีบ
เดินมาถาม
 
 
 
 
 
 
“ทำไมกันล่ะป๊อป ทำไมอีแค่เรื่องง่ายๆแค่นี้ทำไมถึงยังทำไม่ได้ แค่ทำดีกับคู่ที่ตัวเองแต่งงาน
ด้วยมันยากนักหรอป๊อปทำไมต้องพูดาทำร้ายจิตใจฟางเค้าแบบนี้”อุษาว่าลูกชายตัวเองทันทีที่
ลูกชายถาม
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ยัยนั่นพูดไม่เข้าหูป๊อป ยัยนั่นปากดีอวดเก่งใส่ป๊อปก่อนนิ”ป๊อปปี้อึกอักก่อนที่จะโวยวายออก
มา
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ถ้ามันมีปัญหามากเดี๋ยวฟางออกากโรงพยาบาลแล้ว เราไปหย่ากับฟางมั้ยล่ะแล้วแยกกันอยู่
ถาวรไปซะ ให้ฟางเอาเด็กออก คืนชีวิตวัยรุ่นให้กับฟางและพากลับไทย ส่วนเราป๊าจะให้แต่งงาน
กับหนูขนมจีนรายนั้นคงจะยอมป๊อปตามใจป๊อปหมดทุกอย่าง”เจ้าสัวหลี่จางได้ยินก็พูดสรุป
 
 
 
 
 
“นั่นน่ะสิ อยู่ไปก็มีแต่ปัญหา แยกกันอยู่ก็แล้ว เมียท้องก็แล้วยังจะดีแต่ทำร้ายกัน หย่ากันไปซะ
จะได้จบๆ/ไม่เอานะ ป๊อปไม่ยอม”มาดามหลี่เห็นด้วยกับลูกชายพูดสมทบทำให้ป๊อปปี้โวยวายรีบ
สวนกลับไปทันควัน
 
 
 
 
 
 
“แล้วจะเอายังไงอีก ไม่ยอมปรับเข้าหากัน ให้เลิกก็ไม่เอา อย่าเรื่องมากน่าป๊อป”มาดามหลี่รีบดุ
หลานชายทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นล่ะ ยัยนั่นเป็นเมีบป๊อป ท้องกับป๊อปป๊อปก็ดูแลสิ ถ้าไม่มีอะไรแล้วป๊อป
ขอตัวไปดูยัยนั่นก่อนละกัน”ป๊อปปีอึกอักก่อนที่จะพูดออกมาอย่างรวดเร็วแล้วรีบเข้าไปในห้องพัก
ของฟางและล๊อคประตูไม่ให้คนอื่นเข้ามารบกวนทันที
 
 
 
 
 
 
 
“เข้ามาทำไมออกไปเลยนะ”ฟางที่พลิกตัวหันกลับมาเจอกับป๊อปปี้ก็รีบโวยวายพลางไล่ชายหนุ่ม
ไป
 
 
 
 
 
 
”ไม่ไป นี่จะไปไหนน่ะ ป่วยอยู่ไม่ใช่รึไง กลับไปนอนเลยนะ”ป๊อปปี้ไม่ยอมออกจากห้องนั่นทำให้
ฟางเหลืออดรีบลุกจากเตียงเพื่อจะหนีชายหนุ่มออกไปทำให้ป๊อปปี้รีบรั้งและห้ามไว้แทบไม่ทัน
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยชั้นนะไอ้คนบ้า ฮึก ชั้นไม่อยากอยู่กับนายอีกต่อไปแล้ว ชั้นอยากกลับบ้าน ฮือๆ”ฟาง
พยายามจะหนีแต่ป๊อปปี้ไม่ยอมแพ้รีบรั้งฟางไว้ก่อนที่จะดันฟางลงไปนอนกับเตียงคนไข้ทำให้
ฟางเผลอร้องไห้ออกมาด้วยความอัดอั้นทำให้ป๊อปปี้ชะงักก่อนที่จะยอมล่อยตัวฟางแล้วนั่งลง
ข้างๆเธอรอนกว่าฟางจะร้องไห้เสร็จ
 
 
 
 
 
“เลิกร้องไห้ได้แล้วมันเสียงดังเดี๋ยวหมอพยาบาลก็แห่มาหมดหรอก/นี่ถ้าจะมาสั่งห้ามกันแบบนี้
จะไปไหนก็ไปไอ้คนเฮงซวย ฮือๆ”ป๊อปปี้เห็นฟางสะอึกสะอื้นไม่หยุดก็รีบพูดขึ้นทำให้ฟางหัน
ขวับไปว่าป๊อปปี้พร้อมกับปล่อยโฮออกมาอีกครั้งหนึ่ง
 
 
 
 
 
 
“ชั้นผิดเองล่ะที่ปากไม่ดีเอาแต่ใจใส่เธอไปแบบนั้น หยุดร้องไห้เถอะนะฟาง เราะได้พูดกันดีๆสัก
ที”ป๊อปปี้ถอนหายใจและยอมรับผิดในสิ่งที่ตัวเองทำงี่เง่ากับฟาง ทำให้ฟางชะงักเมื่อได้ยินป๊อปปี้
เรียกชื่อเธอดีๆครั้งแรก
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นหยุดก็ได้ นายจะพูดอะไรก็พูดมาสิ”ฟางรีบปาดน้ำตาก่อนที่จะหันไปหาป๊อปปี้แล้วพูดกับชาย
หนุ่ม
 
 
 
 
 
 
“เราเริ่มต้นด้วยกันใหม่เถอะ/ห้ะ นายว่ายังไงนะ”ป๊อปปี้เงียบสักพักก่อนที่จะพูดทำให้ฟางแทบไม่
เชื่อสิ่งที่ตัวเองได้ยิน
 
 
 
 
 
“ก็ ไหนๆเราก็แต่งงานตามความเหมาะสมของแก๊งค์แล้วเธอเป็นเมียชั้นแม่ของลูกในท้องอีก มัน
ก็ถึงเวลาแล้วที่เราต้องโตเป็นผู้ใหญ่มีความรับผิดชอบ ชั้นเลยคิดว่าไหนๆเราต้องอยู่ด้วยกัน
ตลอดไปเรามาดีกันดีกว่ามั้ยฟาง เริ่มต้นนับ1ด้วยกันอีกครั้งแบบสามีภรรยา แบบพ่อแม่ลูก
กัน”ป๊อปปี้พูดต่อแล้วเงยหน้าสบตากับคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ตรงข้ามตัวเองก่อนที่จะชูนิ้วก้อยขึ้นมา
เชิงขอโอกาสฟางอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
“อื้อ ถ้านายคิดแบบนั้นจริงๆชั้นก็โอเค เรามานับ1ด้วยกันอีกครั้งก็ได้”ฟางยิ้มออกมาพลางตกลง
ก่อนที่จะยื่นนิ้วก้อยเกี่ยวกับนิ้วก้อยของป๊อปปี้และทั้งคู่ยิ้มให้กันอย่างมีความสุข
 
 
 
 
 
 
 
 
 
3เดือนต่อมา
 
 
 
 
 
 
 
“ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยนะคะพี่ฟางที่มารอรับพี่ป๊อปแบบนี้สงสัยกลับไปบ้านคงเตรียมเซอร์ไพร์ให้พี่
ป๊อปแน่ๆ”เฟย์แซวฟางที่อยู่ในชุดคลุมท้องยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ระหว่างรอป๊อปปี้เดินออกมาจากผู้
โดยสารขอออกของสนามบินฮ่องกง
 
 
 
 
 
 
“บ้าหรอเฟย์ไม่มีอะไรหรอก คนไม่ได้เจอกันตั้ง3เดือนก็ยิ้มดีเป็นธรรมดาสิดีซะอีก ป๊อปไปจัดการ
เรื่องเรียนเสร็จคราวนี้ก็จะได้กลับมาอยู่ฮ่องกงยาวสักที”ฟางพูดแล้วยิ้มด้วยความเขินพลางนึกถึง
หลังจากวันที่ออกจากโรงพยาบาลวันนั้นเธอกับป๊อปปี้ก็เริ่มต้นลองคบหากันและดีต่อกันโดยที่
ป๊อปปี้ดูแลเธอเป็นอย่างดีแทบไม่ทะเลาะกันก่อนที่ชายหนุ่มจะต้องกลับอังกฤษไปจัดการเรื่อง
สอบและการรับรางวัลนักเรียนดีเด่นที่โรงเรียนที่ชายหนุ่มเรียนอยู่ซึ่งระหว่างนั้นเธอกับเขาก็อีเมล์
และโทรหากันตลอดจนทำให้พ่อแม่ของป๊อปปี้อดยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่ได้ที่เห็นป๊อปปี้และฟางดี
กันๆ สักพักป๊อปปี้เดินออกมาจากผู้โดยสารขาออกพร้อมกับแก้วที่เป็นช่วงหยุดยาวแล้วบินไปรับ
ป๊อปปี้ที่อังกฤษพอดี
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดินทางเหนื่อยมั้ย/ก็นิดหน่อย อยากกลับไปแช่น้ำอุ่นที่บ้านมากเลย นี่ป๊อปมีของฝากมาให้ฟาง
กับลูกด้วยนะ”ฟางยิ้มออกมาด้วยความดีใจเมื่อชายหนุ่มมายืนตรงหน้าเธอก่อนที่จะถามไถ่ชาย
หนุ่ม
 
 
 
 
 
“แหมๆพี่ป๊อปลืมไปรึเปล่าคะว่าเฟย์กับคนอื่นก็รอพี่ป๊อปกลับมาเหมือนกันทำไมถึงมีแต่ของฝากพี่
ฟางได้ละคะเนี่ย”เฟย์เห็นป๊อปปี้และฟางกระหนุงกระหนิงกันก็รีบแซว
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำเป็นดีใจจนเนื้อเต้นเงยหน้ารอรับพี่ชั้นแบบนี้ เหอะ หมั่นไส้”แก้วถอดแว่นตาดำออกแล้วรีบ
พูดว่าฟางด้วยความหมั่นไส้ทันที
 
 
 
 
 
“ผมว่าตอนนี้คนรถเอารถมารับแล้วนะครับ เรากลับบ้านกันเถอะครับบอสกับนายหญิงรอทาน
อาหารเย็นแล้ว”โทโมะรีบพูดแล้วเข็นกระเป๋าเดินทางของป๊อปปี้กับแก้วไม่สนคำพูดแก้วทำให้
แก้วย่นจมูกไม่พอใจเมื่อเห็นโทโมะเมินตัวเอง
 
 
 
 
 
“นี่อย่าคิดนะว่าอยู่ที่บ้านแล้วไม่มีชั้นนายจะถือดีมาสั่งชั้นกับพี่ชั้นได้ไอ้ขยะ”แก้วเดินไปชิดโทโมะ
แล้วรีบว่า
 
 
 
 
 
“การย้ายโรงเรียนของคุณหนูไปอยู่โรงเรียนประจำมันคงไม่ทำให้จิตใจของคุณหนูสูงขึ้นเลยงั้น
หรอครับ สงสัยคงจะต้องย้ายโรงเรียนเป็นที่ที่8ของรอบ3ปีแล้วสินะครับให้ไปอยู่โรงเรียนวัดใน
เมืองไทย คุณหนูจะได้รู้สึกสงบและใจเย็นลงบ้าง”โทโมะถอนหายใจก่อนที่จะพูดจิกกัดแก้วกลับ
ไปพร้อมกับเดินหนีทิ้งให้แก้วกระทืบเท้าด้วยความไม่พอใจโทโมะอยู่ตรงนั้น
 
 
 
 
 
 
 
“อ่ะ เอาให้/อะไรน่ะ”เมื่อทานอาหารเย็นเสร็จป๊อปปี้ที่อาบน้ำเสร็จแล้วเดินถือกล่องกล่องหนึ่งยื่น
ให้ฟางที่นั่งทาครีมอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง
 
 
 
 
 
 
“เปิดดูสิฟาง ก็ตอนที่อยู่ที่โน่นเห็นว่ามันเหมาะกับฟางเลยซื้อมาฝาก”ป๊อปปี้บอกให้ฟางเปิด
กล่องออกมาพบว่ามันคือสร้อยคอรูปนางฟ้าถือหัวใจที่ทำจากเพชรสีชมพูอยู่
 
 
 
 
 
 
 
“คือจริงๆแล้วแค่พวกยาบำรุงที่ป๊อปเอามาให้ลูกน่ะมันก็แสดงให้เห็นแล้วว่าป๊อปใส่ใจฟางกับลูก
มากแค่ไหน ของแบบนี้ไม่ต้องก็ได้นะ/อย่าเลยฟาง ป๊อปตั้งใจจะให้ฟางนะแทนคำสัญญาว่าป๊อป
จะอยู่กับฟางเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปยังไงล่ะ”ฟางเกรงใจป๊อปปี้ก่อนที่ชายหนุ่มจะรีบพูดแล้วขอ
เป็นคนใส่สร้อยเส้นนี้ให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
“จริงสิ นี่ก็เป็นของขวัญที่ฟางจะเอาให้ป๊อปดูเหมือนกัน เราได้ลูกสาวนะป๊อป”ฟางยิ้มพลางนึก
ได้ก่อนที่จะนำภาพที่ตนไปอัลตร้าซาวน์เมื่ออาทิตย์ก่อนให้ป๊อปปี้ดูแล้วบอกชายหนุ่มว่าพวกเขา
ได้ลูกสาว
 
 
 
 
 
“ดีจัง นี่หรอลูกของเรา ลูกคนแรกเป็นลูกสาว เดี๋ยวคนต่อไปป๊อปขอลูกชายนะ”ป๊อปปี้ดีใจรีบ
สวมกอดฟางพร้อมกับหอมแก้มฟางทั้งซ้ายและขวา
 
 
 
 
 
“ทำเป็นพูดไปคนแรกยังไม่ทันจะคลอดออกมาเลยจะมีคนที่2แล้วรึไง”ฟางหน้าแดงจัดพลางทุบ
แขนป๊อปปี้เบาๆแล้วพูด
 
 
 
 
 
“จริงสิ ป๊อปคิดออกแล้ว ลูกของเราคนนี้ป๊อปจะตั้งชื่อว่าแองจี้ ที่มาจากแองเจิ้ลนางฟ้ายังไงล่ะ
เพราะฟางและแองจี้คือนางฟ้าของป๊อป”ป๊อปปี้พูดพลางเอามือลูบที่ท้องนูนของฟางและจากนั้น
ค่อยๆโน้มหน้าบรรจงจูบฟางอย่างอ่อนโยนโดยที่ฟางเองก็ยอมรับสัมผัสนั้นอยู่เนิ่นนาน
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่จะหลบหน้าชั้นตลอดเลยรึไงไอ้ขยะ”แก้วใส่ชุดนอนเดินลงมาเจอกับโทโมะที่กลับจากเล่น
ฟิตเนสในตัวบ้านเสร็จก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
“ผมแค่ไม่มีอะไรต้องคุยกับคุณหนูนี่ครับ”โทโมะรีบพูดปัดแก้ว
 
 
 
 
 
 
“ทำไมนี่แกคิดหรอว่าทำให้ชั้นไปเรียนที่อื่นได้แบบนี้แกจะลอยหน้าลอยตาหยิ่งผยองใส่ชั้นแบบนี้
ได้ ได้ชั้นจะทำให้แกได้รู้ว่าการที่แกทำให้คุณหนูแก้วไม่พอใจมันจะได้รับบทเรียนยังไงบ้าง ไอ้
ขยะ”แก้วมองหน้าโทโมะก่อนจะยิ้มออกมากับแผนร้ายของตนเอง
 
 
 
 
 
ป๊อปฟางเริ่มนับหนึ่งด้วยกันแล้วตั้งชื่อลูกแล้ว แต่แก้วนี่สิ
 
 
มีแผนร้ายกำจัดโทโมะตลอดแบบนี้ดีกันยากแน่นอน
 
 
มาอัฟแล้วน้าาาาา อย่าพึ่งหายไปหมดน้าาา