หัวใจของมาเฟีย

 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ”ฟางลืมตาตื่นมาในตอนเช้าและค่อยๆลุกขึ้นด้วยความเพลียจากเมื่อคืนนี้ก่อนที่จะมองตัวเอง
ที่ไม่ได้สวมอะไรเลยอยู่ใต้ผ้าห่มพลางหันไปมองข้างตัวเองที่มีร่างสูงของป๊อปปี้ที่นอนคว่ำหลับ
อยู่ในสภาพที่ไม่ต่างจากตนเองก็หน้าแดงจัด
 
 
 
 
 
“นี่ชั้นเป็นเมียนายแล้วจริงๆงั้นหรอ”ฟางรีบตั้งสติก่อนที่จะค่อยๆย่องเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจัดการ
ตัวเองพลางคิดถึงเรื่องเมื่อคืนนี้
 
 
 
 
“อย่าทำอะไรบ้าๆนะป๊อปปี้ ปล่อยย”ฟางร้องสุดเสียงและดิ้นไปมาทั้งทุบตีชายหนุ่มแต่ไม่สามารถ
ทำให้ป๊อปปี้หยุดพายุบ้าคลั่งของตัวเองได้
 
 
 
 
 
 
“นี่จะร้องอะไรนักหนาไม่ได้กันวันนี้เดี๋ยวก็ได้กันวันอื่นอยู่ดี”ป๊อปปี้ที่รำคาญคนตัวเล็กที่เอาแต่ดีด
ดิ้นก็ลุกขึ้นมาว่า
 
 
 
 
 
“แต่ชั้นยังไม่พร้อมนายเข้าใจมั้ย ชั้นไม่เคย”ฟางหน้าแดงจัดพลางรวบชุดคลุมอาบน้ำที่หลุดลุ่ย
เข้าหาตัวเองแล้วบอกกับป๊อปปี้หญิงสาวไม่ยอมสบตาชายหนุ่มและหัวใจเต้นรัว
 
 
 
 
 
“ไม่เคยน่ะสิดี ก็ทำให้มันชินๆไปสิ”ป๊อปปี้ยิ้มเยาะออกมาก่อนที่จะผลักฟางลงไปนอนอีกครั้งและ
บดจูบร่างบางอย่างร้อนแรง ฟางเบิกตาโพลงเอามือทุบชายหนุ่มรัวๆเพื่อให้ป๊อปปี้ปล่อยตัวแต่ไม่
เป็นผลเมื่อมือหนาล้วงเข้ามาในชั้นในตัวจิ๋วกึ่งกลางความเป็นหญิงก่อนที่จะสอดนิ้วเข้าไปข้างใน
เพื่อกระตุ้นความต้องการในร่างกาย จนฟางเผลอร้องครางออกมา ชายหนุ่มไม่รอช้าเมื่อเห็นฟาง
อ่อนแรงลงก็จัดการถอดเสื้อผ้าฟางออกจนหมด ชายหนุ่มมองร่างเปลือยเปล่าของฟางด้วยความ
พึงพอใจก่อนที่ก้มลงดูดเม้มที่อกสวยและไล้ลงมาที่หน้าท้องแบนราบจนมาถึงใจกลางความเป็น
หญิงและอ้าปากสัมผัสกับกลีบกุหลาบแสนหวานของฟางทันที
 
 
 
 
 
“อ๊ะ ไม่นะ พอแล้ว อย่าทำแบบนี้”ฟางดิ้นไปมาพลางเอามือทั้ง2จิกเกร็งไปทั้งผ้าปูที่นอน บิดไป
มาด้วยความเสียวกับสัมผัสที่ถูกชายหนุ่มปรนเปรอ
 
 
 
 
 
“หึ แค่นี้ก็หมดแรงแล้วรึไง นี่น่ะแค่เริ่มต้น”ป๊อปปี้ผละออกมาจากร่างบางเมื่อทำให้เด็กสาวถึงฝั่ง
ฝันแล้วก่นที่จะถอดเสื้อผ้าจนร่างกายเปลือยเปล่าเช่นเดียวกับฟางแล้วทาบทับร่างบางก่อนที่จะ
สอดใส่แกนกลางเข้ามาในร่างกายของฟางทันที
 
 
 
 
 
“กรี๊ดด ฮึก พอแล้ว ชั้นเจ็บ ป๊อปปี้หยุดเถอะนะ ฮือๆ”ฟางหวัดร้องสุดเสียงเมื่อถูกสัมผัสแปลก
ปลอมสอดใส่เข้ามาในร่างกาย หญิงสาวรับรู้ถึงความฉีกขาดและร้องไห้ออกมาก่อนที่จะใช้เล็บ
ตนเองจิกข่วนไปทั่วแผ่นหลังของป๊อปปี้ แต่นั่นไม่ทำให้ป๊อปปี้ถอดแกนกายของไปจากตัวเธอได้
เลย
 
 
 
 
 
 
“ก็อย่าเกร็งสิเลิกร้องไห้ได้แล้ว”ป๊อปปี้ว่าก่อนที่จะก้มลงซุกไซร้ไปตามร่างกายของฟางอีกครั้ง
ก่อนที่จะสลับดูดยอดอกสวยของฟางเมื่อรู้สึกได้ว่าฟางเริ่มมีอารมณ์ร่วมกับตนอีกก็ค่อยๆขยับ
สะโพกของตนเองที่ถูกภายในของหญิงสาวตอดรัดช้าๆ
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ อ๊ะ”ป๊อปปี้ร้องครางออกมาเมื่อสัมผัสถึงความคับแน่นภายในร่างกายของฟางโดยที่ฟาง
หายใจไม่ออกทั่วท้องเมื่อรับรู้ถึงสิ่งที่กระทุ้งเข้ามาในร่างกายก่อนที่จะเผลอกอดป๊อปปี้แน่นเมื่อ
ชายหนุ่มจับขาของเธอมาเกี่ยวรัดเอวเขาเอาไว้ทั้ง2ข้าง
 
 
 
 
 
“มะ ไม่ไหวแล้ว พอเถอะนะ อ๊ะ”ฟางที่กอดป๊อปปี้แน่นเมื่อชายหนุ่มรั้งสะโพกเข้าออกร่างกาย
ของเธอพยายามพูด
 
 
 
 
 
“ทีกลางวันทำมาปากดีแต่ตอนนี้ถึงกลับหมดแรงเลยรึไง อ๊ะ”ป๊อปปี้ยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจเมื่อ
เห็นยัยตัวร้ายที่คอยเถียงและว่าเขาหมดฤทธิ์และร้องครวญครางใต้ร่างของเขาก็ไม่รอช้าเร่ง
สะโพกเข้าออกอย่างรวดเร็วจนฟางร้องครางออกมาไม่เป็นภาษา
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ ชั้นไม่ไหวแล้ว”ฟางร้องออกมาเมื่อถูกชายหนุ่มพลิกตัวของเธอให้อยู่ในท่าคลานเข่า
ก่อนที่จะสอดใส่แกนกลางเข้าไปอีกครั้งโดยที่มือหน้าทั้ง2เคล้นสะโพกมนและอกสวยของฟาง
โดยที่ลำตัวของเขาขนาบทาบทับร่างบางเอาไว้และครางอยู่ข้างหูของฟาง
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่ไหวแล้วอ๊า/ทนอีกนิดสิ”ฟางร้องครางออกมาเมื่อถึงฝั่งฝันก่อนที่ป๊อปปี้จะจับเธอพลิกให้
มานอนใต้ร่างเขาอีกครั้งและเร่งซอยสะโพกของตนจนถึงจุดหมายและฉีดสายธารสีขาวไหล
เข้าไปในร่างกายของฟางจนฟางกระตุกเกร็งถึงสิ่งที่เข้ามาในร่างกายตัวเอง
 
 
 
 
“ชั้นบอกแล้วไงว่าชั้นจะต้องทำให้เธอมาสยบชั้นให้ได้และชั้นก็ทำสำเร็จ”ป๊อปปี้หอบหายใจเช่น
เดียวกับฟางก่อนที่จะกระซิบข้างหูของฟางแล้วค่อยๆปลุกเร้าอารมณ์ของฟางอีกครั้งเพื่อเริ่ม
เพลงรักบทต่อไปในคืนแต่งงานของพวกเขาทั้ง2คนทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟางคะ/จ้า เฟย์ว่าอะไรนะ”เฟย์ที่เห็นฟางคนโจ๊กไม่ยอมกินก็รีบเขย่าตัวของฟางจนหญิงสาว
สะดุ้งและได้สติ
 
 
 
 
“เป็นอะไรเหม่ออีกแล้วหนูฟาง ความจริงหนูไปทานข้าวในตึกหน้าก็ได้นะ ไม่ต้องมาแอบทาน
ข้าวในครัวแบบนี้ เพราะตอนนี้ไม่มีใครตื่นนอนหรอก ส่วนเจ้าสัว มาดามหลี่และคุณพี่อุษาก็ตื่นเต่
เช้าไปส่งผู้อาวุโสท่านอื่นๆที่สนามบินหมดแล้วรวมถึงพ่อหนูด้วย”ทับทิมแม่ของเฟย์พูดด้วยความ
สงสัยเมื่อเห็นฟางลงมาในตอนสายเพียงลำพังและเดินมาที่โรงครัวก่อนที่จะขอโจ๊กในหม้อกิน
 
 
 
 
 
“จริงสิคะ ป๊า ฟางยังไม่ได้ลาป๊าเลย ให้ฟางไปหาป๊าที่สนามบินนะคะ/ได้ค่ะ เดี๋ยวเฟย์ไปบอกพี่
โทโมะกับพี่จงเบให้นะคะ”ฟางนึกถึงพ่อของตนเองได้ก็รีบพูดก่อนที่จะรีบหุนหันออกไปโดยมีเฟย์
วิ่งตามไปติดๆ
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย ปวดหัวชะมัด”ทางด้านป๊อปปี้ที่เริ่มรู้สึกตัวเริ่มพลิกตัวตื่นขึ้นมาแล้วร้องออกมาด้วยความ
ปวดหัวหลังจากแฮงค์มาจากเมื่อคืนพยายามสะบัดหัวตัวเองไล่เพื่อตั้งสติ ก่อนที่จะลุกขึ้นนั่งแล้ว
มองไปตามตัวก็คิดถึงฟางขึ้นมา พลางหันไปมองข้างเตียงที่มีรอบยับยู่ยี่ของคนเคยนอนมาก่อน
และร่องรอบคราบความร้อนแรงของเขาและเธอผสมกับหยุดเลือดเล็กๆของฟาง
 
 
 
 
 
 
“แล้วยัยนั่นหายไปไหนน่ะ”ป๊อปปี้นิ่งสักพักพลางสอดสายตามองหาฟางก่อนที่จะลุกขึ้นไปจัดการ
ตัวเองทันทีและลงมาข้างล่างเพื่อตามหาฟาง
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย ทำไมมันปวดหัวแบบนี้”ป๊อปปี้หันไปมองตามเสียงแล้วเห็นน้องสาวของตนเองที่มีอาการ
แฮงค์ไม่ต่างจากตนเมื่อกี้นี้เดินมานั่งที่โต๊ะอาหารโดยมีไปป์น้องชายคนเล็กประคองดูแลพี่สาวไม่
ห่าง
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปพึ่งตื่นหรอฮะ มากินข้าวกันก่อนเร็ว/เห็นยัยเตี้ยมั้ยไปป์”ไปป์ทักพี่ชายพลางชวนมาทาน
อาหารเช้าด้วยกันก่อนที่ป๊อปปี้จะรีบถามหาฟางทันที
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปจะถามหามันทำไม ไปไหนได้ก็ดี ออกไปจากชีวิตเรายิ่งดี3ก็เพราะยัยนั่นแต่งงานเป็นเมีย
พี่แล้วไงถ้าทำไรเสียหายมาจะซวยถึงพี่ได้”แก้วหันขวับไปบอกป๊อปปี้ก่อนที่ป๊อปปี้จะรีบพูดตอบ
แก้วทันที
 
 
 
 
 
“จะว่าไปไปป์เห็นพี่ฟางออกไปข้างนอกกับพี่โทโมะนะครับ/ห้ะ นี่ยัยนั่นออกไปกับไอ้ขยะ หนอย
พอมีนายคนใหม่มานี่รีบหาคนเกาะเลยล่ะสิ”ไปป์นึกขึ้นได้แล้วพูดขึ้นทำให้แก้วหันขวับไปว่าไปป์
พลางนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่เธอรู้สึกเหมือนเฟย์จะให้โทโมะพาเธอมาที่ห้องแล้วเธอก็ฝันว่าโทโมะ
กับเธอจูบกัน แค่คิดก็ทำให้แก้วขนลุกไปทั้งตัวแล้ว
 
 
 
 
 
 
“พี่แก้วว่าพี่โทโมะอีกแล้ว พี่โทโมะเค้าเป็นคนดีนะพี่แก้วเลิกตั้งแง่เค้าเถอะ/ไม่ พี่เกลียดมันพวก
ไม่มีหัวนอนปลายเท้าแบบนั้นแถมยังเย่อหยิ่งคิดว่าตัวเองเป็นคนโปรดของป๊าหน่อยก็เชิดหน้าชู
คอกล้ามาสั่งพี่”ไปป์พยายามไกล่เกลี่ยไม่ให้แก้วเกลียดโทโมะแต่หญิงสาวไม่สนใจรีบว่าถึงโท
โมะด้วยความแค้นเคืองส่วนป๊อปปี้เมื่อได้ยินเช่นนั้นยิ่งหงุดหงิดก่อนที่จะเดินฮึดฮัดออกไปทันที
 
 
 
 
 
“ขอบใจมานะโทโมะที่ไปส่งกันวันนี้ส่วนนี่ขนมโทโมะเอาไปแบ่งพี่จงเบด้วยนะ/แหมๆชอบเหลือ
เกินการโปรยเสน่ห์ผู้ชายแบบนี้น่ะ สงสัยจะงานถนัด”ฟางที่กลับมากับโทโมะในช่วงบ่ายพูด
ขอบคุณพร้อมกับยื่นขนมให้โทโมะนแก้วและขนมจีนที่แอบดูอยู่ปรี่เข้ามาว่าด้วยความหมั่นไส้
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ/เดี๋ยวอะไรนี่หนีหน้าชั้นงั้นหรอ”โทโมะเหล่มองแก้วแล้ว
พูดขึ้นพร้อมกับเดินหนีทำให้แก้วไม่พอใจเดินฮึดฮัดไปโวยวายตามโทโมะไป
 
 
 
 
 
 
“จะไปไหนล่ะสตรีหมายเลข1คนใหม่ของแก๊งค์ที่วันๆเอาแต่โปรยเสน่ห์หยอดลูกน้องผู้ชายไม่รั้
กดูแลปรนนิบัติสามีตัวเอง”ขนมจีนหันไปว่าฟางต่อทำให้ฟางชะงักคิดถึงเรื่องของเธอกับป๊อปปี้ก็
หน้าแดงจัด
 
 
 
 
 
 
“ชั้นจะทำอะไรไปไหนมันก็เรื่องของชั้น อิจฉาหรอยัยหมารอกระดูกที่ตำแหน่งนี้เป็นของั้นไม่ใช่
เธอ งี้ล่ะนะที่คนไทยเข้าพูดกันแข่งเรือแข่งพายนะแข่งได้แต่แข่งบุญวาสนาน่ะมันแข่งไม่ได้”ฟาง
ไม่ยอมแพ้ตอกกลับออกไปจนขนมจีนกระทืบเท้าออกมาด้วยความไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
“แต่ถ้าคนที่ป๊าม๊าเลือกแล้วมันไม่ถูกใจชั้น พอชั้นรับตำแหน่งตำแหน่งนี้ก็อาจจะตกเป็นของ
ขนมจีนก็ได้ อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย ตัวตุ่นในรูก็คงจะกลับรูสกปรกไปเหมือนเดิม”ป๊อปปี้ที่
เดินกลับมาได้ยินเข้าก็รีบพูดทำให้ขนมจีนที่ฟังยิ้มออกมาอย่างสะใจ
 
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ จะไล่ชั้นงั้นหรอ ไม่ต้องรอให้ถึงวันนั้นหรอก เพราะชั้นก็ไม่อยากอยู่ที่นี่กับคนงี่เง่าแบบนาย
เหมือนกัน”ฟางไม่พอใจรีบย้อนชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
“อ๋อไม่อยากอยู่ก็ไสหัวไปสิประตูอยู่ทางนั้น เพราะชั้นก็สะอิดสะเอียนที่จะนอนร่วมเตียงกับเธอ
เหมือนกัน”ป๊อปปี้ไม่พอใจที่ฟางยังพยศตนเองเหมือนเดิมก็ผลักฟางล้มลงและไล่ฟางออกไป
ฟางที่ฟังคำพูดของป๊อปปี้ที่ไล่ตัวเองออกมาอย่างร้ายกาจก็อึ้ง
 
 
 
 
“เออ ไปก็ได้ไอ้คนเฮงซวย”ด้วยความที่เป็นเด็กและทนกับนิสัยร้ายๆของป๊อปปี้ไม่ไหวร่างบางไม่
รอช้าลุกขึ้นว่าแล้วรีบวิ่งออกไปจากคฤหาสน์ของเจ้าสัวหลี่จางทันที
 
 
 
 
นี่เค้าเรียกว่าได้แล้วทิ้งรึเปล่า555555 มาดูกันว่าคู่รักวัยรุ่นนี้จะรอดรึแยกทางกัน
 
 
 
อย่าลืมติดตามกันน้าถ้าสนใจอ่าา