หัวใจของมาเฟีย

 
 
 
 
 
 

“ตอนนี้ป๊อปปี้ก็ตกอยู่ในอันตรายงั้นสิเพราะตั้งแต่กลับมา ขนมจีบ อาดนัยก็ประกบตลอดเลยด้วย
สิ”ฟางพูดด้วยความกังวล
 
 
 
“ถ้าอย่างนั้นต้องมีคนแฝงตัวไปในวันพรุ่งนี้ และคนนั้นก็คือชั้นเอง ชั้นจะแฝงตัวไปเป็นบอดี้การ์ดใน
นั้นเพื่อส่งข่าว เมื่อเห็นท่าไม่ดีเธอจะได้ให้พี่จงเบส่งพวกของเราที่เหลือมาจัดการ”เฟย์พูด
 
 
 
“ไม่นะ มันอันตรายเกินไป อย่าทำเลยเฟย์”ฟางรีบขอร้อง “ชั้นทำร้ายจิตใจพี่ป๊อปเพราะความเห็นแก่ตัว
อยากแก้แค้นของชั้นมามาก ให้ชั้นได้ช่วยพี่ป๊อปเถอะ เพื่อเป็นการไถ่โทษในสิ่งที่ชั้นทำกับพิม และลูก
ของเธอ”เฟย์พูดก่อนที่จะรีบเดินออกไปแต่ฟางรีบวิ่งไปรั้งเฟย์ไว้
 
 
 
“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเฟย์แล้วเขื่อนจะอยู่ยังไง อย่าทำเลยนะเฟย์”ฟางรั้งและข้อร้องเฟย์ไว้อีกครั้ง
 
 
 
 
“นี่ไม่รู้อะไรเลยหรอ ว่าสิ่งที่ชั้นทำมันเลวร้ายเกินกว่าพี่เขื่อนจะให้อภัยชั้นแล้ว เค้ามีคนอื่นไปตั้งนาน
แล้ว เค้าจะมารักอะไรกับคนนิสัยไม่ดีแบบชั้น”เมื่อพูดถึงเขื่อนทำให้เฟย์น้ำตาไหลออกมาก่อนที่จะ
โพล่งระบายออกมาด้วยความอัดอั้นแล้วรีบวิ่งหนีฟางออกไปจากตรงนั้น ฟางไม่รอช้า รีบโทรหาเขื่อน
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“เติร์ดพี่เอาผ้าห่มมาให้ เผื่อคืนนี้จะหนาว อ๊ะ นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”แก้วเดินเอาผ้าห่มมาให้เติร์ดที่นอน
พักอยู่ที่บ้านสวนของพิมต้องตกใจเมื่อเห็นโทโมะนั่งอยู่ในบ้าน ก่อนที่จะรีบหนี โทโมะไม่รอช้ารีบดึง
รั้งแก้วเอาไว้ไม่ให้ไปไหน
 
 
 
 
“ถือดียังไงเอาเติร์ดมาอยู่ในที่ของพิมแบบนี้”โทโมะว่า
 
 
 
 
“อ่อ ชั้นลืมไปว่าที่นี่คือรังรักของนายกับพิม ก็ได้ชั้นจะพาเติร์ดไปนอนที่ห้องชั้นแทน โอ๊ยเจ็บนะ”แก้ว
เมื่อเห็นท่าทางอารมณ์เสียของโทโมะก็โวยวายกลับไปก่อนที่จะร้องออกมาเมื่อถูกมือหนาบิดที่แขน
ของเธอจนแดง
 
 
 
 
“มีผัวอยู่นี่ทั้งคนยังจะเอาผู้ชายไปนอนที่ห้องทั้งๆที่ตัวเองท้องอยู่งั้นเรอะ หน้าด้าน”โทโมะรีบว่าด้วย
ความหงุดหงิด แก้วโมโหผลักอกโทโมะอย่างแรง
 
 
 
 
“นี่จะเอาอะไรกับชั้นอีก ในเมื่อพ่อนายเกลียดชั้นตัดหางปล่อยวัดชั้นไปแล้ว การแต่งงานเพื่อหวัง
สมบัติของมังกรทองมันก็แค่ฉากฉากหนึ่งเท่านั้น มันควรจบได้แล้วชั้นจะหย่า อื้ออ”แก้วโวยวายก่อนที่
จะถูกโทโมะรวบตัวเข้ามาอีกครั้งและบดจูบแก้วอย่างร้อนแรง ร่างบางพยายามดิ้นขัดขืนแต่ไม่เป็นผล
เพราะมือหนาที่คล้ายกับคีมคีบล็อคตัวของแก้วไว้แน่นไม่ยอมปล่อยและไม่มีท่าทีจะหยุดจนแก้วเริ่ม
หมดแรงยืนปล่อยให้โทโมะทำกับเธอจนชายหนึ่งผละออกมาจากร่างบางเอง
 
 
 
 
“เธอเป็นเมียของชั้นและจะมีลูกให้กับชั้น อย่าพูดอะไรโง่ๆแบบเรื่องหย่าอีก จำเอาไว้”โทโมะพูดจบ
แล้วรีบเดินหนีไปทิ้งให้แก้วหน้าแดงใจเต้นรัวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอเมื่อกี้ ก่อนที่จะตั้งสติและเดินขึ้น
เอาผ้าห่มไปให้เติร์ดที่ห้องนอน
 
 
 
 
“นี่มันอะไรกันน่ะ ปล่อยชั้นนะ อื้ออ”แก้วตกใจกับสิ่งที่เห็นก่อนที่จะร้องโวยวายเมื่อถูกจับตัวและถูก
วางยาสลบ สลบไป
 
 
 
 
“แก้ว”โทโมะวกกลับเข้ามาหาแก้วเห็นครกลุ่มหนึ่งอุ้มแก้วออกไปก็หมายจะตามไปแต่ก็ต้องล้มลงไป
เมื่อถูกใครคนหนึ่งฟาดเข้าที่ท้ายทอยจนสลบไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมเราต้องมาคุยเรื่องการค้ากับคุณสตีเฟ่นไกลถึงขนาดนั้นล่ะครับ”ป๊อปปี้ถามดนัยขณะที่นั่งรถมา
ด้วยกัน
 
 
 
 
 
“พอดีคุณสตีเฟ่นเค้ามีธุระแถวนี้พอดีอาเลยไม่อยากให้เสียโอกาสทองของพวกเราเลยคิดว่าป๊อปน่าจะ
มาพูดกับเค้าที่นี่ซะ”ดนัยพูดก่อนที่จะเข็นรถเข็นพาป๊อปปี้ไปที่โกดังริมน้ำ
 
 
 
 
“รึไม่ก็พาผมมาปิดปากเพื่อจะฮุบอำนาจ”ป๊อปปี้พูดขึ้นมาลอยๆทำให้ดนัยหน้าเสียขึ้นมา
 
 
 
 
“พูดดีๆนะป๊อปปี้ ตอนเราต้องมาเป็นหัวหน้าแก๊งค์แทนป๊าเราก็ได้อาเป็นคนสอนงานทุกอย่าง ตอนที่
เราป่วยอากับขนมจีนก็ช่วยงานเราทุกอย่างเรายังหาว่าอาคิดจะฮุบอำนาจเราอยู่เร้อะ ห้ะ”ดนัยตกใจก่อน
ที่จะแสร้งโวยวายกลบเกลื่อน
 
 
 
 
“ผมก็แค่หยอกเล่นเท่านั้นล่ะครับ ใครจะไปคิดแบบนั้นได้ลงล่ะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
“ทีหลังก็อย่าหยอกแบบนี้สิคะป๊อป หนมจีนไม่ชอบ”ขนมจีนรีบพูดก่อนที่จะพาป๊อปปี้เข้ามาข้างใน
โกดังแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นอุษาและแก้วถูกจับตัวเอาไว้กำลังถูกทรมานอยู่โดยมีเติร์ดถูกจับมัดมือมัด
ปากเอาไว้ถูกซ้อมจนสลบไปแล้ว
 
 
 
 
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ทำไมม๊ากับยัยแก้วถึงเป็นแบบนี้”ป๊อปปี้โวยวายใส่ดนัยและแก้ว
 
 
 
 
“ก็เพราะเราต้องการหลักประกันยังไงล่ะ ว่าหัวหน้าแก๊งค์มังกรทองคนนี้จะไม่ตุกติกอีก”ดนัยหัวเราะ
ออกมาอย่างร้ายกาจ ป๊อปปี้โมโหพยายามจะเข้าไปชกหน้าแต่ถูกดนัยชกหน้าป๊อปปี้กลับก่อนจน
ขนมจีนตกใจรีบเข้ามาประคอง
 
 
 
 
 
“ป๊า ไหนเราตกลงกันแล้วว่าจะไม่ทำร้ายป๊อปปี้/นี่มันเรื่องอะไรกันขนมจีน”ขนมจีนประคองป๊อปปี้ไว้
แล้วรีบว่า
 
 
 
 
“เพราะการที่ชั้นสอนงานแกมามันก็แค่งานหน้าฉากเท่านั้นล่ะที่ให้แกทำงานให้ชั้น เด็กไม่มี
ประสบการณ์อย่างแกน่ะหรอจะมาปกครองคนทั้งแก๊งค์ได้ ก็แค่เป็นลูกของหลี่จางเท่านั้นล่ะ และที่ชั้น
จับแม่กับน้องแกมาเป็นตัวประกันเอาไว้เพื่อต่อรองแกไงล่ะว่าแกจะต้องร่วมลงทุนกับคุณสตีเฟ่นใน
การค้าอาวุธไม่อย่างนั้นแกเตรียมบอกลาแม่กับน้องแกได้เลย”ดนัยพูดขู่
 
 
 
 
 
“และมันก็เป็นอย่างที่สงสัยจริงๆว่าอาดนัยเป็นผู้ชักโยงการโกงในเครือมังกรทองแล้วใส่ร้าย
ผม”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
“555แกรู้แล้วจะได้อะไรขึ้นมาในเมื่อแกก็เป็นง่อยไปแล้วแบบนี้ หัวหน้าแก๊งค์ที่ไร้ประสิทธิภาพแบบ
นี้ใครเค้าจะเคารพ”ดนัยยิ้มเยาะแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
“แต่พี่ป๊อปเป็นคนดี ก็ต้องมีคนที่จงรักภักดีกับพี่ป๊อปอยู่บ้างล่ะ”เฟย์ที่หั่นผมสั้นปลอมตัวใส่ชุดสูท
บอดี้การ์ดผู้ชายยิงลูกน้องของดนัยล้มลงไป2ก่อนที่จะเดินมาอยู่ข้างป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ว้าย ป๊อปปี้ไหนว่าเดินไม่ได้”ขนมจีนตกใจเมื่อจู่ๆป๊อปปี้ก็ลุกขึ้นมาล็อคตัวขนมจีนมาจับตัวเป็นตัว
ประกัน
 
 
 
 
“มันก็แค่ละครฉากหนึ่งเหมือนที่หนมจีนทำไงล่ะ ปล่อยม๊ากับแก้วไม่อย่างงั้น ลูกแกโดนยิงแน่”ป๊อปปี้
พูดก่อนที่จะออกคำสั่ง
 
 
 
 
“เหอะ พวกแกมีแค่2จะมาสู้อะไรกับพวกชั้นที่มีเป็นสิบได้ล่ะ”ดนัยยิ้มเยาะ
 
 
 
 
“ใครว่าล่ะว่ามีแค่2”ฟางพูดขึ้นก่อนที่จะเดินนำลูกน้องที่ยังอยู่กับป๊อปปี้เข้ามา
 
 
 
 
 
“นึกว่าใครที่แท้ก็ลูกของไอ้คนทรยศเกริกก้องนี่เอง มาดามหลี่ถือว่าเก่งนะที่ซ่อนตัวของเธอเอาไว้จาก
การตามล่าล้างบางได้ แต่พวกผู้อาวุโสมันก็โง่ดีจริงๆที่แค่ชั้นเอาหลักฐานมัดตัวไอ้เกริกก้องไปให้พวก
นั้นก็จัดการแทนชั้นหมดเลยดีซะอีกหลี่จางมันไม่ต้องสงสัยชั้น แต่จัดการไอ้หมาหน้าโง่อย่างเกริกก้อง
ที่จ้องจะล้างแค้นให้เมียจนยอมทำตามคำสั่งชั้น”ดนัยพูดความลับที่ปิดไว้ออกมาอย่างสะใจ
 
 
 
 
“นี่อาดนัยอยู่เบื้อหลังทั้งหมดงั้นหรอ ทั้งๆที่ป๊าทำงานให้อายอมทรยศมังกรทอง แต่ก็ถูกตลบหลังงั้น
หรอ”ฟางอึ้งกับสิ่งที่รับรู้ก่อนที่จะพุ่งเข้าไปทำร้ายแต่จงเบรั้งเอาไว้
 
 
 
 
 
“เอาล่ะ กะว่าจะเก็บไพ่ใบนี้ออกมาไว้ให้เธอมาอยู่พวกเดียวกับชั้น สงสัยไม่จำเป็นต้องใช้แล้วล่ะมั้ง
เก็บไว้ก็รกโลก”ดนัยว่าก่อนที่จะให้ลูกน้องนำตัวเกริกก้องที่ถูกจับออกมาท่ามกลางความตกตะลึงของ
ทุกคนในนั้น
 
 
 
 
 
“ฟาง ป๊าขอโทษกับทุกอย่างที่ผ่านมา ป๊าทำลายครอบครัวของลูกสาวตัวเองพังลงกับมือที่ป๊าทำมันเลว
ร้ายเกินกว่าที่ฟางจะมองป๊าเป็นพ่อได้อีก”เกริกก้องพูดทั้งน้ำตา
 
 
 
 
 
“ไม่ค่ะ ป๊าคือป๊าของฟางฟางไม่โกรธป๊าอดทนไว้นะฟางจะไปช่วยป๊าเอง”ฟางน้ำตาไหลออกมาด้วย
ความดีใจแล้วพูดในที่สุดเธอก็ได้เจอพ่อของเธอที่หายตัวไป15ปี
 
 
 
ปัง
 
 
 
แต่เหมือนฟ้าผ่าฟาดลงกลางอกของฟางเมื่อดนัยลั่นไกปืนใส่หัวของดนัยลมลงตายอย่างอนาจต่อหน้าต่อตาทุกคน
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดด ไม่นะป๊า/จงเบจับฟางไว้”ฟางแผดเสียงร้องออกมาก่อนที่จะวิ่งเข้าไปหาพวกดนัย ก่อนป๊อปปี้
ที่ตั้งสติได้จะสั่งลูกน้องคนสนิทล็อคตัวฟางไว้
 
 
 
 
“เสียเวลามามากแล้ว เลือกเอาว่าแกจะยอมยกมอบอำนาจทุกอย่างให้ชั้นรึว่าจะให้คนสำคัญของพวกแก
ตายไปทีละคน”ดนัยว่า
 
 
 
 
 
“รึไม่ก็กลับบ้านกันทั้งหมดแล้วทิ้งให้แกเป็นศพอยู่ที่นี่ไอ้สารเลว”เสียงขอโทโมะดังขึ้นก่อนที่โทโมะ
จะสั่งลูกน้องลั่นไกใส่ลูกน้องของดนัยล้มลง
 
 
 
 
“จับนัง2คนนั่นแล้วหาที่กำบังไว้”ดนัยสั่งลูกน้องก่อนที่จะเริ่มเปิดฉากยิงกันทันที
 
 
 
 
ตอนหน้ามีคนเสียใจแน่นอน
 
ขอโทษน้าหายไปนานอีกแล้ว พอดีเว้นเรื่องนี้นานไปหน่อย เลยหลงๆลืมๆแล้วดันไปแต่งเรื่องใหม่แทน ยังไงก็อย่าพึ่งหายไปน้า จะจบแล้ว