หัวใจของมาเฟีย

9.3

เขียนโดย Chapond

วันที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 เวลา 01.06 น.

  46 ตอน
  268 วิจารณ์
  104.16K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 01.36 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

44) 41 จัดการคนร้าย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

ตอนนี้ป๊อปปี้ก็ตกอยู่ในอันตรายงั้นสิเพราะตั้งแต่กลับมา ขนมจีบ อาดนัยก็ประกบตลอดเลยด้วย

สิ”ฟางพูดด้วยความกังวล

 

 

 

“ถ้าอย่างนั้นต้องมีคนแฝงตัวไปในวันพรุ่งนี้ และคนนั้นก็คือชั้นเอง ชั้นจะแฝงตัวไปเป็นบอดี้การ์ดใน

นั้นเพื่อส่งข่าว เมื่อเห็นท่าไม่ดีเธอจะได้ให้พี่จงเบส่งพวกของเราที่เหลือมาจัดการ”เฟย์พูด

 

 

 

ไม่นะ มันอันตรายเกินไป อย่าทำเลยเฟย์”ฟางรีบขอร้อง “ชั้นทำร้ายจิตใจพี่ป๊อปเพราะความเห็นแก่ตัว

อยากแก้แค้นของชั้นมามาก ให้ชั้นได้ช่วยพี่ป๊อปเถอะ เพื่อเป็นการไถ่โทษในสิ่งที่ชั้นทำกับพิม และลูก

ของเธอ”เฟย์พูดก่อนที่จะรีบเดินออกไปแต่ฟางรีบวิ่งไปรั้งเฟย์ไว้

 

 

 

“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเฟย์แล้วเขื่อนจะอยู่ยังไง อย่าทำเลยนะเฟย์”ฟางรั้งและข้อร้องเฟย์ไว้อีกครั้ง

 

 

 

 

นี่ไม่รู้อะไรเลยหรอ ว่าสิ่งที่ชั้นทำมันเลวร้ายเกินกว่าพี่เขื่อนจะให้อภัยชั้นแล้ว เค้ามีคนอื่นไปตั้งนาน

แล้ว เค้าจะมารักอะไรกับคนนิสัยไม่ดีแบบชั้น”เมื่อพูดถึงเขื่อนทำให้เฟย์น้ำตาไหลออกมาก่อนที่จะ

โพล่งระบายออกมาด้วยความอัดอั้นแล้วรีบวิ่งหนีฟางออกไปจากตรงนั้น ฟางไม่รอช้า รีบโทรหาเขื่อน

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เติร์ดพี่เอาผ้าห่มมาให้ เผื่อคืนนี้จะหนาว อ๊ะ นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”แก้วเดินเอาผ้าห่มมาให้เติร์ดที่นอน

พักอยู่ที่บ้านสวนของพิมต้องตกใจเมื่อเห็นโทโมะนั่งอยู่ในบ้าน ก่อนที่จะรีบหนี โทโมะไม่รอช้ารีบดึง

รั้งแก้วเอาไว้ไม่ให้ไปไหน

 

 

 

 

“ถือดียังไงเอาเติร์ดมาอยู่ในที่ของพิมแบบนี้”โทโมะว่า

 

 

 

 

“อ่อ ชั้นลืมไปว่าที่นี่คือรังรักของนายกับพิม ก็ได้ชั้นจะพาเติร์ดไปนอนที่ห้องชั้นแทน โอ๊ยเจ็บนะ”แก้ว

เมื่อเห็นท่าทางอารมณ์เสียของโทโมะก็โวยวายกลับไปก่อนที่จะร้องออกมาเมื่อถูกมือหนาบิดที่แขน

ของเธอจนแดง

 

 

 

 

“มีผัวอยู่นี่ทั้งคนยังจะเอาผู้ชายไปนอนที่ห้องทั้งๆที่ตัวเองท้องอยู่งั้นเรอะ หน้าด้าน”โทโมะรีบว่าด้วย

ความหงุดหงิด แก้วโมโหผลักอกโทโมะอย่างแรง

 

 

 

 

“นี่จะเอาอะไรกับชั้นอีก ในเมื่อพ่อนายเกลียดชั้นตัดหางปล่อยวัดชั้นไปแล้ว การแต่งงานเพื่อหวัง

สมบัติของมังกรทองมันก็แค่ฉากฉากหนึ่งเท่านั้น มันควรจบได้แล้วชั้นจะหย่า อื้ออ”แก้วโวยวายก่อนที่

จะถูกโทโมะรวบตัวเข้ามาอีกครั้งและบดจูบแก้วอย่างร้อนแรง ร่างบางพยายามดิ้นขัดขืนแต่ไม่เป็นผล

เพราะมือหนาที่คล้ายกับคีมคีบล็อคตัวของแก้วไว้แน่นไม่ยอมปล่อยและไม่มีท่าทีจะหยุดจนแก้วเริ่ม

หมดแรงยืนปล่อยให้โทโมะทำกับเธอจนชายหนึ่งผละออกมาจากร่างบางเอง

 

 

 

 

“เธอเป็นเมียของชั้นและจะมีลูกให้กับชั้น อย่าพูดอะไรโง่ๆแบบเรื่องหย่าอีก จำเอาไว้”โทโมะพูดจบ

แล้วรีบเดินหนีไปทิ้งให้แก้วหน้าแดงใจเต้นรัวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอเมื่อกี้ ก่อนที่จะตั้งสติและเดินขึ้น

เอาผ้าห่มไปให้เติร์ดที่ห้องนอน

 

 

 

 

“นี่มันอะไรกันน่ะ ปล่อยชั้นนะ อื้ออ”แก้วตกใจกับสิ่งที่เห็นก่อนที่จะร้องโวยวายเมื่อถูกจับตัวและถูก

วางยาสลบ สลบไป

 

 

 

 

“แก้ว”โทโมะวกกลับเข้ามาหาแก้วเห็นครกลุ่มหนึ่งอุ้มแก้วออกไปก็หมายจะตามไปแต่ก็ต้องล้มลงไป

เมื่อถูกใครคนหนึ่งฟาดเข้าที่ท้ายทอยจนสลบไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมเราต้องมาคุยเรื่องการค้ากับคุณสตีเฟ่นไกลถึงขนาดนั้นล่ะครับ”ป๊อปปี้ถามดนัยขณะที่นั่งรถมา

ด้วยกัน

 

 

 

 

 

“พอดีคุณสตีเฟ่นเค้ามีธุระแถวนี้พอดีอาเลยไม่อยากให้เสียโอกาสทองของพวกเราเลยคิดว่าป๊อปน่าจะ

มาพูดกับเค้าที่นี่ซะ”ดนัยพูดก่อนที่จะเข็นรถเข็นพาป๊อปปี้ไปที่โกดังริมน้ำ

 

 

 

 

“รึไม่ก็พาผมมาปิดปากเพื่อจะฮุบอำนาจ”ป๊อปปี้พูดขึ้นมาลอยๆทำให้ดนัยหน้าเสียขึ้นมา

 

 

 

 

“พูดดีๆนะป๊อปปี้ ตอนเราต้องมาเป็นหัวหน้าแก๊งค์แทนป๊าเราก็ได้อาเป็นคนสอนงานทุกอย่าง ตอนที่

เราป่วยอากับขนมจีนก็ช่วยงานเราทุกอย่างเรายังหาว่าอาคิดจะฮุบอำนาจเราอยู่เร้อะ ห้ะ”ดนัยตกใจก่อน

ที่จะแสร้งโวยวายกลบเกลื่อน

 

 

 

 

“ผมก็แค่หยอกเล่นเท่านั้นล่ะครับ ใครจะไปคิดแบบนั้นได้ลงล่ะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

“ทีหลังก็อย่าหยอกแบบนี้สิคะป๊อป หนมจีนไม่ชอบ”ขนมจีนรีบพูดก่อนที่จะพาป๊อปปี้เข้ามาข้างใน

โกดังแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นอุษาและแก้วถูกจับตัวเอาไว้กำลังถูกทรมานอยู่โดยมีเติร์ดถูกจับมัดมือมัด

ปากเอาไว้ถูกซ้อมจนสลบไปแล้ว

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ทำไมม๊ากับยัยแก้วถึงเป็นแบบนี้”ป๊อปปี้โวยวายใส่ดนัยและแก้ว

 

 

 

 

“ก็เพราะเราต้องการหลักประกันยังไงล่ะ ว่าหัวหน้าแก๊งค์มังกรทองคนนี้จะไม่ตุกติกอีก”ดนัยหัวเราะ

ออกมาอย่างร้ายกาจ ป๊อปปี้โมโหพยายามจะเข้าไปชกหน้าแต่ถูกดนัยชกหน้าป๊อปปี้กลับก่อนจน

ขนมจีนตกใจรีบเข้ามาประคอง

 

 

 

 

 

“ป๊า ไหนเราตกลงกันแล้วว่าจะไม่ทำร้ายป๊อปปี้/นี่มันเรื่องอะไรกันขนมจีน”ขนมจีนประคองป๊อปปี้ไว้

แล้วรีบว่า

 

 

 

 

“เพราะการที่ชั้นสอนงานแกมามันก็แค่งานหน้าฉากเท่านั้นล่ะที่ให้แกทำงานให้ชั้น เด็กไม่มี

ประสบการณ์อย่างแกน่ะหรอจะมาปกครองคนทั้งแก๊งค์ได้ ก็แค่เป็นลูกของหลี่จางเท่านั้นล่ะ และที่ชั้น

จับแม่กับน้องแกมาเป็นตัวประกันเอาไว้เพื่อต่อรองแกไงล่ะว่าแกจะต้องร่วมลงทุนกับคุณสตีเฟ่นใน

การค้าอาวุธไม่อย่างนั้นแกเตรียมบอกลาแม่กับน้องแกได้เลย”ดนัยพูดขู่

 

 

 

 

 

“และมันก็เป็นอย่างที่สงสัยจริงๆว่าอาดนัยเป็นผู้ชักโยงการโกงในเครือมังกรทองแล้วใส่ร้าย

ผม”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

555แกรู้แล้วจะได้อะไรขึ้นมาในเมื่อแกก็เป็นง่อยไปแล้วแบบนี้ หัวหน้าแก๊งค์ที่ไร้ประสิทธิภาพแบบ

นี้ใครเค้าจะเคารพ”ดนัยยิ้มเยาะแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

“แต่พี่ป๊อปเป็นคนดี ก็ต้องมีคนที่จงรักภักดีกับพี่ป๊อปอยู่บ้างล่ะ”เฟย์ที่หั่นผมสั้นปลอมตัวใส่ชุดสูท

บอดี้การ์ดผู้ชายยิงลูกน้องของดนัยล้มลงไป2ก่อนที่จะเดินมาอยู่ข้างป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ว้าย ป๊อปปี้ไหนว่าเดินไม่ได้”ขนมจีนตกใจเมื่อจู่ๆป๊อปปี้ก็ลุกขึ้นมาล็อคตัวขนมจีนมาจับตัวเป็นตัว

ประกัน

 

 

 

 

“มันก็แค่ละครฉากหนึ่งเหมือนที่หนมจีนทำไงล่ะ ปล่อยม๊ากับแก้วไม่อย่างงั้น ลูกแกโดนยิงแน่”ป๊อปปี้

พูดก่อนที่จะออกคำสั่ง

 

 

 

 

“เหอะ พวกแกมีแค่2จะมาสู้อะไรกับพวกชั้นที่มีเป็นสิบได้ล่ะ”ดนัยยิ้มเยาะ

 

 

 

 

“ใครว่าล่ะว่ามีแค่2”ฟางพูดขึ้นก่อนที่จะเดินนำลูกน้องที่ยังอยู่กับป๊อปปี้เข้ามา

 

 

 

 

 

“นึกว่าใครที่แท้ก็ลูกของไอ้คนทรยศเกริกก้องนี่เอง มาดามหลี่ถือว่าเก่งนะที่ซ่อนตัวของเธอเอาไว้จาก

การตามล่าล้างบางได้ แต่พวกผู้อาวุโสมันก็โง่ดีจริงๆที่แค่ชั้นเอาหลักฐานมัดตัวไอ้เกริกก้องไปให้พวก

นั้นก็จัดการแทนชั้นหมดเลยดีซะอีกหลี่จางมันไม่ต้องสงสัยชั้น แต่จัดการไอ้หมาหน้าโง่อย่างเกริกก้อง

ที่จ้องจะล้างแค้นให้เมียจนยอมทำตามคำสั่งชั้น”ดนัยพูดความลับที่ปิดไว้ออกมาอย่างสะใจ

 

 

 

 

“นี่อาดนัยอยู่เบื้อหลังทั้งหมดงั้นหรอ ทั้งๆที่ป๊าทำงานให้อายอมทรยศมังกรทอง แต่ก็ถูกตลบหลังงั้น

หรอ”ฟางอึ้งกับสิ่งที่รับรู้ก่อนที่จะพุ่งเข้าไปทำร้ายแต่จงเบรั้งเอาไว้

 

 

 

 

 

“เอาล่ะ กะว่าจะเก็บไพ่ใบนี้ออกมาไว้ให้เธอมาอยู่พวกเดียวกับชั้น สงสัยไม่จำเป็นต้องใช้แล้วล่ะมั้ง

เก็บไว้ก็รกโลก”ดนัยว่าก่อนที่จะให้ลูกน้องนำตัวเกริกก้องที่ถูกจับออกมาท่ามกลางความตกตะลึงของ

ทุกคนในนั้น

 

 

 

 

 

“ฟาง ป๊าขอโทษกับทุกอย่างที่ผ่านมา ป๊าทำลายครอบครัวของลูกสาวตัวเองพังลงกับมือที่ป๊าทำมันเลว

ร้ายเกินกว่าที่ฟางจะมองป๊าเป็นพ่อได้อีก”เกริกก้องพูดทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

“ไม่ค่ะ ป๊าคือป๊าของฟางฟางไม่โกรธป๊าอดทนไว้นะฟางจะไปช่วยป๊าเอง”ฟางน้ำตาไหลออกมาด้วย

ความดีใจแล้วพูดในที่สุดเธอก็ได้เจอพ่อของเธอที่หายตัวไป15ปี

 

 

 

ปัง

 

 

 

แต่เหมือนฟ้าผ่าฟาดลงกลางอกของฟางเมื่อดนัยลั่นไกปืนใส่หัวของดนัยลมลงตายอย่างอนาจต่อหน้าต่อตาทุกคน

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด ไม่นะป๊า/จงเบจับฟางไว้”ฟางแผดเสียงร้องออกมาก่อนที่จะวิ่งเข้าไปหาพวกดนัย ก่อนป๊อปปี้

ที่ตั้งสติได้จะสั่งลูกน้องคนสนิทล็อคตัวฟางไว้

 

 

 

 

“เสียเวลามามากแล้ว เลือกเอาว่าแกจะยอมยกมอบอำนาจทุกอย่างให้ชั้นรึว่าจะให้คนสำคัญของพวกแก

ตายไปทีละคน”ดนัยว่า

 

 

 

 

 

“รึไม่ก็กลับบ้านกันทั้งหมดแล้วทิ้งให้แกเป็นศพอยู่ที่นี่ไอ้สารเลว”เสียงขอโทโมะดังขึ้นก่อนที่โทโมะ

จะสั่งลูกน้องลั่นไกใส่ลูกน้องของดนัยล้มลง

 

 

 

 

“จับนัง2คนนั่นแล้วหาที่กำบังไว้”ดนัยสั่งลูกน้องก่อนที่จะเริ่มเปิดฉากยิงกันทันที

 

 

 

 

ตอนหน้ามีคนเสียใจแน่นอน

 

ขอโทษน้าหายไปนานอีกแล้ว พอดีเว้นเรื่องนี้นานไปหน่อย เลยหลงๆลืมๆแล้วดันไปแต่งเรื่องใหม่แทน ยังไงก็อย่าพึ่งหายไปน้า จะจบแล้ว

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา