หัวใจของมาเฟีย

 
 
 
 
 
 
“ว้าว พี่ฟางสวยที่สุดไปเลยค่ะวันนี้ เดี๋ยวเราจะได้มาเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะคะ”เฟย์พูดด้วย
น้ำเสียงที่สดใสเมื่อเห็นฟางในชุดเจ้าสาวแบบจีนสีแดงแล้วแม่ของเธอกำลังแต่งหน้าให้กับฟาง
อยู่ในห้องแต่งตัว
 
 
 
 
“อายุพึ่งจะ16แทนที่จะได้ไปโรงเรียน เที่ยวกับเพื่อนๆแต่ต้องมาใส่ชุดเจ้าสาวแบบนี้ ทำไมชีวิต
ชั้นต้องมาเจอเรื่องอะไรหยั่งงี้ด้วยเนี่ย ทำไมต้องซวยซ้ำซวยซ้อนด้วย”เมื่อแต่งหน้าเสร็จฟางถึง
กับถอนหายใจออกมากับโชคชะตาของตัวเองที่เล่นตลกมาถึงเพียงนี้
 
 
 
 
 
“อย่าบอกสิ่งที่เธอทำลังเป็นอยู่มันคือเรื่องซวยสิฟาง เธอควรจะดีว่าเธอคือผู้ที่ถูกเลือกได้รับ
หน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ของมังกรทอง”อุษาเดินเข้ามาพร้อมกับมาดามหลี่แล้วได้ยินก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
“มังกรทองมีพระคุณให้ชีวิตใหม่แก่พ่อของเธอ ส่งเสียให้เธอเรียน แล้วอยู่กินดีๆแบบนี้ก็ถึงเวลาที่
เธอจะต้องตอบแทนแล้วยังงะ ถือซะว่าเธอเข้ามาทำงานให้กับมังกรทองเหมือนกับพ่อเธอแล้ว
กัน”มาดามหลี่พูดขึ้นทำให้ฟางยอมสงบแล้วนั่งนิ่งเพราะมันจริงอย่างที่หญิงสูงอายุคนนี้ว่าจริงๆ
 
 
 
 
 
“มาทำงานด้วยงั้นก็เท่ากับเป็นขี้ข้ารับใช้พวกเราเหมือนไอ้ขยะโทโมะนั่นล่ะสิคะ”แก้วที่ได้ยินแม่
และย่าของตนเองพูดแบบนั้นก็ปรี่เข้ามาพูดถากถางฟางทันที
 
 
 
 
 
“ยัยแก้วทำไมพูดจาแบบนี้นะถ้าจะมาหาเรื่องฟางเค้าล่ะก็เอาเวลาไปดูแลไปป์ดีกว่ามั้ย น้องยิ่ง
ไม่วบายบ่อยด้วย/ทำไมคะพอยัยน่ะมาเป็นสะใภ้ตระกูลเราม๊าก็อ้าแขนรับมันหรอ ทั้งๆที่มันก็เป็น
ปลิงดูดเลือดที่จะเกาะพวกเราดีๆนี่เอง”อุษารีบดุลูกสาวก่อนที่แก้วจะสวนกลับว่าฟางอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
“สำนวนสุภาษิตไทยชั้นว่าแม่อุษาควรสอนลูกหน่อยนะ กับคำว่าสำเนียงส่อภาษากิริยาส่อสกุลน่ะ
เพราะถึงแม้จะเป็นหลานในไส้ชั้นก็ตาม แต่ทำตัวเป็นแม่ค้าปากตลาดแบบนี้สงสัยจะต้องส่งไปที่
โรงเรียนประจำที่เมืองไทยแล้วล่ะมั้ง”มาดามหลี่เหล่มองหลานสาวคนโตที่ปากร้ายไม่หยุดแบบ
นั้นรีบพูดขึ้น
 
 
 
 
 
“คุณย่า/ย่าพูดจริง ถ้าแก้วยังทำตัวเป็นเด็กนิสัยเสียไล่ดูถูกคนอื่นแบบนี้โดยเฉพาะโทโมะล่ะก็ย่า
จะให้เราไปอยู่โรงเรียนประจำ ให้พ่อเราตัดเบี้ยค่าขนมซะ สบายแล้วนิสัยเสียแบบนี้ก็อย่าเลี้ยงให้
สบายเลยดีกว่า”แก้วร้องออกมาก่อนที่มาดามหลี่จะว่าให้จนแก้วไม่พอใจกระฟัดกระเฟียดปึงปัง
ออกไป และเมื่อถึงเวลาฟางถูกเฟย์พาตัวไปร่วมพิธีก่อนที่จะให้ฟางเดินออกมาหาป๊อปปี้ที่รออยู่
ชายหนุ่มมองคนตัวเล็กในชุดเสาวสีแดงแล้วนิ่งก่อนที่จะเดินไปจูงมือฟางเพื่อเข้าพิธี ฟางและ
ป๊อปปี้คำนับฟ้าดินและยกน้ำชาให้กับผู้ใหญ่ทั้ง2ฝ่ายก่อนที่ทั้งคู่จะถูกส่งตัวเข้าหอในห้องนอน
ของป๊อปปี้ในเวลาต่อมา
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวก่อนที่จะมีงานเลี้ยงตอนเย็นแล้วส่งบ่าวสาวไปเปลี่ยนชุด นี่ก็ถือเป็นพิธีส่งตัวบ่าวสาวเข้า
หอจริงๆสักที ในฐานะชั้นเป็นหัวหน้าแก๊งค์มังกรทอง ก็ขอให้ทั้งคู่อยู่เคียงคู่กันตลอดไปหนักเอา
เบาสู้ อดทนและก็ยอมกันนะ เจ้าป๊อป รู้หน้าที่ตัวเองใช่มั้ยว่าต่อไปในอนาคตจะต้องเป็นอะไรและ
ทำอะไร ตอนนี้มีหนูฟางเป็นคู่ชีวิตแล้วนะ เชื่อฟังหนูฟางด้วยล่ะ อย่าดื้อเป็นเด็กไม่รั้กโตอีก”เจ้า
สัวหลี่จางพูดกล่าวอวยพรและสอนป๊อปปี้ขณะที่ทำพิธีเข้าห้องหอ
 
 
 
 
 
“ฟาง เจ้าหญิงของพ่อต่อไปหนูไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วนะลูก ใจเย็นๆและรู้จักคิดให้มากๆ พ่อเชื่อ
ว่าหนูทำได้”พ่อของฟางพูดพลางสวดมกอดลูกสาวก่อนที่ทั้งหมดจะออกไปจากห้องทิ้งให้ป๊อปปี้
และฟางอยู่ด้วยกัน ฟางเหล่มองชายหนุ่ที่นั่งข้างหลังเธอแล้วรู้สึกหนาวๆร้อนๆเพราะหลังจากที่
ป๊อปปี้จูบเธอวันนั้นก็ไม่ได้เจอหน้ากันอีกจนกระทั่งวันนี้ที่ต้องแต่งงานกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นั่งบื้อเป็นท่อนไม้อยู่ได้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสิยัยตัวตุ่น เกะกะชะมัดนี่ต้องมาแชร์ห้องด้วยกันอีก น่า
เบื่อ อ่ะแต่งมาเป็นเมียใช่มั้ย งั้นเอาไปเก็บสิ”ป๊อปปี้ที่เงียบมานานถอดชุดนอกของเจ้าบ่าวออก
มาแล้วโยนใส่ฟางที่นั่งตัวแข็งทื่ออยู่ทันที
 
 
 
 
 
 
“ไอ้บ้า ชั้นไม่ใช่คนใช้นะ แล้วตะกร้ามีวางอยู่ดีๆก็เอาไปใส่ในนั้นสิ มาโยนใส่ชั้นทำไม”ฟางหัน
ขวับไปว่าอย่างไม่พอใจ
 
 
 
 
 
“แล้วไงนี่มันบ้านชั้นห้องชั้นชั้นมีสิทธิ์ทำอะไรก็ได้”ป๊อปปี้สวนกลับ
 
 
 
 
 
“อ๋อ งั้นหรองั้นต่อไปนี้นี่คือบ้านชั้นห้องชั้นเหมือนกันชั้นจะทำอะไรก็ได้ หลีก เกะกะ ของชั้นเยอะ
ย่ะ”ฟางรีบย้อนก่อนที่จะเดินไปลากประเป๋าเสื้อผ้าตัวเองแล้วเปิดตู้เสื้อผ้าปัดเสื้อผ้าป๊อปปี้ไปอีก
ทางแล้วเอาเสื้อผ้าตัวเองใส่ในตู้ก่อนที่จะเอาข้าวของมาขวางไว้บนโต๊ะเครื่องแป้งป๊อปปี้มากมาย
แล้วจัดการโยนผ้าห่มและหมอนข้างของป๊อปปี้ลงไปและแทนที่ด้วยตุ๊กตาของเธอ
 
 
 
 
 
“ชั้นจะนอนบนนี่มันเตียงของชั้น/แล้วไง เป็นสุภาพบุรุษไม่ใช่หรอ ก็ให้ผู้หญิงนอนสิ นอนพื้นไป
สิ”ป๊อปปี้โวยวายเถียงฟางก่อนที่ฟางจะย้อนกลับแล้วเอนตัวลงนอนเต็มเตียงป๊อปปี้อย่างไม่กลัว
พลางยักคิ้วกลับไป
 
 
 
 
 
“หนอย ยัยตัวแสบบชั้นเอาคืนเธอแน่”ป๊อปปี้หัวเสียก่อนที่จะเดินปึงปังออกไปนอกห้องเพื่อแต่ง
ตัว ฟางยิ้มเยาะออกมาอย่างสะใจที่เอาชนะป๊อปปี้ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชุดเมื่อเช้าว่าสวยแล้ว ชุดตอนนี้สวยกว่านะคะพี่ฟาง เหมือนเจ้าหญิงเลย งั้นเดี๋ยวเฟย์พาเจ้า
หญิงไปหาเจ้าชายที่รอด้านล่างนะคะ”เมื่อถึงเวลาเย็นหลังจากที่ฟางจัดการเปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว
เฟย์ที่เดินเข้ามาดูความเรียบร้อยกับแม่ตนเองพาฟางในชุดเจ้าสาวสีขาวฟูฟ่องเดินลงบันไดลงไป
หาป๊อปปี้ที่ยืนกับเพื่อนที่เป็นลูกผู้อาวุโส รัฐมนตรีและเพื่อนากลอนดอน
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้พาเจ้าสาวเดินเข้าไปในงานสิ เดี๋ยวจะถึงเวลาเต้นรำเปิดฟลอร์บ่าวสาวแล้วนะ”มาดามหลี่
พูดพลางส่งตัวฟางให้กับป๊อปปี้ ชายหนุ่มมองคนตัวเล็กที่อยู่ในชุดเจ้าสาวสีขาวเข้ากับชุดเจ้าบ่าว
ของตนสีดำแล้วนิ่งก่อนที่ที่จะควงฟางเข้าไปในงานและยิ้มให้กับช่างภาพที่มาถ่ายภาพ
 
 
 
 
 
“คือชั้นจะบอกว่าชั้นเต้นรำไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่นะป๊อปปี้/เห้อ เธอนี่มันจริงๆเลย พึ่งแต่งงานวัน
แรกก็เริ่มสร้างปัญหาให้ชั้นซะละ เอาเป็นว่าก้าวเท้าเร็วๆตามชั้นแล้วกันยัยเตี้ย”เมื่อป๊อปปี้และ
ฟางมาถึงกลางฟลอร์คนตัวเล็กเกิดอาการตื่นเต้นจึงกระซิบบอกป๊อปปี้ ทำให้ชายหนุ่มส่ายหน้า
เล็กน้อยก่อนที่จะกระซิบบอกฟางกลับจากนั้นเพลงก็ดังขึ้น ป๊อปปี้เริ่มก้าวเท้าก่อนที่ฟางจะก้าว
เท้าตามและด้วยความตื่นเต้นนี้เองทำให้ฟางเผลอเหยียบเท้าป๊อปปี้หลายต่อหลายครั้งแต่น่า
แปลกที่ชายหนุ่มไม่โวยวายเลยและเต้นกับฟางจนจบเพลง
 
 
 
 
 
“เอ่อ ขอบคุณนะป๊อปปี้แล้วก็ขอโทษด้วยที่ตอนเต้นเผลอเหยียบเท้านายไปตั้งหลายรอบ/ไม่
ต้องมาขอบคุณชั้นหรอก ชั้นทำไปเพื่อตัวเองขืนโวยวายใส่เธอกลางคันป๊าก็ว่าชั้นดิ และตอนนี้ก็
เสร็จแล้วอยากจะไปไหนก็ไปไม่ต้องมาตาม”เมื่อเต้นรำเสร็จฟางที่ปลีกตัวจากการพูดคุยกับ
ผู้ใหญ่เดินไปขอบคุณป๊อปปี้แต่ชายหนุ่มไม่สนใจกลับว่าฟางแล้วเดินหนีไปกับเพื่อนๆชาวต่าง
ชาติตัวเองทันที
 
 
 
 
 
“เห้อ นี่สินะที่เค้าเรียกว่าถูกผู้ชายเมินไม่แลตั้งแต่คืนแรก สมน้ำหน้า อย่าหวังว่าแต่งไปแล้วเธอ
จะมีความสุข”ขนมจีนยิ้มเยาะออกมาอย่างสะใจก่อนที่จะเดินมาว่าฟางแล้วรีบเดินเข้าไปในกลุ่ม
ของป๊อปปี้ทันที ฟางมองภาพนั้นแล้วถอนหายใจก่อนที่จะเดินกลับไปนั่งกับมาดามหลี่เพื่อรอ
เวลาเลิกงาน
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ พี่โทโมะอยู่นี่เอง ช่วยเฟย์หน่อยค่ะ พอดีพี่แก้วเมาแล้วเริ่มโวยวายทางด้านหลังงาน ไม่มี
ใครเอาอยู่เลยพี่โทโมะช่วยพาพี่แก้วไปพักบนห้องหน่อยนะคะ”โทโมะที่เดินตรวจความเรียบร้อย
ในงานเลี้ยงชะงักเมื่อเฟย์วิ่งมาหาตนเองพร้อมกับดึงมือของเขาให้ตามหญิงสาวไปหาแก้วที่เริ่ม
เมาแล้วเต้นอยู่บนโต๊ะกับเพื่อนในกลุ่มโรงเรียนของตนเองก่อนที่ชายหนุ่มจะรีบเข้าไปช้อนร่าง
บางที่หงายหลังจะตกโต๊ะแล้วอุ้มร่างบางขึ้นมานอนพักบนห้องของเธอ
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวเฟย์ไปหาน้ำอุ่นมาเช็ดหน้าเดตาให้พี่แก้วก่อนแล้วกัน”เฟย์พูดแล้วรีบวิ่งออกไปทิ้งให้โท
โมะนั่งถอนหายใจแล้วมองร่างบางที่อยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยวกระโปรงเลิกขึ้นมาเห็นเรียวขา ชาย
หนุ่มรีบเอาผ้าแถวนั้นมาปิดให้ทันที
 
 
 
 
 
“หึ ไอ้ขยะแกมาเสนอหน้าอะไรในห้องชั้น”แก้วปรือตามาเห็นโทโมะก็รีบว่าทันที
 
 
 
 
 
“ผมแค่พาคุณหนูมานอนพักที่ห้องตามที่คุณเฟย์ขอไว้เท่านั้นครับ/หึ นี่คงจะมารอให้ชั้นขอบคุณ
แกรึไง ไอ้ขยะโสโครกลืมกำพืดไปแล้วรึไงว่าเป็นได้แค่คนใช้พวกชั้นคิดจะมาทวงบุญคุณเรอ
ะ”โทโมะถอนหายใจแล้วพูดก่อนที่แก้วที่เมาแล้วจะเอ่ยปากด่าว่าโทโมะต่อ
 
 
 
 
“ผมไม่เคยคิดจะทวงบุญคุณ คุณแก้วถ้าเมาแล้วก็นอนไปเถอะครับอย่าหาเรื่องกันแบบนี้/อะรั้นจะ
ว่าแกไม่ได้ น้ำหน้าอย่างแกมีสิทธิ์มาสั่งชั้นหรอไอ้ขยะ จำใส่กะลาหัวไว้เลยนะว่าแกมันแค่ขยะที่
ป๊าชั้นเก็บมาเลี้ยงจากศาลเจ้าไอ้พวกไม่มีหัวนอนปลายเท้าเหมือนหมาข้างถนน”โทโมะพยายาม
บอกแก้วแต่แก้วที่เมาอยู่ไม่สนใจกลับยิ่งได้ใจจิกหัวโทโมะเอานิ้วเรียวจิ้มที่หัวโทโมะแล้วว่า
หลายต่อหลายครั้งจนโทโมะทนไม่ไหวกระชากร่างบางมาแนบอกแล้วจ้องอย่างเอาเรื่อง
 
 
 
 
 
 
“เลิกดูถูกผมได้แล้วอย่าหาว่าผมไม่เตือน/ทำไมแกจะทำอะไรชั้น ไอ้ขยะ ชั้นจะพูดแบบนี้ซ้ำๆ
แล้วจะทำไมไอ้ขยะ ไอ้ลูกไม่มีพ่อแม่ ไอ้หมาข้าง อื้อออ”โทโมะที่เริ่มคุมความโกรธไม่อยู่เตือน
แก้วครั้งสุดท้ายแต่แก้วไม่สนใจกลับว่าโทโมะอีกซ้ำๆจนชายหนุ่มทนไม่ไหวดึงร่างบางมาบดจูบ
อย่างร้อนแรงก่อนที่จะโถมตัวมาทาบทับร่างบางให้นอนอยู่ใต้ร่างเขามือหน้าพลางล้วงเข้าไปบีบ
และขยำสะโพกมนด้วยความโกรธแก้วที่ถูกสัมผัสจาบจ้วงและร้อนแรงของเด็กหนุ่มก็เผลอเอามือ
โอบรอบลำคอของโทโมะไปด้วยความเมาและไม่รู้ตัว
 
 
 
 
 
“พี่โทโมะ พี่แก้ว”แต่จังหวะนั้นเองเฟย์ที่เข้ามาในห้องเห็นภาพที่ทั้งคู่กำลังนัวเนียกันบนเตียงก็
ช้อคและร้องออกมาทำให้โทโมะได้สติผละออกจากร่างบางของแก้วที่ตอนนี้เมาและหลับไปอีก
ครั้ง
 
 
 
 
“อย่าบอกเรื่องนี้กับใครนะ”โทโมะรีบพูดกับเฟย์และเดินออกไปจากห้องทันทีทิ้งให้เฟย์ยืนอึ้งและ
หน้าแดงจัดกับการกระทำของแก้วและโทโมะเมื่อกี้นี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไปตามป๊อปปี้กลับไปนอนได้แล้วป่ะฟาง”มาดามหลี่ที่เห็นว่าดึกมาแล้วก็สั่งให้ฟางไปตามป๊อปปี้
ให้กลับไปนอนพักก่อนที่จนเองจะขึ้นไปพักผ่อนกับอุษา ฟางถอนหายใจก่อนที่จะเดินไปหา
ป๊อปปี้อย่างเสียไม่ได้
 
 
 
 
 
 
“นี่นายมันดึกมากแล้วกลับขึ้นไปนอนได้แล้วนะ”ฟางเห็นป๊อปปี้ที่กำลังเมาและคุยอยู่กับเพื่อนก็
เดินเข้ามาตาม
 
 
 
 
 
 
“ทำไมคิดว่าตัวเองเป็นเมียชั้นแล้วคิดว่าจะสั่งชั้นได้รึไงยยเตี้ย/เปล่านะ ย่านายให้ชั้นมาตาม
เท่านั้น ถ้าไม่อยากจะกลับก็ไม่ต้องกลับ ชั้นไปล่ะ ง่วงนอนแล้ว”ป๊อปปี้ที่ถูกเพื่อนๆแซวก็รีบหัน
มาว่าฟางก่อนที่ฟางจะรีบเถียงกลับออกมาพลางเดินหนี
 
 
 
 
 
 
“อะไรเล่าจะเล่นตัวไปไหน เป็นเมียก็ต้องดูแลผัวดีๆสิมานั่งกินเหล้าด้วยกันนี่ มานั่งนี่แล้วกิน
ซะ”ป๊อปปี้กระชากร่างบางมานั่งที่ตักแล้วจับแก้วเหล้าของตัวเองให้ฟางกินและหัวเราะกับเพื่อนๆ
ทำให้ฟางเริ่มโกรธดิ้นไปมาเพื่อหาทางหนีออกจากป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยนะ นายจะแกล้งอะไรชั้นอีกชั้นจะกลับไปแล้วไง”ฟางเบือนหน้าหนีไม่ยอมกินเหล้าแล้ว
พยายามว่า
 
 
 
 
 
“ใครจะไปกล้าแกล้งเมียสุดที่รักได้ล่ะ นี่อย่าเรื่องมาไปหน่อยเลยเป็นเมียชั้นกินเหล้าให้เป็นจะได้
เข้าสังคมไม่ต้องเป็นเต่าล้านปีอยู่บ้าน กินสิ”ป๊อปปี้ไม่สนใจยิ่งได้ใจแกล้งฟางไม่หยุด
 
 
 
 
 
ซ่า
 
 
 
 
 
ถังน้ำแข็งข้างๆถูกสาดใส่หน้าชายหนุ่มทันที
 
 
 
 
 
 
“นี่ถ้าเมามากจนไม่มีสิแบบนี้ก็กลับไปนอนเลยนะ อย่าทำอะไรบ้าๆแบบนี้กับชั้นถึงชั้นจะเป็นเมีย
นายชั้นก็ไม่มีวันยอมนายอยู่ดี”ฟางว่าด้วยความเหลืออดก่อนที่จะเดินปึงปังกลับขึ้นมาบนห้อง
ทันที
 
 
 
 
 
 
“ไอ้บ้าไอ้นิสัยเสียแค่วันแรกแท้ๆก็โดนขนาดนี้ต่อไปจะรอดมั้ยเนี่ย”ฟางพูดพลางถอดชุดเจ้าสาว
ของตัวเองและสวมเสื้อคลุมอาบน้ำเพื่อจะไปอาบน้ำ
 
 
 
 
 
ปัง
 
 
 
 
 
แต่เมื่อฟางหันกลับมาต้องตกใจเมื่อเจอเข้ากับป๊อปปี้ที่เดินตามตนเองขึ้นมาและปิดห้องล้อคเอา
ไว้พลางมองหน้าฟางอย่างเอาเรื่อง
 
 
 
 
 
 
“ไม่เคยมีใครกล้าทำแบบนั้นกับชั้นต่อหน้าเพื่อนๆของชั้น เธอกล้ามากนะที่ทำแบบนี้น่ะ”ป๊อปปี้ว่า
ก่นจะย่างสามขุมเข้ามาหาฟางโดยที่ฟางถอยหนีแล้วจะวิ่งไปหลบในห้องน้ำแต่ช้าไปเมื่อป๊อปปี้
คว้าตัวมาไว้ได้ก่อนที่จะเหวี่ยงฟางลงไปกับเตียงแล้วทาบทับร่างบางเอาไว้
 
 
 
 
 
“ไอ้บ้าจะทำอะไรน่ะ ไหนว่าไม่ได้รักชั้นนี่จะทำอะไรอย่านะ”ฟางดิ้นไปมาแล้วพยายามพูดและ
ผลักอกป๊อปปี้ออกจากตนเอง
 
 
 
 
 
“ปากดี จอมพยศ กล้ามากนะที่ทำแบบนั้นกับชั้นคิดว่าตัวเองเป็นใคร คิดว่าเป็นเมียชั้นจะอยู่
เหนือชั้นได้หรอ ไม่มีวัน ชั้นนี่ล่ะจะสั่งสอนเธอให้รู้ซะบ้างว่าใครอยู่เหนือใคร”ป๊อปปี้พูดจบก็ก้มลง
ไปซุกไซร้ตามตัวของร่างบางโดยที่ฟางหวีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงทันที
 
 
 
 
 
 
ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
 
 
แต่งงานกันแล้วนะ แต่ชีวิตแต่งงานคู่รักวัยรุ่นคู่นี้จะเป็นไงต้องติดตามน้าาาา
 
ส่วนแก้วโทโมะ....ให้แค้นฝังอกไปก่อน เดี๋ยวเตรียมโหดอย่างคอมโบเซ้ท