หัวใจของมาเฟีย

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ถือเป็นคำสั่งของป๊าถ้าหนูรักป๊า หนูต้องอยู่ห่างๆพวกเค้าเอาไว้”
 
 
 
 
 
“นี่มันเรื่องอะไรกันทำไมป๊าถึงพูดแบบนั้นนะ”ฟางที่สงสัยกับคำพูดของพ่อเธอก็พึมพำกับตัวเอง
ระหว่างนั่งหวีผมอยู่บนห้องนอนหลังจากอาบน้ำเสร็จแล้วหันไปมองดูป๊อปปี้ที่นอนหลับอยู่บน
เตียงก็ยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูก่อนที่จะไล่เรื่องราวในหัวออกไปแล้วเดินไปที่เตียงเพื่อนอน
หลับโดยไม่คิดอะไร
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวพาฟางไปอยู่ในห้องรอก็ได้นะป๊อป เพราะอากาศร้อนแล้วแองจี้จะไม่สบายได้ง่ายๆ”อุษา
บอกลูกชายเมื่อมาถึงที่รีสอร์ตก่อนที่ป๊อปปี้จะพาฟางไปที่ห้องพักเพื่อให้ลูกได้พักผ่อน
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว โทโมะมาพอดี พาฟางไปห้องพักหน่อยสิ ตรงนี้ฟางจะให้นมลูกไม่ถนัด”ฟางเดินเข้ามา
ก่อนป๊อปปี้เห็นโทโมะเดินมาก็เรียกเข้าก่อนที่ทั้งคู่จะเดินไปด้วยกัน แก้วที่ถูกเชิญมาในงานเห็น
โทโมะอาสาช่วยฟางถือของก็หมั่นไส้และปรี่เดินมาหาเรื่อง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แหม เหมาะสมกันจังเลยนะแต่มันจะดีกว่านี้ถ้าเด็กที่เธออุ้มมันเป็นลูกของโทโมะไม่ใช่ลูกของพี่
ชั้น”แก้วเดินเข้ามาว่าทำให้โมะชะงักมองแก้วด้วยสายตาเย็นชาและมือที่กำของให้ฟางกำมือ
แน่นก่อนที่จะขอตัวเดินเอาของไปเก็บไม่สนใจแก้วอีกทำให้แก้วชะงักเมื่อถูกโทโมะเมินก่อนที่
แก้วจะเดินเข้าไปหมายจะหาเรื่องโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าเกลียดเค้าก็ต่างคนต่างอยู่กับเค้าสิ จะไปตาราวีเค้าทำไม ส่งโทโมะมาอยู่ที่ภูเก็ตแล้วมันยัง
ไม่พอใจอีกหรอแก้วต้องการอะไรจากโทโมะอีก นอกซะจากแก้วจะแอบชอบโทโมะเค้า”ฟางเห็น
แก้วจะเดินตามโทโมะไม่ว่าก็โพล่งขึ้นทำให้แก้วชะงักหันไปมองฟางด้วยสายตาไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาปากดีนะ กล้ามากที่พูดคำนี้ออกมา คนอย่างชั้นน่ะหรอจะรักไอ้ขยะแบบนั้น มันก็แค่ขี้ข้า
รับใช้ที่ชั้นจะจิกหัวใช้เมื่อไหร่ก็ได้ คิดว่าเป็นเมียพี่ชั้นแล้วจะมาปากดีอย่างงี้ได้หรอหึ อย่ามาอวด
เก่งให้มาก เพราะถ้าวันไหนเธอถูกพี่ชั้นเฉดหัวชั้นจะสะใจที่สุด”แก้วแผดเสียงว่าฟางเสียงดังจน
แองจี้ร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“เลิกว่าฟางได้แล้วนะแก้วลูกพี่ร้องไห้หมดแล้ว ไปช่วยป๊าเตรียมงานข้างนอกมันคงจะเป็น
ประโยชน์กว่านี้นะ”ป๊อปปี้เข้ามาเห็นแก้วทำลูกของตนร้องไห้ก็รีบว่าก่อนที่จะพาฟางขึ้นไปชั้นบน
ด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นน่ะสิ ถ้าคนอย่างคุณหนูชอบผมวันนั้นผมคงตกนรกทั้งเป็น”โทโมะที่แอบฟังฟางและแก้วพูด
ถึงตัวเองก็ส่ายหน้ากับความคิดของฟางแล้วพูดขึ้นเพราะถ้าเขาต้องมาคบกับผู้หญิงร้ายกาจแบบ
แก้วแบบนั้น มันคงเป็นวันที่เขาตกนรกทั้งเป็นแน่นอน
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวงานเลี้ยงตอนเย็นฟางไม่ต้องไปหรอกนะเพราะต้องดูแองจี้ด้วยเดี๋ยวอยู่กับคุณน้าทับทิม
ข้างบนก็ได้”ป๊อปปี้แต่งตัวเพื่อไปงานเลี้ยงตอนเย็นในรีสอร์ตแล้วพูดขึ้นขณะที่ฟางกำลังเล่นกับ
ลูกสาวอยู่บนเตียงก่อนที่จะขอตัวลงไปงานเลี้ยงด้านล่าง
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว ป๊า ไม่ไปงานเลี้ยงข้างล่างหรอคะ”ฟางแปลกใจเมื่อเห็นพ่อของเธอเดินเข้ามาในห้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไปสิแต่วันพรุ่งนี้เค้าจะเดินทางกลับกันฟางต้องอยู่ที่นี่ห้ามไปกับพวกเจ้าสัวหลี่จางเข้าใจ
มั้ย”เกริกก้องสั่งลูกสาว
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มีอะไรกันแน่คะป๊า ทำไมป๊าถึงห้ามฟางบอกฟางมาเถอะว่าเกิดอะไรขึ้น”ฟางแปลกใจก่อนที่จะ
รีบคาดคั้นคนเป็นพ่อที่หลบสายตาตัวเอง
 
 
 
 
 
 
“ป๊าทำเพื่อเรานะทำเพื่อครอบครัวของเรา ถ้าอยากจะเป็นอิสระหนูต้องไม่ไปกับพวกเจ้าสัวพรุ่งนี้
ถือว่านี่คือคำสั่งของป๊า”เกริกก้องสั่งก่อนที่จะรีบเดินออกไปและสวนกับทับทิมและเฟย์ที่กำลัง
เดินเข้ามาต่างมองเกริกก้องด้วยความแปลกใจ
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็จะกลับกันแล้วเสียดายจังที่มาเมืองไทยแค่แปปเดียว”เฟย์พูด
 
 
 
 
 
 
 
“อย่างน้อยเราก็มาเปิดหูเปิดตานะเฟย์ หนูต้องเข้าใจว่าเราคืออะไรในฐานะอะไรจะมาเที่ยวเล่น
แล้วให้ตัวเองเป็นอันตรายแล้วป๊ากับคุณอุษาเดือดร้อนเอาแบบนั้นก็คงไม่ได้ หน้าที่ต้องมาก่อน
นะลูก”ทับทิมพูดทำให้ฟางคิด อิสระที่เธออยากมีไปไหนก็ได้ที่อยากไปมันหมดไปตั้งแต่แต่งงาน
กับป๊อปปี้นิ เธอรักเขาและคนในครอบครัวนี้แต่เธอก็ยังอยากทำตามฝันที่เธอต้องการ ฟางคิดกับ
คำพูดของพ่อเธอไว้เพียงลำพังก่อนที่จะพาลูกเข้านอนแล้วออกมาเดินเล่นที่งานแล้วต้องชะงัก
เมื่อเห็นป๊อปปี้ยืนเคียงคู่กับขนมจีนคุยกับเพื่อนๆไฮโซในสังคมด้วยกันภาพที่ขนมจีนเผลอเอามือ
คล้องแขนสนิทสนมกับป๊อปปี้ทำให้เธอหน้าชากับภาพที่เห็น
 
 
 
 
 
 
 
 
“ด้วยความหวังดีนะครับถ้าคุณฟางรักและไม่อยากให้มีเบอร์2มาในอนาคตคุณฟางต้องออกงาน
กับคุณป๊อปบ้าง อย่าให้ขนมจีนมาแย่งหน้าที่ตัวเองแบบนี้”โทโมะเห็นฟางยืนมองป๊อปปี้และ
ขนมจีนก็พูดเตือนสติแต่ฟางส่ายหน้าไม่ยอมเข้าไปในนั้นโทโมะจึงรีบดึงฟางเข้าไปหาป๊อปปี้
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“กำลังคุยสนุกเชียวงั้นก็พาภรรยาของนายน้อยมาคุยด้วยเลยสิครับจะได้รู้จักกัน”โทโมะพูดพลาง
ดันตัวฟางเข้าใกล้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้มองภรรยาสาวที่เงอะงะทำอะไรไม่ถูกก็ส่ายหน้าขำ ผละออกจาก
ขนมจีนแล้วพาฟางมาแนะนำตัวให้กับเพื่อนๆของเขาและไม่สนใจขนมจีนอีกทำให้หญิงสาวไม่
พอใจที่ถูกหักหน้าแบบนั้น
 
 
 
 
 
 
“สักวันชั้นจะยืนตรงนั้นแทนเธอนังฟาง”ขนมจีนคาดโทษอย่างไม่อใจก่อนที่จะเดินปึงปังออกไป
จากตรงนั้นทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เสียดายเหมือนกันนะที่กลับมาบ้านครั้งนี้มาแค่แปปๆก็กลับ อดอยู่กับคุณย่านานๆเลย คิดถึงขนม
ไทยฝีมือคุณย่ามากเลย ท่านเป็นคนสอนฟางให้ทำอาหารทำขนมไทยเป็นด้วยนะ/ที่ฟางชอบกิน
ขนมไทยเป็นเพราะคุณย่านี่เองงั้นถ้าว่างจากงานแล้วก่อนที่จะรับตำแหน่งหัวหน้าแก๊งค์เราไป
เที่ยวหาท่านอีกเนาะ ชวนไปป์กับเฟย์มาด้วยกันเหมือนที่ผ่านมาไง”เมื่อถึงวันกลับฟางแอบบ่น
อุบระหว่างจัดกระเป๋าทำให้ป๊อปปี้ที่แต่งตัวอยู่แอบขำก่อนที่จะบอกภรรยาสาวทำให้ฟางยิ้มออก
มาด้วยความดีใจที่ป๊อปปี้เข้าใจและยอมเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณนะที่ยอมให้ฟางกลับมาเมืองไทยอีก/ความสุขของฟางป๊อปทำได้หมดแหล่ะขอแค่เรา
อยู่ด้วยกันตลอดไปก็พอ”ฟางวิ่งไปกอดป๊อปปี้ก่อนที่ชายหนุ่มจะตอบฟางแล้วสาวกอดภรรยาสาว
 
 
 
 
 
 
 
“หยุดสวีทหวานกันได้แล้วค่าลงไปทานมื้อเช้ากันเถอะค่ะเราจะเดินทางกลับกันแล้ว”เฟย์ที่ขึ้นมา
ตามเห็นป๊อปปี้ฟางสวีทหวานก็รีบพูดแซวก่อนที่ทั้งหมดจะเดินลงไปทานอาหารเช้าพลันสายตา
ฟางหันไปเห็นพ่อของเธอกับพรรคพวกเดินปลีกออกมาจากแก๊งค์ก็ไม่รอช้ารีบเดินปรี่ตามไปหา
แล้วต้องตกใจเมื่อพ่อของเธอสั่งคนที่ติดตามเดินไปอีกทางแล้วหันมาหาเธอ
 
 
 
 
 
 
“ป๊าจะพาฟางไปไหน/ฟาง ฟังป๊านี่เป็นคำสั่งให้รออยู่ที่นี่บอกเจ้าสัวหลี่จางว่าเราจะต้องกลับบ้าน
ย่าด่วนไปกับพ่อไม่ต้องนั่งรถไปกับพวกเค้า”ฟางโวยวายใส่พ่อของเธอก่อนที่เกริกก้องจะว่า
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอานะป๊าป๊ามีอะไรปิดฟางกันแน่ถ้าฟางไปแล้วป๊อปปี้กับแองจี้ล่ะฟางจะไปบอกพวกเค้า”ฟาง
ไม่ยอมแล้วดิ้นไปมาทำให้คนติดตามของเกริก้องเดินมาล้อคตัวฟางไว้
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรกันรึเปล่าฟาง/ไม่มีอะไรหรอกป๊อปอาจะพาฟางไปหาย่าของเค้าน่ะพอดีป่วยหนักแก
อยากดูหน้าหลานสาว”ป๊อปปี้ที่เดินมาตามฟางเห็นเข้าก็ถามก่อนที่เกริกก้องจะตอบแทน
 
 
 
 
 
 
“จริงสิย่าที่ฟางพูดถึง วันนั้นป๊อปไม่ได้ไปกราบท่านเลยงั้นป๊อปไปด้วยนะ เอาแองจี้ไปด้วย
สิ”ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะรีบไปหาอุษาที่อุ้มแองจี้อยู่
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้อาจะพาฟางไปแค่คนเดียวเท่านั้น”เกริกก้องสั่งเสียงแข็งก่อนที่รถของเจ้าสัวหลี่จางจะมา
จอดลงที่พวกของฟางยืนอยู่
 
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรกันรึเปล่า แองจี้อยู่ๆก็ร้องไห้เสียงดังเลยฟางช่วยดูหน่อยสิ”อุษาเดินอุ้มแองจี้มาหาป๊อปปี้
และฟางหมายจะเอาแองจี้ให้ป๊อปปี้และฟางดู
 
 
 
 
 
 
“หน้าแดงใหญ่เลยทำไงดีล่ะป๊อป แล้วนี่เดี๋ยวจะต้องขึ้นเครื่องกลับแล้วด้วยสิ”ฟางกังวลกับ
ลูกสาวของตนเองถามสามีหนุ่มทันที
 
 
 
 
 
 
“งั้นเอาอย่างงี้เดี๋ยวม๊าให้คนของเราที่นี่ขับรถพาแองจี้ไปหาหมอเพื่อตรวจอาการก่อนก็แล้วกัน
เดี๋ยวฟางกับป๊อปปี้ไปกับม๊าด้วยเลย โทโมะไปคุ้มกันด้วยนะจ้ะ”อุษาสรุปก่อนที่จะบอกสามีของ
ตนที่นั่งบนรถให้นั่งรถล่วงหน้าไปก่อนโดยในรถมีไปป์ เฟย์และทับทิมอยู่ในรถด้วย
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปขึ้นรถไปกับพ่อเราเถอะเดี๋ยวอาไปดูแลฟางกับแองจี้เอง”เกริกก้องพูดปัดๆให้ป๊อปปี้ขึ้นรถ
คันนั้นไป
 
 
 
 
 
 
“ป๊า ป๊อปเป็นพ่อของลูกฟางเป็นสามีฟางนะ นี่ป๊าเป็นอะไรรึเปล่าคะทำไมพูดจาแปลกๆมาหลาย
วันละ”ฟางหันไปมองและเอะใจ
 
 
 
 
 
 
“คุณอาเกริกก้องมีอะไรปิดบังผมกับป๊ารึเปล่าครับ หรือว่าเรื่องที่ผมกับป๊าสงสัยมันจะเริ่มมีมูลขึ้น
มาจริงๆเพราะถ้าเป็นแบบนั้นต่อในอาเกริกเป็นผู้อาวุโสของแก๊งค์เราก็ตามแต่ถ้าทำผิด เราก็คง
ต้องพิจารณาไปตามสิ่งที่ผิดนะครับ”ป๊อปปี้หันไปพูดต่อแล้วจ้องมองไปที่เกริกก้องด้วยสายตาที่
จับผิดชายสูงวัยคนนี้
 
 
 
 
 
“อะไรกันป๊อปกับเจ้าสัวสงสัยอะไรในป๊าของฟาง นี่มันเรื่องอะไรกันแน่”ฟางตกใจแล้วหันไปถาม
สามีหนุ่มทันที นี่มันอะไรกันทำไมทั้งพ่อและสามีของเธอทั้งคู่ต้องพูดอะไรแปลกๆแบบนี้
 
 
 
 
 
 
ตู้ม
 
 
 
 
 
 
แต่ไม่ทันที่ทั้งคู่จะพูดอะไรกันต่อ จู่ๆเสียงระเบิดก็ดังขึ้นที่หน้าบ้านทำให้ทุกคนตกใจและหวีดร้อง
กันก่อนที่ป๊อปปี้จะช็อคเพราะระเบิดนั้นมาจากรถของพ่อเขาที่พึ่งออกไป
 
 
 
 
 
 
“อย่าบอกนะว่าแก”ป๊อปปี้ช็อคก่อนที่หันกลับไปมองเกริกก้องและถามขึ้นต้องตกใจเมื่อเห็นรอย
ยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจของพ่อตาตนเอง
 
 
 
 

 
 
บายยยยยยย โมเม้นท์น่ารัก พ่อ แม่ ลูก ต่อไปเจอความดราม่าได้เลยจ้าาา
 
 
ขอโทษน้าที่หายไปนานอีกแล้วววว กลับมาแล้วววว ว่างมาอัพแล้วเน้อออออ
 
 
 
อย่าพึ่งหายกันไปน้าาา หายกันไปเยอะเลยยย