หัวใจของมาเฟีย

 
 
 
 
 
 
 
“ดีจังเลย จะได้กลับเมืองไทยสักที”ฟางพูดแล้วยิ้มด้วยความดีใจเมื่อหลังราบข่าวว่าจะมีงานเปิด
ตัวรีสอร์ตที่ภูเก็ตและป๊อปปี้และเธอต้องตามเจ้าสัวหลี่จางกลับไปด้วยก็ดีใจใหญ่
 
 
 
 
 
 
 
“อยู่นี่กับป๊อปไม่สนุกแล้วหรอ ถึงได้ดีใจขนาดนั้น”ป๊อปปี้เหล่มองฟางก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิป๊อปฟางๆได้กลับเมืองไทยเพราะมันเป็นบ้านเกิดของฟางและจะได้กลับ
ไปเยี่ยมคุณพ่อ เดี๋ยวฟางจะพาป๊อปไปตระเวนกินแถวย่านที่ฟางชอบไปเดินกับเพื่อนๆนะ”ฟาง
เป็นป๊อปปี้หน้างอก็รีบง้อก่อนที่จะรีบเปลี่ยนเรื่องคุย
 
 
 
 
 
 
 
 
“อื้อ เอาสิป๊อปเองก็อยากเจอเพื่อนๆของฟางเหมือนกันแล้วก็พาแองจี้ไปให้รู้จักเนาะ ดูสิแองจี้
เริ่มจะคลานได้แล้ว”ป๊อปปี้พูดพลางมองดูลูกที่อยู่กับเฟย์และทับทิมที่เริ่มคลานได้แล้วฟางชะงัก
เมื่อคิดถึงเพื่อน จริงสิ ป่านนี้พวกเพื่อนๆของเธอคงจะเตรียมตัวอ่านหนังสือสอบเข้ามหาวิทยาลัย
แล้ว ผิดกับเธอที่ต้องกลายเป็นแม่คนตั้งแต่ม.ปลายแบบนี้
 
 
 
 
 
 
“ไม่รู้พวกนั้นจะว่ายังไงที่เห็นฟางพาลูกและสามีไปเจอ”ฟางพูดพลางถอนหายใจก่อนที่จะเดินไป
ที่ระเบียงและเหม่อมองท้องฟ้า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมเอาเรื่องพวกนี้มาคิดมากอีกแล้วล่ะฟางไหนว่าทำใจได้แล้วไง”ป๊อปปี้เดินตามฟางมาแล้ว
พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“ก็มันอดคิดไม่ได้นิป๊อปช่วงชีวิตวัยรุ่นของฟางต้องหายไปเลยนะ ทั้งเพื่อน และก็ความฝัน”ฟาง
พูดไปตามตรงทำให้ป๊อปปี้ชะงัก
 
 
 
 
 
 
“นั่นสินะ ชีวิตของสาววัยรุ่นธรรมดาทั่วไป บางทีป๊อปก็แอบคิดนะว่าลึกลงไปในใจแล้วฟาง
ยอมรับได้แล้วจริงรึเปล่าที่ต้องมาเป็นผู้หญิงของมังกรทองแบบนี้”ป๊อปปี้ที่แอบสังเกตภรรยาของ
ตัวเองพูดแต่เรื่องพวกนี้ประจำทำให้เขาแอบคิดเหมือนกันว่าลึกลงไปแล้วฟางอาจไม่มีความสุข
กับสิ่งที่เป็นอยู่เลยก็ได้ก่อนที่จะเดินกลับไปเล่นกับลูกทิ้งให้ฟางยืนอยู่ตรงนั้นตามลำพัง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ ถึงเมืองไทยสักที จะได้กลับบ้านแล้วเดี๋ยวพี่จะพาไปเดินห้างที่พี่ชอบไปกับเพื่อนประจำ
เนาะ ที่นั่นมีร้านบิงซูอร่อยมากเลยนะเฟย์”เมื่อถึงเมืองไทยฟางก็รีบพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นเมื่อมา
ถึงและชวนเฟย์ดูนั่นนี่จนป๊อปปี้ที่นั่งข้างแอบเหล่มองและเงียบลงไป
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นถ้าวันนี้อาบน้ำเสร็จแล้วเดี๋ยวเราไปด้วยกันนะคะพี่ป๊อป/ไม่เอาล่ะ พี่ต้องอ่านเอกสารรายงา
นกับป๊าแล้วก็คณะกรรมการคนอื่นๆไม่ว่างหรอก เพราะวันพรุ่งนี้ช่วงสายเราต้องบินไปภูเก็ตแล้ว
ไม่มีเวลาเที่ยวเล่นที่ไหนหรอก”ป๊อปปี้พูดพลางถือเอกสารงานต่างๆมาให้เจ้าสัวหลี่จาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“สงสารคุณป๊อปจังเลยนะคะที่ต้องแบกรับหน้าที่เองเพียงคนเดียวส่วนสตรีหมายเลข1ก็ไปเที่ยว
เล่นตามประสาเด็กวัยรุ่นทั่วไป”ขนมจีนได้ยินเข้าก็ปรี่เดินเข้ามาว่า
 
 
 
 
 
 
“ใครว่าล่ะพี่ฟางเค้าอาสาพาเฟย์กับน้องไปป์ที่จะนั่งเครื่องตามมาทีหลังไปเที่ยวเมืองไทยต่าง
หากล่ะแล้วก็จะไปบ้านคุณย่าพี่ฟางเพราะท่านอยากเห็นหน้าลูกของพี่ฟางเท่านั้นไม่รู้อะไรพี่
ขนมจีนอย่ามาพูดยุให้คนเข้าทะเลาะกันดีกว่าไปกันเถอะค่ะพี่ฟาง”เฟย์พูดจบก็รีบถึงมือฟางให้ไป
ชั้นบนและเตรียมตัวออกมาข้างนอกกับตนเอง ไปป์ ทับทิมและแองจี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เสียดายจังที่พ่อของยัยหนูไม่มาด้วย/ป๊อปเค้าต้องเตรียมตัวเรียนรู้งานน่ะค่ะเลยไม่ได้มากับฟาง
เป็นหัวหน้าคนอื่นนี่เหนื่อยเหมือนกันนะคะ”ย่าของฟางพูดก่นที่หลานสาวจะตอบพลางนั่งมอง
พวกของเฟย์ที่เล่นกับแองจี้อยู่ไม่ไกลจากตนเองกับย่า
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางหนูมีความสุขรึเปล่าลูกที่ไปอยู่ที่นั่น//ก็มีความสุขสิคะอยู่กับคนที่รัก”ย่าของฟางถามขึ้น
ทำให้ฟางชะงักแล้วรีบตอบ
 
 
 
 
 
 
 
“ย่าเลี้ยงเรามาตั้งแต่แม่เราเสียตอนเล็กๆ ย่าดูออกนะว่าหนูมีความสุขรึไม่มี ฟางย่ารู้ว่าหนูมีความ
ฝันอยากเป็นหมอ แต่เพื่อพ่อหนูเลยต้องทำแบบนี้ ตอนที่พ่อเราทำงานกับมังกรทองใหม่ๆย่ากับ
แม่หนูก็ไม่มีความสุขหรอกที่ต้องให้เค้าไปเสี่ยงอันตรายกับมาฟังแบบนั้น แต่เจ้าสัวหลี่จางเค้ารัก
พวกเราเหมือนครอบครัวเดียวกันมันก็ทำให้ย่ากับแม่ของหนูสบายใจมาบ้าง แต่ช่วงหลังๆนี่
เหมือนพ่อของหนูจะมีอะไรบางอย่างที่เค้ากำลังทำอยู่แล้วไม่ได้บอกครอบครัวนี้ล่ะ แต่เค้าบอก
ว่ามันเป็นเรื่องดีสำหรับพวกเราย่าเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร เอาล่ะตอนนี้ตลาดนัดแถวนี้คงตั้งแล้ว
หนูฝากแองจี้ไว้กับย่าก็ได้ แล้วเราก็พาพวกเค้าไปเที่ยวเถอะ”ย่าของฟางพูดทำให้ฟางชะงักกับ
คำพูดของย่าก่อนที่จะพาเฟย์และไปป์มาเดินตลาดนัด
 
 
 
 
 
 
 
“ร้อนหรอไปป์ อ่ะพัดลมอันเล็กเอาไว้พัด/อ๊ะ พี่ฟางร้านขายกำไล”ฟางเห็นไปป์น้องคนเล็กทำท่า
ร้อนก็เอาพัดลมให้ก่อนที่เฟย์จะรีบวิ่งไปที่ร้านกำไลแล้วชนกับใครคนหนึ่งเข้า
 
 
 
 
 
 
 
 
“น้องเจ็บตรงไหนรึเปล่าพี่ขอโทษนะไม่ได้ดูทางเลย มัวแต่ดูนาฬิกาจะรีบไปเรียนพิเศษ/ไม่
เป็นไรค่ะเจ็บนิดเดียวเอง”ชายคนนั้นรีบประคองเฟย์ขึ้นมาก่อนที่เฟย์จะรีบบอกแล้วต้องร้องออก
มาเมื่อข้อเท้าของเธอเจ็บ
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวพี่ประคบให้แล้วกันนะ นี่มาเที่ยวหรอครับ/ค่ะมาเที่ยวบ้านพี่สะใภ้แถวนี้พอดี”ชายคนนั้น
นวดข้อเท้าให้เฟย์แล้วพลางชวนเฟย์คุย
 
 
 
 
 
 
“ไอ้เขื่อนอยู่นี่นิเองอย่ามัวแต่หลีสาวดิ เดี๋ยวไปเรียนพิเศษไม่ทันพอดี เดือนหน้าจะสอบเข้าหมอ
แล้วนะ”เพื่อนของเขื่อนรีบวิ่งมาเรียกเขื่อนที่นั่งอยู่กับเฟย์
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นไปก่อนก็ได้นะ พอดีเรารู้วิธีปฐมพยาบาลเบื้องต้นอยู่ ขอบคุณมากนะที่ช่วยน้องเรา”ฟางเห็น
ท่าทางลังเลของเขื่อนก็พูดขึ้นก่อนที่เขื่อนจะขอโทษอีกครั้งแล้วรีบวิ่งไป เฟย์มองพวงกุญแจรูป
ลูกบาสแล้วเขียนว่าเขื่อนที่หล่นก็รีบเก็บหมายจะเรียกเขื่อนก็ไม่ทันแล้วจึงเก็บมันเอาไว้กับตัวเอง
แทน
 
 
 
 
 
 
 
“พอได้มาเที่ยวกันเองก็เจ็บตัวแบบนี้เดี๋ยวป๊าก็ไม่อนุญาตให้ไปไหนอีกหรอก/พี่ป๊อป”ป๊อปปี้ที่
สังเกตการณ์ตั้งแต่แรกเดินเข้ามาหาทำให้ทั้ง3ตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“ไหนว่าจะอ่านเอกสารงานล่ะป๊อป/พอดีได้ยินแม่บ้านที่บ้านฟางบอกว่าแถวนี้มีร้านขนมไทยน่า
กินเลยตามมาต่างหากล่ะไม่ได้แอบตามมาสักหน่อย อ๊ะ”ฟางถามสามีหนุ่มก่อนที่ป๊อปปี้จะรีบ
โกหกแล้วต้องชะงักเมื่อฟางยิ้มออกมาแล้วชูถุงเสื้อยืดตัวหนึ่งให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“เมื่อกี้พี่ฟางเจอร้านเสื้อคู่พี่ฟางว่าจะซื้อไปให้พี่ป๊อป ไหนๆก็มาแล้วพี่ป๊อปก็เปลี่ยนเลยฮะ ใส่สูท
เที่ยวตากแบบนี้มันร้อนนะ”ไปป์พูดก่อนที่ป๊อปปี้และฟางจะเปลี่ยนเสื้อคู่ที่เขียนว่าป๊ากับม๊าเดิน
ออกมาจากนั้นทั้งหมดก็เดินเที่ยวตลาดด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดช่วงบ่าย
 
 
 
 
 
 
 
 
“ได้ขนมไปแบ่งทุกคนเยอะเลยป๊อปส่วนนี่ก็กุ้งเผาคุณแม่ของป๊อปน่าจะชอบ”เมื่อกลับมาถึงบ้าน
ของฟาง ฟางก็รีบจัดแจงของกินต่างๆที่ซื้อเอาฝากคนอื่นๆจนป๊อปปี้ที่ยืนข้างๆก็แอบยิ้มกับความ
ใส่ใจของฟางที่มักจะคิดถึงคนในครอบครัวเขาตลอดเวลาที่ออกไปข้างนอก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ ทำไมยังไม่นอนอีกล่ะป๊อป”หลังจากทานอาหารเย็นกันเสร็จแล้วทั้งหมดก็แยกย้ายไปพัก
ผ่อน โดยที่ฟางลงมาเดินเล่นรอบๆบ้านตัวเองแทนความคิดถึงที่ตัวเองจากบ้านไปนานก็ชะงัก
เมื่อป๊อปปี้เดินมาจากด้านหลังและสวมกอดเธอไว้
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณนะฟางที่ดีกับครอบครัวป๊อปแบบนี้”ป๊อปปี้พูดขอบคุณออกมาจากใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วยังไงซะเรื่องแค่นี้เล็กน้อยน่าป๊อป”ฟางตอบก่อนที่จะเดินไปที่
เรือนกระจกแต่ป๊อปปี้ก็ยังตามฟางไปก่อนจะเดินไปกุมมือฟางไว้ ฟางส่ายหน้าแล้วอมยิ้มที่เห็น
ป๊อปปี้อ้อนเหมือนลูกแมวเชื่องทุกครั้งที่ทำงานกลับมา
 
 
 
 
 
 
 
“ตอนนี้แองจี้ก็โตขึ้นแล้วเราไม่ควรปล่อยให้เวลามันทิ้งช่วงนะ อยากมีน้องให้แองจี้มั้ย”ป๊อปปี้
กระแซะถามฟางแบบนั้นทำให้ฟางหน้าแดงจัดรีบทุบสามีหนุ่มรัวๆก่อนที่จะไล่ให้ป๊อปปี้ไปอาบน้ำ
ส่วนตัวเองก็ขอเดินเล่นอีกสักพักก่อนที่จะกลับขึ้นไปนอน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ ป๊า”ระหว่างฟางเดินกลับไปในบ้านฟางเห็นพ่อของเธอกำลังคุยกับชายชุดดำในที่ลับตาคนก็
แปลกใจเพราะชายชุดดำ2-3คนที่พ่อของเธอคุยด้วยนั้นไม่ใช่คนในแก๊งค์มังกรทอง ก่อนที่เธอ
จะเห็นพ่อของเธอเอากระเป๋าใบหนึ่งยื่นให้แล้วรีบเดินอย่างลับๆล่อๆกลับมา ทำให้ฟางรีบออก
มากที่ซ่อนแล้วดักพ่อของเธอทันที
 
 
 
 
 
 
“ทำไมยังไม่นอนอีกมาทำอะไรตรงนี้ห้ะยัยฟาง”นายเกริกก้องเห็นคนที่เดินมาดักตนเองเป็น
ลูกสาวก็รีบดุฟางทันที
 
 
 
 
 
 
“ป๊ากับใครคะ ทำไมถึงทำท่าลับๆล่อๆ แล้วเมื่อกี้ป๊าเอากระเป๋าอะไรให้กับพวกเค้าคะ นี่ป๊ามีอะไร
ปิดพวกมังกรทองรึอยู่รึเปล่าคะ”ฟางรีบซักถามคนเป็นพ่อทันที สิ่งที่ย่าของเธอบอกเมื่อตอน
กลางวันที่บ้านสวนของย่าก็ทำให้เธอคิดออกว่าช่วงหลังๆมานี่พ่อของเธอเหมือนมีลับลมคมนัย
กับแก๊งค์มังกรทองอยู่จริงๆ
 
 
 
 
 
 
 
“ใจเย็นๆก่อนนะยัยฟาง อย่าเสียงดังโวยวายสิ เดี๋ยวคนของแก๊งค์ก็ตื่นหรอก ไม่มีอะไรหรอกลูกก็
แค่เรื่องธุรกิจส่วนตัวที่พ่อแยกออกมาทำออกากมังกรทองเท่านั้น ฟางต้องเข้าใจนะลูกว่าถ้าป๊า
ทำงานให้มังกรทองตลอดป๊าเองก็จะไม่มีกิจการเป็นของตัวเอง และอีกอย่างป๊าอยากจะเก็บเอา
ไว้ให้ฟางกับลูกเผื่ออนาคตครั้งหน้านี้จะมีอะไรเกิดขึ้นกับเรา”เกริกก้องรีบพูดอธิบายกับลูกสาว
และพูดทิ้งท้ายให้กับฟาง
 
 
 
 
 
 
“อะไรจะเกิดขึ้นกับฟางหรอป๊า นี่มันอะไรกัน”ฟางยิ่งไม่เข้าใจกับสิ่งที่พ่อของเธอพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เอาเป็นว่าพรุ่งนี้หลังเสร็จงานที่ภูเก็ตแล้วป๊าอยากให้ฟางกับแองจี้อยู่ที่นั่นก่อนไม่ต้องรีบกลับไป
กับพวกเจ้าสัวหลี่จาง นี่ถือเป็นคำสั่งของป๊าถ้าหนูรักป๊า หนูต้องอยู่ห่างๆพวกเค้าเอาไว้”เกริกก้อง
ไม่ปล่อยให้ฟางตั้งคำถามกับตัวเองรีบสั่งฟางให้ฟางทำตามคำสั่งของตนเองทันที
 
 
 
 
 
เอาล่ะ ยืดเยื้อมุมน่ารักมานานมากกกกกกก ตอนนี้เดี๋ยวทิ้งท้ายก่อนดราม่าแล้วกัน
 
 
 
หายไปนานไม่ค่อยได้อยู่อัพเลย ไม่รู้ว่ายังมีคนอ่านเรื่องของป๊อปฟางอยู่ป่าวอ่าาาา