หัวใจของมาเฟีย

 
 
 
 
 
“ป๊า ทำไมเราต้องตื่นแต่เช้ามาขึ้นเครื่องเพื่อไปถึงฮ่องกงด้วยล่ะคะ ฟางน่ะง่วงก็ง่วง เมื่อคืนไปดู
หนังกับเพื่อนๆกลับมาก็ตั้งดึกน่าจะไปสายกว่านี้ก็ได้เจ้าสัวจางไม่โกรธคนโปรดอย่างป๊าหรอก
ค่ะ”เสียงเจื้อยแจ้วของฟางที่ลากประเป๋าเดินทางเดินตามบิดาของเธอมาที่สนามบินในตอนเช้า
มืดเพื่อเดินทางไปที่ฮ่องกงบ่นไม่หยุดเมื่อคิดถึงเมื่อคืนที่เธอกลับบ้านมาก็ปาไปเกือบตี1หลังจาก
ไปดูหนังรอบดึกกับเพื่อนๆในโรงเรียนสตรีแทนการฉลองช่วงปิดเทอมที่กำลังมาถึงในไม่ช้า
 
 
 
 
 
 
“อย่าบ่นน่าฟาง พวกเราต้องไปงานเลี้ยงของแก๊งค์ที่ฮ่องกงทุกปียู่แล้วยังไม่ชินอีกหรอ”นายเกริก
ก้องผู้เป็นบิดาพูดเชิงดุลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวของเขา
 
 
 
 
 
“ไม่ชินค่ะ อะไรกันเจ้าสัวมีธุรกิจที่เมืองไทยแทนจะจัดงานที่เมืองไทยทำไมต้องไปฮ่องกงทุกปีก็
ไม่รู้ด้วย”ด้วยความที่ยังเด็กของฟางทำให้ฟางงอแงไปตามประสาลูกสาวคนเดียวที่ถูกขัดใจ
 
 
 
 
 
“ก็เพราะฮ่องกงคือบ้านเกิดของเจ้าสัวจางและมาดามหลี่ยังไงล่ะพวกเค้ามีบ้านอยู่ที่นั่น และนี่
เป็นวาระสำคัญที่คนในแก๊งค์ทั้งหมดของมังกรทองจะไปกราบไหว้บรรพบุรุษนะฟาง หนูน่ะต้อง
เรียนรู้เรื่องพวกนี้ให้มากๆนะ เจ้าหญิงของพ่อ เอาล่ะ เครื่องบินส่วนตัวของแก๊งค์มาแล้ว หนูหลับ
พักผ่อนก่อนก็ได้นะลูก ถึงแล้วพอจะเรียก”นายเกริกก้องพูดพลางลูบผมของฟางก่อนที่จะจูงมือ
ฟางขึ้นไปนั่งกับคนในแก๊งค์คนอื่นๆ ซึ่งฟางเห็นและชินกับการอยู่ห้อมล้อมไปด้วยชายชุดดำ
อารักขาและผู้อาวุโสของแก๊งค์มาตั้งแต่เด็กทำให้เด็กสาวไม่ตกใจหรือตื่นกลัว ก่อนที่ฟางจะ
หลับตาลงพักผ่อนด้วยความเพลีย
 
 
 
 
 
“มาครับเดี๋ยวผมช่วยนะ/อ๊ะ ขอบคุณนะโทโมะ ไม่เอกันตั้งนานนี่สูงขึ้นรึเปล่าเนี่ย”เมื่อมาถึง
ฮ่องกงระหว่างที่ฟางลากกระเป๋าเดินตามพ่อของเธอ โทโมะก็เดินเข้ามาช่วยฟางถือของทำให้
ฟางกล่าวขอบคุณแล้วยิ้มให้ชายหนุ่มอย่างเป็นมิตร
 
 
 
 
 
 
“แหมๆ มาถึงก็หว่านเสน่ห์เลยนะยะยัยฟาง มาก็มาช้าแล้วยังจะหว่านเสน่ห์ไม่เว้นแม้แต่เด็กใน
ของสัวจาง/แล้วมันเรื่องอะไรของเธอล่ะขนมจีน แหมๆ ใครเค้าจะมาไวเคลมไวอย่างเธอล่ะ เธอ
เหมือนกับอะไรนะ อ๋อ หมาที่มารอกระดูกจากเจ้านายยังไงล่ะ”ขนมจีนที่ห็นฟางเดินคุยมากับโท
โมะอย่างสนิทสนมกันก็ปรี่เข้ามาว่าก่อนที่ฟางจะหันขวับกลับไปว่ากลับอย่างไม่กลัว
 
 
 
 
 
“หนอย ยัยฟางอยากเจอดีใช่มั้ย เชอะ สวยก็ไม่สวย เรียนก็ไม่เก่งแล้วยังจะมาช้า/แล้วไงล่ะ ถึง
ชั้นจะเรียนไม่เก่งเท่าเธอ แต่เรื่องความสวยชั้นสวยกว่ายัยหมารอกระดูกอย่างเธอแน่นอนยัย
ขนมจีน”ฟางและขนมจีนได้ทีเปิดศึกทะเลาะกันก่อนที่โทโมะและบอดี้การ์ดต้องรีบมาจับฟางและ
ขนมจีนแยกกันไปนั่งรถคนละคันเพื่อไม่ให้ทะเลาะกันอีกจนถึงคฤหาสน์ริมทะเลของเจ้าสัวหลี่จาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ ถึงสักที ดีนะที่ยัยหมารอกระดูกขนมจีนนั่นไปนอนที่โรงแรมในเมือง เอ งานมีตอนค่ำงั้น
เวลาเหลือเฟือ ไปไหนดีนะ ช้อปปิ้งรึว่าไปกินเสี่ยวหลงเปาดี”ฟางพูดอย่างร่าเริงหลังจากเอา
กระเป๋าไปเก็บจนโทโมะที่เดินตามมาดูแลฟางอดหัวเราะไม่ได้กับความร่าเริงสดใสของเธอ
 
 
 
 
 
 
“คุณฟางนี่ยังสดใสเหมือนเดิมเลยนะครับยิ้มได้ตลอดเวลาแม้กระทั่งพึ่งเถียงกับคุณขนมจีนมา จะ
ไปแล้วคุณฟางกับคุณขนมจีนก็ทะเลาะกันตลอดเลยนะครับตั้งแต่เล็กจนโต”โทโมะพูดพลาง
นึกถึงทุกปีที่ฟางตามพ่อของเธอมางานเลี้ยงของแก๊งค์แล้วเจอขนมจีน ทั้งคู่ก็มักจะเถียงกันไปมา
ไม่ว่าจะเรื่องการเรียน ความสวยความงามหรือแม้กระทั่งเรื่องแฟชั่นการแต่งตัว
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ยัยนั่นอยากเชิดคอทำตัวน่าหมั่นไส้ทำไมล่ะ โทโมะก็เหมือนกันบอกกี่ครั้งแล้ว เราน่ะรุ่นราว
คราวเดียวกันไม่ต้องเรียกคุณแบบนี้หรอก มันตลกพิกล”ฟางตอบก่อนที่จะแอบดุโทโมะเรื่องที่
เรียกเธอว่าคุณก่อนที่ทั้งคู่จะเดินหัวเราะพูดคุยกันจนมาถึงสระน้ำด้านในของคฤหาสน์
 
 
 
 
 
ตู้ม
 
 
 
 
จังหวะนั้นเองฟางและโทโมะที่ไม่ทันสังเกตว่ามีใครเล่นอะไรพิเรนท์จุดระเบิดในน้ำจนน้ำกระจาย
ทำให้ฟางและโทโมะตัวเปียกกันทั้งคู่
 
 
 
 
 
 
“55555 สมน้ำหน้าอยากไม่ดูตาม้าตาเรือ/นี่มันจะมากไปแล้วนะแก้ว  แกล้งกันทำไม”แก้วที่วิ่ง
ออกมากด้านหลังรูปปั้นริมสระน้ำหัวเราะเยาะฟางและโทโมะทันทีจนฟางโมโหตรงเข้ามาโวยวาย
ใส่แก้วทันที
 
 
 
 
 
“เอ้า อยากจะเซ่อไม่ดูตาม้าตาเรือเองนิว่าพวกเรากำลังทำการทดลองกันอยู่ สมน้ำหน้าโดนซะ
บ้างพวกไม่ดูตาม้าตาเรือ”แก้วไม่ยอมขอโทษหนำซ้ำยังจะว่าฟางและโทโมะต่อ
 
 
 
 
“แต่ว่าบอสไม่ให้พวกคุณแก้วกับคุณป๊อปเล่นระเบิดแบบนี้ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นของเล่นไม่มีฤทธิ์
ร้ายแรงเท่าของจริงก็เถอะครับ”โทโมะรีบปราม2พี่น้องทันที
 
 
 
 
 
“นี่อย่ามายุ่งได้มั้ย ก็อีแค่เด็กรับใช้ที่พ่อชั้นเก็บแกมาเลี้ยงจะไปดีกว่าลูกในไส้อย่างพวกชั้นได้
ไง”แก้วเห็นโทโมะที่ออกโรงตักเตือนตัวเองก็ไม่พอใจเดินเข้าไปผลักอกโทโมะอย่างแรงจนชาย
หนุ่มเซพร้อมกับว่า
 
 
 
 
 
 
 
“เอาน่าแก้ว อย่าเสียมารยาทเลยการที่โทโมะมาเตือนเรามันก็ถูกอยู่แล้วนิแต่ถึงยังไงก็ไม่มีใคร
ทำอะไรพวกเราได้นิ กะอีแค่ทำตุ่นตัวเปียกแค่ตัวเดียวป๊าไม่ว่าเราหรอก”เสียงของเด็กหนุ่มที่เดิน
ออกมาจากที่ซ่อนพูดดังขึ้นทำให้ฟางหันขวับไปมองเด็กชายผมตั้งย้อมไฮไลท์ผมสีฟ้าที่ยืนอยู่
ข้างแก้ว ใช่ เขาคือป๊อปปี้ ลูกชายคนโตของเจ้าสัวหลี่จางแห่งแก๊งค์มังกรทองเจ้านายของพ่อ
เธอนั่นเอง
 
 
 
 
 
 
 
“กลับมาจากโรงเรียนดัดสันดานที่อังกฤษแล้วหรอ/นี่อย่ามาปากดีใส่ชั้นนะยัยเตี้ย ชั้นไม่ได้ไป
โรงเรียนดัดสันดานแต่เป็นไฮสคูลชายล้วนที่ลอนดอน อย่างเธอมีปัญญาก็แค่โรงเรียนในเมือง
ไทยเท่านั้นล่ะ”ฟางกอดอกเชิดหน้าใส่ป๊อปปี้แล้วว่าก่อนที่ป๊อปปี้จะโวยวายว่าฟางกลับทันควัน
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ถ้าชั้นรู้ว่าตามป๊ามาครั้งนี้ต้องเจอคุณชายปากมอมอย่างนายชั้นยอมหนีตั้งแต่อยู่สนามบินที่
ไทยแล้ว/อ๋อ หรอ อยากหนีก็หนีไปเลยจะไปมุดเข้าท่อตรงไหนก็ไปยัยตัวตุ่น”ฟางโมโหไม่
พอใจรีบว่ากลับก่อนที่ป๊อปปี้จะเถียงกลับทันควันไม่ยอมแพ้เช่นกันจนฟางทนไม่ไหวผลักป๊อปปี้
ตกสระน้ำไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย ยัยหมาบ้าทำร้ายนายน้อยของพวกเราได้ไงห้ะเดี๋ยวเธอเจอดีแน่ยัยฟาง”ขนมจีนที่เข้ามา
เห็นป๊อปปี้ถูกฟางผลักลงจากน้ำก็หวีดร้องโวยวายก่อนบอดี้การ์ดของป๊อปปี้จะรีบเข้ามาช่วย
ป๊อปปี้ขึ้นจากสระ
 
 
 
 
 
 
 
“ยัยตัวแสบคอยดูชั้นจะจับเธอโยนลงบ่อจระเข้/จะจับเมื่อไหร่ก็บอกนะชั้นพร้อมเสมออีตาคุณชาย
ปากมอม”ป๊อปปี้ที่ตัวเปียกลู่ไปทั้งตัวตรงดิ่งมาคาดโทษฟางก่อนที่จะเดินหัวเสียกลับไปโดยที่
แก้วและขนมจีนรีบพาบอดี้การ์ดของป๊อปปี้ตามกันไปติดๆโดยมีฟางตะโกนไล่หลังชายหนุ่มไป
อย่างไม่กลัว
 
 
 
 
 
“แบบนี้แน่ใจแล้วหรอคะคุณแม่ว่าสิ่งที่เราคิดมันจะถูกต้องหนูขนมจีนก็น่ารักและเพียบพร้อมพอๆ
กับหนูฟางนะคะดิชั้นว่าน่าจะเข้าคู่ได้ดีกว่าหนูฟางนะคะ”เหตุการณ์ทุกอย่างตกอยู่ในสายตาของ
มาดามหลี่ เจ้าสัวหลี่จางกับภรรยาทั้ง2ไม่เว้นแม้แต่นายเกริกก้องพ่อของฟางทำให้อุษาแม่ของ
ป๊อปปี้และแก้วอดกังวลแล้วพูดออกมาไม่ได้
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ถูกเลี้ยงดูตามใจมาตั้งแต่เด็ก มีทุกคนคอยถือหางให้ท้ายหมดถ้าเราเลือกขนมจีนป๊อปปี้ก็
จะไม่มีใครห้ามปรามในอนาคต แต่เป็นหนูฟางผู้หญิงคนเดียวที่ไม่ยอมป๊อปปี้และแก้วแบบนี้สิถึง
จะปราม2คนนี้ได้”เจ้าสัวหลี่จางพูดแล้วหันไปยิ้มชอบใจกับนายเกริกก้องคนสนิท
 
 
 
 
 
 
“ถ้าหัวหน้าแก๊งค์มังกรทองเห็นว่าอย่างไรแม่ก็จะไม่ขัด แม่เชื่อในสายตาของท่านหัวหน้าใหญ่ที่
เลือกสตรีหมายเลข1ในอนาคตอยู่แล้วล่ะ”มาดามหลี่ผู้เป็นย่าของป๊อปปี้พูดก่อนที่ทั้งหมดจะเดิน
ออกมาจากห้องประชุม
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณแม่อยู่นี่นิเองเฟย์ตามหาแทบแย่ แม่ขาเฟย์อยากได้ยาแก้ไข้หน่อยค่ะ/ยาแก้ไข้หนูไม่สบาย
หรอคะลูก”เมื่อออกมาจากห้องเสียงหวานใสของเฟย์ลูกสาวคนเล็กของเจ้าสัวหลี่จางกับทับทิม
ภรรยารองเรียกแม่ดังขึ้นก่อนที่ทับทิมจะรีบถามลูกสาวด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
 
“เปล่าค่ะ เฟย์จะเอาไปให้พี่ป๊อปค่ะ เพราะเมื่อกี้เฟย์เจอพี่ฟางกับพี่โทโมะที่หน้าโถงชั้นล่างพี่
ฟางบอกว่าพี่ป๊อปตกน้ำต้องหายาให้พี่ป๊อปกินดักไว้จะได้ไม่เป็นไข้ค่ะ”เด็กหญิงเฟย์ตอบไปตาม
ตรงเมื่อถูกคนเป็นแม่ถาม ก่อนที่ทับทิมจะให้แม่บ้านพาเฟย์ไปเอายาแก้ไข้ไปให้ป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
“แบบนี้คุณพี่คงจะเห็นด้วยตามเจ้าสัวแล้วนะคะ ว่าทำไมเจ้าสัวกับมาดามหลี่ถึงมั่นใจว่าผู้หญิงที่
เดินเคียงข้างคุณป๊อปในอนาคตจะต้องเป็นหนูฟางเท่านั้น”ทับทิมหันไปบอกอุษาที่ยิ้มคล้ายความ
กังวลในใจออกมา “ดีนะที่เตรียมคอเล็กชั่นมาจากเมืองไทยเยอะ โทโมะเดี๋ยวพรุ่งนี้หลังจากไหว้
บรรพบุรุษแล้วเราชวนน้องเฟย์ไปช้อปปิ้งกันที่ห้างเนาะฟางอยากได้ของฝากไปให้เพื่อนๆ”หลัง
จากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ฟางที่เดินมากับโทโมะและเฟย์รีบพูดชวนองครักษ์หนุ่มน้อยทันที
 
 
 
 
 
 
“เหอะ คิดแต่เรื่องเที่ยวทำตัวเป็นบ้านนอกเพิ่งเคยมาต่างประเทศไปได้ ยัยกบในกะลา”ป๊อปปี้ที่
ได้ยินฟางพูดคุยเสียงดังก็รีบว่าก่อนที่จะเดินลงมาพร้อมกับแก้วและขนมจีนที่ขนาบข้างทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่พูดซัก5นาที10นาทีน้องตัวเล็กๆในปากนายจะร้องหายใจไม่ออกรึไง นายถึงต้องพูดออก
มาเพื่อให้อากาศเข้าปากให้น้องหมาในนั้นหายใจ”ฟางเชิดหน้ากอดอกว่าป๊อปปี้กลับทันที
 
 
 
 
 
 
“นี่มันจะมากไปแล้วนะ เธอคิดว่าเธอเป็นใครถึงได้กล้าดีมาเถียงชั้นฉอดๆแบบนี้  ชั้นเป็นใครเธอ
เป็นใครน่าจะรู้ตัวอย่ามาปากดี อย่าลืมสิว่าพ่อเธอทำงานให้พ่อชั้น ยังไงเธอมันก็อีแค่ลูกน้อง
กระจอกงอกง่อยของชั้นเท่านั้น”ป๊อปปี้โมโหสาวเท้าเข้ามาใกล้ฟางก่อนที่จะกระชากบีบแขนฟาง
อย่างแรงจนฟางร้องออกมาด้วยความเจ็บ
 
 
 
 
 
 
“นายน้อยครับอย่าทำร้ายผู้หญิงสิครับ อย่าลืมสิว่าบอสสอนพวกเราว่าอย่าทำร้ายผู้หญิงที่ไม่มี
ทางสู้นะครับ”โทโมะรีบเตือนสติป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“นี่กล้ามากนะมาสั่งพี่ชายชั้นไอ้ขยะข้างถนน”แก้วไม่พอใจเข้ามาว่าโทโมะกลับบ้าง
 
 
 
 
 
“พอเถอะค่ะทุกคนอย่ามีเรื่องกันเลยนะคะ อ๊ะ ป๊าเรียกแล้วพวกเราเข้าไปทานมื้อเย็นกันเถอะค่ะ
อย่าให้ผู้ใหญ่ต้องเรานะคะ”เฟย์รีบห้ามทุกคนก่อนที่จะเดินไปหาพ่อแม่ตัวเอง
 
 
 
 
 
“นี่ชั้นเตือนไว้เลยนะว่าถ้าอวดดีใส่ชั้นอีกงานนี้ชั้นจะเอาคืนเธอให้สาสมแน่”ป๊อปปี้พูดคาดโทษใส่
ฟางก่อนที่จะผลักฟางออกห่างแล้วเดินไปพร้อมแก้วและขนมจีนก่อนที่โทโมะที่ประคองฟางไว้
ได้ทันจะรีบถามไถ่อาการแล้วพาฟางเดินเข้าไปในด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
“ป๊า ทำไมต้องให้ยัยนี่นั่งข้างผมด้วยล่ะถ้ายัยนี่ไม่มีที่นั่งก็ให้กินข้าวที่หลังครัวก็ได้”เมื่อถึงโต๊ะอา
หารเจ้าสัวหลี่จางก็บอกให้ฟางมานั่งที่เก้าอี้ข้างๆป๊อปปี้ทำให้ชายหนุ่มอดที่จะโวยวายออกมาไม่
ได้
 
 
 
 
 
“อย่าเสียมารยาทกับหนูฟางเค้าสิป๊อปปี้ เราเป็นผู้ชายต้องให้เกียรติผู้หญิงสิ”เจ้าสัวหลี่จางดุ
ลูกชายเสียงแข็งทำให้ป๊อปปี้เงียบและไม่พูดอะไรต่อจนเวลาอาหารเย็นล่วงเลยไปถึงเวลาของ
ว่างหลังอาหารทั้งหมดพากันไปนั่งที่ห้องรับรองเพื่อพูดคุยกัน
 
 
 
 
“เอาล่ะตอนนี้ก็เป็นเวลาสมควรแล้วสำหรับเรื่องที่น่ายินดีที่ชั้นจะประกาศให้กับสมาชิกทุกคนใน
แก๊งค์ทราบโดยทั่วกัน ถึงานมงคลของลูกชายชั้น/ป๊า”เมื่อเห็นเวลาที่สมควรเจ้าสัวหลี่จางเดินขึ้น
ไปประกาศกลางโถงที่พูดคุยเสียงดังสร้างความตกใจให้ป๊อปปี้ แก้วและเฟย์อย่างมาก
 
 
 
 
 
“ผู้หญิงที่จะอยู่เคียงข้างหัวหน้าแก๊งค์มังกรทองรุ่นต่อไปจะต้องมีคุณสมบัติที่เพียบพร้อมไปทั้ง
งานบ้านงานเรือน การศึกษาดี การเข้าสังคม ชาติตระกูลที่รู้จักมักจี่กับแก๊งค์ของเราเป็นอย่างดี
รวมถึงการดูแลสามีที่จะขาดตกบกพร่องไม่ได้”มาดามหลี่ลุกขึ้นพูดเสริมทำให้ขนมจีนยิ้มลำพอง
ใจออกมากับพ่อเพราะคุณสมบัตินั้นตรงกับเธอทุกข้อ
 
 
 
 
 
“และพวกเราได้เลือกผู้หญิงคนนั้นไว้แล้ว นั่นก็คือ หนูฟางลูกสาวคนเดียวของนายเกริกก้อง1ใน
ผู้อาวุโสที่คุมกิจการการเดินเรือส่งออกในไทยนั่นเอง”อุษาลุกขึ้นพูดพร้อมกับผายมือไปทางฟาง
ที่นั่งอยู่กับพ่อ ทำให้ฟางอึ้งจนทำแก้วน้ำหล่นกับพื้นช้อคกับสิ่งที่ได้ยิน
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะ”ป๊อปปี้กับฟางร้องออกมาพร้อมกันเสียงดังทันที
 
 
 
 
 
 
อันนี้เป็นอีกเรื่องที่มีคนออกความเห็นมาเยอะว่าจะเอาแนวมาเฟียลงก่อน
 
 
ยังไงก็ฝากไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะ ไม่รู้จะชอบกันรึเปล่า ถ้าชอบไม่ชอบไง อยากให้ดราม่ามากน้อยยังไงก็เม้นต์บอกด้วยนะ