หัวใจของมาเฟีย

9.3

เขียนโดย Chapond

วันที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 เวลา 01.06 น.

  46 ตอน
  268 วิจารณ์
  118.48K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 01.36 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) 1 งานเลี้ยงของแก๊งค์มังกรทอง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

“ป๊า ทำไมเราต้องตื่นแต่เช้ามาขึ้นเครื่องเพื่อไปถึงฮ่องกงด้วยล่ะคะ ฟางน่ะง่วงก็ง่วง เมื่อคืนไปดู

หนังกับเพื่อนๆกลับมาก็ตั้งดึกน่าจะไปสายกว่านี้ก็ได้เจ้าสัวจางไม่โกรธคนโปรดอย่างป๊าหรอก

ค่ะ”เสียงเจื้อยแจ้วของฟางที่ลากประเป๋าเดินทางเดินตามบิดาของเธอมาที่สนามบินในตอนเช้า

มืดเพื่อเดินทางไปที่ฮ่องกงบ่นไม่หยุดเมื่อคิดถึงเมื่อคืนที่เธอกลับบ้านมาก็ปาไปเกือบตี1หลังจาก

ไปดูหนังรอบดึกกับเพื่อนๆในโรงเรียนสตรีแทนการฉลองช่วงปิดเทอมที่กำลังมาถึงในไม่ช้า

 

 

 

 

 

 

“อย่าบ่นน่าฟาง พวกเราต้องไปงานเลี้ยงของแก๊งค์ที่ฮ่องกงทุกปียู่แล้วยังไม่ชินอีกหรอ”นายเกริก

ก้องผู้เป็นบิดาพูดเชิงดุลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวของเขา

 

 

 

 

 

“ไม่ชินค่ะ อะไรกันเจ้าสัวมีธุรกิจที่เมืองไทยแทนจะจัดงานที่เมืองไทยทำไมต้องไปฮ่องกงทุกปีก็

ไม่รู้ด้วย”ด้วยความที่ยังเด็กของฟางทำให้ฟางงอแงไปตามประสาลูกสาวคนเดียวที่ถูกขัดใจ

 

 

 

 

 

“ก็เพราะฮ่องกงคือบ้านเกิดของเจ้าสัวจางและมาดามหลี่ยังไงล่ะพวกเค้ามีบ้านอยู่ที่นั่น และนี่

เป็นวาระสำคัญที่คนในแก๊งค์ทั้งหมดของมังกรทองจะไปกราบไหว้บรรพบุรุษนะฟาง หนูน่ะต้อง

เรียนรู้เรื่องพวกนี้ให้มากๆนะ เจ้าหญิงของพ่อ เอาล่ะ เครื่องบินส่วนตัวของแก๊งค์มาแล้ว หนูหลับ

พักผ่อนก่อนก็ได้นะลูก ถึงแล้วพอจะเรียก”นายเกริกก้องพูดพลางลูบผมของฟางก่อนที่จะจูงมือ

ฟางขึ้นไปนั่งกับคนในแก๊งค์คนอื่นๆ ซึ่งฟางเห็นและชินกับการอยู่ห้อมล้อมไปด้วยชายชุดดำ

อารักขาและผู้อาวุโสของแก๊งค์มาตั้งแต่เด็กทำให้เด็กสาวไม่ตกใจหรือตื่นกลัว ก่อนที่ฟางจะ

หลับตาลงพักผ่อนด้วยความเพลีย

 

 

 

 

 

“มาครับเดี๋ยวผมช่วยนะ/อ๊ะ ขอบคุณนะโทโมะ ไม่เอกันตั้งนานนี่สูงขึ้นรึเปล่าเนี่ย”เมื่อมาถึง

ฮ่องกงระหว่างที่ฟางลากกระเป๋าเดินตามพ่อของเธอ โทโมะก็เดินเข้ามาช่วยฟางถือของทำให้

ฟางกล่าวขอบคุณแล้วยิ้มให้ชายหนุ่มอย่างเป็นมิตร

 

 

 

 

 

 

“แหมๆ มาถึงก็หว่านเสน่ห์เลยนะยะยัยฟาง มาก็มาช้าแล้วยังจะหว่านเสน่ห์ไม่เว้นแม้แต่เด็กใน

ของสัวจาง/แล้วมันเรื่องอะไรของเธอล่ะขนมจีน แหมๆ ใครเค้าจะมาไวเคลมไวอย่างเธอล่ะ เธอ

เหมือนกับอะไรนะ อ๋อ หมาที่มารอกระดูกจากเจ้านายยังไงล่ะ”ขนมจีนที่ห็นฟางเดินคุยมากับโท

โมะอย่างสนิทสนมกันก็ปรี่เข้ามาว่าก่อนที่ฟางจะหันขวับกลับไปว่ากลับอย่างไม่กลัว

 

 

 

 

 

“หนอย ยัยฟางอยากเจอดีใช่มั้ย เชอะ สวยก็ไม่สวย เรียนก็ไม่เก่งแล้วยังจะมาช้า/แล้วไงล่ะ ถึง

ชั้นจะเรียนไม่เก่งเท่าเธอ แต่เรื่องความสวยชั้นสวยกว่ายัยหมารอกระดูกอย่างเธอแน่นอนยัย

ขนมจีน”ฟางและขนมจีนได้ทีเปิดศึกทะเลาะกันก่อนที่โทโมะและบอดี้การ์ดต้องรีบมาจับฟางและ

ขนมจีนแยกกันไปนั่งรถคนละคันเพื่อไม่ให้ทะเลาะกันอีกจนถึงคฤหาสน์ริมทะเลของเจ้าสัวหลี่จาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ถึงสักที ดีนะที่ยัยหมารอกระดูกขนมจีนนั่นไปนอนที่โรงแรมในเมือง เอ งานมีตอนค่ำงั้น

เวลาเหลือเฟือ ไปไหนดีนะ ช้อปปิ้งรึว่าไปกินเสี่ยวหลงเปาดี”ฟางพูดอย่างร่าเริงหลังจากเอา

กระเป๋าไปเก็บจนโทโมะที่เดินตามมาดูแลฟางอดหัวเราะไม่ได้กับความร่าเริงสดใสของเธอ

 

 

 

 

 

 

“คุณฟางนี่ยังสดใสเหมือนเดิมเลยนะครับยิ้มได้ตลอดเวลาแม้กระทั่งพึ่งเถียงกับคุณขนมจีนมา จะ

ไปแล้วคุณฟางกับคุณขนมจีนก็ทะเลาะกันตลอดเลยนะครับตั้งแต่เล็กจนโต”โทโมะพูดพลาง

นึกถึงทุกปีที่ฟางตามพ่อของเธอมางานเลี้ยงของแก๊งค์แล้วเจอขนมจีน ทั้งคู่ก็มักจะเถียงกันไปมา

ไม่ว่าจะเรื่องการเรียน ความสวยความงามหรือแม้กระทั่งเรื่องแฟชั่นการแต่งตัว

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ยัยนั่นอยากเชิดคอทำตัวน่าหมั่นไส้ทำไมล่ะ โทโมะก็เหมือนกันบอกกี่ครั้งแล้ว เราน่ะรุ่นราว

คราวเดียวกันไม่ต้องเรียกคุณแบบนี้หรอก มันตลกพิกล”ฟางตอบก่อนที่จะแอบดุโทโมะเรื่องที่

เรียกเธอว่าคุณก่อนที่ทั้งคู่จะเดินหัวเราะพูดคุยกันจนมาถึงสระน้ำด้านในของคฤหาสน์

 

 

 

 

 

ตู้ม

 

 

 

 

จังหวะนั้นเองฟางและโทโมะที่ไม่ทันสังเกตว่ามีใครเล่นอะไรพิเรนท์จุดระเบิดในน้ำจนน้ำกระจาย

ทำให้ฟางและโทโมะตัวเปียกกันทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

“55555 สมน้ำหน้าอยากไม่ดูตาม้าตาเรือ/นี่มันจะมากไปแล้วนะแก้ว  แกล้งกันทำไม”แก้วที่วิ่ง

ออกมากด้านหลังรูปปั้นริมสระน้ำหัวเราะเยาะฟางและโทโมะทันทีจนฟางโมโหตรงเข้ามาโวยวาย

ใส่แก้วทันที

 

 

 

 

 

“เอ้า อยากจะเซ่อไม่ดูตาม้าตาเรือเองนิว่าพวกเรากำลังทำการทดลองกันอยู่ สมน้ำหน้าโดนซะ

บ้างพวกไม่ดูตาม้าตาเรือ”แก้วไม่ยอมขอโทษหนำซ้ำยังจะว่าฟางและโทโมะต่อ

 

 

 

 

“แต่ว่าบอสไม่ให้พวกคุณแก้วกับคุณป๊อปเล่นระเบิดแบบนี้ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นของเล่นไม่มีฤทธิ์

ร้ายแรงเท่าของจริงก็เถอะครับ”โทโมะรีบปราม2พี่น้องทันที

 

 

 

 

 

“นี่อย่ามายุ่งได้มั้ย ก็อีแค่เด็กรับใช้ที่พ่อชั้นเก็บแกมาเลี้ยงจะไปดีกว่าลูกในไส้อย่างพวกชั้นได้

ไง”แก้วเห็นโทโมะที่ออกโรงตักเตือนตัวเองก็ไม่พอใจเดินเข้าไปผลักอกโทโมะอย่างแรงจนชาย

หนุ่มเซพร้อมกับว่า

 

 

 

 

 

 

 

“เอาน่าแก้ว อย่าเสียมารยาทเลยการที่โทโมะมาเตือนเรามันก็ถูกอยู่แล้วนิแต่ถึงยังไงก็ไม่มีใคร

ทำอะไรพวกเราได้นิ กะอีแค่ทำตุ่นตัวเปียกแค่ตัวเดียวป๊าไม่ว่าเราหรอก”เสียงของเด็กหนุ่มที่เดิน

ออกมาจากที่ซ่อนพูดดังขึ้นทำให้ฟางหันขวับไปมองเด็กชายผมตั้งย้อมไฮไลท์ผมสีฟ้าที่ยืนอยู่

ข้างแก้ว ใช่ เขาคือป๊อปปี้ ลูกชายคนโตของเจ้าสัวหลี่จางแห่งแก๊งค์มังกรทองเจ้านายของพ่อ

เธอนั่นเอง

 

 

 

 

 

 

 

“กลับมาจากโรงเรียนดัดสันดานที่อังกฤษแล้วหรอ/นี่อย่ามาปากดีใส่ชั้นนะยัยเตี้ย ชั้นไม่ได้ไป

โรงเรียนดัดสันดานแต่เป็นไฮสคูลชายล้วนที่ลอนดอน อย่างเธอมีปัญญาก็แค่โรงเรียนในเมือง

ไทยเท่านั้นล่ะ”ฟางกอดอกเชิดหน้าใส่ป๊อปปี้แล้วว่าก่อนที่ป๊อปปี้จะโวยวายว่าฟางกลับทันควัน

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ถ้าชั้นรู้ว่าตามป๊ามาครั้งนี้ต้องเจอคุณชายปากมอมอย่างนายชั้นยอมหนีตั้งแต่อยู่สนามบินที่

ไทยแล้ว/อ๋อ หรอ อยากหนีก็หนีไปเลยจะไปมุดเข้าท่อตรงไหนก็ไปยัยตัวตุ่น”ฟางโมโหไม่

พอใจรีบว่ากลับก่อนที่ป๊อปปี้จะเถียงกลับทันควันไม่ยอมแพ้เช่นกันจนฟางทนไม่ไหวผลักป๊อปปี้

ตกสระน้ำไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย ยัยหมาบ้าทำร้ายนายน้อยของพวกเราได้ไงห้ะเดี๋ยวเธอเจอดีแน่ยัยฟาง”ขนมจีนที่เข้ามา

เห็นป๊อปปี้ถูกฟางผลักลงจากน้ำก็หวีดร้องโวยวายก่อนบอดี้การ์ดของป๊อปปี้จะรีบเข้ามาช่วย

ป๊อปปี้ขึ้นจากสระ

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยตัวแสบคอยดูชั้นจะจับเธอโยนลงบ่อจระเข้/จะจับเมื่อไหร่ก็บอกนะชั้นพร้อมเสมออีตาคุณชาย

ปากมอม”ป๊อปปี้ที่ตัวเปียกลู่ไปทั้งตัวตรงดิ่งมาคาดโทษฟางก่อนที่จะเดินหัวเสียกลับไปโดยที่

แก้วและขนมจีนรีบพาบอดี้การ์ดของป๊อปปี้ตามกันไปติดๆโดยมีฟางตะโกนไล่หลังชายหนุ่มไป

อย่างไม่กลัว

 

 

 

 

 

“แบบนี้แน่ใจแล้วหรอคะคุณแม่ว่าสิ่งที่เราคิดมันจะถูกต้องหนูขนมจีนก็น่ารักและเพียบพร้อมพอๆ

กับหนูฟางนะคะดิชั้นว่าน่าจะเข้าคู่ได้ดีกว่าหนูฟางนะคะ”เหตุการณ์ทุกอย่างตกอยู่ในสายตาของ

มาดามหลี่ เจ้าสัวหลี่จางกับภรรยาทั้ง2ไม่เว้นแม้แต่นายเกริกก้องพ่อของฟางทำให้อุษาแม่ของ

ป๊อปปี้และแก้วอดกังวลแล้วพูดออกมาไม่ได้

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ถูกเลี้ยงดูตามใจมาตั้งแต่เด็ก มีทุกคนคอยถือหางให้ท้ายหมดถ้าเราเลือกขนมจีนป๊อปปี้ก็

จะไม่มีใครห้ามปรามในอนาคต แต่เป็นหนูฟางผู้หญิงคนเดียวที่ไม่ยอมป๊อปปี้และแก้วแบบนี้สิถึง

จะปราม2คนนี้ได้”เจ้าสัวหลี่จางพูดแล้วหันไปยิ้มชอบใจกับนายเกริกก้องคนสนิท

 

 

 

 

 

 

“ถ้าหัวหน้าแก๊งค์มังกรทองเห็นว่าอย่างไรแม่ก็จะไม่ขัด แม่เชื่อในสายตาของท่านหัวหน้าใหญ่ที่

เลือกสตรีหมายเลข1ในอนาคตอยู่แล้วล่ะ”มาดามหลี่ผู้เป็นย่าของป๊อปปี้พูดก่อนที่ทั้งหมดจะเดิน

ออกมาจากห้องประชุม

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณแม่อยู่นี่นิเองเฟย์ตามหาแทบแย่ แม่ขาเฟย์อยากได้ยาแก้ไข้หน่อยค่ะ/ยาแก้ไข้หนูไม่สบาย

หรอคะลูก”เมื่อออกมาจากห้องเสียงหวานใสของเฟย์ลูกสาวคนเล็กของเจ้าสัวหลี่จางกับทับทิม

ภรรยารองเรียกแม่ดังขึ้นก่อนที่ทับทิมจะรีบถามลูกสาวด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

 

“เปล่าค่ะ เฟย์จะเอาไปให้พี่ป๊อปค่ะ เพราะเมื่อกี้เฟย์เจอพี่ฟางกับพี่โทโมะที่หน้าโถงชั้นล่างพี่

ฟางบอกว่าพี่ป๊อปตกน้ำต้องหายาให้พี่ป๊อปกินดักไว้จะได้ไม่เป็นไข้ค่ะ”เด็กหญิงเฟย์ตอบไปตาม

ตรงเมื่อถูกคนเป็นแม่ถาม ก่อนที่ทับทิมจะให้แม่บ้านพาเฟย์ไปเอายาแก้ไข้ไปให้ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

“แบบนี้คุณพี่คงจะเห็นด้วยตามเจ้าสัวแล้วนะคะ ว่าทำไมเจ้าสัวกับมาดามหลี่ถึงมั่นใจว่าผู้หญิงที่

เดินเคียงข้างคุณป๊อปในอนาคตจะต้องเป็นหนูฟางเท่านั้น”ทับทิมหันไปบอกอุษาที่ยิ้มคล้ายความ

กังวลในใจออกมา “ดีนะที่เตรียมคอเล็กชั่นมาจากเมืองไทยเยอะ โทโมะเดี๋ยวพรุ่งนี้หลังจากไหว้

บรรพบุรุษแล้วเราชวนน้องเฟย์ไปช้อปปิ้งกันที่ห้างเนาะฟางอยากได้ของฝากไปให้เพื่อนๆ”หลัง

จากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ฟางที่เดินมากับโทโมะและเฟย์รีบพูดชวนองครักษ์หนุ่มน้อยทันที

 

 

 

 

 

 

“เหอะ คิดแต่เรื่องเที่ยวทำตัวเป็นบ้านนอกเพิ่งเคยมาต่างประเทศไปได้ ยัยกบในกะลา”ป๊อปปี้ที่

ได้ยินฟางพูดคุยเสียงดังก็รีบว่าก่อนที่จะเดินลงมาพร้อมกับแก้วและขนมจีนที่ขนาบข้างทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่พูดซัก5นาที10นาทีน้องตัวเล็กๆในปากนายจะร้องหายใจไม่ออกรึไง นายถึงต้องพูดออก

มาเพื่อให้อากาศเข้าปากให้น้องหมาในนั้นหายใจ”ฟางเชิดหน้ากอดอกว่าป๊อปปี้กลับทันที

 

 

 

 

 

 

“นี่มันจะมากไปแล้วนะ เธอคิดว่าเธอเป็นใครถึงได้กล้าดีมาเถียงชั้นฉอดๆแบบนี้  ชั้นเป็นใครเธอ

เป็นใครน่าจะรู้ตัวอย่ามาปากดี อย่าลืมสิว่าพ่อเธอทำงานให้พ่อชั้น ยังไงเธอมันก็อีแค่ลูกน้อง

กระจอกงอกง่อยของชั้นเท่านั้น”ป๊อปปี้โมโหสาวเท้าเข้ามาใกล้ฟางก่อนที่จะกระชากบีบแขนฟาง

อย่างแรงจนฟางร้องออกมาด้วยความเจ็บ

 

 

 

 

 

 

“นายน้อยครับอย่าทำร้ายผู้หญิงสิครับ อย่าลืมสิว่าบอสสอนพวกเราว่าอย่าทำร้ายผู้หญิงที่ไม่มี

ทางสู้นะครับ”โทโมะรีบเตือนสติป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“นี่กล้ามากนะมาสั่งพี่ชายชั้นไอ้ขยะข้างถนน”แก้วไม่พอใจเข้ามาว่าโทโมะกลับบ้าง

 

 

 

 

 

“พอเถอะค่ะทุกคนอย่ามีเรื่องกันเลยนะคะ อ๊ะ ป๊าเรียกแล้วพวกเราเข้าไปทานมื้อเย็นกันเถอะค่ะ

อย่าให้ผู้ใหญ่ต้องเรานะคะ”เฟย์รีบห้ามทุกคนก่อนที่จะเดินไปหาพ่อแม่ตัวเอง

 

 

 

 

 

“นี่ชั้นเตือนไว้เลยนะว่าถ้าอวดดีใส่ชั้นอีกงานนี้ชั้นจะเอาคืนเธอให้สาสมแน่”ป๊อปปี้พูดคาดโทษใส่

ฟางก่อนที่จะผลักฟางออกห่างแล้วเดินไปพร้อมแก้วและขนมจีนก่อนที่โทโมะที่ประคองฟางไว้

ได้ทันจะรีบถามไถ่อาการแล้วพาฟางเดินเข้าไปในด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

“ป๊า ทำไมต้องให้ยัยนี่นั่งข้างผมด้วยล่ะถ้ายัยนี่ไม่มีที่นั่งก็ให้กินข้าวที่หลังครัวก็ได้”เมื่อถึงโต๊ะอา

หารเจ้าสัวหลี่จางก็บอกให้ฟางมานั่งที่เก้าอี้ข้างๆป๊อปปี้ทำให้ชายหนุ่มอดที่จะโวยวายออกมาไม่

ได้

 

 

 

 

 

“อย่าเสียมารยาทกับหนูฟางเค้าสิป๊อปปี้ เราเป็นผู้ชายต้องให้เกียรติผู้หญิงสิ”เจ้าสัวหลี่จางดุ

ลูกชายเสียงแข็งทำให้ป๊อปปี้เงียบและไม่พูดอะไรต่อจนเวลาอาหารเย็นล่วงเลยไปถึงเวลาของ

ว่างหลังอาหารทั้งหมดพากันไปนั่งที่ห้องรับรองเพื่อพูดคุยกัน

 

 

 

 

“เอาล่ะตอนนี้ก็เป็นเวลาสมควรแล้วสำหรับเรื่องที่น่ายินดีที่ชั้นจะประกาศให้กับสมาชิกทุกคนใน

แก๊งค์ทราบโดยทั่วกัน ถึงานมงคลของลูกชายชั้น/ป๊า”เมื่อเห็นเวลาที่สมควรเจ้าสัวหลี่จางเดินขึ้น

ไปประกาศกลางโถงที่พูดคุยเสียงดังสร้างความตกใจให้ป๊อปปี้ แก้วและเฟย์อย่างมาก

 

 

 

 

 

“ผู้หญิงที่จะอยู่เคียงข้างหัวหน้าแก๊งค์มังกรทองรุ่นต่อไปจะต้องมีคุณสมบัติที่เพียบพร้อมไปทั้ง

งานบ้านงานเรือน การศึกษาดี การเข้าสังคม ชาติตระกูลที่รู้จักมักจี่กับแก๊งค์ของเราเป็นอย่างดี

รวมถึงการดูแลสามีที่จะขาดตกบกพร่องไม่ได้”มาดามหลี่ลุกขึ้นพูดเสริมทำให้ขนมจีนยิ้มลำพอง

ใจออกมากับพ่อเพราะคุณสมบัตินั้นตรงกับเธอทุกข้อ

 

 

 

 

 

“และพวกเราได้เลือกผู้หญิงคนนั้นไว้แล้ว นั่นก็คือ หนูฟางลูกสาวคนเดียวของนายเกริกก้อง1ใน

ผู้อาวุโสที่คุมกิจการการเดินเรือส่งออกในไทยนั่นเอง”อุษาลุกขึ้นพูดพร้อมกับผายมือไปทางฟาง

ที่นั่งอยู่กับพ่อ ทำให้ฟางอึ้งจนทำแก้วน้ำหล่นกับพื้นช้อคกับสิ่งที่ได้ยิน

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ”ป๊อปปี้กับฟางร้องออกมาพร้อมกันเสียงดังทันที

 

 

 

 

 

 

อันนี้เป็นอีกเรื่องที่มีคนออกความเห็นมาเยอะว่าจะเอาแนวมาเฟียลงก่อน

 

 

ยังไงก็ฝากไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะ ไม่รู้จะชอบกันรึเปล่า ถ้าชอบไม่ชอบไง อยากให้ดราม่ามากน้อยยังไงก็เม้นต์บอกด้วยนะ

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา