ชีวิตที่ขาดหาย

ร้านเค้กใกล้ๆมหาลัย
มิลค์ : รีบๆเดินหน่อยซิแก น้องเขารออยู่ที่ร้านแล้ว
น้ำขิง : ก็รีบอยู่เนี่ย... โอ้ย!! ถึงสักทีเหนื่อย
นาย : มาแล้วสั่งอะไรกินหน่อยมั้ยครับ
มิลค์ : อื้มม น้ำขิงแกกินอะไร
น้ำขิง : ฉัน เอาเครปเค้กราดสตอเบอรี่ กับ นมเย็นล่ะกัน
นาย : แล้ว สนุ๊กล่ะกินอะไร
สนุ๊ก : เอาเค้กมัชฉะ แล้วก็ชาเขียว
มิลค์ : นี่เดี๋ยวสามคนนั่งคุยกันไปก่อนน้ะ ขอไปรับโทรศัพท์แปบบ
นาย : เอ่อออ พี่น้ำขิงเรียนสาขาไหนหรอครับ แล้วพี่มีแฟนยัง
น้ำขิง : พี่เรียนสาขาภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสากล ส่วนมีแฟนยัง ไม่มีอ้ะ ถามทำไมหรอ!?
นาย : เอ่ออ พอดีมีคนแถวนี้อยากรู้น้ะครับแต่ไม่กล้าถาม
สนุ๊ก : แค่กๆๆ ขอทิชชูหน่อย
นาย : ใจเย็นดิว่ะเพื่อน รีบไปไหนว่ะ
น้ำขิง : เดี๋ยวพี่ขอตัวไปเข้าห้องน้ำแปบน้ะ
นาย : ครับ เฮ้ย ไอ่สนุ๊ก เป็นไรว้ะ หน้าแดงงเชียว เออนี่มึงขอเฟสพี่นำ้ขิงไปอ่ะ มึงแอดไปล่ะยัง
สนุ๊ก : แอดไปล้ะเว้ย แต่พี่เขายังไม่รับ
นาย : อ้าว ไหนเป็นงั้น เดี๋ยวกูจัดการให้ .......
พี่น้ำขิงครับ ผมขอเฟสพี่หน่อยดิครับ
น้ำขิง : ได้ๆ เอาโทรศัพท์มาซิ อ่ะนี่
นาย : ผมแอดไปล้ะน้ะครับ รับแอดผมด้วย
น้ำขิง : ได้ๆ เรียบร้อยล่ะ
นาย : เดี๋ยวครับพี่น้ำขิง พี่รับแอดสนุ๊กยังอ้ะ
น้ำขิง : รับแล้วๆ
สนุ๊ก : ครับๆ
มิลค์ : มาแล้ว รอนานมั้ย
น้ำขิง : นิดนึง แปบนึงน้ะ