ร้ายแต่รัก

 
 
 
ก๊อกๆ
"เอาน้องมาส่งค่ะ เดี๋ยวพยาบาลจะมารับอีกครึ่งชั่วโมงนะคะ" พยาบาลพูดจบก็เดินออกไป
 
 
"ชื่อจริงผมตั้งเอง ผมขอโทษนะที่ไม่ได้ปรึกษาคุณก่อน" ป๊อปพูดแล้วมองฟางที่อุ้มลูกแล้วยิ้ม
 
 
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรนิ" ฟางพูดแต่ไม่ได้มองหน้าป๊อป
 
 
"ลูกยังไม่มีชื่อเล่นคุณตั้งนะ" ป๊อปพูดขึ้น
 
 
"ชื่อ'โปรด' จะได้มีคนโปรดปราณลูกเยอะๆ ไม่เหมือนแม่นะลูก" ฟางพูดด้วยร้อยยิ้มที่มีน้ำตาไหลลงมา
 
 
"งอแงเป็นเด็กไปได้ ระวังไม่สวยนะ" ป๊อปพูดพร้อมเช็ดน้ำตาให้ฟาง
 
 
"ชั้นไม่ได้สวยเท่าคุณแพรของคุณนิ เชิญคุณไปหาตามสบายชั้นจะให้นมลูก" ฟางพูดแล้วหันหน้าหนี
 
 
"จะไปได้ไงลูกเมียอยู่นี้นิ" ป๊อปพูดแล้วมองหน้าเด็กน้องที่กำลังกินอย่างมีความสุข
 
 
ก๊อกๆ
"เป็นไงบ้าง" มีนและทุกคนเดินเข้ามาก็ถามฟางกับป๊อป
 
 
"เหมือนแกมากไอ้ป๊อป" โทโมะพูดแล้วมองเด็กน้อยที่ป๊อปอุ้ม
 
 
"แน่นอนสิว่ะ เออไอ้เขื่อนเดี๋ยวชั้นต้องฝากงานที่บริษัทไว้กับแกก่อนนะขออยู่เลี้ยงลูกก่อน" ป๊อปพูดแล้วยิ้ม
 
 
"ได้เพื่อน ไม่ต้องห่วงชั้นกับไอ้จงเบจะดูทางนี้ให้" เขื่อนตอบ
 
 
"เดี๋ยวชั้นจะเข้าไปบ้างนะ" ป๊อปตอบ
 
 
"อะของขวัญหลาน " มีนพูดแล้วยื่นของให้ฟาง
 
 
"ขอบคุณนะแก" ฟางพูดแล้วยิ้ม
 
 
"นี่ๆ ของชั้นแกคงยังไม่ซื้อแน่ๆ" แก้วพูดแล้วยื่นถุงให้ฟางเป็นผ้าคลุมให้นม
 
 
"ของคุณนะ" ฟางพูดแล้วยิ้มให้ทุกคนพอถึงป๊อปก็หุบยิ้ม
 
 
"แกงอนอะไร อย่าบอกว่าเป็นเรื่องผู้หญิงคนนั้น" มีนพูดแล้วมองหน้าฟาง
 
 
"เปล่า ชั้นแค่ แค่/เฟย์เข้าใจพี่ฟางคะ" เฟย์พูดขึ้นแล้วมองหน้าป๊อป
 
 
"เอาไว้ให้เค้า2คนเคลียร์กันเองดีกว่านะ" เขื่อนพูดแล้วจับไหล่เฟย์
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เดี๋ยวชั้นจะต้องไปทำงานที่ต่างประเทศหลายเดือนฝากแกดูแลยัยฝาด้วนนะ" นพพูดกับภัทร
 
 
"ครับท่าน ไม่ต้องห่วงผมจะปกป้องคุณฝาเองครับ" ภัทรพูด
 
 
"ส่วนเรื่องสินค้าชั้นจะให้ทรงรบจัดการ" นพพูดแล้วหันไปหาพ่อของพิม
 
 
"ได้ครับ ตอนนี้พวกมันก็ไม่รู้ว่าผมคือคนของคุณมันยิ่งง่าย" ทรงรบพูดแล้วยิ้ม
 
 
"ดี ช่วงนี้ก็อย่าพึ่งทำอะไรจนกว่าชั้นจะกลับมาก" นพพูด
 
 
"ครับ" ทั้งคู่พูดพร้อมกันแล้วเดินออกจากห้องไป
 
 
"คุณพ่อจะให้ฝาไปส่งไหมค่ะ" ฝาถาม
 
 
"ไม่ต้องหรอกลูกพ่อไม่ได้ไปคนเดียวสักหน่อยแม่ของลูกก็ดูแลพ่อ" นพพูดพร้อมกอดลูกสาว
 
 
"คะ เดินทางปลอดภัยนะค่ะ" ฝาพูดแล้วหอมแก้วคนเป็นพ่อ
 
 
"พ่อไปก่อนนะ" นพพูดจบก็เดินไปขึ้นรถ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ว่าไงคุณพ่อลูกอ่อน" เขื่อนทักป๊อปที่เดินออกจากห้องประชุด 
 
 
"เลิกแซวได้แล้วเว้ย เดี๋ยวชั้นจะกลับละ" ป๊อปมองนาฬิกาก็พูดขึ้น
 
 
"เห้ยๆๆ เดี๋ยวๆ เลิกงานก็กลับบ้านเลยตกลงแกคิดถึงลูกหรือแม่กันเนี้ย" เขื่อนแซวป๊อปเพราะป๊อปกับฟางเริ่มหวานกันเรื่อยๆ อาจจะเป็นเพราะช่วยกันเลี้ยงลูกจนผ่านมา5เดือน
 
 
"ก็ทั้งคู่นั้นแหละ ชั้นไปละ" ป๊อปพูดแล้วรีบเดินออกไป
 
 
"นายพี่ป๊อปลืมเแกสารไว้" เฟย์เดินออกจากห้องประชุมถือเอกสารป๊อปออกมา
 
 
"งั้นก็เอาไปให้มันที่บ้านจะได้ไปเล่นกับหลานด้วย" เขื่อนพูดแล้วเดินไปที่ลานจอดรถ
 
 
"เห้ย! นายชั้นฝากมา" มีชายคนหนึ่งเดินมาหาป๊อปที่กำลังเปิดรถก็ต่อยเข้าไปที่หน้าป๊อปทันที
 
 
ผัวะ ผัวะ
"นายแกเป็นใคร" ป๊อปไม่รอช้ารีบเข้ามาต่อยคืนแล้วถาม
 
 
"หึ แกไม่จำเป็นต้องรู้ ดูแลคนรอบข้างไว้ดีๆก็พอ" ชายคนนั้นพูดแล้วยิ้ม
 
 
"เห้ย! ทำอะไร" เขื่อนที่เห็นคนร้ายอีกคนกำลังจะจ่อปืนมาที่ป๊อปก็รีบตะโกนออกไป
 
 
"หนีก่อนโว้ย" คนร้ายพูดแล้วรีบผลักป๊อปออกก่อนจะหนีไป
 
 
"เป็นไงบ้างวะ/ไม่เป็นไร เดี๋ยวเจอกันที่บ้านนะ" ป๊อปพูดทำให้เขื่อนรีบตามออกไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ขู่มันแค่นี้ก็พอ" ทรงรบพูดแล้วมองรถของป๊อปที่ขับออกไป
 
 
"ทำดีมาก เดี๋ยวชั้นจะโอนเงินไปให้ แล้วรีบหาที่ซ่อนซะ" ทรงรบกดโทรศัพท์แล้วพูด
 
 
"สะใจโว้ย เกมระหว่าแกกับชัเนมันพึ่งเริ่ม" ทรงรบพูดอย่าแค้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ขู่หรอ" โทโมะพูดหลังจากที่ป๊อปมาถึงบ้านก็เล่า
 
 
"ใช่ แต่ตอนนี้ชั้นห่วงลูกกับฟางมากกว่า แต่ถ้ามันพุ่งเป้าไปที่พ่อแม่ของชั้นหรือฟางก็คงไม่เพราะตอนนี้คงอยู่เที่ยวต่างประเทษอีกหลายเดือน" ป๊อปพูดแล้วมองเด็กน้อยที่กำลังเล่นกับเฟย์
 
 
"ค่อยหาทางออกกันตอนนี้ได้เวลาข้าวเย็นแล้ว" ฟางเดินมาตามทุกคนไปที่โต๊ะอาหาร
 
 
"แกทำอาหารอร่อยทุกอย่าเลยนะ ไม่แปลกใจที่ป๊อปถึงชอบ" แก้วพูดขึ้นระหว่างกินข้าว
 
 
"ชอบจริงหรือเปล่าไม่เคยได้ยิน" ฟางพูดแล้วหันไปมองป๊อป
 
 
"ทำอะไก็กินหมดแหละ" ป๊อปตอบแล้วทุกคนก็นั่งกินข้าวกันจนเสร็จ
 
 
"กลับก่อนนะ/ขับรถกลับดีๆ" ป๊อปเดินมาส่งเพื่อนที่หน้าบ้านแล้วเดินกลับเข้าไปในบ้าน
 
 
"โอ๋ๆ เดี๋ยวแม่ให้กินๆ" ฟางพูดแล้วเดินไปหยิบขวดนมมาให้ป๊อปที่อุ้มลูกอยู่
 
 
"มาๆ ป๊าป้อนแล้วๆ/อุ้มไปนอนข้างบนเลย" ฟางพูดแล้วเดินนำขึ้นไปบนห้อง
 
 
"คุณไปอาบน้ำเถอะ" ฟางที่อาบน้ำเสร็จก็เดินมาเล่นกับลูกที่กินนมแล้วไม่ยอมนอน
 
 
"หลับแล้วหรอ/ใช่ คุณยังไม่ได้ทายา ดีนะทีไม่ได้ช้ำมาก" ปีอปเดินออกมาแล้วฟางก็ทายาที่โดนต่อยมาให้ป๊อป
 
 
"ให้ราวัล อืออ/นี่ พอเลยนะ" ฟางที่โดนขโมยจูบก็รีบตีแต่ป๊อปก็เริ่มมาที่ต้นคอฟาง
 
 
"ไม่ได้ ตอนนี้ไม่ได้/ทำไมละ ผมจะอดใจไม่ไหวอยู่แล้วนะ" ป๊อปพูดแล้วเริ่มทำตามอารมณ์ตัวเอง
 
 
"ตกลงคุณเห็นชั้นเป็นแค่นี่ใช่ไหม คุณไม่เคยรู้เลยว่าตลอดเวลาชั้นต้องการอะไรหรือว่าคุณเห็นชั้นเป็นแค่ผู้หญิงใจง่ายคนหนึ่งที่พลาดมีลูกแล้วอยู่บ้านเลี้ยงลูก แล้วคุณคิดจะทำอะไรกับชั้นก็ได้หรอ" ฟางพูดออกมาจนทำให้ป๊อปหยุด
 
 
"ผมขอโทษ แต่มันไม่ใช่อย่างที่คุณเข้าใจนะ ถ้าคุณไม่บอกว่าต้องการอะไรผมก็ไม่รู้/คุณก็แค่เอาแหวนมาใส่ให้ชั้นเท่านั้น ให้ชั้นหลอกตัวเองว่ายังไงชั้นก็คือเมียของคุณ" ฟางพูดพร้อมกับน้ำตา
 
 
"ไปกันใหญ่แล้วนะฟางไปคุยกันข้างนอก คุณต้องการอะไรจากผมละตอนนี้" ป๊อปถามฟางขึ้นหลังจากพามาคุยนอกห้อง
 
 
"คุณไม่รู้จริงๆหรอ คุณพิมเค้าก็พูดถูกนะที่ว่ายังไงคุณไม่ใช่คนที่บอกรักใครง่ายคงมีแต่มีแต่ชั้นใช่ไหมที่คุณไม่เคยพูดออกมา" ฟางพูดพร้อมน้ำตาและความอัดอันเพราะป๊อปำม่เคยแสดงออกเลย
 
 
"เรื่องแค่นี้หรอ ทำไงงี่เง่าแบบนี้/แต่สำหรับผู้หญิงมันคือเรื่องใหญ่ ใช่ชั้นงี่เง่า" ฟางพูดแล้วได้ยินเสียงลูกร้องก็รีบเข้าไปในห้อง
 
 
"ฟางเดี๋ยว" ป๊อปที่รอให้ลูกเงียบแล้วหลับก็รีบเข้ามาหาฟาง
 
 
"อย่ามาสนใจผู้หญิงอย่างชั้นเลย คุณทำหน้าที่พ่อชั้นทำหน้าที่แม่แค่นั้นพอ" ฟางพูดจบก็นอนแล้วหันหลังให้ป๊อป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
อัพแล้วๆ