ร้ายแต่รัก

 

 

 

ก๊อกๆ

"เอาน้องมาส่งค่ะ เดี๋ยวพยาบาลจะมารับอีกครึ่งชั่วโมงนะคะ" พยาบาลพูดจบก็เดินออกไป

 

 

"ชื่อจริงผมตั้งเอง ผมขอโทษนะที่ไม่ได้ปรึกษาคุณก่อน" ป๊อปพูดแล้วมองฟางที่อุ้มลูกแล้วยิ้ม

 

 

"ก็ไม่ได้ว่าอะไรนิ" ฟางพูดแต่ไม่ได้มองหน้าป๊อป

 

 

"ลูกยังไม่มีชื่อเล่นคุณตั้งนะ" ป๊อปพูดขึ้น

 

 

"ชื่อ'โปรด' จะได้มีคนโปรดปราณลูกเยอะๆ ไม่เหมือนแม่นะลูก" ฟางพูดด้วยร้อยยิ้มที่มีน้ำตาไหลลงมา

 

 

"งอแงเป็นเด็กไปได้ ระวังไม่สวยนะ" ป๊อปพูดพร้อมเช็ดน้ำตาให้ฟาง

 

 

"ชั้นไม่ได้สวยเท่าคุณแพรของคุณนิ เชิญคุณไปหาตามสบายชั้นจะให้นมลูก" ฟางพูดแล้วหันหน้าหนี

 

 

"จะไปได้ไงลูกเมียอยู่นี้นิ" ป๊อปพูดแล้วมองหน้าเด็กน้องที่กำลังกินอย่างมีความสุข

 

 

ก๊อกๆ

"เป็นไงบ้าง" มีนและทุกคนเดินเข้ามาก็ถามฟางกับป๊อป

 

 

"เหมือนแกมากไอ้ป๊อป" โทโมะพูดแล้วมองเด็กน้อยที่ป๊อปอุ้ม

 

 

"แน่นอนสิว่ะ เออไอ้เขื่อนเดี๋ยวชั้นต้องฝากงานที่บริษัทไว้กับแกก่อนนะขออยู่เลี้ยงลูกก่อน" ป๊อปพูดแล้วยิ้ม

 

 

"ได้เพื่อน ไม่ต้องห่วงชั้นกับไอ้จงเบจะดูทางนี้ให้" เขื่อนตอบ

 

 

"เดี๋ยวชั้นจะเข้าไปบ้างนะ" ป๊อปตอบ

 

 

"อะของขวัญหลาน " มีนพูดแล้วยื่นของให้ฟาง

 

 

"ขอบคุณนะแก" ฟางพูดแล้วยิ้ม

 

 

"นี่ๆ ของชั้นแกคงยังไม่ซื้อแน่ๆ" แก้วพูดแล้วยื่นถุงให้ฟางเป็นผ้าคลุมให้นม

 

 

"ของคุณนะ" ฟางพูดแล้วยิ้มให้ทุกคนพอถึงป๊อปก็หุบยิ้ม

 

 

"แกงอนอะไร อย่าบอกว่าเป็นเรื่องผู้หญิงคนนั้น" มีนพูดแล้วมองหน้าฟาง

 

 

"เปล่า ชั้นแค่ แค่/เฟย์เข้าใจพี่ฟางคะ" เฟย์พูดขึ้นแล้วมองหน้าป๊อป

 

 

"เอาไว้ให้เค้า2คนเคลียร์กันเองดีกว่านะ" เขื่อนพูดแล้วจับไหล่เฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวชั้นจะต้องไปทำงานที่ต่างประเทศหลายเดือนฝากแกดูแลยัยฝาด้วนนะ" นพพูดกับภัทร

 

 

"ครับท่าน ไม่ต้องห่วงผมจะปกป้องคุณฝาเองครับ" ภัทรพูด

 

 

"ส่วนเรื่องสินค้าชั้นจะให้ทรงรบจัดการ" นพพูดแล้วหันไปหาพ่อของพิม

 

 

"ได้ครับ ตอนนี้พวกมันก็ไม่รู้ว่าผมคือคนของคุณมันยิ่งง่าย" ทรงรบพูดแล้วยิ้ม

 

 

"ดี ช่วงนี้ก็อย่าพึ่งทำอะไรจนกว่าชั้นจะกลับมาก" นพพูด

 

 

"ครับ" ทั้งคู่พูดพร้อมกันแล้วเดินออกจากห้องไป

 

 

"คุณพ่อจะให้ฝาไปส่งไหมค่ะ" ฝาถาม

 

 

"ไม่ต้องหรอกลูกพ่อไม่ได้ไปคนเดียวสักหน่อยแม่ของลูกก็ดูแลพ่อ" นพพูดพร้อมกอดลูกสาว

 

 

"คะ เดินทางปลอดภัยนะค่ะ" ฝาพูดแล้วหอมแก้วคนเป็นพ่อ

 

 

"พ่อไปก่อนนะ" นพพูดจบก็เดินไปขึ้นรถ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ว่าไงคุณพ่อลูกอ่อน" เขื่อนทักป๊อปที่เดินออกจากห้องประชุด 

 

 

"เลิกแซวได้แล้วเว้ย เดี๋ยวชั้นจะกลับละ" ป๊อปมองนาฬิกาก็พูดขึ้น

 

 

"เห้ยๆๆ เดี๋ยวๆ เลิกงานก็กลับบ้านเลยตกลงแกคิดถึงลูกหรือแม่กันเนี้ย" เขื่อนแซวป๊อปเพราะป๊อปกับฟางเริ่มหวานกันเรื่อยๆ อาจจะเป็นเพราะช่วยกันเลี้ยงลูกจนผ่านมา5เดือน

 

 

"ก็ทั้งคู่นั้นแหละ ชั้นไปละ" ป๊อปพูดแล้วรีบเดินออกไป

 

 

"นายพี่ป๊อปลืมเแกสารไว้" เฟย์เดินออกจากห้องประชุมถือเอกสารป๊อปออกมา

 

 

"งั้นก็เอาไปให้มันที่บ้านจะได้ไปเล่นกับหลานด้วย" เขื่อนพูดแล้วเดินไปที่ลานจอดรถ

 

 

"เห้ย! นายชั้นฝากมา" มีชายคนหนึ่งเดินมาหาป๊อปที่กำลังเปิดรถก็ต่อยเข้าไปที่หน้าป๊อปทันที

 

 

ผัวะ ผัวะ

"นายแกเป็นใคร" ป๊อปไม่รอช้ารีบเข้ามาต่อยคืนแล้วถาม

 

 

"หึ แกไม่จำเป็นต้องรู้ ดูแลคนรอบข้างไว้ดีๆก็พอ" ชายคนนั้นพูดแล้วยิ้ม

 

 

"เห้ย! ทำอะไร" เขื่อนที่เห็นคนร้ายอีกคนกำลังจะจ่อปืนมาที่ป๊อปก็รีบตะโกนออกไป

 

 

"หนีก่อนโว้ย" คนร้ายพูดแล้วรีบผลักป๊อปออกก่อนจะหนีไป

 

 

"เป็นไงบ้างวะ/ไม่เป็นไร เดี๋ยวเจอกันที่บ้านนะ" ป๊อปพูดทำให้เขื่อนรีบตามออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ขู่มันแค่นี้ก็พอ" ทรงรบพูดแล้วมองรถของป๊อปที่ขับออกไป

 

 

"ทำดีมาก เดี๋ยวชั้นจะโอนเงินไปให้ แล้วรีบหาที่ซ่อนซะ" ทรงรบกดโทรศัพท์แล้วพูด

 

 

"สะใจโว้ย เกมระหว่าแกกับชัเนมันพึ่งเริ่ม" ทรงรบพูดอย่าแค้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ขู่หรอ" โทโมะพูดหลังจากที่ป๊อปมาถึงบ้านก็เล่า

 

 

"ใช่ แต่ตอนนี้ชั้นห่วงลูกกับฟางมากกว่า แต่ถ้ามันพุ่งเป้าไปที่พ่อแม่ของชั้นหรือฟางก็คงไม่เพราะตอนนี้คงอยู่เที่ยวต่างประเทษอีกหลายเดือน" ป๊อปพูดแล้วมองเด็กน้อยที่กำลังเล่นกับเฟย์

 

 

"ค่อยหาทางออกกันตอนนี้ได้เวลาข้าวเย็นแล้ว" ฟางเดินมาตามทุกคนไปที่โต๊ะอาหาร

 

 

"แกทำอาหารอร่อยทุกอย่าเลยนะ ไม่แปลกใจที่ป๊อปถึงชอบ" แก้วพูดขึ้นระหว่างกินข้าว

 

 

"ชอบจริงหรือเปล่าไม่เคยได้ยิน" ฟางพูดแล้วหันไปมองป๊อป

 

 

"ทำอะไก็กินหมดแหละ" ป๊อปตอบแล้วทุกคนก็นั่งกินข้าวกันจนเสร็จ

 

 

"กลับก่อนนะ/ขับรถกลับดีๆ" ป๊อปเดินมาส่งเพื่อนที่หน้าบ้านแล้วเดินกลับเข้าไปในบ้าน

 

 

"โอ๋ๆ เดี๋ยวแม่ให้กินๆ" ฟางพูดแล้วเดินไปหยิบขวดนมมาให้ป๊อปที่อุ้มลูกอยู่

 

 

"มาๆ ป๊าป้อนแล้วๆ/อุ้มไปนอนข้างบนเลย" ฟางพูดแล้วเดินนำขึ้นไปบนห้อง

 

 

"คุณไปอาบน้ำเถอะ" ฟางที่อาบน้ำเสร็จก็เดินมาเล่นกับลูกที่กินนมแล้วไม่ยอมนอน

 

 

"หลับแล้วหรอ/ใช่ คุณยังไม่ได้ทายา ดีนะทีไม่ได้ช้ำมาก" ปีอปเดินออกมาแล้วฟางก็ทายาที่โดนต่อยมาให้ป๊อป

 

 

"ให้ราวัล อืออ/นี่ พอเลยนะ" ฟางที่โดนขโมยจูบก็รีบตีแต่ป๊อปก็เริ่มมาที่ต้นคอฟาง

 

 

"ไม่ได้ ตอนนี้ไม่ได้/ทำไมละ ผมจะอดใจไม่ไหวอยู่แล้วนะ" ป๊อปพูดแล้วเริ่มทำตามอารมณ์ตัวเอง

 

 

"ตกลงคุณเห็นชั้นเป็นแค่นี่ใช่ไหม คุณไม่เคยรู้เลยว่าตลอดเวลาชั้นต้องการอะไรหรือว่าคุณเห็นชั้นเป็นแค่ผู้หญิงใจง่ายคนหนึ่งที่พลาดมีลูกแล้วอยู่บ้านเลี้ยงลูก แล้วคุณคิดจะทำอะไรกับชั้นก็ได้หรอ" ฟางพูดออกมาจนทำให้ป๊อปหยุด

 

 

"ผมขอโทษ แต่มันไม่ใช่อย่างที่คุณเข้าใจนะ ถ้าคุณไม่บอกว่าต้องการอะไรผมก็ไม่รู้/คุณก็แค่เอาแหวนมาใส่ให้ชั้นเท่านั้น ให้ชั้นหลอกตัวเองว่ายังไงชั้นก็คือเมียของคุณ" ฟางพูดพร้อมกับน้ำตา

 

 

"ไปกันใหญ่แล้วนะฟางไปคุยกันข้างนอก คุณต้องการอะไรจากผมละตอนนี้" ป๊อปถามฟางขึ้นหลังจากพามาคุยนอกห้อง

 

 

"คุณไม่รู้จริงๆหรอ คุณพิมเค้าก็พูดถูกนะที่ว่ายังไงคุณไม่ใช่คนที่บอกรักใครง่ายคงมีแต่มีแต่ชั้นใช่ไหมที่คุณไม่เคยพูดออกมา" ฟางพูดพร้อมน้ำตาและความอัดอันเพราะป๊อปำม่เคยแสดงออกเลย

 

 

"เรื่องแค่นี้หรอ ทำไงงี่เง่าแบบนี้/แต่สำหรับผู้หญิงมันคือเรื่องใหญ่ ใช่ชั้นงี่เง่า" ฟางพูดแล้วได้ยินเสียงลูกร้องก็รีบเข้าไปในห้อง

 

 

"ฟางเดี๋ยว" ป๊อปที่รอให้ลูกเงียบแล้วหลับก็รีบเข้ามาหาฟาง

 

 

"อย่ามาสนใจผู้หญิงอย่างชั้นเลย คุณทำหน้าที่พ่อชั้นทำหน้าที่แม่แค่นั้นพอ" ฟางพูดจบก็นอนแล้วหันหลังให้ป๊อป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

อัพแล้วๆ