Nc fic_bnior

Mk:จินยอง พี่ขอโทษนะ แต่พี่ อึก พี่ไม่ไหวแล้ว
มาร์คพูดจบประกบปากของแบมแบมด้วยปากของตัวเองทันที โดยที่คิดว่าคนที่อยู่ใต้ร่างตอนนี้คือจินยอง
BB:อึก พี่มาร์คปล่อยแบม นี่แบมเองนะ อึก
แบมแบมพูดพลางใช้มือทุบอกคนที่กำลังซุกไซร้ซอกคอตนเองอยู่ตอนนี้
Mk:จินยอง พี่ขอเถอะนะ..พี่หยุดไม่ได้
มาร์คไม่ได้สนใจเสียงร้องของแบมแบมเลย ไม่ได้สนใจเลยว่าแบมแบมกำลังขัดขืนหรืออะไร มาร์คกำลังทำตามใจตัวเอง อย่างที่ไม่เห็นใจคนอื่นอยู่..
BB:ฮึก พี่มาร์ค แบมเองครับ เรียกแบมสิ แบมจะยอมพี่ ฮึก แบมไม่อยากเป็นตัวแทนของใคร ฮึก แบมครับแบม อื้อ
มาร์คไม่รู้ว่าคนใต้ร่างกำลังพูดอะไร ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนใต้ร่างนั้นคือแบมแบม
Mk:อ่า จินยองหอมไปทั้งตัว เหมือนเดิมเลย..
มาร์คสูดดมซองคอของแบมแบม และบอกว่ามันเหมือนเดิม..นี่ครั้งแรกของเรานะครับพี่มาร์ค ได้โปรด..อย่าเอาแบมไปแทนที่ใครได้ไม๊
BB:อื้อ ฮึก แค่พูดว่าแบม อึก
ร่างบางยังคงอ้อนวอนให้ร่างหนายอมเรียกตนซักที..ยังไม่สนใจผมเหมือนเดิมเลยนะ..ยังเมินผมเหมือนเดิมเลย..
มาร์คจัดการกับเสื้อผ้าของตนเองและคนที่ตนเองคิดว่าเป็นจินยองจนหมด ก่อนจะใช้นิ้วเรียวสอดใส่ไปที่ช่องทางที่ไม่เคยผ่านสิ่งใดรุกล้ำเข้ามาก่อนอย่างอ่อนโยน เพราะเขาคิดว่าเป็นจินยองจึงอ่อนโยนได้ขนาดนี้ เพราะมาร์คไท่เคยรุนแรงกับจินยองเลย เขาทำทุกอย่างกับคนที่เขาคิดว่าเป็นจินยองเหมือนจินยองทุกเหมือน เหมือนขนาดที่ว่าแบมแบมใจเต้นแรงเลยที่เดียว ถ้าไม่ติดชื่อที่มาร์คครางออกมา มันไม่ใช่ชื่อของแบมแบม
Mk:อ่าา จินยองแน่นเหมือนเดิมเลย
มาร์คถอดนิ้วตนเองทีละนิ้วออกจนหมด ก่อนจะค่อยแทนที่ด้วยแก่นกายของตนเอง แต่เหมือนแบมแบมจะยังเกร็งอยู่ มาร์คเลยเลื่อนตัวขึ้นมาประกบปากอีกรอบ
Mk:อื้ม ไม่ต้องเกร็งนะครับ พี่จะทำเบาๆ
มาร์คว่าก่อนจะดันตัวตนเข้าไปจนสุด ก่อนจะขยับร่างเบาๆและค่อยๆแรงขึ้นตามคำขอของคนใต้ร่าง
BB:พะ พี่มาร์ค ระ..แรงอีก อ๊ะ
Mk:อ่า จินยอง มันดีมาก
ไม่ว่าตอนนี้มาร์คจะครางออกมาเป็นขื่อใคร แบมแบมก็ไม่สนเเล้ว เพราะตอนนี้แรงอารมณ์ของเขาก็คงจะข่มเอาไว้ไม่อยู่ ถึงมันจะเจ็บหัวใจไปบ้างก็เถอะ
มาร์คขยับกายไปอีกไม่กี่ครั้งก่อนที่จะปลดปล่อยออกมา แน่นอนครั้งนี้มาร์คไม่ได้ป้องกัน แต่มาร์คก็ไม่ได้ทำต่อเนื่องจากตนเองก็เมามา เพลียจนแทบจะทำอะไรไม่ไหวอยู่แล้ว จึงหยุดทุกอย่างแล้ว ดึงตัวแบมเข้ามาไว้ในอ้อมกอดของตนเอง ทีแรกแบมแบมเองก็อยากจะหนีไปเหมือนกัน แต่เขายังอยากจะอยู่กับอกอุ่นนี้อีก มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ จึงยอมอยู่ต่อกับมาร์คจนเช้า..