รักวุ่นๆของนายขี้เก๊กกับยัยจอมจุ้น

 

 

 

 

 

                         ป๊อบปี้เขื่อนโทโมะ ที่อยู่ในโซน VIP ก็กำลังนั่งคุยกันอยู่ โดยที่ข้างๆเขื่อนนั้นมีสาวๆทั้งซ้ายและขวา 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เป็นไรว่ะไอป๊อบ แม่งแดกเอาๆ 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: เออมีไรว่ะ...เดี๋ยวน้องสองคนออกไปก่อนนะค่ะ

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ก่อนจะมาพวกมึง กูได้รับข่าวร้ายที่สุดในชีวิตกู

 

 

 

 

 

โทโมะ: ข่าวร้ายไรว่ะ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: กูต้องแต่งงานว่ะ 

 

 

 

 

 

เขื่อน: ห้ะ !! 

 

 

 

 

 

โทโมะ: แต่งงาน !! 

 

 

 

 

 

เขื่อน: มึงจะแต่งกับใคร 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หลานของเพื่อนปู่ อะไรสักอย่างเนี้ยแหละ 

 

 

 

 

 

โทโมะ: แล้วมึงจะแต่งจริงๆเหรอ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ก็คงต้องแต่ง มันเป็นคำสัญญาของปู่กับเพื่อนรัก แล้วอีกอย่างกูไม่อยากขัดคุณย่าว่ะ 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: หลานกตัญญู 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อีกไม่นาน กูว่าข่าวออกชัวร์

 

 

 

 

 

โทโมะ: กูก็ว่างั้นแหละ ใครหนอจะเป็นสาวผู้โชคดี๊ดี คนนั้น

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: ใครว่ะ กูล่ะอยากรู้จริงๆเลย มึงไม่มีข้อมูลไรเลยเหรอ

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: รู้แค่ว่า เรียนอยู่มหาลัยเดียวกับพวกเราด้วย 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: OMG 

 

 

 

 

 

เขื่อน: ว้าว 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เฮ้ออย่าไปนึกถึงเลย...กูไปห้องน้ำแป๊บ

 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: ใครจะมาเป็นเจ้าสาวไอป๊อบว่ะ 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: กูไม่รู้ว่ะ แม่งเดาโครตยาก 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                              ฟางออกมาเข้าห้องน้ำก็บังเอิญเดินชนกับผู้ชายคนหนึ่งดูท่าทางจะเมา เค้าพยายามจะดึงฟางมากอด แล้วจับนู้นจับนี่ เหมือนจะลวนลามฟาง ป๊อบปี้ออกมาจากห้องน้ำพอดี ก็เห็นนึกว่าเค้าสองคนเป็นแฟนกันเลยไม่ได้สนใจ และเดินผ่านไป ฟางพยายามร้องขอความช่วยเหลือและกรี๊ดออกมา ป๊อบปี้หยุดชะงัก ก่อนจะยืนมองอยู่ห่างๆ เห็นผู้ชายกำลังยกมือจะตบ ก็เข้ามาจับไว้ 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: จะทำไรว่ะ 

 

 

 

 

ฟาง: ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย (รีบมาหลบหลังป๊อบปี้) 

 

 

 

 

 

...: เสือกไรด้วยว่ะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เสือกหึ ได้ (เมื่อพูดจบก็ชกหน้าจนเซล้มลงไป) 

 

 

 

 

 

...: มึงกล้าต่อยกูอ่อ (ลุกขึ้นแล้วผลักป๊อบปี้กลับ) 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เออ แล้วมึงจะทำไม (หันไปมองฟาง) ออกไปก่อน ถ้าไม่อยากโดนลูกหลง 

 

 

 

 

 

                    ฟางรีบวิ่งหนีออกไป

 

 

 

 

...: แส่ไม่เข้าเรื่องนะมึง โดนหน่อยเป็นไง 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: กูเตือนก่อนนะ กูไม่อยากมีเรื่อง จบก็คือจบ แต่ ! ถ้ามึงอยากมี กูก็พร้อม

 

 

 

 

 

 

...: เออกูอยากมีว่ะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ได้กูจัดให้ 

 

 

 

 

 

                    ป๊อบปี้หลบได้ทุกครั้งที่อีกฝ่ายพยายามต่อย และป๊อบปี้ก็สวนกลับ จนลงไปนอนกับพื้น โทโมะกับเขื่อนรู้ข่าวว่ามีเรื่อง ก็รีบวิ่งมาดู เห็นแล้ว คงไม่ต้องช่วยอะไร 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: คิดผิดแล้วล่ะที่มีเรื่องกับนักยูโดสายดำ

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อย่าทำแบบนั้นกับผู้หญิงคนอื่นอีก จำเอาไว้ !! 

 

 

 

 

 

 

               

                  ป๊อบปี้พูดจบก็เดินออกไป และหันไปเห็นฟางที่แอบยืนมองอยู่ก็ดึงมือฟางให้ออกมาด้านนอกพร้อมกับเค้า 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอกับชั้น ยังไม่ได้เคลียร์กันเลยนะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: เคลียร์ไรอ่ะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อย่ามาทำเป็นความจำสั้น เธอแอบถ่ายภาพชั้นวันนี้ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่ใช่นะ ชั้นไม่ได้ถ่าย 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ชั้นเห็นอยู่ ว่าเธอถือโทรศัพท์ 

 

 

 

 

 

ฟาง: อ่ะ เอาไปดูเลย (หยิบโทรศัพท์แล้วยื่นให้ป๊อบปี้) 

 

 

 

 

 

 

                 ป๊อบปี้ก็เปิดดูแล้วก็ไม่มี แต่ก็ยังไม่เชื่ออยู่ดี 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอ อาจจะลบ แล้วเก็บไว้ที่อื่นก็ได้ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: โอ๊ย จะบ้าเหรอ ชั้นจะถ่ายรูปนายไปทำไม 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หนิ ใครๆก็อยากถ่ายรูปชั้น เธอไม่รู้เหรอว่าชั้นเป็นใคร ในมหาลัยไม่มีใครไม่รู้จักชั้น 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: มีซิ ก็ชั้นไง อีกอย่างนะ นายก็เป็นคนเหมือนกับชั้น ไม่เห็นจะมีไรแปลก พิเศษ แตกต่างจากคนอื่นตรงไหนเลย อ่อแต่ชั้นว่านะ นายอ่ะเป็นพวกชอบมโน หลงตัวเอง ไปเรื่อย คิดว่าตัวเองวิเศษวิโสมาจากไหนห้ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอ!! เธอกล้าดียังไงห้ะ มาพูดกับชั้นแบบนี้ !!! 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ฟาง !! 

 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟางมาทำไรตรงนี้

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เพื่อนเธอเหรอ แก้ว 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เออใช่ เพื่อนชั้นเองอ่ะ มีไรกันรึเปล่า 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอช่วยสั่งสอนเพื่อนเธอให้รู้จักมีมารยาทในการพูดกับคนอื่นด้วยนะ โดยเฉพาะกับชั้นที่เพิ่งจะช่วยให้เธอรอดมาจากเนื้อมือไอบ้ากามนั้น 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ห้ะ ไอบ้ากาม แกไปโดนไรมา 

 

 

 

 

 

 

 

   

โทโมะ: เอาไอป๊อบ ออกมาอยู่ตรงนี้เอง เฮ้ยยัยแก้ว 

 

 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: น้องเฟย์ 

 

 

 

 

            เฟย์รีบหลบหลังแก้ว 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เฮ้อ ! ชั้นไม่น่าช่วยคนอย่างเธอ เสียเวลาจริงๆ

 

 

 

 

 

                     พูดจบก็เดินไปที่รถแล้วขับออกไป 

 

 

 

 

 

โทโมะ: มีเรื่องไรกันป่าว 

 

 

 

 

 

แก้ว: กลับกันเถอะ ไปเฟย์ฟาง 

 

 

 

 

 

เขื่อน: กลับบ้านดีๆนะครับน้องเฟย์