รักวุ่นๆของนายขี้เก๊กกับยัยจอมจุ้น

 
 
 
 
 
 
 
                                   ฟางกับเฟย์กลับมาบ้านก็เห็น รถ ยี่ห้อหรูจอดหน้าบ้าน แถมมีการ์ดยืนอยู่หน้าบ้าน 2 คน ฟางกับเฟย์รีบเดินเข้าไปในบ้าน ก็เห็นพ่อกับแม่นั่งคุยอยู่กับ แขก ฟางกับเฟย์เลยรีบเดินขึ้นไปข้างบน แต่พ่อฟางกับเฟย์เห็นเลยเรียกไว้ทัน 
 
 
 
 
 
 
พ่อฟาง: ฟาง มาหาพ่อหน่อย
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ฟาง (ชี้ที่ตัวเอง)
 
 
 
 
 
เฟย์: ไปรอข้างบนนะ 
 
 
 
 
 
                                     ฟางเดินเข้าไปหาพ่อกับแม่ แล้วนั่งข้างๆแม่ 
 
 
 
 
 
 
แม่ฟาง: สวัสดีคุณลุง คุณป้า แล้วก็คุณย่าซิลูก 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: สวัสดีค่ะ 
 
 
 
 
 
 
คุณย่า: นี่ใช่มั้ย หนูฟาง 
 
 
 
 
 
 
 
พ่อฟาง: ใช่ครับ ฟางลูกสาวคนโตของผม
 
 
 
 
 
 
พ่อป๊อบ: หนูเรียนมหาลัย ปีไหนล่ะ 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ปี 3 ค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
                        เฟย์แอบมองอยู่ที่บันได ฟินก็เดินเข้ามาข้างๆ 
 
 
 
 
 
 
ฟิน: ทำไรอ่า 
 
 
 
 
 
เฟย์: เฮ้ย ! ตกใจหมด ! 
 
 
 
 
 
 
ฟิน: มาแอบฟังเหรอ 
 
 
 
 
 
เฟย์: ไม่ได้แอบ แค่อยากรู้เฉยๆ 
 
 
 
 
ฟิน: มันก็เหมือนกันแหละ 
 
 
 
 
 
เฟย์: เออว่าแต่ เรารู้รึเปล่า ว่าพวกเค้าเป็นใครอ่ะ 
 
 
 
 
 
ฟิน: ก็ได้ยินว่าพวกเค้าจะมาขอพี่ฟางไปให้ลูกชายเค้า 
 
 
 
 
 
เฟย์: ห้ะ !!! 
 
 
 
 
 
ฟิน: เสียงดังทำไมเนี้ย 
 
 
 
 
 
               เฟย์รีบดึงตัวฟินไปคุยในห้อง 
 
 
 
 
 
 
เฟย์: ขอพี่ฟาง อะไรยังไง ไหน เล่ามาซิ 
 
 
 
 
 
ฟิน: ฟินก็รู้ไม่มากหรอก พ่อกับแม่ ไล่ขึ้นมาข้างบนก่อน 
 
 
 
 
 
 
เฟย์: งั้นเล่าเท่าที่รู้มาก็ได้ 
 
 
 
 
 
 
ฟิน: เห็นเค้าว่า พี่ฟางจะต้องแต่งงานกับลูกเค้า
 
 
 
 
 
เฟย์: แต่งงาน !!!!!
 
 
 
 
 
 
 
                                 
 
 
 
 
ฟาง: ห้ะ !!!!! แต่งงาน 
 
 
 
 
 
พ่อป๊อบ: ใช่จ้ะ หนูคือว่าที่ลูกสะใภ้ของลุง
 
 
 
 
 
ฟาง: เดี๋ยวนะค่ะ คือ มัน อะไร ยังไง ค่ะเนี้ย 
 
 
 
 
 
แม่ฟาง: คือ
 
 
 
 
 
คุณย่า: เดี๋ยวย่าจะเล่าให้ฟังนะ คือสามีของย่า กับ ปู่ของหนู เป็นเพื่อนสนิทและรักกันมาก ทั้งสองคนเคยให้คำมั่นสัญญากันไว้ ว่าถ้าเกิดเค้ามีหลานจะให้มาแต่งงานกัน แล้วความบังเอิญก็มาเกิดกับหนู แล้วก็หลานของย่า 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: แต่ จะให้หนูแต่งงาน คือ 
 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: เธอกังวลอะไร 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: คือหนูยังเรียนไม่จบ แล้วอีกอย่าง คือ จะให้หนูแต่งงานกับ คนที่หนูไม่เคยรู้จักเนี้ยนะค่ะ 
 
 
 
 
 
 
พ่อป๊อบ: หนูจะไม่รู้จักได้ไง หนูเรียนที่เดียวกับเค้านะ 
 
 
 
 
 
ฟาง: เรียนที่เดียวกัน 
 
 
 
 
 
พ่อป๊อบ: ใช่ อ่ะนี่ไงลูกของลุง (ยื่นโทรศัพท์ที่เป็นภาพป๊อบปี้ให้ฟางดู)
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
 
 
 
 
 
 
แม่ฟาง: เอ่อจะว่าไป ยัยฟางอาจจะไม่รู้จักจริงๆก็ได้นะค่ะ เพราะเพิ่งจะย้ายเข้าไปเอง
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ใช่ค่ะ หนูไม่รู้จัก แล้วก็ไม่เคย...พบเค้าด้วย 
 
 
 
 
 
 
พ่อป๊อบ: จริงสิ ลืมไปเลยงั้นไม่เป็นไร เดี๋ยวพรุ่งนี้ ลุงจะให้เค้ามาหาหนูนะ 
 
 
 
 
 
ฟาง: อย่าค่ะ อย่า....คือหนูว่า มันเร็วไปมั้งค่ะ 
 
 
 
 
คุณย่า: ไม่เร็วไปหรอกจ้ะ มันช้าไปด้วยซ้ำ 
 
 
 
 
 
 
                                    เมื่อแขกทั้งสามคนกลับไปฟางพ่อและแม่ฟางเฟย์และฟิน ก็มารวมตัวกันที่โซฟากลางบ้าน 
 
 
 
 
ฟาง: ขอคำตอบ ด้วยค่ะ 
 
 
 
 
พ่อฟาง: ก็อย่างที่ลูกได้ยินแหละ
 
 
 
 
 
 
ฟาง: แต่งงาน ทั้งๆที่หนูยังเรียนอยู่เนี้ยนะ 
 
 
 
 
พ่อฟาง: เค้าบอกว่า ให้หมั้นกันไว้ก่อน 
 
 
 
 
 
ฟาง: หมั้นด้วย...แล้วทำไมต้องเป็นหนูล่ะที่ต้องแต่ง เป็นเฟย์ไม่ได้เหรอ
 
 
 
 
เฟย์: อ้าว โยนขี้ให้เฉยเลย
 
 
 
 
ฟิน: โยนผู้ชายให้ตังหากล่ะ...โอ๊ย!
 
 
 
 
 
              เฟย์ดีดหน้าผากฟินไปหนึ่งที
 
 
 
 
พ่อฟาง: ก็ในคำสัญญาของปู่กับเพื่อนเค้า บอกว่า ให้หลานคนโต แต่ถ้าสมมุติหลานคนโตดันเป็นเพศเดียวกันก็ให้หลานคนรอง หรือ หลานคนใดคนหนึ่งก็ได้ แต่ลูกดันเป็นผู้หญิง แล้วหลานเค้าดันเป็นผู้ชาย 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ไม่เด็ดขาด ยังไงฟางก็ไม่แต่ง 
 
 
 
 
 
 
 
 
แม่ฟาง: ฟางลูก ฟาง