fic gintama อาตี๋โซโกะ กะ ยัยหมวยคางูระ

    "คางูระ อยู่มั้ย" 

    "คางูระ"......

    "ยัยหมวย" มาทาโกะตะโกนร้องลั่นหน้าบ้านของคางูระ วันนี้ถึงกับดั้นด้นมาเพราะได้รับคำสั่งจาก ชินสุเกะ ให้พาตัวคางูระไปหาชินสุเกะ

    "มีไรน่อ" คางูระเปิดประตูบ้านออกมา พร้อมถือร่มคันโปรด เหมือนจะออกไปข้างนอกยังไงอย่างงั้น

    "มากับฉันหน่อยสิ มีเรื่องให้ช่วย"

    "เรื่องไรน่อ อั๊วะไม่ว่างหรอกนา เพราะอั๊วมีนัดสำคัญกับใครบางคน" คางูระยิ้มกรุ่มกริ่ม

    "น่า คางูระ เเป้ปเดียวเองน่า มานี่เลย" มาทาโกะดึงข้อมือให้คางูระเดินตามมาด้วย จนเธอกางร่มเเทบไม่ทัน มาทาโกะพามายังท่าน้ำซึ่งปลอดคน ใช่! ชินสุเกะรอคางูระอยู่ที่นี่

    "นี่อะไรของลื้อเนี่ย อามาทาโกะ"

    "ท่านชินสุเกะอยากเจอเธอ" มาทาโกะทำสีหน้าหงุดหงิดเล็กน้อย

    "ทำงานได้ดีนี่ มาทาโกะ" ชินสุเกะเดินออกมาจากหลังพุ่มไม้ เเละเดินเก็กอย่างหล่อๆ มาทาโกะรีบเดินออกจาก บริเวณนั้น

    "อะไรของลื้อ มีเรื่องอะไร อาทากาสุงิ" คางูระเลิกคิ้ว

    "คางูระ เธอไม่ได้ชอบโซโกะใช่มั้ย" 

    "พูดอะไรของลื้อ ทำไมถามงั้นน่อ" คางูระก้มหน้าลง ก่อนจะถูกชินสุเกะจับมืออย่างเเผ่วเบา พอจะสบัดออก ก็โดนชายตรงหน้าจับข้อมือซะเสียเเน่น

    "คบกับฉันเถอะนะ คางูระ" ชินสุเกะหน้าเเดงเล็กน้อย

    "พูดบ้าอะไร"

    "ฉันรักเธอมากนะคางูระ" คำพูดนี้ไปกระทบเข้าใบหูของ โซโกะที่เดินมาโดยบังเอิญ เขาถึงกลับหยุดนิ่ง เเละเมื่อเห็นภาพบาดใจที่ชินสุเกะ จับมือคางูระ ยิ่งทำให้จิตวิญญาณนักสู้ พุ่งพล่าน โซโกะวิ่งเข้าไปต่อย ชินสุเกะ ทำให้ชายร่างหนา อย่างชินสุเกะถึงกับล้มเซ

    "อาตี๋..." 

    "มีนัดกับฉัน เเต่มาหาเจ้าบ้านี่ รักมันมากเหรอ" โซโกะตะคอกใส่คางูระ ทำเอาเธอนิ่งเงียบเเละก้มหน้า ดวงตาโตๆเริ่มเอ่อล้นไปด้วยน้ำในตา 

    "มันไม่ใช่นะ คืออั๊วะ."

    "ฉันเกลียดเธอ เกลียดเเกด้วยชินสุเกะ" ใช่คำนี้ถึงคางูระจะฟังมาบ่อย เเต่เมื่อออกมาจากปากคนที่เธอรักสุดหัวใจ เธอถึงกับตัวชา พูดไม่ออกก่อนจะตัดสินใจปาดน้ำตา เเละวิ่งไปจากตรงนี้

    "คางูระ เดี๋ยว" โซโกะพยายามเอื้อมมือไปจับมือคางูระ เเต่เธอกลับสบัดออกอย่างไร้เยื่อใย ใช่! เค้าผิดเองที่พูดคำเเรงๆเเบบนั้นไป

    "รีบไปตามสิ ก่อนที่คางูระจะโกรธนายมากกว่านี้" ชินสุเกะที่มองเหตุการณ์อย่างเพิกเฉย เเทรกขึ้น

    "ความผิดเเกนั่นเเหละ" โซโกะกำหมัดเเน่น

    "อ้าวๆ ทำไงได้ล่ะ โดนบังคับมานี่ ก็เจ้าบ้าฮิจิคาตะกับกินโทกิ มารวมกัวกันบอกให้ฉันทำเพื่อลองใจคางูระ เเละนาย" ชินสุเกะบอกความจริง ถึงเค้าจะรักคางูระจริงๆ เเต่ก็รู้ว่าคางูระมีใจให้โซโกะ  "เเกว่าไงนะ"

    "ก็บอกว่า มันคือเเผน" โซโกะรีบวิ่งไปตามคางูระ จนเเล้วจนรอดก็ไม่เจอเธอ เค้าร้อนลนมาก กลัวเธอจะโกรธมากไปกว่านี้ ทางฝั่งกินโทกิ เเละฮิจิคาตะก็ช่วยออกตามหาคางูระ

    คางูระนั่งพักบริเวณใต้ต้นซากุระ ที่ๆโซโกะนัดเธอมาดูดอกซากุระผลิใบ 

    โซโกะไม่เข้าใจว่าเธอรักเค้าเเค่ไหน เเล้วก็มาบอกว่าเกลียดเธอ ตาบ้า

    "นั่งอยู่นี่เอง ยัยหมวย" คางูระหันขวับไปทางต้นเสียง โซโกะเดินมาหาเธอมือสองข้างไขว้หลังอยู่

    "มาทำไม เกลียดอั๊วะไม่ใช่เหรอ" 

    "เกลียดอะไรกัน ขอโทษนะคางูระ ตอนนั้นฉันโกรธมากเกินไป เพราะฉันรักเธอไง นั่นอาจจะเรียก หึง ก็ได้มั้ง" โซโกะเกาศีรษะด้วยความอาย

   "คิดว่าอั๊วะจะยกโทษให้ลื้อง่ายๆเหรอ"

   "ไม่ยกโทษให้ก็ลองดูสิ ยัยหมวย" โซโกะเดินมานั่งกับเธอพร้อมคว้าร่างบางไว้ให้อยู่ในอ้อมอกของเขา เธอถึงกับตกใจในการกระทำนี้ พยายามทุบตีโซโกะเเต่ก็ไม่เป็นผล 

    "ปล่อยอั๊วะ"

   "ถ้าไม่จะทำไม"

   "อั๊วะจะเกลียดลื้อไปตลอดชาติเลย"

   "งั้นเหรอ" โซโกะจูบคางูระท่ามกลาง ดอกซากุระที่กำลังผลิใบ คางูระอ่อนระทวยไปกับจูบนี้ ราวกับว่ามีเค้าเเละเธอเพียงสองคนในโลกใบนี้

   "จะเกลียดอีกมั้ย" โซโกะผละจากคางูระ  "ลื้อทำอะไร ถ้ามีคนมาเห็นล่ะ" 

   "เห็นก็เห็นไป คางูระตอบฉันมา เธอรักฉันมั้ย" คางูระหน้าเเดงกล่ำ เธอสั่นจนไม่กล้าพูดออกมา

    "ถ้าไม่พูดฉันจูบจริงๆนะ" โซโกะตั้งถ้าจะจูบคางูระ เเต่โดนเธอผลักออก

    "ก็ได้ๆ บอกก็ได้" คางูระถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะตั้งสติได้

    "อั๊วะรักลื้อ อาตี๋" คางูระพูดเสียงเเหบพร่า โซโกะเเกล้งเธออีก

    "อะไรนะไม่ได้ยินเลย"

    "อั๊วะรักลื้อ" คางูระพูดเสียงดังหน่อยๆ

    "อะไรนะ"

    "อั๊วะรักลื้อ รักมากๆด้วย" คางูระตะโกนลั่น ทำให้ผู้คนบริเวณนั้นหันมามองกันไปหมด รวมทั้ง กินโทกิ โทชิโร่ โอทาเอะ คอนโด้ อายาเมะ ชินปาจิ ยามาซากิ คิวเบย์ ทามะ เเคทธารีน โอโทเซะ ที่เเอบซุ่มอยู่พุ่มไม้เขิลเเทนโซโกะเเละคางูระไปตามๆกัน 

     "ฉันก็รักเธอ คางูระ" โซโกะจูบเธออย่างเเผ่วเบาเเละดูดดื่ม คางูระไม่ได้ขัดขืนเเต่อย่างใด เเต่กลับจูบตอบด้วยความรัก

       รักครั้งนี้ของพวกเขาสองคนจะยืนยาว เเละเขาให้สัญญาว่าจะรักกันตราบสิ้นลมหายใจ