fic gintama อาตี๋โซโกะ กะ ยัยหมวยคางูระ

   "เเต่งตัวซะหล่อขนาดนี้ เเกจะไปเป็นโฮสรึไง โซโกะ" ฮิจิคาตะพูดอย่างหงุดหงิด ตัวเค้าเองพอเข้ามาในบาร์ก็โดนสาวๆจับจ้อง น่าเบื่อชะมัด

   "ก็ต้องเป็นโฮสน่ะสิครับ นี่คุณไม่รู้เหรอ" ห้ะ!อะไรนะ ต้องมาเป็นโฮสด้วย

   "เห้ย อย่ามาอำสิหนู"

   "ฉันรู้ ว่ามันทำใจยาก เเต่ทำใจเถอะนะ โทชิ" คอนโด้ยิ้ม

   พวกเราสามคน โซโกะ ฮิจิคาตะ คอนโด้ ต่างพากันปลอมตัวเป็นโฮส ซึ่งตบตาผู้ก่อการร้าย เเต่ดูๆไปก็ยังไม่เจอผู้ก่อการร้ายเลย

   "คุณฮิจิคาตะ มาอยู่นี่เองเหรอคะ หาตั้งนาน" เสียงปริศนาของสาวน้อยร่างบาง ผมสีคาราเมลเข้ม เดินมาเกาะเเขนฮิจิคาตะ ทำให้สาวๆที่อยู่บริเวณนั้น อิจฉากันยกใหญ่

   "เห้ย!เจ๊ มาเกาะฉันทำไมเนี่ย"

   "เเหม่ คุณฮิจิคาตะ อีกไม่นานเราก็จะได้เเต่งงานกันเเน่นอนเลยนะคะ คบกันไว้ไม่เสียหายนะคะ" คุริโกะ ลูกสาวของมัตสึไดระ ถือวิสาสะกอดฮิจิคาตะซะเเน่น

   "ปล่อยสิ เธอนี่พูดบ้าอะไรเนี่ย" ฮิจิคาตะพยายามเเกะมือคุริโกะออก ซึ่งเธอก็ทำสีหน้าหงุดหงิดมากๆ 

  "พูดไปเถอะค่ะ คอยดูละกัน"

   ในขณะนั้นเอง โอทาเอะ เดินเข้ามาในบาร์ เพราะมัตสึไดระ จ้างเธอมาชงเครื่องดื่ม (จะดีเหรอ) เธอมองซ้ายมองขวา เเละหันไปเจอ โซโกะจึงเดินไปถามรายละเอียด

  "ไปที่หน้าเคาท์เตอร์ เเล้วจัดการได้เลย ถ้ามีปัญหาอะไร ถามคุณฮิจิคาตะนะ" 

   "อะไรนะคะ คุณฮิจิคาตะอยู่ด้วยเหรอคะ" โอทาเอะเเสดงสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย เพราะเธอคิดว่ายังไง ฮิจิคาตะคงต้องมาเป็นโฮสเเน่ๆ

   "ครับ ตอนนี้อยู่กับคุริโกะ" โซโกะชี้ไปที่ฮิจิคาตะ ที่โดนคุริโกะเกาะอยู่ โอทาเอะกำหมัดเเน่น จึงรีบเดินไปหาฮิจิคาตะ

   "โอทาเอะ ทำไมเธอมาที่นี่" ยังไม่ทันพูดโดนโอทาเอะชกซะเเล้ว

   "หืม มาอี๋อ๋อกับยัยผมสั้นนี่เอง จะกลับไม่กลับบ้านอ่ะ รีบกลับเดี๋ยวนี่" 

   "ฉันขอทำงานก่อนสิ ดึกๆเดี๋ยวกลับ" 

   "หืม ช่างเถอะนะ เพราะยังไง ฉันก็มาทำงานที่นี่ตับตาดูคุณได้ตลอดล่ะ" โอทาเอะเชิดหน้า

   "งั้นดีเลย สัญญาว่าจะไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น" ฮิจิคาตะกอดโอทาเอะ ต่อหน้าสาวคนอื่น 

   "ก็ได้ๆ ชิ" โอทาเอะหันมายิ้มเยาะใส่ คุริโกะ ทำให้เธอรู้สึกขายหน้ายังไงไม่รู้

  พอร้านปิดทุกคนเเยกกันกลับบ้าน โดยที่โซโกะเเละคอนโด้ ขอตัวกลับบ้านด้วยกัน ทิ้งให้โอทาเอะ เเละฮิจิคาตะอยู่ด้วยกัน

   ระหว่างทางขับรถกลับบ้าน (ฮิจิคาตะอยู่บ้านเดียวกันกับทาเอะ)

  "คุณรู้มั้ยคะ ว่าเเม่คุริโกะนั่น พยายามมาสนิทชิดเชื้อคุณบ่อยๆ"

  "ใช่ เเต่ฉันไม่สนใจหรอกนะ เพราะฉันน่ะ มีเเค่เธอคนเดียว" (เขินเเป้ป : คนเเต่ง)

  "ปากหวานจริงเลย รีบกลับดีกว่า เดี๋ยวชินจังเป็นห่วง ที่เค้ายิมให้คุณมาอยู่บ้านด้วยก็นับว่าเเปลกมากๆเเล้ว" ฮิจิคาตะรีบขับรถกลับบ้าน ด้วยสีหน้ายิ้มเเย้มตลอด เวลา

   เมื่อถึงบ้าน

  "สวัสดีครับ คุณฮิจิคาตะ ท่านพี่" ชินปาจิโค้งคำนับให้ทั้งสอง

  "ยังไม่นอนอีกเหรอ ชินจัง" 

  "ผมหลับไม่ลงหรอกครับ ถ้าท่านพี่ไม่อยู่ด้วย" 

  "ไปนอนได้เเล้วน่า ชินปาจิคุง เดี๋ยวทางนี้ฉันจัดการเอง" ฮิจิคาตะยิ่มอย่างเจ้าเล่ห์ ชินปาจิเองก็รู้สึกตระหงิดๆ 

  "ไปเถอะ ชินจัง ไม่ต้องห่วง" โอทาเอะยิ้มให้กับน้องชายตน ก่อนตะเดินเข้าห้องไปกับฮิจิคาตะ ทั้งสองอาบน้ำเสร็จจึงรีบเตรียมจะนอน เเต่ฮิจิคาตะกลับดูท่าไม่อยากจะหลับ

  "เป็นอะไรไปคะ" โอทาเอะเห็นฮิจิคาตะจ้องเธอ ตาไม่กระพริบ

  "ไหนๆก็อยู่ด้วยกันมา 3 วันเเล้วนะ นอนห้องเดียวกันอีก มาหาอะไรทำสนุกๆเถอะ" ฮิจิคาตะขึ้นค่อมร่างบางด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ 

   "จะทำอะไรคะ เขินนะ" โอทาเอะหน้าเเดงกล่ำเเละพยายามหันหน้าหนีฮิจิคาตะด้วยความเขิน เเละถูกฮิจิคาตะจูบซะก่อน

  "เป็นของฉันเถอะนะ โอทาเอะ" ฮิจิคาตะใช้มือของตนลูปไล้ร่างบาง ก่อนจะดึงเสื้อผ้าเธอออกจนไม่เหลือซักชิ้น เธอหน้าเเดงกล่ำมากขึ้น เเต่ก็ไม่ได้ขัดขืนเเต่อย่างใด ฮิจิคาตะซุกไซร้ ซอกคอขาวของเธอทำให้เธอครวญครางไม่หยุด 

  "อื้ม...คุณโทชิ" เธอใช้มือโอบรอบคอฮิจิคาตะอย่างลืมตัว เเละหลังจากนั้น ก็มีเหตุการณ์ฟินๆอีกยาว ....

(จิ้นเอาเด้อ)

....

    0/////0