รักนะนายรุมเมท

วันนี้คือวันที่ผมต้องย้ายเข้าไปอยู่หอที่มีคัยก็ไม่รู้อยู่ด้วยอีก1คน แต่ถึงยังไงผมก็ขอให้ผมเข้ากันได้กับรูมเมทด้วยเถอะ 
ณ ห้องของแจ๊คสัน 
"มอนิ่ง รูมเมททททททททททททท  อะ อะ อ้าว ยังไม่มีใครมาเลยหรอ อุอุ  นี้เรามาเป็นคนแรกเลยงั้นสิ" แจ๊คสันยิ้มแบบมารร้ายนั้นแหละคือสันยานของความหน้ากลัว เห้อ สงสารรูมเมททั้งสองจัง
"ดีละ งั้นจัดเซอร์ไพรหน่อยดีกว่า เพื่อนใหม่จะได้ประทับใจ โดยเฉพาะ ไอยูค หึหึหึหึ"
นั้นไง คิดแผนชั้วอีกแล้ว
ณ ห้องของแบมแบม
"เอ้อ สะ สะ สะ สวัสดีครับ " แบมแบมผู้ตะกุตะกะเพราะไม่เคยนอนร่วมห้องกับใครมาก่อน ยกเว้ณจินยองและแจ๊คสัน อ้อ รวมยูคยอนด้วยอีก1คน 
มาร์คหันมามองแล้วส่งยิ้มครั้งเดี่ยวจบ สำหรับมาร์คมันจบแต่สำหรับแบมแบมมันไม่จบนะสิ รอยยิ้มนั้นมันทำให้หัวใจแบมแบมเต้นไม่เป็นจังหวะนะสิ 
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
'อะ อะ ไร กันความรุสึกแบบนี้  หยุดนะ  ไท่นะ ทะ ทะ ทำไมหัวใจมันเต้นแรงแบบนี้นะ ไม่นะ หยุดเถอะขอ ร้องละ ' แบมแบม คิดในใจ
ณ ห้องของจินยอง
จินยองที่กำลังยุ่งอยู่กับการจัดของ ที่ขนมานั้น ก็ได้มีคนอีกหนึ่งคนเดินเข้าห้องมา 
 จินยองหัดไปทักทายแต่ก็ต้องหยุดชะงะ เมื่อหัดไปเจอกับคนที่เป็นคนขับชนเขานั้นเอง จินยองไม่ทำไรมากได้แต่ อ้าปากแล้วก็.........................................................................................................................................................................................................ดาแจบอมเป็นชุด
"@##$$%%##$$%%$$#%$^%&^$$#$@#@#$W$@#$$%#$@!#@#$@##@##@#$$#$#$#@$#@#@ ไอบ้า ไอเลว แกมันไม่ใช่มนุษแกมันปีศาร แกเอาเงินมาให้ฉันแล้วเดินหนี้ไปนะหรอแกคิดว่าฉันเห็นแก่เงินนักหรอ ฉันไม่ต้องการหรอกเงินนะบ้านฉันรวยพอ   อุบอิอุบอิ"  โครม โครม ตึงโครม  เสียงข้าวของตกหลน ตกแตก ออก มาจากห้องจินยอง เสียงที่ของตกแตกนั้นก็ไม่ได้มาจากใหนหรอก แจบอม จับจินยองที่กำลังบ้าไรสติ กดลงเป็นที่นอนและเอาตัวทับลงบนตัวของจินยองและเอาผ้ายัดปากจินยองไว้ ทำให้ข้าวของที่จินยองกำลังจัดนั้นหลนเกือนเต็มห้อง 
" นี้ ฉันเป็น รูมเมทนายนะ ช่วยให้เกียจกันด้วย อ้อ แล้วเรื่องวันนั้นฉันก็ขอโทษด้วย ฉันไม่ได้ทั้งใจรถบันบังคับไม่ได้เลยไม่ชนนายเข้า แต่ ที่จิงวันนั้นฉันก็ขอโทษนายแล้วนะ อีกเรื่องนึงฉันไม่ได้แล้วขนาดนั้นด้วย น่ารำคาญ ชะมัด " แจบอมพูดและทำหน้า เบื่อโลก และคิดในใจ'บ้าจิง วันแรกแท้ๆแต่ต้องมาโดนดาเป็นชุดเลย' 
"เอาละเดี่ยวฉันจะปล่อยนายแต่นายต้องเลิกดาโวยวาย OK มั้ย"
"อูเอ" จินยองพูดคำว่าโอเค แต่!!! เมื่อแจบอมปล่อยมือออกจินยองก็ดาอีกครั้ง ทำให้ครั้งนี้ แจบอมเอา เอา หน้าเข้าใกล้จอนยองเพื่อที่จะปิดปาก นั้นก็เป็นวิธีที่ดีมาก เพราะมันทำให้ จินยองเงียบ และขาอ่อนนอนลงไปกองกับพื้น
"หึหึ นึกว่าจะแน่ เอาละ นายเลิกดาฉัน แล้วเรามาเป็นเพื่อนห้องกันอย่างสบสุขเถอะ "
แจบอมทำการตกลงกันเพื่อความสงบสุข เพราะเกลียดความวุ้นวายเป็นที่สุด แต่ก็เหมื่อนที่เค้าว่ากันนั้นแหละ เกลียดอะไรได้อย่างนั้น เพราะว่า
"เออ"จินยองตอบแบบเอาผ่านไป แต่ในใจของจินยองนั้นได้คิดแผ่นเลวๆไว้แล้ว สมละที่เป็นเพื่อนกับแจ๊คสัน
'ได้ เดี่ยวฉันจัดให้ รับรองนายอยู่แบบไม่เป็นสุข เห้ย แบบเป็นสุขแน่นอน ' จินยองคิดในใจ
 
 
 
 
แถมอีกนิดนึง
ณ ห้องของแจ๊คสัน
ในห้อง 
"เห้ย มีคนมาแล้ว ไอยูคแน่นอนเลย อิอิ" แจ๊คสันคิดในใจแล้วออกไปรอที่ประตูเพื่อจะแกล้งยูคยอง
หน้าห้อง
"อะ เจอแล้ว แต่แล้วทำมัยประตูเปิดไม่ออกละ"ยองแจบ่นเพราะประตูที่จะเปิดนั้นแจ๊คสันยืนกุมอยู่ในห้อง
ในห้อง 
"อิอิ ไอยูคแกเปิดไม่ออกหรอกไอโง่"
นอกห้อง
"อะ ทำมัยมันเปิดไม่ อะ ออกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เห้ย" ระหว่างที่ยองแจบ่นอยู่นั้น ประตูก็ได้เปิดออก ทำให้ยองแจที่กำลังพยายามเปิดประตูนั้นต้องหลนทับบนตัวของ แจ๊คสันเต็มๆ และนั้นก็ทำให้ทั้งคู่จูบกัน
และทันใดนั้น
"โอมายก๊อตตตตตตตตต" ยูคยองได้เข้ามาเห็นบนรักเห้ยไม่ใช่เข้ามาเห็นอุบัติเหตุของแจ๊คสันและยองแจ
จบตอนที่3