น้ำตาลบูด

“วันนี้ก็ยังฮอตอยู่คนเดียวเหมือนเดิมเลยนะ ถาง” เสียงดังขึ้นจากสมาชิกร่วมโต๊ะที่ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำกางเกงสแล็คดังขึ้น
“ใครว่าเราฮอตอยู่คนเดียวล่ะ สาวๆก็มองนายกันเป็นแถวแล้ว ปิน” ผู้ชายหน้าตาดีที่นั่งอยู่ตรงกลางของกลุ่มพูดขึ้น เรียกได้ว่าโต๊ะที่พวกเขานั่งกันอยู่ 5 คนตอนนี้เป็นจุดรวมความสนใจของผู้คนเกือบทั้งร้านก็ว่าได้
“เดี๋ยวต้องมีคนเดินมาขอเบอร์ถางแน่นอน” ปินพูดขึ้นก่อนที่จะยกแก้วที่มีเครื่องดื่มขึ้นมาดื่ม
“ไม่หรอกมั้ง”
“โหยยยย ไม่หรอกถาง คืนนี้มานับดีกว่าว่าจะมีคนเข้ามาขอเบอร์ถางกี่คน”
“อะไรของพวกนายเนี่ย นิว วิว ปาล์ม” ถางมองไปที่เพื่อนคนอื่นๆที่เขาแต่แซวเขาเรื่องนี้
“จริงๆนะ เราอยากรู้ว่าใครจะเป็นผู้โชคดีที่จะได้ถางเป็นแฟนอ่ะ” นิวพูดขึ้น
“มึงก็พูดไปนิว ถางเนี่ยเห็นนิ่งๆไม่คบใคร แต่ได้มากี่คนแล้วก็ไม่รู้” ปาล์มพูดขึ้นก่อนที่จะล็อคคอนิวเข้ามาใกล้ตัวเอง
“ปล่อยกูนะ ไอปาล์ม” นิวที่โดนล็อคคอก็โวยวายใส่ปาล์มที่ยังคงไม่ยอมปล่อย แถมขำอยู่ในลำคอด้วย
“ปล่อยทำไม มึงตัวนิ่มจะตายไป” เสียงตอบกลับที่ทำให้คนที่โวยวายอยู่ถึงกับหน้าแดง รวมทั้งความสงสัยที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วของเพื่อนร่วมโต๊ะ
“มึงทำอย่างนี้ยังกะเป็นผัวเมียกัน” เป็นชายหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตสีเทาพับแขนเสื้อขึ้นถึงข้อศอกดังขึ้น
“พูดอะไรพล่อยๆน่า ไอวิว” นิวพูดกลับด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์เท่าไหร่
“ถ้าได้กันแล้วก็บอกกูด้วยนะ” ปินที่นั่งข้างๆถางพูดขึ้น
“พ่องงงงงงงงงงงงงง” นิวด่าเพื่อนที่นั่งตรงข้ามกลับก่อนที่จะโดนดึงเข้าไปใกล้ตัวของปาล์มอีก เรียกได้ว่าเขยิบอีกนิดก็จะนั่งตักกันแล้ว
“55555555” ทั้งโต๊ะหัวเราะกันใหญ่
 
“มึงๆดูคนนั้นดิ” วิวพูดขึ้นก่อนที่จะชี้ไปที่คนมาใหม่ที่กำลังเดินหาโต๊ะนั่งอยู่ท่ามกลางสายตาของคนที่อยู่ในสถานบันเทิงแห่งนี้
“คนไหนอ่ะ?” ถางที่หันตัวไปมองตามนิ้วที่ชี้ไปของวิวก็ถามขึ้น
“คนนั้นไงถาง” วิวย้ำนิ้วที่ชี้ไปทางหนุ่มหน้าตัวสูง หน้าตาดี จมูกที่โด่งเป็นสัน กับร่างกายที่ดูกำยำแต่ก็ไม่ใช่แบบผู้ชายก้ามปู สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวที่เขนเสื้อถูกดึงขึ้นกับกางเกงสแล็คยาวสีดำพร้อมกับเข็มขัดที่หัวเข็มขัดนั้นมีตราสัญลักษณ์อะไรอยู่
“หน้าตาดีนี่หน่า”
“นั่นสิ มาคนเดียวด้วย”
“เขาอาจจะนัดใครแล้วก็ได้นะ วิว” เจ้าตัวพูดขึ้นก่อนที่จะหันกลับมานั่งดื่มแบบเดิม
“เหมือนจะเป็นนักศึกษานะ หัวเข็มขัดมีตรามหาวิทยาลัยดังซะด้วย” วิวที่ยังคงส่องหนุ่มคนนั้นพูดต่อ
“หน้าตาดีขนาดนั้น กูว่าเขามีเจ้าของแล้วล่ะ” ปินพูดขึ้นเพราะว่าเห็นเพื่อนคนนี้สนใจในพ่อหนุ่มคนนั้นเสียจริง
“อาจจะยังก็ได้นะมึง ขนาด ถางหน้าตาดีขนาดนี้ยังไม่มีใครเลย”
“พวกนายด้วยเถอะ หน้าตาก็ดีกันหมด ไม่เห็นคบใครเลย”
“โถ่ ถาง เขาเรียกว่ามันยังไม่เจอคนที่ใช่ไง”
“เอออ ถูกของไอวิวมันนะ” นิวที่หลุดพ้นจากการล็อคคอของคนข้างตัวก็พูดขึ้นแต่ก็ยังมีส่งสายตาเคืองๆไปให้กับปาล์มที่ตอนนี้นั่งกระดิกเท้าอยู่
“ว่าแต่คนเมื่อวานเด็ดไหมวะ?” ปินหันมาถามถางที่กำลังดื่มอยู่
“เฉยๆอ่ะ”
“แหมมมม เห็นทำนิ่งๆ พูดเพราะๆ นี่ไม่เบาเลยนะ”
“ก็เขามาเสนอให้ เราก็ต้องสนองกลับไง เป็นนายก็ทำไม่ใช่หรอไง”
“ก็จริง....” แล้วทั้งกลุ่มก็นั่งดื่มกันต่อไปเรื่อยๆโดยที่ไม่รู้เลยว่ากำลังมีสายตาหนึ่งที่จับจ้องมาที่กลุ่มของพวกเขามาสักพักแล้ว
 
“กลับดีๆกันนะ” เป็นโชคดีของเหล่ามนุษย์เงินเดือนที่วันนี้เป็นวันศุกร์และวันพรุ่งนี้ก็คือวันเสาร์ กลุ่มของถางที่เดินออกจากร้านในเวลาเที่ยงคืนเศษๆ ด้วยสภาพที่เดินเซไปบ้าง
“อื้ออ กลับดีๆนะทู๊กกกคนนน” ถางที่วันนี้โดนปินจัดจำนวนแก้วให้มากกว่าคนอื่นๆเดินถอยหลังโบกมือให้กับเพื่อนๆที่กำลังแยกย้ายไปที่รถของตัวเองกัน
“กลับดีๆนะมึงงง” เสียงตะโกนตอบกลับพร้อมโบกไม้โบกมือของนิวตามมา ก่อนที่จะโดนปาล์มเจ้าเก่าคนเดิมลากคอเสื้อไป
 
‘ปึก!’ เสียงหลังของถางที่ดังขึ้นเนื่องจากชนอะไรบางอย่างที่อยู่ข้างหลังเขา
“ขะ...ขอโทษครับ..” ถางหันไปขอโทษขอโพยคนที่เขาเดินถอยหลังชนโดยที่ไม่ได้มองหน้าคร่าตาคู่กรณีเลย
“ไม่เป็นไรครับ” เสียงทุ้มๆหล่อๆตอบกลับมา
“...” ถางที่ยืนเซไปเซมาอย่างมึนๆเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอลเกินขนาดที่เข้าไปในร่างกาย
“กำลังจะกลับบ้านหรอ?” เสียงถามขึ้นมาอีกครั้งจากคนที่โดนเดินชนเมื่อกี้
“อะ..อื้อออ” เสียงตอบกลับยานๆที่เหมือนสติจะไม่ค่อยอยู่กับตัวแล้วดังขึ้น
“ถ้ากลับอย่างนี้ อาจจะไม่ถึงบ้านนะ”
“จะ..กลับ..บ้าน..” คำพูดที่ฟังไม่ค่อยได้ความของคนเมาดังขึ้น
“อะไรนะครับ?” อีกคนโน้มตัวลงมาพูดใกล้ๆคนที่ยืนตัวเอียงอยู่
“ง่วง...จะนอน...” เสียงตอบจากคนที่ไม่น่าจะมีสติอยู่กับตัวแล้วดังขึ้น ก่อนที่จะล้มพับลงไปแต่ยังดีที่คนที่เขาเดินชนนั้นคว้าแขนเอาไว้ได้ทัน
“เฮ้อ...จะนอนข้างถนนหรอครับ?” ผู้ชายคนนั้นออกแรงดึงบริเวณที่จับแขนของถางอยู่ ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นโอบเอวแทน
“งื้อออ ม่ายยย จะนอนเตียงงงง” เสียงบ่นงุ้งงิ้งของคนที่เกือบจะล้มไปนอนข้างถนนดังขึ้น
“งั้นเดี๋ยวผมไปส่ง...”
“งืมมม” แล้วทั้งสองร่างที่คนหนึ่งเป็นคนพยุงร่างของคนเมาเดินไปบริเวณรถที่ถูกจอดอยู่ในโซนวีไอพีของร้าน ก่อนที่จะเปิดประตูข้างคนขับและยัดตัวคนขี้เมาเข้าไปนั่ง ส่วนตัวเองก็เดินไปฝั่งคนขับ
“คาดเข็มขัดสิครับ..” ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตำแหน่งคนขับพูดขึ้น เมื่อเห็นว่าคนเมาที่เขาพามาด้วยนั้นยังไม่ได้คาดเข็มขัดนิรภัยเลย
“งืมมมม” มือคนขี้เมาที่จับสะเปะสะปะไปทั่วเพื่อควานหาเข็มขัดนิรภัยได้เริ่มต้นขึ้น
“เฮ้อ...” อีกฝั่งที่นั่งถึงกับถอนหายใจ ก่อนจะเอี้ยวตัวไปดึงเข็มขัดมาคาดให้แทน เพราะคิดว่าถ้าให้เจ้าตัวคาดเอง มีหวังตอนเช้าก็ยังไม่ได้ออกจากที่นี่
 
“บ้านอยู่ไหนครับ?” ออกรถมาได้สักพักคนที่เป็นสารถีก็ถามขึ้นก่อนที่จะหันไปมองคนที่ถูกถาม ก็ได้พบว่าเจ้าตัวนั้นเข้าสู่นิทราไปแล้ว
“เฮ้อ... เอาไงดีว่ะ” คนที่ขับรถอยู่สบถกับตัวเองก่อนที่หมุนพวงมาลัยรถเพื่อกลับรถกลางสี่แยกที่ไม่ค่อยมีรถเท่าไหร่กลับไปอีกทาง
“งืมมมมม” คนข้างๆส่งเสียงงึมงำก่อนที่จะตะแคงตัวเปลี่ยนท่านอนนิดๆ
“เฮ้อ...” เจ้าของรถที่พาถางมานั้นได้แต่ถอนหายใจแล้วจอดรถเลียดเข้าริมก่อนที่จะเอียงตัวไปกดปรับเบาะให้เอียงลง แต่การเอียงตัวเข้าไปนั้นทำให้ระยะของทั้งสองคนใกล้กันมาก ลมหายใจอุ่นๆพร้อมกลิ่นแอลกอฮอลเป่ารดลงบริเวณข้างๆต้นคอของเจ้าของรถ
“อิอิ” เสียงขำเล็กๆของคนที่พึ่งถูกบริการปรับเบาะให้ดังขึ้นก่อนจะรอยยิ้มที่ปรากฏขึ้น
“เป็นผู้ใหญ่จริงๆไหมครับเนี่ย” คนที่เอียงตัวไปปรับเบาะให้ก็ได้แต่มองก่อนที่จะโยกตัวกลับไปที่ตำแหน่งเดิมแต่ติดอยู่ที่ว่า มือของเจ้าคนขี้เมานั้นมาจับที่บริเวณแขนของอีกคนอยู่
“อะไรครับ?”
“...” ถามคนที่เมาไม่ได้สติเพื่อที่จะได้ความเงียบเป็นคำตอบกลับมา
“เดี๋ยวสิครับ!” เสียงโวยวายของคนที่ถูกลุกล้ำดังขึ้น เมื่อมือของคนไม่ได้สติเลื่อนต่ำลงไปบริเวณกลางลำตัวของคนที่กำลังจะเปลี่ยนเกียร์เพื่อออกรถ
“งื้อออ” เสียงขัดใจของคนที่นั่งข้างๆดังขึ้น เมื่อคนที่ถูกล่วงล้ำใช้มือข้างซ้ายที่เปลี่ยนเกียร์แล้วมาจับมือซนๆของคนข้างๆแทน
“ไม่เอาครับ ผมขับรถอยู่”
“ม่ายยย จาาาา อาวววว” เสียงตอบอย่างไร้สติดังขึ้น ทำเอาคนที่ขับรถอยู่ถึงกับหน้าขึ้นสี
“ถ้าจะเอา เดี๋ยวถึงที่ก่อนนะครับ” เสียงเย็นๆบวกรอยยิ้มมุมปากของคนข้างๆปรากฏขึ้นพร้อมกับความเร็วที่พุ่งขึ้นเกือบจะทะลุขีดจำกัดของรถ
 
“ใจเย็นๆสิครับ” มือซนๆบนรถเมื่อกี้กำลังจับนู้นจับนี่บนตัวของคนที่โอบเอวพยุงคนขี้เมาเข้าไปในลิฟต์แล้วกดเลขชั้นที่สูงที่สุดทันที ก่อนจะมาจัดการกับคนที่กำลังมืออยู่ไม่สุขอยู่บนตัวของเขา
“งื้ออ” เสียงประท้วงดังขึ้นเมื่อถูกขัดใจอีกรอบเพราะคนที่ขับรถมานั้นจับบริเวณข้อมือของมือข้างที่มาเพ่นพ่านกับร่างกายของเขา
“ในลิฟต์มีกล้องนะครับ..” คนที่จับข้อมือของอีกคนอยู่ก้มลงไปกระซิบข้างๆหู แล้วประตูลิฟต์ก็ถูกเปิดออกที่ชั้นปลายทางก่อนที่ชายหนุ่มคนนั้นจะเดินพร้อมพยุงร่างคนเมาเดินเข้าไปที่บริเวณห้องในสุดของทางเดิน
 
“ขี้เมาจริงๆนะครับ..” ทันทีที่ชายหนุ่มคนนั้นพาตัวเองและร่างของคนขี้เมาเข้ามาในห้อง การจู่โจมเข้าจูบที่ปากของคนขี้เมาก็เริ่มต้นขึ้น ส่วนคนที่โดนลุกล้ำอยู่นั้นก็ได้แต่ยืนอยู่เฉยๆทำแค่เพียงดันหลังของคนที่กำลังเริ่มเติมเชื้อเพลิงให้กับไฟราคะในตัวของอีกฝ่ายอยู่ พ่อหนุ่มคนนั้นค่อยๆขยับตัวดันคนที่ตัวเล็กกว่าเข้าไปทีละนิดจนชิดกำแพงห้องก่อนที่ตัวเองจะปล่อยมือที่ดันหลังของคนขี้เมาแล้วเปลี่ยนมาจับที่บริเวณสะโพกกับลำคอแทน ก่อนที่ที่จะเริ่มพลิกเป็นฝ่ายที่ดูดดุนปลายลิ้นของอีกฝั่งแทน ปลายลิ้นที่ตอนนี้เป็นอิสระจากกันกลับมีน้ำจากภายในโพรงปากนั่นเชื่อมกันไว้อยู่ คนที่พลิกกลับมาคุมจังหวะของอีกคนนั้นเว้นระยะหายใจไว้ชั่วครู่เพื่อมองหน้าของคนที่กำลังหอบและตาปรืออยู่ ก่อนที่ตัวเองจะเข้าจู่โจมอย่างที่อีกฝั่งไม่ได้ตั้งตัวอีกครั้ง
“อื้อออ” น้ำที่ไหลล้นออกมาทางมุมปากของคนที่เริ่มต้นแต่ตอนนี้กลับกลายเป็นฝ่ายตามแทน ลิ้นที่พัวพันกันไปมาของทั้งสองจากการจูบแลกลิ้นอันเนิ่นนาน คนที่หลังชิดกำแพงได้แต่ดันคนที่ตัวใหญ่กว่าให้ออกไปเพื่อที่จะกอบโกยอากาศที่กำลังจะหมดไปแล้ว
“หึ..” คนที่ตัวใหญ่กว่าปล่อยคนที่ประท้วงนั้นให้เป็นอิสระ มองดูร่างตรงหน้ากอบโกยอากาศเข้าปอดอย่างเร่งรีบ ก่อนที่ยิ้มมุมปากอีกครั้งแล้วเลื่อนตัวเข้าไปให้ชิดกับคนตรงหน้าแล้วใช้ขาข้างหนึ่งเข้าไปเบียดตรงกลางของคนที่กำลังเสียเปรียบอยู่ตอนนี้
“อ่ะ..” เสียงของคนที่ถูกลุกล้ำดังขึ้น ก่อนที่เจ้าตัวจะเอื้อมมือไปจับที่บริเวณสะโพกของคนตรงหน้าทั้งสองข้าง
“ใจเย็นๆสิครับ คืนนี้เรายังมีเวลาอยู่ด้วยกันอีกนาน...” คนที่ทิ้งช่วงให้อีกฝ่ายได้พักเอาอากาศหายใจก็เริ่มจู่โจมใหม่โดยการล็อคคอมาซบไหล่ของตัวเองด้วยแขนเพียงข้างเดียว ก่อนที่มืออีกข้างจะเริ่มไล่ตรงบริเวณขอบกางเกงสแล็คของอีกฝ่าย ใช้มือสอดเข้าไปใต้เสื้อ นิ้วที่ซุกซนไม่แพ้คนตรงหน้าเริ่มเล่นปูไต่ไล่ขึ้นไปจนพบกับตุ่มที่ตอนนี้แข็งเป็นไตแล้ว
“อ่ะ... อะะ...” คนที่ถูกปูไต่ขึ้นไปจนถึงส่วนที่ไวต่อการสัมผัสได้แต่ร้องครางออกมาอย่างไม่เป็นภาษา ก่อนที่จะพยายามบิดตัวเพื่อหนีจากการจับกุมนี้ไว้
“ชื่ออะไรเอ่ย?” คนที่กำลังเล่นกับส่วนที่ไวต่อความรู้สึกถามขึ้น
“อื้ออ...” อีกฝั่งก็ได้แต่ครางออกมาแทนคำตอบ
“หืม?? ว่ายังไงครับ? ชื่ออะไรเอ่ย?” คนที่ถามไม่ได้คำตอบได้แต่ถามอีกครั้งพร้อมกับใช้ปลายนิ้วสะกิดที่ยอดของตุ่มนั้น
“อ่ะ!!..” เสียงครางที่ดังกว่าเมื่อกี้เป็นผลทำให้คนตรงหน้ายกยิ้มขึ้น
“งั้นผมแนะนำตัวก่อนนะครับ...ผมชื่อ เคน...เป็นนักศึกษาวิศวะ ชั้นปีที่3ครับ..” ไม่ได้พูดเปล่าแต่กลับเลื่อนไปที่ตุ่มอีกข้างหนึ่งที่แข็งเป็นไตไม่แพ้กัน
“อ่ะ..อื้ออ..อ่ะ..” คนที่ตอนนี้เริ่มสติหลุดไปกับการกระทำของคนที่พึ่งแนะนำตัวได้แต่ขยุ้มเสื้อที่ตัวเองจับอยู่ เพื่อระบายความรู้สึกที่ได้รับจากการสัมผัสนี้
“ชื่ออะไรเอ่ย...”
“ถะ...ถาง...” คนที่เหมือนจะใช้สติอันน้อยนิดที่มีอยู่ตอบคำถามคนตรงหน้ากลับไปก็ได้แต่ซุกหน้าไว้ที่บริเวณหัวไหล่ของฝั่งตรงข้าม
“ชื่อ ถาง หรอ? แปลกดีจัง..” เมื่อคนที่ถามได้คำตอบที่ต้องการแล้วก็ละมือออกจากบริเวณที่วนเวียนอยู่มาสักพัก
“อะ..อื้อ..” เคนย่อตัวลงมาเพื่อที่จะให้อยู่ระดับสายตาของคนที่พึ่งตอบคำถามเมื่อกี้ ก่อนที่จะใช้มือทั้งสองข้างดันไหล่ของคนตรงหน้าให้ลงไปนั่งกางขาอยู่บนพื้นห้อง
“ผมน่าจะอายุน้อยกว่านะครับ..”
“...” คนที่โดนกดให้ลงไปนั่งลงได้แต่เงยหน้ามองดูคนที่พูดด้วยสายตามึนๆงงๆ
“พี่มาปลุกผมเองนะครับ..” พูดเสร็จก็ยิ้มเย็นๆก่อนที่จะย่อตัวนั่งยองๆแล้วจัดการประกบปากไปอีกครั้ง แต่มือใหญ่ทั้งสองข้างนั้นกำลังค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของคนตรงหน้าออกไปทีละเม็ดอย่างใจเย็น
“อื้อออออ” เสียงร้องประท้วงอีกรอบดังขึ้น ก่อนที่เคนจะปล่อยให้คนที่แก่กว่าได้กอบโกยอากาศอีกครั้งหนึ่ง ส่วนตัวเองก็เข้าไปซุกไซร้บริเวณลำคอของถางแทน ดูดบริเวณเนื้อแรงๆเพื่อสร้างเป็นรอยคิสมาร์คเอามาไว้แล้วเลื่อนขึ้นไปขบบริเวณใบหูที่รับความรู้สึกเร็วไม่แพ้ส่วนอื่นเลย
“อะ...อื้ออออ” คนที่โดนทั้งขึ้นทั้งร่องกำลังบิดระส่ำระส่ายจากการโดนปลายลิ้นของคนตรงหน้าลากไล่ลงมาจนถึงบริเวณไหปลาร้า
“อึดอัดไหมครับ?” ไม่ถามเปล่าแต่เลื่อนมือไปวางไว้บนตรงกลางลำตัวของคนที่นั่งอยู่บนพื้น
“อื้ออออออออ” เพียงแค่ฝ่ามือสัมผัสเบาๆกับส่วนนั้นก็ทำให้คนที่ถูกสัมผัสนั้นถึงกับสะดุ้งตัวทันที
“เดี๋ยวผมจัดการให้เอง..” เคนจัดการปลดตะขอกางเกงสแล็คอย่างง่ายดายก่อนที่ดึงรูดกางเกงให้หลุดพ้นออกไปจากขาทั้งสองข้างของคนที่ใส่มันอยู่ก่อนหน้านี้
“เปียกขนาดนี้แล้วหรอครับ..” ทันทีที่กางเกงสแล็คหลุดออกไป ชั้นในเพียงตัวเดียวที่ปกปิดส่วนอ่อนไหวของถางเอาไว้ก็ทำให้คนที่นั่งยองๆมองดูอยู่ถึงกับพูดออกมา
“อะ...” คนที่ตัวใหญ่กว่าเอื้อมมือล้วงเข้าไปในกางเกงชั้นในที่ตอนนี้เปียกฉุ่มไปด้วยของเหลวที่ออกมาจากสิ่งที่อยู่ภายใต้ชั้นในตัวนั้น
“แฉะมากๆเลยนะ..”
“อะ...อ่าาา..อ่ะ..” คนที่โดนปลายนิ้วเรียวหยอกล้อเล่นกับส่วนปลายหัวของกลางลำตัวตัวเองก็ได้แค่ครางออกมาอย่างไม่เป็นภาษาอีกครั้งหนึ่ง
“ใจเย็นๆสิครับ...” เคนที่เห็นคนที่เขากำลังสัมผัสนั้นกำลังกำมือตัวเองแน่นเพื่อระบายอารมณ์ที่กำลังพุ่งพล่านขึ้นมาอยู่
“อ่ะ...อ่ะ...” เสียงครางที่ดังออกมาจากปากที่ยังเปิดค้างไว้อยู่ พร้อมกับน้ำใสๆจากภายในปากที่กำลังค่อยๆไหลลงมาบวกกับใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยแรงปรารถนาตอนนี้ได้ทำให้คนที่เป็นฝ่ายกระทำเริ่มปลดหัวเข็มขัดของตัวเองออกก่อนที่จะดึงตะขอที่เกี่ยวปลายกางเกงอยู่ออกเช่นกัน
“อึก...” เสียงสะกดกั้นอารมณ์ของคนที่ไปแกล้งคนอื่นก่อนดังขึ้น เพราะเสียงครางที่ดังไม่หยุดเป็นตัวเริ่งปฏิกริยาทางอารมณ์ของเจ้าตัวได้อย่างดี
“กะ..ใกล้...แล้ว...” เสียงคำพูดขาดๆหายๆที่ดังขึ้นทำให้รู้ว่าคนที่โดนสัมผัสอยู่ตอนนี้กำลังจะถึงจุดพีคแล้ว
“อ่าาาาาา...” เสียงที่ดังขึ้นพร้อมกับการปลดปล่อยเต็มมือที่อยู่ภายใต้ชั้นในของคนที่ปล่อยออกมาทำให้คนที่แกล้งเขานั้น ต้องดึงชั้นในของตัวเองลงมาเพื่อที่จะให้ส่วนอ่อนไหวที่กำลังผงาดขึ้นมาด้วยแรงอารมณ์
“พี่ทำผมอยากได้... นี่เก่งมากนะครับ..” หลังจากประโยคนั้นจบ คนที่พึ่งปลดปล่อยออกมาก็ถูกดึงชั้นในเพียงตัวเดียวของเขาออกไป เหลือเพียงแต่ส่วนอ่อนไหวที่นอนแน่นิ่งอยู่กับพื้นพร้อมกับของเหลวสีขาวขุ่นที่ไหลเยิ้มอยู่บริเวณปลายและบนพื้น
“อ่ะ..” เสียงครางดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อคนที่กำลังมีอารมณ์แรงกล้านั่นดึงบริเวณให้ส่วนสะโพกของคนที่นั่งอยู่ให้ไหลนอนไปกับพื้นราบแทน
“ไม่โกรธกันเนอะ..” ยังไม่ทันที่จะได้รับเสียงตอบรับ เจ้าตัวก็สอดนิ้วที่ยาวเรียวที่สุดของตัวเองเข้าไปภายในช่องด้านหลังทีเดียวด้วยความรวมเร็ว
“อ่าา...อื้อ... เจ็บ...” เสียงที่ดังขึ้นอย่างสั่นๆพร้อมทั้งเอื้อมแขนสุดความยาวมาจับที่บริเวณมือที่กำลังเชื่อมต่อกับตัวของเขาอยู่
“ผมขอโทษ... ผมหยุดไม่ได้แล้ว...” เจ้าของคำพูดใช้แขนอีกข้างออกแรงดึงตัวคนที่นอนราบอยู่กับพื้นขึ้นมานั่งซบไหล่ของตัวเองก่อนที่จะค่อยๆดันนิ้วที่สองเข้าไปอย่างช้าๆ แต่ก็เข้าไปได้แค่เพียงแค่ข้อเดียวของนิ้วก็รับรู้ถึงแรงขมิบที่เกิดขึ้นอย่างถี่ๆ
“อื้อออ... เอาออก..ไป...เจ็บ...” หางตาเริ่มมีน้ำใสๆเอ่อล้นออกมาแทนความเจ็บที่แล่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกแปลกบางอย่าง
“พี่...ผ่อนคลายหน่อยนะครับ...” คนที่รับรู้ว่าไม่สามารถสอดนิ้วเข้าไปได้มากกว่านี้แล้วใช้วิธีการดันหัวของคนที่ซบอยู่ขึ้นมาประกบจูบแทน
“อื้มมม...” เสียงครางในลำคอจากการปรนนิบัติโดยการใช้ลิ้นของคนที่พยายามจะสอดนิ้วเข้าไปในตัวอีกคนดึงขึ้น คนที่กำลังหาโอกาสสอดเข้าไปใช้ช่วงเวลาที่คนอายุมากกว่าเคลิ้มไปกับการหยอกล้อด้วยลิ้นนี้ สอดเข้าไปจนนิ้วที่สอดเข้าไปจนมิด แรงขมิบที่ถี่ขึ้นทำให้รู้ว่าอีกคนก็เริ่มที่จะตื่นตัวอีกรอบหนึ่งแล้ว
“ไม่เคยกับผู้ชายใช่ไหมครับ...” นิ้วที่ถูกหมุนวนคล้ายว่ากำลังหาอะไรบางอย่าง แล้วสุดท้ายก็เจอกำลังกดลงไปย้ำๆซ้ำๆตรงจุดเดิมที่ทำเอาคนที่ถูกกระทำนั้น เด้งตัวตอบรับทุกจังหวะการกดลงไป
“อื้อออ...”
“เลิกเล่นอะไรเด็กๆดีกว่าเนอะ... ผมไม่ไหวแล้ว..” นิ้วที่ถูกดึงออกมาพร้อมกับสิ่งที่ใหญ่กว่ากำลังจ่อเข้าช่องทางด้านหลังอย่างใจจดใจจ่อ
“อื้อออ...” คนที่กำลังนั่งเอนไปเอนมาอยู่ก็เขยิบตัวเข้ามาใกล้คนตรงหน้าก่อนที่จะยันตัวขึ้นเล็กน้อย
“จะออนท็อปหรอ?” คนพูดได้แต่ยิ้มมุมปากก่อนที่จะจับสะโพกคนที่แก่กว่าให้บริเวณส่วนปลายที่มีน้ำใสๆปริ่มๆออกมา สัมผัสกับบริเวณปากทางเข้าของช่องด้านหลัง
“อื้อ....” แรงกดตัวลงทำให้บริเวณส่วนปลายนั้นเริ่มเข้าไปในช่องทางด้านหลังทีละนิดแล้ว
“ขอทีเดียวนะ..”
“อ่ะ...อ่าาาาาาาา...” เสียงร้องดังลั่นเมื่อสิ่งที่ใหญ่กว่านิ้วทั้งสองหลายเท่าเข้าไปในช่องทางด้านหลังเพียงทีเดียวหมด เคนอยู่นิ่งสักพักเพื่อที่จะให้คนที่กลืนกินของของเขาเข้าไปได้ปรับสภาพตัวเอง
 
“อ่ะ...” เมื่อเห็นว่าคนที่อยู่ข้างบนตัวเริ่มปรับสภาพได้แล้ว คนที่อยู่ด้านล่างก็เด้งตัวขึ้นเบาๆเป็นสัญญาณให้รู้ว่า ศึกกำลังจะมาแล้ว
“เดี๋ยวผมทำเอง” ไม่รอช้า คนที่อยู่ข้างล่างดันตัวถางลงไปชิดพื้นก่อนที่จะเริ่มเป็นฝ่ายขยับเสียเอง
“อ่ะ...อ่ะ...อ่ะ...” เสียงครางทุกครั้งของการเข้าออกดังขึ้นมาเป็นจังหวะเดียวกับเสียงของเนื้อที่กระทบกัน
“อื้อ....อ่าา...” เสียงครางดังขึ้นเมื่อแรงกระแทกที่ยังไม่หยุดพร้อมกับมือใหญ่ๆที่กำลังกอบกุมส่วนอ่อนไหวของคนที่รองรับแรงกระแทกนั้นอีกครั้ง
“อื้มมมม...” เสียงครางภายในลำคอของคนที่กำลังสร้างความสุขให้ตัวเองและปรนนิบัติคนที่นอนอยู่
“อ่ะ....อ่าาาาาาา” การปลดปล่อยออกมาจนเต็มมือของคนที่ตัวใหญ่กว่า
“อ่ะ...อ่ะ...อ่ะ...อ่ะ...” เสียงครางที่ดังขึ้นมาอย่างถี่ๆพร้อมกับความเร็วที่เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวเพื่อที่จะพาตัวเองไปให้ถึงจุดสูงสุดของอารมณ์ก็เริ่มต้นขึ้น
“อะ...อีกนิด..” เหงื่อที่ฝุดขึ้นมาบนใบหน้าทั้งสองคนกำลังไหลหยดลงบนพื้น
“อ่ะ...อ่ะ...อ่าาาาาาาาาาา” มือของคนที่รองรับอารมณ์อยู่ตอนนี้กำลังจับมือคนที่กระแทกมาไม่หยุด ส่วนคนที่โดนสัมผัสมือก็โน้มตัวลงไปจูบอีกครั้งก่อนที่จะเร่งความเร็วสูงสุดพร้อมกับการปลดปล่อยที่ทะลักออกมาเลอะพื้นห้องด้วย
“อื้อ...” เสียงของคนที่ตอนนี้หลับไปบนพื้นอย่างเต็มตัวแล้วดังขึ้นเมื่อคนที่พึ่งได้รับความสุขสมนั่นกำลังถอนของของตัวเองออก ก่อนที่จะอุ้มคนบนพื้นเข้าไปในห้องน้ำแล้วจัดการล้างทำความสะอาดเพื่อที่จะไม่ให้คนที่โดนปล่อยข้างในปวดท้องตอนที่ตื่นแล้ว อุ้มมาวางไว้บนเตียง ห่มผ้าให้ ส่วนตัวเองก็เข้าไปอาบน้ำก่อนที่จะออกมานั่งบนเตียงข้างๆร่างที่ตอนนี้นอนหลับไปรู้เรื่องแล้ว
“พรุ่งนี้คงเคลียร์กันยาว..” คนที่พึ่งออกมาจากห้องน้ำได้แต่มองดวงหน้าที่หลับปุ๋ยพร้อมอมยิ้มเล็กๆก่อนที่จะล้มตัวนอนลงไป