(Fic naruto) รักในไร่

     (Sasuke talk) 
ตอนนี้ผมพาซากุระมาล้างหน้า เพราะคุณเธอเล่นไปเช็ดหน้ายังก็ไม่รู้เข้าตาตัวเองซะงั้น
“เท็นเท็นแกยังอยู่ใช่ไหม”
ซากุระถามผม
“อะ...เออๆฉันยังอยู่”
ผมตอบไป
“เออดีและเป็นเพราะไอเป็ดนั่นแท้ๆเลย โถ่
เอ้ย...คอยดูกลับไปจะเอาคืนให้หนักเลย”
ซากุระพูดขณะที่ล้างหน้าไปด้วย คิดว่าเป็นเท็นเท็นจริงๆสินะเหอะฉันรู้หมดแล้วยัยบ๊อง พอซากุระล้างหน้าเสร็จก็ยืนขึ้นแล้วแล้วค่อยๆลืมตาขึ้น
“ทำไมฉันเห็นไม่ชัดอะ อย่าบอกนะว่าตายแล้วให้ตายสิ”
เธอพูดขึ้นแล้วหันหน้าหันหลังหาอะไรซักอย่าง
“เธอเป็นอะไรซากุระ”
ผมถามแล้วจับแขนเธอให้หันหน้ามาหาผม
“เดี๋ยวถ้าเป็นเท็นเท็นจะรู้ว่าฉันสายตาสั้น แล้วก็ใส่คอนเท็กเลนส์สายตา”
เธอพูดแล้วพยายามเพ่งมองที่ผมแล้วก็พยายามเขย่งตัวจนหน้าใกล้ผมมาก
“ฉันไม่ใช่เท็นเท็นแล้วก็เลิกเขย่งได้แล้วหน้าจะติดกันอยู่แล้ว”
ผมพูดแล้วกดไหล่ยัยนั่นให้ยืนปกติ
“แล้วนาย...”
ซากุระพูดแต่ก็ยังไม่หยุดเพ่งผมสักที นี่สายตาสั้นเท่าไรอยู่แค่นี้มองไม่เห็นเนี่ย
“ฉันซาสึเกะ พอใจยังแล้วก็หยุดเพ่งได้แล้วเดี๋ยวสายตาก็สั้นกว่าเดิมหรอกยัยบ๊อง”
ผมพูดแล้วดีดหน้าผากเธอ 
“โอ้ย! เจ็บนะทำอะไรของนาย ฉันยังไม่ทำอะไรให้เลย”
เธอพูด
“หึ แล้วเมื่อกี้ใครพูดว่าจะเอาคืนให้หนักไม่ทราบ”
ผมพูดแล้วยิ้มแต่เธอคงไม่เห็นหรอกดีแล้ว เพราะผมไม่ค่อยยิ้มให้ใครหรอก
“น่ะ...นาย”
เธอพูดแล้วหน้าแดงด้วย น่ารักดีแหะ
“เออแล้วจะยืนอีกนานไหม ไปได้แล้ว”
ผมพูดแล้วก็ทำท่าจะเดิน
“ดะ...เดี๋ยวสิ”
“อะไร...”
ผมพูดแล้วหันกลับไปมอง
“พะ...พาดะ...เดินไปหน่อยสิ ฉะ...ฉันมองไม่เห็น”
ซากุระพูดตะกุกตะกัก(จะเป็นฮินาตะสองรึไง:ไรต์)
“ได้ไปสิ”
ผมพูดแล้วยื่นมือไปให้แล้วซากุระก็ยื่นมือมาจับ แล้วผมก็เดินนำขึ้นไปบนเรือน
“นี่ไปที่ห้องฉันก่อนสิ ฉันจะไปเอาแว่น”
ซากุระพูด
“เธอจำทางได้ไหมล่ะ”
ผมถาม ก็ใครมันจะไปรู้ล่ะว่าห้องไหนมีห้องเยอะแยะไปหมด
“ได้ๆ เดินไปเลี้ยวขวาริมสุดจะมีห้องห้าห้อง เข้าห้องที่สาม”
เธอพูดแล้วผมก็เดินไปตามทางที่เธอบอก
พอผ่านห้องแรกก็มีเสียงดังไปทั่วห้องให้เดาพวกนั้นคงอยู่นี่ และโชคไม่ดีที่มันเป็รกระจกข้างๆกับประตูทำให้ ไอพวกนั้นเห็นผมเดินจับมือกะบซากุระพอดี
“เฮ้ยๆ ซาสึเกะแกจะพาซากุระไปกินรึไง”
นารูโตะตะโกนเเซวผมมาแต่ไกล
“จะบ้ารึไง ฉันจะพายัยนี่ไปเอาแว่น”
ผมตะโกนกลับไปแล้วรีบเดินออกจากตรงนั้นผมว่าหน้าผมคงแดงแน่เลยให้ตายสิ
“นายจะไปบอกพวกนั้นทำไม”
“ก็ทำไมล่ะ ถ้าไม่บอกพวกมันเข้าใจเธอผิดมันไม่หนักกว่ารึไง”
ผมพูดแล้วรีบเดินไปที่ห้องซากุระทันที พอมองเข้าไปไปที่โต๊ะเครื่องแป้งก็เห็นกล่องแว่นสีขาวขุ่นวางอยู่ ผมเลยเดินไปแว่นข้างในให้เธอเป็นแว่นกรอบสีดำไม่หนา พอใส่ให้ซากุระก็กระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับสายตา
“เป็นไงมั่ง”
ผมถามแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้
“อือ เห็นแล้วขอบใจ”
ซากุระพูดแล้วถอยตัวออกจสกผมก่อนจะไปสะดุดกับอะไรซักอย่างทำให้เธอร้องเสียงหลง
“ว้าย!/เฮ้ย!”
ผมกับซากุระร้องพร้อมกัน ก่อนที่ซากุระจะหงายหลังลงไปผมดึงข้อมือเธอได้ทันแล้วดึงเธอให้ยืนขึ้นได้แต่มันก็ทำให้ผมกันเธอใกล้กันมาก
ตึกตัก ตึกตัก อะไรว่ะเนี่ยทำไมใจมันเป็นอย่างงี้ มันทำให้ผมหน้าแดงด้วย
“ขะ...ขอบใจ”
ซากุระพูดแล้วก้มหน้าเพื่อปกปิดความเขินเพราะตอนนี้หน้าเธอแดงไปหมดแล้ว
“อะ...อืมไปดีกว่าพวกนั้นคงรอแล้ว”
ผมพูดแล้วเดินนำออกไปและก็ตามด้วยซากุระ
ให้ตายสิทำไมต้องเขินยัยนั่นด้วยเนี่ย
(Sasuke talk end) 
เดี๋ยวมาต่อให้นะ