(Fic naruto) รักในไร่

     ณ ประเทศญี่ปุ่น เวลา20:30
“ห้ะ ว่าอะไรนะลูกจะไปที่ไทยหรอ”
เสียงดังลั่นจากห้องรับแขกของบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง
“ครับผมจะไป”
เหตุจากเสียงตระโกนไเมื่อกี้เกิดจากการที่ลูกคนเล็กของตระกูลอุจิฮะ ขอไปทำงานที่ต่างประเทศ
“แล้วทำงานในประเทศไม่ดีกว่ารึไง ทำไมต้องไปไกลขนาดนั้น” 
คนเป็นแม่ถาม เพราะเป็นห่วงลูกไม่แปลกเพราะจากที่อยู่ใกล้กันต้องไปอยู่ซะไกล
“ผมชอบประเทศนั้นและ ก็อยากไปเห็นประเทศนั้นด้วยตาตัวเองด้วย”
เขาตอบด้วยสีหน้ายิ้มน้อย คงเป็นเพราะเขาไม่ใช่คนที่จะพูดอะไรมากๆ และก็น้อยครั้งที่ตัวเขาจะยิ้ม
“ก็ได้ถ้าอยากไปแม่ก็ไม่ห้าม แต่ดูแลตัวเองดีๆล่ะแล้วเครื่องออกกี่โมงล่ะ”
คนเป็นแม่ถาม
“อีกชั่วโมงครับ แล้วแม่ก็ไม่ต้องห่วงพวกนารูโตะก็ไป”
เขาตอบก่อนจะเขาไปกอดแม่
“เดี๋ยวนี่จะไปทำงานหรือเที่ยวกันแน่”
หลังจากแผละออกจากกันแม่ก็ถามเหมือนเป็นการแซวเขาเล่นๆซะมากกว่า
“ทั้งสองอย่างแหละครับ ผมไปนะ”
“จ้า”
หลังจากได้คำตอบเขาก็ขึ้นห้องไปเก็บกระเป๋าแล้วไปที่สนามบิน ที่นัดกับเพื่อนอีกสี่คนไว้ซึ่งคาดว่าคงไปถึงกันหมดแล้ว และเมื่อมาถึงสนามบินก็เป็นอย่างที่คาดทุกคนยืนรอเขาอยู่ที่หน้าประตู
“ไงซาสึเกะ นายมาช้าสุดนะ”
ชายเจ้าของผมเหลืองเพื่อนสนิทของเขาซึ่งนิสัยต่างกันคนละขั่ว
“เออ รู้แล้น่านายน่ะเงียบไปเลย”
ซาสึเกะพูดแล้วเดินไปรวมกับคนอื่น
“อย่าพึ่งเถียงกันน่าถ้ายังอยากไปก็รีบไปขึ้นเครื่องดีกว่าไหม น่ารำคราญจริงเลยพวกนายเนี่ย”
ชายผมดำพูดขึ้นตัดบทของทั้งสองคน
“นั้นสิครับ มัวแต่กัดกันอย่างกับสุนัขแบบนี้เดี๋ยวตกเครื่องนะครับ”
ชายผมดำอีกคนพูดขึ้น
“ซาอิถ้านายยังไม่หยุดปล่อยคำพูดที่สุนัขไม่รับประทานออกมาแกนั่นแหละที่จะโดนฉันถีบตกเครื่อง”
นารูโตะพูดแล้วรีบตรงไปขึ้นเครื่องตามด้วยเพื่อนอีกสี่คน
 
     ณ ประเทศไทย เวลา18:30
“ซากุระพวกอิโนะมาแล้วเอากระเป๋าลงมาด้วย”
เสียงของคนเป็นแม่ดังขึ้น ตะโกนเรียกลูกสาวคนเดียวของตน ก่อนจะเดินไปที่ห้องรับแขกส่วนซากุระที่รู้งานก็เดินแบกกระเป๋าที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้าและของใช้ต่างๆนาๆ คือถ้าให้อธิบายง่ายๆคือเธอจะย้ายบ้านเลยก็ว่าได้ หลังจากที่ลงมาที่ห้องรับแขกก็มีคุณแม่ของทั้งห้าตระกูลพร้อมลูกของพวกเธอนั่งอยู่ด้วย
“เอาล่ะหนูซากุระมาแล้ว งั้นคงรู้เรื่องกันแล้วสินะว่าที่ให้มารวมกันเพื่ออะไร”
คูณนายฮิวงะถาม
“ค่ะ”
ทั้งหมดตอบพลางนึกถึงตอนก่อนหน้านี้ที่พึ่งได้ข่าวเกี่ยวกับไร่ที่พ่อของพวกตนเป็นหุ้นส่วนอยู่
 
     ซากุระ:อะไรนะแม่
     แม่:แกต้องไปดูแลไร่ที่พ่อแกเป็นหุ้นส่วน เพราะฉะนั้นแกต้องไม่ต้องห่วงพวกอิโนะก็ไป
     ซากุระ:เฮ้อ คอยยังชั่วมีพวกอิโนะก็ยังโอเคร
     
     แม่:ฮินาตะ
     ฮินาตะ:คะแม่
     แม่:คือแม่จะให้ลูกไปดูแลไร่ของพ่อได้ไหมพวกซากุระก็ไปนะเป็นหุ้นส่วนกัน
     ฮินาตะ:ได้ค่ะ
 
     แม่:เทมาริแกต้องไปดูแลไร่ที่พ่อแกเป็นหุ้นส่วน
     เทมาริ:ตะ...แต่
     แม่:ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้นไปเก็บกระเป๋าไปเจอพวกฮินาตะที่บ้านซากุระ
     เทมาริ:ค่า
 
     อิโนะ:อะไรกันแม่ ทำไมต้องให้หนูไปทำอะไรแบบนั้นด้วย
     แม่:ก็พ่อแกบอกไว้อยากโทษก็ไปโทษพ่อแกเอาเองแล้วกัน ไปเก็บกระเป๋าได้แล้วพวกซากุระรอ
     อิโนะ:ค่า
 
     แม่:เท็นเท็นตั้งแต่วันนี้แกต้องไปดูแลไร่ของพ่อพร้อมพวกซากุระ
     เท็นเท็น:ได้แม่สบายๆ อยู่แล้ว
     แม่:ดี
 
กลับมาสู่ปัจจุบันตอนนี้ทุกคนนั่งอยู่ในห้องรับแขก
“โอเครพร้อมรึยัง”
คุณนายซาบาคุโนะพูดขึ้น
“ค่า”
ทั้งหมดตอบแล้วเทมาริก็เดินไปรับกุจแจรถจากแม่ของเทมาริ
“ไปขึ้นรถได้แล้วรีบๆไปเลยเบื่อขี้หน้าแล้ว”
คุณนายยามานากะพูดแล้วโบกคล้ายไล่ แต่สายตาที่มองลูกทำให้คนเป็นลูกรู้ว่าแม่ตัวเองแค่พูดๆไปเท่านั้น
“จ้ะแม่หนูจะรีบไปให้พ้นๆหน้าเลย”
ได้โอกาสอิโนะก็แหย่คนเป็นแม่หน่อยๆ แล้วเดินตามคนอื่นออกมา
“เอ้าใครจะขับ”
พอเดินออกมาถึงหน้ารถตู้อิโนะก็พูดแล้วชูกุจแจรถขึ้น
“ฉันเองๆ ฉันขับเองรับรองจะถึงภายใน3ชั่วโมงเลยคอยดู”
สาวหมวยห้าวประจำกลุ่มพูด
“ขับดีๆล่ะ อย่าพาพวกฉันไปตายก่อนถึงไร่แล้วกัน”
เทมาริพูด
“นั่นสิคะ ฝากด้วยค่ะคุณเท็นเท็น”
สาวขี้อายพูดขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน
“ได้รับรองว่าไม่มีใครตายเพราะอุบัติเหตุทางรถแน่นอน แต่ถ้าเพราะหัวใจวายล่ะก็ไม่แน่นะ”
พูดจบก็ขึ้นไปนั่งประจำที่คนขับก่อนที่จะมีคนคัดค้าน 
“นี่ชีวิตฉันอย่างกับแขวนอยู่บนเส้นด้ายเลยแฮะ”
ซากุระพูดเบาๆก่อนจะขึ้นรถแล้วปิกประตูดีที่ ที่นั่งเธออยู่ใกล้ประตูไม่งั้นได้มีหน้าหงายแน่ เพราะเท็นเท็นเล่นเยียบคันเร่งซะเกือบมิด
“นี่ยัยเท็นเท็นทำอะไรฟ่ะ นี่ถ้านั่งไม่ทันหน้าหงายไปแล้วนะ”
ซากุระตะโกนลั่น
“โทษทีพอดีเป็รพวกตีนผี”
พูดจบก็เยียบคันเร่งจนมิด และตามด้วยเสัยงของพวกเพื่อนๆด้านหลัง
“ฉันจะรอดไหมเนี่ยยยยยยย/ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ซึ่งขัดกับเสียงหัวเราะชอบใจของเท็นเท็น