This Fate รักนี้ไม่ได้ตั้งใจ

"เฮ้อเบื่อชะมัด" เสียงถอนหายใจจากหนุ่มหล่อเจ้าของส่วนสูง 180 เซนกับรูปร่างที่ดูก็รู้ว่าเขาออกกำลังกายมาดีแค่ไหน ผิวขาว ตาคม จมูกโด่งเป็นสันรับกับปากบาง ที่พาให้ทั้งสาวในโรงเรียนและนอกโรงเรียนต่างอยากครอบครองเขาทั้งนั้น ไหนจะความรวยของเขาอีกทายาทจิระคุณตระกูลดังที่ทราบกันดีถึงธุรกิจมากด้านที่เขาลงทุนสร้างไว้และดีกรีลูกเจ้าของ ' AD ' โรงเรียนนานาชาติสุดหรูใจกลางกรุงเทพ ความหรูที่มาพร้อมกับคุณภาพระดับเมืองนอก มีเพียงลูกคุณหนูหรือลูกคนใหญ่คนโตเท่านั้นที่จะเรียนที่นี่ได้
"ถอนหายใจมารอบที่ร้อยแล้วมั้งไอป๊อป" โทโมะหนุ่มหล่อหน้าหวานที่มีสายเลือดไทยญี่ปุ่นไหลอยู่ในตัวทายาทของไทยานนท์ผู้ส่งออกสินค้าขนาดใหญ่ของเมืองไทยพูดขึ้นหลังจากที่เพื่อนของเขาถอนหายใจซ้ำไปมาหลายรอบจนเขาเองก็เริ่มเหนื่อยแทนแล้ว
"นั่นดิทำหน้าอย่างกับคนจะตาย"เขื่อน หนุ่มหล่อหน้ายาวจอมทะเล้นทายาทเสตสุวรรณเจ้าของห้องเสื้อระดับโลก รีบเสริมความเห็นต่อจากโทโมะเพราะเขาเห็นร่างสูงนั่นถอนหายใจมาตั้งแต่เริ่มเข้าห้องประชุม
"ก็มันน่าเบื่อ ใครจะอยู่ก็อยู่ต่อเถอะฝากงานต่อด้วยบายเจอกันที่ห้อง"ป๊อปปี้ลุกขึ้นหันหลังเตรียมออกจากห้องประชุมก่อนจะโบกมือให้เพื่อนรักทั้ง 2 ของเขาและส่งต่อหน้าที่ประธานนักเรียนให้ทั้งคู่ทำงานแทน
"ไอป๊อปโถ่ไอเพื่อนเวร"

ร่างสูงเดินกลับมายังห้องส่วนตัวของพวกเขา มีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่มีสิทธิ์ใช้ห้องนี้ก็เขาเป็นลูกเจ้าของและเป็นประธานนักเรียนนี่ไม่แปลกหรอกที่จะมี มือหนาหยิบคีย์การ์ดแตะไปบริเวณช่องแสงสีแดงหน้าประตูก่อนที่แสงจะเปลี่ยนเป็นสีเขียวและประตูห้องก็สามารถเปิดเข้าไปได้ ร่างสูงหยุดชะงักทันทีเมื่อสายตาคมไปปะทะกับร่างเล็กที่อยู่บริเวณชั้นสองจากความรู้สึกของเขาไม่ใช่เพื่อนสาวทั้งสองของเขาแน่ๆแล้วนี่ใครกันถึงกล้าเข้ามาถึงห้องพวกเขาได้ เท้าแกร่งก้าวไปตามทางที่นำขึ้นไปยังชั้นสองก่อนจะหยุดอยู่ตรงร่างเล็กที่สูงเลยระดับอกของเขามานิดหน่อยเท่านั้นเอง ร่างสูงใช้สายตาสำรวจคนตัวเล็กที่ยืนหันหลังให้เขาอย่างพิจารณา ผมลอนที่ถูกปล่อยให้พริ้วไหวกลางหลังทำให้เธอดูมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก
' ขาวชะมัด ' ร่างสูงยิ้มกริ่มก่อนเดินไปประชิดร่างเล็กตรงหน้า ใช้มือแกร่งยันกระจกกักร่างเล็กไว้ในวงแขนของตัวเอง

"ว่าไงสาวน้อย"ร่างเล็กสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเขาประชิดร่างเล็กนี้แต่หญิงสาวเพียงเงียบและขยับตัวไปด้านหน้าให้ห่างกับร่างของเขา
"รู้หรือป่าวว่านี่ไม่ใช่สนามเด็กเล่นที่เข้าออกได้ตามใจนะ"ได้ทีร่างสูงยิ่งแกล้งขยับตัวประชิดร่างเล็กกว่าเดิมจนแผงอกติดชิดกับร่างเล็กทันที
"ขอโทษนะช่วยออกไปจากตัวฉันด้วยคะ"เสียงหวานเอ่ยขึ้นบอกเขาแต่ยังคงหันหน้าไปนอกหน้าต่างเช่นเดิม
"แต่นี่ห้องของฉัน เธอคือผู้บุกรุก ถ้าเธอมาขโมยของฉันไปจะทำยังไงละ"ร่างสูงยิ้มขึ้นเมื่อเห็นท่าทางที่เย่อหยิ่งของร่างเล็ก
"ห้องนี้มันอยู่ได้คนเดียวหรือไง ตอนแรกก็ไม่ขึ้นจะขโมยแต่พอคุณพูดก็เริ่มคิดเลยละ"ร่างเล็กหันมาเผชิญหน้ากับเขาใบหน้าหวานปรากฎแก่สายตา ดวงตาหวานกลมโต จมูกโด่งรั้นแสดงถึงความไม่ยอมคน ริมฝีปากบางสีสวยที่เอ่ยเสียงหวานแต่กลับแฝงด้วยความยียวนในน้ำเสียง

"อยากได้อะไรก็เอาไปเถอะถ้าคิดว่าออกจากห้องนี้ไปได้"เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพลางใช้สายตามองสำรวจร่างเล็กตรงหน้า สายตาที่ชวนให้ใครๆก็อดที่จะเขินอายไม่ได้กับเธอคนนี้ก็เช่นกัน

"คุณจะทำอะไร"ร่างเล็กก้มหน้างุดจนติดอกเอ่ยถามร่างสูงที่ตอนนี้มือหนาเคลื่อนมาโอบเอวคอดกิ่ว

"คิดว่าไงละหื้ม"ใบหน้าหล่อเคลื่อนหน้าเข้าไปใกล้หน้าหวานจนลมหายใจอุ่นรินรดแก้มใส ก่อนสูดดมความหอมจากเรือนผมเงา

"ฉะ....ฉัน"เสียงหวานพูดขึ้นอย่างติดขัดเมื่อคนตัวสูงจงใจแกล้งสูดดมความหอมจากคอขาวระรงส์

"ว่าไงละ"ร่างสูงเห็นอย่างนั้นยิ่งได้ใจเมื่อคนตัวเล็กที่มีท่าทีท้าทายเขาในตอนแรกกลับหมดท่าที

"ไอป๊อปน้องฉัน !!!"หันไปตามเสียงห้าวก็เจอคนมาใหม่ทั้ง 4 ยืนอยู่หน้าประตูห้องนำโดยสาวร่างสูงที่ยืนท้าวเอวมองเขาอยู่

"แหม่ไอป๊อปไวจังเลยนะมึง" โทโมะพูดขึ้นตามด้วยเขื่อน

"น้องเขากลัวหมดแล้ว โอ๋ๆมาหาพี่มา"

"ไอพวกเฒ่าหัวงู" สาวเปรี้ยวรูปร่างสูงโปร่ง 'เฟย์' สาวแก้มบุ๋มที่พกความสดใสใสเต็มพิกัด กินเก่งเป็นที่ 1 และความแรงในตัวเธอที่ไม่มีใครกล้าหือด้วย

"โอ้ยไอแก้วเจ็บนะเว้ย"ป๊อปปี้โวยวายทันทีเมื่อแก้วตบหัวเขาอย่างแรง ก่อนจะดึงสาวร่างเล็กไปไว้ในอ้อมกอดตัวเอง

"นี่น้องสาวฉัน ใครแตะมันตายแน่"แก้วพูดแล้วมองค้อนใส่ป๊อปปี้

"พี่ชื่อเฟย์น้าาาา"

"พี่ชื่อเขื่อนนะคะสาวน้อย"

"พี่โทโมะนะครับ"โทโมะรีบดันหน้าเขื่อนไปพ้นๆร่างเล็กก่อนที่จะแนะนำตัวแล้วยิ้มหวาน

"อะ...ฟางคะ"ร่างเล็กที่ยังงงกับเหตุการ์ณเมื่อกี้ก็แนะนำตัวพร้อมส่งยิ้มบางๆกลับไป

สายตาหวานมองไปยังร่างสูงตรงหน้าทำให้ปะทะกับสายตาคมที่มองเธออยู่ก่อนหน้านี้

"เอ้าจะยืนเก๊กทำไมละพ่อคุณ รอน้องฟางไปตามหาชื่อมึงจากบัตรประชาชนเหรอ"เขื่อนพูดแซะเพื่อนชายของเขาที่มองฟางอย่างไม่ละสายตาแถมยังไม่ยอมแนะนำตัวเหมือนพวกเขาอีกด้วย

"ป๊อปปี้ ตัวหอมดีนะชอบ"ป๊อปปี้บอกชื่ออย่างห้วนๆก่อนจะหันหลังเดินกลับไปยังห้องบริเวณชั้นบนทันที ปล่อยให้ฟางหน้าแดงกับคำพูดที่เขาทิ้งท้ายไว้ 'อีตาบ้า โรคจิต' เธอด่าเขาในใจถ้าด่าต่อหน้ามีหวังเธอไม่รอดแน่ๆ

"ไอป๊อปอย่ามายุ่งกะน้องฉันนะโว้ย"แก้วรีบตะโกนไล่หลังไปทันทีที่ร่างสูงหมุนตัวกลับ

ภายในห้องนอนของป๊อปปี้ ชายหนุ่มที่เพิ่งเข้ามายืนแนบหลังแกร่งชิดประตูรอยยิ้มที่ถูกแต้มบนมุมปากบ่งบอกถึงความสุขของเขา เขาไม่ได้ยิ้มแบบนี้มานานแค่ไหนกันนะ แค่หญิงสาวตัวเล็กที่เพิ่งเจอกลับทำให้เขาสุขใจอย่างบอกไม่ถูก นี่เขากำลังสนใจเธอหรือป่าว

"บ้าแล้วไอป๊อป"