ใจเผลอ

 

 

 

 

เสียงเอะอะโวยวายดังลั่นออกมาจากห้องนอนของหนุ่มสาวที่เพิ่งจะแต่งงานกันไปได้ไม่กี่เดือน จนคนรับใช้ภายในบ้านต่างวิ่งกรู่กันมาชะเง้อเงยมองอยู่ตรงทางขึ้นบันได

 

 

" พี่อาชา กลับมาเดี๋ยวนี้นะ พลอยไม่ให้ไป พี่อาชา !! " เพชรพลอยวิ่งตามแอาชาที่เดินหนีเธอออกมาจากห้องนอน หญิงสาวน่ำตาไหลอาบแก้มวิ่งกรู่เข้ามารั่งแขนอาชาไว้

 

 

 

" พี่คิดอะไรกับมันใช่ไหม บอกพลอยมาเดี๋ยวนี้นะ " เพชรพลอยตะโกนใส่หน้าของอาชา จนอีกคนเริ่มทนอารมณ์ร้อนของเธอไม่ไหว

 

 

 

" พลอย แก้วเข้สช่วยพี่ ยอมเสี่ยงอันตรายเพื่อพี่ กับไอแค่พี่ไปซื้อของขวัญวันเกิดให้เค้า พลอยจะคิดมากอะไรขนาดนี้ " อาชาเหนื่อยที่จะอธิบาย

 

 

 

" แล้วพี่จะไปซื้อให้มันทำไม มันทำงานมันก็ได้เงินพี่อยู่แล้ว จะไปอะไรนักหนากับมัน " เพชรพลอยด่าหราด จนอาชาอายคนรับใช้ที่รุ่มมองกันอยู่ เขาดึงมือเล็กๆที่หุมแขนของเขาออกแล้วจ้องหน้าเธอด้วยสายตาชัง

 

 

 

" พี่จะไป แล้วพลอยก็ห้ามออกไปไหนด้วย " อาชาออกปากสั้งเสียงดังจนเพลรพลอยนิ่งไป ก่อนที่เขาจะรับสาวเทเาออกจากบ้านไปอย่างเร็ว

 

 

 

 

ที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง

 

 

ในวันที่เป็นวันคล้ายวันเกิดของหญิงผู้ที่เขาเป็นเหมือนน้องสาวของเธอ อัคราใช้ท่อนแขนแกร่งกอดคอหญิงสาวที่เดินตาวาวมองของสวยๆอยู่ตรงหน้า ปีนี่เป็นปีของเขาที่มีหน้าที่ต้องปรนเปรอให้กับผู้หญิงที่เป็นเสมือนน้องของเขา

 

 

 

" นี่ อันนี้ไม่ต้อง ไว้ซื้อปีหน้า " อัครารีบใช้แขนดึงรั้งคนตัวเล็กให้ออกมาจากร้านนาฬิการาคาแพง เพราะตนมีของในใจอยู่แล้วที่จะให้คนให้อ้อมแขนเป็นของขวัญวันเกิดของเธอในปีนี้

 

 

 

" ปีหน้าพี่ป๊อป ไม่รู้จะซื้อให้หรือเปล่า " เธอบ่นอุบอิบด้วยความอยากได้ 

 

 

ด้วยความที่เธอเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ร่วมงานที่เสี่ยงอันตรายกับผู้ชายรุ่นพี่อย่างพวกเขา เธอจึงอยู่ในฐานะที่เป็นเสมือนเด็กสาวที่มีพี่ชายถึงสามคนมาปนเปย์และคอยปกป้องดูแลเธอ และในวันเกิดของเธอในทุกปี จะถูกจัดขึ้นที่คอนโดของชานนท์ และจะมีธรรมเนียมที่จะต้องพาเธอไปเลือกซื้อของและทำกิจกรรมที่เธออยากทำตลอดทั้งวัน โดยคนที่จะเป็นคนพาไปในปีนั้นจะมีแค่คนเดียวและจะวนกันไปเรื่อยๆตลอดทุกปี ด้วยความไร้เดียงสา ซื่อๆ น่ารัก และไม่เรื่องมากของเธอ เธอจึงได้รับความรักจาก ชานนท์ อัคราและป๊อปเป็นอย่างมาก ราวกับเธอเป็นน้องสาวของพวกเขาจริงๆยังไงอย่างงั้น

 

 

 

" อืออ มาดูนี่ก่อน " อัครากอดคอแก้ว แล้วดันร่างบางให้เข้าไปดูสร้อยคอในร้านเพชร หญิงสาวตาลุกวาวรับแกะแขนแกร่งของอัคราออกจากคอของตัวเองแล้วเดินตรงเข้าไปเลือกสร้อย

 

 

 

แต่ก็ไม่วายที่จะหันกลับมาแซะอัคราหนุ่มบุญทุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้า " ใจปล้ำจังเลยนะเราอะ " เธอแซว แล้วยิ้มอย่างสุขใจ ก่อนจะเอือมมือไปหยิกแก้มอัคราในเชิงหยอก ด้วยความแข็งกระด่างในการแสดงออกทางอารมณ์ และเป็นคนนิ่งขรึม อัคราได้แต่ยืนกลั้นยิ้มตัวเองไม่ให้แก้วเห็น แล้วมองหญิงสาวยืนเลือกสร้อยอยู่ใกล้ๆ

 

 

 

" ไหนๆพี่อัครก็ซื้อให้แล้ว แก้วอยากให้พี่เลือกให้แก้วด้วยจะได้ไหม " และนิสัยให้ความสำคัญ บวกอารมณ์ขี้อ่อนแบบนี้แหละ ถึงทำให้อัคราแพ้ทางเธอตลอด 

 

 

ชายหนุ่มตาคมกวาดสายตามองหาสร้อยด้วยความตั้งใจ แก้วถ้าวคางมองอีกคนที่ดูจริงจังกับการเลือกของให้เธอด้วยแววตาที่ดูเต็มอิ่ม

 

 

 

 

' ใครได้พี่ไปเป็นแฟน โครตโชคดีเลย ' เธอพูดกับตัวเองในใจและก็อดแปลกใจไม่ได้ที่อัคราไม่เคยมีผู้หญิงที่หมายปองเลยสักคน

 

 

" ผมขอดูเส้นนี้ครับ " อัคราชี้ไปที่สร้อยคอเส้นหนึ่ง ที่มีเพชรน้ำงามเล็กๆดุจเด่นเป็นจี้อยู่เพียงเม็ดเดียว ว่าแล้วพนักงานก็หยิบสร้อยเส้นนั้นมาให้ดู เขาหยิบมันขึ้นมาอย่างปราณีตแล้วสวมใส่มันให้กับคนตรงหน้าด้วยความบรรจง " เส้นมันเล็กๆ บางๆ เพชรก็เล็ก แต่เด่นและก็ชัดจนพี่สะดุดตา มันดูน่าทะนุทะนอมนะ " เขาพูด แล้วพลิกตัวคนตัวเล็กให้ลองมองกระจก มันเหมาะสมกับเธอมาก แก้วเหลือบมองอัคราที่เผลอยิ้มออกมาผ่านทางกระจกจนเธออดยิ้มตามไม่ได้

 

 

 

" ผมเอาเส้นนี้นะครับ " เมื่อเห็นสายตาหวานจ้องมองเขาอยู่ อัครารีบละสายตาแล้วหันหน้าไปคุยกับพนักงานทันที

 

 

 

" นี่ถ้าไม่มีกฎห้ามคบกันเอง แก้วคิดว่าพี่ต้องแอบชอ... " แก้วชี้หน้าจับผิดอัครา อีกคนปั้นหน้านิ่ง ทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร แต่พนักงานก็แทรกขึ้นมาก่อนที่แก้วจะพูดจบ อัคราจ่ายเงินแล้วรับเดินนำออกจากร้านไปทันที

 

 

 

 

ก่อนจะถึงร้านเครื่องเพชร ฟางเดินมาซื้อของกับโทโมะ ทั้งคู่เห็นแก้วกับอัคราเดินออกจากร้านเพชรพร้อมกันก็รีบเดินตามไปจนมาหยุดอยู่ที่หน้สโรงหนัง

 

 

 

" พี่อัครดูพาแก้วมาดูหนังเนี่ยนะ " ฟางถึงกับตาค้างเมื่อเห็นอัครากอดคอแก้วเข้าไปในโรงหนัง

 

 

 

" ทำไม " โทโมะมองตามทั้งคู่ที่พากันเข้าโรงหนังก็อดถามไม่ได้ 

 

 

 

" พี่อัครไม่เคยชอบดูหนังเลย แต่กลับพาแก้วมาดูหนัง วันเกิดแก้ว ต้องยอมขนาดนี้เลยหรอเนี่ย " ฟางว่า เธอรู้ดีว่าอัคราไม่ใช่คนที่ยอมใคร และเขามักปฏิเสธทุกครั้งที่ชานนท์ ป๊อป หรือแม้กระทั่งแก้วที่เคยชวนเขามา 

 

 

" ... " โทโมะเงียบไป ก่อนจะเคยมุ่งไปที่พนักงานแล้วซื้อตั๋วดูหนังมาสองใบ ก่อนจะเดินกลับมาแล้วดึงมือฟางเดินตามเข้าไป

 

 

 

" ไอโมะ ! แกจะไปไหนเนี่ย " ฟางเซไปตามแรงดึงของโทโมะ 

 

 

 

" ฉันจะไปดูหนัง อยากดูมาหลายวันแล้ว " เขาพูดนิ่งๆ แล้วเดินต่อ ตำแหน่งที่นั่งของเขาและฟางตรงกับที่นั่งของแก้วและอัครา แต่อยู่ในแถวที่สูงกว่าแก้ว 3 แถว 

 

 

 

" นั่นไอแก้วนิ " ฟางทักขึ้น โทโมะหันมามองด้วยสายตาดุ พร้อม เอานิ้วชี้ขึ้นมาแตะปากตัวเองหมายจะบอกให้ฟางเงียบๆ 

 

 

 

หนังฉายไปครึ่งเรื่อง อัคราทนความง่วงของตัวเองไม่ไหวจนเซหลับไปซบบ่าแก้ว 

 

 

 

" นี่สินะ ที่ไม่ชอบมาดูหนัง "'เธอยิ้มขำให้กับอีกคนแล้วปล่อยให้เขานอนต่อ 

 

 

 

" เห้ย สองคนนั่น ทำไมแก้วไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟัง  " ฟางไม่ได้ดูหนังเลย เธอจับจ้องมองแต่แก้วกับอัครา ไม่ต่างกันกับโทโมะ

 

 

" ... " อีกคนนั่งเงียบไม่พูดอะไร 

 

 

 

 

หนังฉายมาจนใกล้จบ แก้วลวงมือเข้ากระเป๋าตัวเองก่อนจะหยิบแหวนเงินออกมา แล้วจับนิ้วกลางของอัครามาก่อนจะสวมแหวนให้กับเขาช้าๆ พลางเหลือบมองอีกคนที่ยังหลับสนิท 

 

 

 

" พี่อัคร ๆ " เธอปลุกอัคราเบาๆ เมื่อคนเริ่มทยอยกันออกจากโรงหนัง

 

 

 

" อื้อ " อัคราบิดขี้เกียจไปมา แล้วลุกขึ้นเดินตามหลังแก้วออกจากโรงหนัง

 

 

หน้าโรงหนัง 

 

 

 

" เป็นไง หนังเรื่องนี้สนุกไหม " เธอเอ่ยถาม

 

 

 

" เหอะๆ " อัคราหัวเราะ ก่อนจะกอดคอแก้วแล้วเดินต่อ

 

 

 

" นี่ใช่ไหม ที่ไม่ยอมมา เวลาชวนอะ " แก้วว่า อัครายักคิ้วตอบ 

 

 

 

" กินสเต็กดีกว่า พี่หิว " เขาว่า แล้วนำเธอเข้าไปทันที 

 

 

 

" เอาอันนี้ครับ แล้วก็อันนี้ อันนี้ " อัคราสั่ง และเป็นประจำที่เขาจะสั่งอาหารให้กับแก้ว 

 

 

 

" ขอนั่งด้วยครับ " 

 

 

 

พรึบ 

 

 

 

O _ O 

 

 

" ไอโมะ ทำอะไร ลุกขึ้น " ฟางอึ้งตาค้าง เมื่ออยู่ๆ โทโมะก็เดินเข้ามาร้านเดียวกับแก้ว แล้วมาหยุดนั่งลงที่โต๊ะเดียวกันกับแก้ว

 

 

 

" ... " อัคราจ้องโทโมะ แก้วเองก็ไม่ต่างกัน "'โต๊ะเต็มหรอ " อัคราเอ่ยถามกวนๆ 

 

 

 

" ผม อยากนั่งร่วมโต๊ะกับพี่ครับ " โทโมะพูดกวนๆ 

 

 

 

" นั่งด้วยกันนี่แหละฟาง " อัคราชวน ฟางยิ้มแหยๆแล้วนั่งลงข้างๆโทโมะ 

 

 

อัครายกมือขอเมนูเพิ่ม พนักงานเดินเอาแมนูมาให้ หลังจากสั่งอาหารเสร็จ ทุกคนก็นิ่งเงียบ

 

 

 

" แก มา ไม่เห็นบอกฉันเลย " แก้วพูดกับฟาง ฟางเกร็งๆไม่กล้าตอบ เพราะกลัวความนิ่งของอัคราที่เขาดูนิ่งแปลกๆ 

 

 

 

" อ่อ พอดีฉันมาซื้อของกับฟาง " โทโมะตอบแทน แก้วเบือนหน้าไปทางอื่น เธอยังโกรธเรื่องเมื่อวันก่อนที่โทโมะโมโหใส่เธอ

 

 

 

" เหอะๆ " อัคราขำในลำคอ แล้วพาดแขนมาว่งไปบนพนักพิงเก้าอี้ของแก้ว เหมือนแสดงความเป็นเจ้าของ

 

 

เก็ก เหมือนเสียงเหล็กกระทบก้น อัคราขมวดคิ้วสงสัยแล้วดึงมือตัวเองกลับมาดู 

 

 

 

" ... ขอบคุณ " เขายิ้มน้อยๆ เมื่อเห็นแหวนเงินที่นิ้วของตัวเอง แล้วลูบผมแด้วด้วยความเอ็นดู 

 

 

 

พฤติกรรมของคนทั้งสองถูกจับตามองจากฟางและโทโมะตลอดเวลา

 

 

จนอาหารมาถึง อัคราเขี่ยหอมใหญ่จากจานของแกเวใส่จานตัวเองจนดูเหมือนทั้งคู่จะรู้ใจกันมาก 

 

 

 

หลังจากทานเสร็จ 

 

 

 

 

" เห็นฟางบอกว่าจะจัดงานวันเกิดหรอ " โทโมะถามแก้ว แก้วเงียบไม่ตอบ

 

 

 

อัครายิ้มมุมปาก " ทำไม อยากไปหรอ " เขาทักขึ้น โทโมะรับตอบทันที " ครับ " 

 

 

 

" พี่อัคร " แก้วขมวดคิ้ว ไม่พอใจอัครา 

 

 

 

" ฟางไปด้วยสิ เดี๋ยวพี่บอกให้ไอป๊อปมันไปรับนะ " อัคราพูด ฟางอึกอักไม่กล้ารับคำ ไม่อยากเจอป๊อป แต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธอัครา อัคราเห็นฟางลังเลก็รับพาแก้วกลับทันที ไม่ยอมเปิดโอกาสให้ฟางปฏิเสธ

 

 

 

" หมอนั่นมันเป็นใคร ทำไมวางท่าเหมือนเสือหวงลูก " โทโมะว่า

 

 

 

" ไม่ใช่เสือธรรมดานะ เสือโคร่งเลยหละ " ฟางว่า โทโมะแสยะยิ้มเหมือนไม่ถูกชะโลกกับอัครา