ใจเผลอ

 

 

 

 

ให้ตายซิ !!! งานแต่งสุดโก๋ระดับไฮโซในโรงแรม 5 ดาวกลับมีการลอบสังหารชายกลางวัยคนหนึ่งที่อยู่ร่วมในงานแต่ง

 

 

" ใครมันใจโหดขนาดนี้นะ " แก้วด่าทอด้วยความคับแค้นในขณะที่ตัวเองกำลังนั่งหลบวิถีกระสุนอยู่ภายใต้กอดของชานนท์

 

 

" จะตายอยู่แล้ว ยังจะไปด่าเค้าอีก " ท่อนแขนแกร่งโอบกอดเรือนร่างผู้เป็นลูกน้องไว้แน่นพร้อมกันกับสายตาคมของเขาที่พยายามกวาดสายตามองหาผู้ก่อเหตุ แต่ก็ไม่เจอ

 

 

 

" มันคงวางแผนกันมาดี ถึงขนาดรู้ที่ซ่อนตัวในการก่อเหตุ " ชานนท์พูด 

 

 

 

" พี่นนท์ แล้วคนที่ถูกไล่ฆ่าคือใคร " แก้วเอ่ยถามด้วยความสงสัย ชานนท์ขมวดคิ้วหนาด้วยความกังวล เมื่อย้อนคิดถึงเหตุการณ์เมื่อสามวันก่อนที่อาชาไปปรึกษาตนที่บ้านเรื่องมีคนสะกดรอยตามพ่อของเขาอยู่

 

 

 

' ขออย่าให้เป็นคุณลุงอิทธิเลย " ชานนท์ได้แต่ถาวนาในใจ แต่แล้วทุกอย่างกลับไม่ได้เป็นไปอย่างที่ชานนท์วอนขอ เมื่อเสียงร้องของเพื่อนสนิทดังขึ้น

 

 

 

" พ่อออออออ " ชายที่อยู่ในชุดเจ้าบ่าวร้องลั่นเมื่อเห็นพ่อของตัวเองนอนจมกองเลือดอยู่ไม่ไกล  

น้ำตาลูกผู้ชายไหลเอ่อ เมื่อรับรู้ถึงการจากไปของผู้เป็นพ่อ

 

 

 

" อาชา " เพชรพลอยคุกเข่าลงนั่งข้างๆเจ้าบ่าวของตนก่อนจะใช้มือเรียวโอบกอดคนตัวใหญ่เอาไว้

 

 

 

" ... " ไม่มีเสียงตอบรับจากผู้สูญเสียเลยแม้แต่น้อย หัวใจเขาเหมือนกำลังพังพินาศ พ่อโดนฆ่าตายในงานมงคลของเขา ทำไมมันทรมานใจของเขาขนาดนี้

 

 

 

บรรดาแขกที่มาร่วมงานต่างมองลงมาด้วยสายตาที่สงสารและเห็นใจ 

 

 

 

รถพยาบาลมารับศพของอิทธิไป อาชา เพชรพลอย ชานนท์ และแก้ว ตามไปที่โรงพยาบาลในทันที

 

 

 

" ฉันไม่คิดว่ามันจะอุกอาจถึงขนาดมาลอบฆ่าของในงานแต่งงานของฉัน " อาชาพยายามกลั้นสะอื้นแล้วพูดกับชานนท์ด้วยความแค้นใจ

 

 

 

 

" ... " ชานนท์ทำได้เพียงตบบ่าเพื่อนหมายจะให้กำลังใจ เขาเองก็พูดไม่ออกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันอุกอาจอย่างที่เขาไม่เคยพบเจอมาก่อน

 

 

 

" ฉันจะไม่ยอมให้พ่อต้องมาตายฟรี ฉันจะเอามันมาเข้าคุก !! " อาชาให้คำมั่นสัญญากับตัวเอง ชานนท์มองหน้าเพื่อนด้วยความสงสารและเห็นใจ

 

 

 

หลังจากจัดการเรื่องศพของอิทธิเสร็จแล้ว ชานนท์ก็พาแก้วไปส่งที่บ้านเพื่อน

 

 

 

ในขณะนั่งรถ

 

 

 

" พี่สงสารอาชา มันเหลือพ่อแค่คนเดียว แล้วพ่อดันมาถูกลอบฆ่าในงานแต่งงานของตัวเอง ไม่รู้ว่าใจมันจะเจ็บปวดขนาดไหน " ชานนท์พูด

 

 

 

" คงจะทำใจยากแหละคะพี่นนท์ ภาพวันนี้คงจะติดตาพี่อาชาไปจนตาย " แก้วน้ำตาคลอ

 

 

 

" ถ้าพี่จะช่วยสืบเรื่องนี้ ... " ชานนท์ยังพูดไม่จบ

 

 

 

" แก้วโอเคคะ แก้วจะช่วยพี่นนท์อีกแรง " แก้วว่า ชานนท์ยิ้มน้อยๆอย่างภูมิใจก่อนจะเอื่มมือมาลูบผมลูกน้องคนโปรดด้วยความเอ็นดู

 

 

 

" ขอบใจนะ ไออาชาคงจะดีใจที่อย่างน้อยยังมีพวกเราที่ช่วยมันอยู่ " ชานนท์ว่า แก้วน้ำตาปริ่ม นึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ก็อดสงสารอาชาไม่ได้

 

 

 

แล้วทั้งคู่ก้มาถึงบ้านของฟาง แก้วยิ้มน้อยๆลาชานนท์ ก่อนจะเปิดประตูเดินเข้าไปในบ้านฟาง เมื่อ้ห็นแก้วเข้าไปในบ้านแล้ว ชานนท์ถึงได้ออกรถขับกลับไป

 

 

 

" แหมม บอกว่าไม่มีอะไร แต่ออกงานด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน แบบนี้มันยังไงกันแน่ย่ะ ! " ฟางเอ็ดเพื่อนเมื่อแอบมองผ่านกระจกบ้ทนแล้วเห็นรถของชานนท์ไวๆ 

 

 

" ก็คำตอบเดิม เป็นพี่น้องกัน " แก้วพูดอย่างเหนื่อยๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องไปเปลี่ยนชุด หญิงสาวปลดชุดตัวเองออกตรงกลางห้องจนเหลือแต่ชุดชั้นในของเธอ ก่อนจะเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อเปิดหาเสื้อของฟางมาสวมใส่

 

 

 

 

" กรี๊ดดดดดด ช่วยด้วยยยยย  ช่วยด้วยยยยยย " เธอตกใจ ช็อค กรี๊ดลั่นบ้าน เมื่อมองเห็นใครบางคนผ่านกระจกที่ติดอยู่กับตู้เสื้อผ้า และเหมือนว่าเขาคนนั้นจะเป็นผู้ชาย 

 

 

ด้วยความตกใจและรู้ถึงความเปลือยของร่างกายตัวเอง เธอรีบฝังตัวเข้าไปอยู่ในตู้เสื้อผ้า แล้วเปิดประตูแง้มๆก่อนจะตะโกนเรียกฟาง

 

 

 

 

" ฟางงง ช่วยยด้วยยย มีผู้ชายอยู่ในห้องงง " หญิงสาวน้ำตาเล็ดด้วยความตกใจกลัว 

 

 

 

" ไอโมะ เพื่อนฉันตกใจแล้ว แกออกมาก่อนน ... ไอแก้วว นี่เพื่อนฉันเองไม่ใช่คนร้ายย " ฟางตะโกนเรียกโทโมะ ก่อนจะตะโกนบอกแก้ว

 

 

 

" พาออกไปก่อน ฉันโป๊อยู่ ! " หญิงสาวอายจนไม่รู้จะซุกหน้าเอาไว้ที่ไหน ที่ตัวเองปลดเปลื้องเสื้อผ้าจนเหลือแต่ชั้นในตรงหน้าเขาแบบนั้น

 

 

 

โทโมะยิ้มเยาะ ก่อนจะลุกเดินออกไป แล้วไม่วายที่จะแกล้งเหล่ตามามองแก้วที่โผล่หน้ามามองเขาอยู่

 

เมื่ออีกคนยอมเดินออกไปแต่โดยดี หญิงสาวจึงรีบดึงเสื้อผ้าของฟางมาสวมใส่ แล้วเดินออกไปอย่างอายๆ 

 

 

 

" นี่โทโมะ เพื่อนฉันเอง นี่แก้ว เพื่อนสนิทฉันเหมือนกัน " ฟางแนะนำให้ทั้งคู่รู้จักกัน แก้วเบือนหน้าหันไปทางอื่นไม่กล้าสบตา อีกคนก็เอาแต่จ้องใหญ่เมื่อเห็นหญิงสาวอาย

 

 

 

" นี่ จะอายทำไม ไฟก็ปิด แสงสว่างก็ไม่มี ใครมันจะไปเห็นของเธอ " ชายหนุ่มแซะ

 

 

 

" แล้วใครมันจะไปรู้หละ ฉันเป็นผู้หญิงยืนปลดเสื้อต่อหน้าผู้ชาย ฉันก็ต้องอายสิ " แก้วเถียงเสียงแข็ง

 

 

 

" แหมมม " สายตาคมมองแก้วตั้งแต่หัวจรดเท่า " ทำอย่างกับว่าน่ามองหนักหนะ " ก่อนจะแซะใส่หญิงสาวแล้วแบเปากราวกับมองของไม่ดี

 

 

 

" เอ๊ะ !!!! ... " แก้วลุกขึ้นจะโวยวายใส่ แต่ฟางเบรคทันเสียก่อน

 

 

 

 

" หยุด !!!! ... เห้อ ฉันลำบากใจจริงๆที่มีเพื่อนปากสุนัขแบบพวกแกเนี่ย  เหนื่อยยยย " ฟางส่ายหน้าอย่างเอือมระอา เทื่ออีกคนก็ปากร้าย และอีกคนก็ไม่เคยจะยอมใคร

 

 

 

" ฉันไปนอนก่อนนะ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน " แก้วบ่นๆ พร้อมทำท่าทางเหมือนจะลุกขึ้น

 

 

 

" ไอแก้ว นานๆจะเจอกันสักที แกจะไปนอนเลยหรอวะ " ฟางพูดอย่างน้อยใจ

 

 

 

" ฉันไปเจอเรื่องไม่ดีมาวะ ฉันสงสารเขา มันหดหู่จนบอกไม่ถูกเลยนะ " แก้วซึมไปเมื่อนึกถึงเหตุการณ์นั้น เธอจุกอยู่ที่ลำคอเหมือนจะร้องไห้

 

 

 

 

" เจออะไรมาวะ " ฟางซัก 

 

 

 

 

" ไม่มีอะไร " แก้วไม่อยากจะเล่า 

 

 

 

" เอ้า ไม่มีอะไรแล้วจะพูดขึ้นมาทำไมให้เพื่อนสงสัย " โทโมะย้อยถาม 

 

 

 

หญิงสาวเหล่ตามองโทโมะด้วยความหมั่นไส้ก่อนจะเอ่ยปากเล่า "  ฉันไปงานแต่งของเพื่อนพี่นนท์มา ตอนงานใกล้เลิก พ่อของเจ้าบ่าวถูกยิงเสียชีวิตในงานแต่ง " แก้วเล่า ฟางสะอึกไป 

 

 

 

" ... " ฟางนิ่งไป แล้วเหลือบไปมองโทโมะ แก้วมองฟางด้วยอาการงง 

 

 

 

" แกไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ " แก้วถามด้วยความสงสัย เธอเล่าเรื่องน่าตกใจขนาดนี้ให้ฟัง แต่ไหงเพื่อนของเธอกลับนิ่งเฉยราวกับว่ามันเป็นเรื่องทั่วๆไป 

 

 

 

" เอ่อ รู้สึกสิ จะไม่รู้สึกได้ยังไง เอาเถอะ ฉันว่าแกเจอเรื่องมาเยอะแล้ว ไปนอนเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันนะ " ฟางพูดแบบปัดๆ แก้วงง แต่ก็ไม่ได้สงสัยอะไร ด้วยความเพลีย เธอเลยเดินเข้าห้องไปนอนก่อน

 

 

 

" โอเคไหมวะ ไอโมะ " ฟางเอื้อมมือไผแตะบ่าโทโมะ อีกคนก้มหน้านิ่ง

 

 

 

" ขอโทษนะ ฉันอยากอยู่คนเดียวหวะ " โทโมะหน้าซึมลงเหมือนคนกำลังเศร้า เขาพูดจบก็ลุกเดินออกไปนั่งนอกบ้าน

 

 

 

ฟางเลยเดินเข้ามาในห้องนอน

 

 

 

" หมอนั่นเป็นอะไร " แก้วเปรยถาม เมื่อเธอกำลังปิดหน้าต่างแล้วเห็นโทโมะนั่งซึมอยู่บนเก้าอี้ม้าหินอ่อนหน้าบ้าน

 

 

 

" ไม่มีอะไรหรอก มันแค่อกหัก " ฟางว่า 

 

 

 

" อกหัก ? หมอนั่นมีแฟนด้วยหรอ ? " แก้วอึ้ง เธอไม่คิดว่าผู้ชายลักษณะแบบนั้น ปากร้ายแบบนั้นจะมีผู้หญิงที่ไหนมาชอบ 

 

 

 

" มีสิวะ แฟนมันสวยด้วยนะ " ฟางเล่า

 

 

 

" เอ้า แล้วอกหักทำไม ถูกทิ้งหรอ ? " แก้วตามต่อ

 

 

 

 

" ถามมากจังเลย ทำไม ? สนใจมันหรอ ? " ฟางย้อนถาม แก้วสะอึกไปแล้วทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

 

 

 

 

" ห๊าวววว นอนดีกว่า " หญิงสาวล้มตัวลงนอนแล้วแกล้งหลับตาลง