ใจเผลอ
เขียนโดย 
กลางสายฝน
วันที่ 17 มีนาคม พ.ศ. 2560 เวลา 00.23 น.
แก้ไขเมื่อ 17 มีนาคม พ.ศ. 2560 01.08 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
12)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
เพล้งงง !!!
แก้วในมือของหญิงสาวไหลตกลงกับพื้นแตกเป็นเสี่ยงๆ
" แก้ว ! เป็นอะไร " ฟางทักขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อเห็นเพื่อนสนิทช็อกไปหลังจากที่รับโทรศัพท์
" พะพาฉันไปโรงพยาบาลหน่อย " เธอพูดเสียงสั่น น้ำตาคลอ เหมือนจะร้องไห้
" โมะ ช่วยขับรถหน่อยนะ " ฟางวอนขอ แล้วรีบหยิบกระเป๋า พาแก้วเดินออกจากบ้านไปทันที
ณ โรงพยาบาล ป๊อป ชานนท์ อัครา ยื่นรอกันอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉิน
" แก้ว " อัคราร้องขึ้น เมื่อเห็นแก้ววิ่งหน้าตาตื่นมาทางตน ตามมาด้วยฟางกับโทโมะ
" พี่อาชา กับ คุณพลอยเป็นยังไงบ้างพี่อัคร " แก้วถามเสียงสั่น
" พลอย... " โทโมะช็อก
" พี่ชานนท์คะ พลอยเป็นยังไงบ้าง " มารศรี วิ่งหน้าตาตื่นมาหาชานนท์ แล้วถามทันที
" ไม่เป็นไรนะ ทั้งคู่ต้องปลอดภัย " ชานนท์พูดด้วยความหนักใจ
" เพราะมัน ! " มือหนากำหมัดแน่น แล้วเผลอพูดออกมาอย่างไม่รู้ตัว ฟางสะดุ้งตกใจกับคำพูดของคนข้างๆ เธอหันไปมองเพื่อนชายคนสนิทที่เหมือนกำลังโกรธจัด ก่อนจะหันไปมองคนอื่นที่มองมายังโทโมะเป็นสายตาเดียวกัน
" ไอโมะ มากับฉัน " ฟางออกแรงดึงโทโมะไปอีกมุมหนึ่ง โทโมะทำตัวแข็งไม่ยอมไปจนมารศรีต้องมาช่วยดึง
" ถ้าพลอยไม่เลือกมัน ก็ไม่ต้องมาเจ็บตัวอยู่แบบนี้ " โทโมะแค้นจับใจ เขาโทษว่าทุกอย่างมันเป็นเพราะอาชา
" โมะ พลอยมันเลือกของมันแล้ว แกเองก็ตัดใจเสียเถอะนะ " มารศรีเห็นใจโทโมะช่วยพูดอีกแรง
" ไม่ ! ถ้าพลอยอยู่กับมันแล้วไม่ปลอดภัย ฉันก็จะพาพลอยกัลับมา ! " เขาพูดเสียงแข็ง สายตาโกรธเกรี้ยว
" จะพาเค้ามา ถามเค้าแล้วหรอ ว่าเค้ายอมมาหรือเปล่า " ฟางเอือมกับความโง่เขลาของโทโมะ นี่เพื่อนของเธอดูไม่ออกจริงๆหรอ ว่าเพชรพลอยรักอาชา ไม่ได้ถูกจับแต่งงานเหมือนที่เธอว่าหลอกเพื่อนเขา
" คุณหมอคะ / ครับ!! " เสียงตะโกนลั่นหน้าห้อง ทำให้บทสนทนาหยุดชะงัก โทโมะรีบวิ่งกลับไปหน้าห้องฉุกเฉิน พร้อมด้วยฟางและมารศรี
" คนไข้ปลอดภัยทั้งคู่นะครับ เดี๋ยวหมอจะย้าคนไข้ไปที่ห้องพิเศษนะครับ " หมอพูดอย่างใจเย็น ก่อนจัยิ้มน้อยๆแล้วเดินออกไป
" นนท์ ไปรอที่ห้องก่อนนะ " หมอลักษณ์เดินเข้ามาหยุดอยู่ข้างๆชานนท์ ก่อนจะเดินนำทั้งหมดไปที่ห้องพักของ อาชาและเพชรพลอย ซึ่งถูกจัดให้อยู่ติดกัน
โดยป๊อป อัครา ชานนท์ แก้ว และฟาง เข้าไปรอในห้อง อาชา ส่วน โทโมะและมารศรี รออยู่ในห้องของเพชรพลอย
ห้องพักฝื้นพิเศษ อาชา
" เรื่องมันจะไปกันใหญ่แล้วนะพี่นนท์ มันใกล้ตัวพี่อาชาเข้ามาทุกที " แก้วเริ่มเครียด เมื่อรู้เรื่องที่ชานนท์เล่าให้ฟัง อาชาถูกสะกดรอยตามแล้วถูกลอบยิงจนคนขับรถตาย แล้วคนที่รู้เรื่องการเคลื่อนไหวของเขาก็มีแค่เพชรพลอย และ เลขาของอาชา
" ตอนนี้เลขาหายตัวไปแล้วด้วย " ป๊อปรายงาน เมื่อได้รับมอบหมายจากชานนท์ให้ไปสืบตามตัวเลขาสาว
" หนักเลยวะ คนใกล้ตัวก็ไว้ใจใครไม่ได้เลยสักคน " อัคราพูด
" มันคงต้องหาคนที่ไว้ใจได้ มาคอยทำงานให้มันแล้วหละ " ชานนท์ออกความเห็น ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย
เอี๊ยดดด
ประตูห้องถูกเปิดขึ้นพร้อมกับร่างของอาชาที่ถูกบุรุษพยาบาลเข็นเข้ามาในห้อง
" ดีนะ รอบนี้ถูกแค่ที่แขน " หมอลักษณ์ทักขึ้น แล้วเข้าไปดูอาการของอาชาอีกครั้ง
" ไปทำงานต่อก่อนนะ ถ้ามีอะไรให้โทรมาตามได้เลย " หมอลักษณ์พูด เธอพยายามเลี้ยงสายตาไม่ให้ต้องสบตากับชานนท์ พูดจบก็เดินออกจากห้อง ชานนท์ลุกตามไป
" หมอ ... " ชานนท์ หมอลักษณ์หยุดเดินทันที แล้วหันกลับมามอง
" ขอบคุณนะครับ " ชานนท์ว่า หมอลักษณ์ทำหน้านิ่ง แล้วหันหลังให้ก่อนจะเดินต่อไป
" ง้ออยู่ตั้งนาน ทำไมพี่ลักษณ์ไม่ใจอ่อนเลยหละพี่นนท์ " แก้วที่แอบยื่นดูอยู่ เมื่อเห็นหมอลักษ์เดินไป เลยเดินออกมาหาชานนท์
" ให้เสร็จงานนี้ก่อนเถอะ ถ้ายังง้อไม่สำเร็จ คงต้องใช้ท่าไม้ตายแล่วหละ " ชานนท์พูดด้วยความน้อยใจหั่นไส้ที่หมอลักษณ์ทำท่าทีห่างเหินเข้ามากราวกับคนไม่รุ้จัก
ห้องพักฝื้นของเพชรพลอย
หญิงสาวน้ำตาไหลอาบแก้มนวล เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งจะเกิดขึ้น
รถบิ๊กไบท์ขับไล่ตามรถที่เธอนั่งมากับอาชา ก่อนที่คนข้างหลังจะดึงปืนที่เหน็บอยู่ที่เอวออกมาแล้วเล็วปินมาที่เธอ
อาชาที่นั่งอยู่ข้างๆเหลือบเห็น จึงอุ้มร่างของเธอแล้วเหวี่ยงให้มานั่งอีกฝั่งหนึ่งพร้อมกับร่างสูงของเขาที่โอบกอดร่างเธอจนมิด
ปัง ! ปัง !
กรี๊ดดดดดด
เสียงปืนดังขึ้น 2 ครั้ง ไม่ถึงเสี้ยววินาที รถก็หยุดจอด เธอซุกอยู่ภายใต้อกแกร่งด้วยความตกใจกลัว สักพักนึงหญิงสาวเงยหน้าขึ้นมามองไปนอกรถ เมื่อเห็นว่ามือผืนหายไปแล้ว เธอจึงปละตัวออกแล้วร้องเรียกอาชาที่เงียบไป
" พี่อาชา พี่อาชาคะ พี่อาชาาา !!! " เพชรพลอยตกใจมาก เมื่อคนที่กอดเธอไว้ เงียบไป
" เลือด ! " น้ำตาเธอไหลเปราะ เมื่อสัมผัสกับเลือดที่ไหลออกมาจากตัวของอาชา
" ลุงมี ลุงมีช่วยด้วย พี่อาชาถูกยิง ลุงมีคะ ช่วยพาเราไปโรงพยาบาลที " เพชรพลอยเอื้อมมือไปเขย่าบ่าลุงมีคนขับรถ แต่ก็ไร้ซึ่งเสียงตอบรับ จนเธอต้องดันร่างไร้สติของอาชาออก แล้วโน้มตัวไปหาลุงมีเผื่อจะเรียกเขาอีกครั้ง
เลือดไหลอาบเสื้อเชิ้ตตัวสีขาวของลุงมี เพชรพลอยช็อค นิ่ง ก่อนจะสงบไป
เหตุการณ์ปัจจุบัน มารศรีนั่งอยู่ใกล้ๆเพชรพลอย
" พลอยเลิกกับมันเถอะนะ มันเป็นตัวอันตราย " โทโมะพูด มารศรีขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจ
" พลอยเลิกกับเขาไม่ได้โมะ " เธอพูดทั้งน้ำตา แต่ก็ไม่ยอมบอกถึงสาเหตุที่เธอไม่เลิกกับอาชาว่าเพราะอะไร
" พลอย ! แต่มันทำให้พลอยต้องเจ็บตัวนะ ! " เขาโวยวายเสียงดังด้วยความโกรธแค้น
" พลอยเคยบอกโมะแล้วไง ว่าพลอยยังเลิกกับเค้าตอนนี้ไม่ได้ " เธอพูด
" แล้วเมื่อไหร่หละ เมื่อไหร่ !! หรือโมะต้องเสียพลอยไปก่อน พลอยถึงจะยอมเลิกได้ !! " โทโมะโวยวายเสียงดัง
" โมะ พลอยจะไม่ให้เหตุการณ์บ้าๆนี้เกิดขึ้นอีก " เพชรพลอยว่า
" แกหมายความว่ายังไง " มารศรีทักขึ้น
" พลอยจะไปอยู่ต่างประเทศ " เพชรพลอยพูด มารศรียิ้มดีใจ
" ฉันดีใจนะที่แกตัดสินใจแบบนี้ ลู... " มารศรียังพูดไม่จบ
" มาลา ! แกออกไปข้างนอกก่อน ฉันมีเรื่องต้องคุยกับโทโมะตามลำพัง " เพชรพลอยพูดแทรกขึ้นมา เธอไม่ต้องการให้โทโมะรู้ว่าเธอท้องกับอาชา มารศรีนิ่วหน้าด้วยความไม่พอใจ ในฐานะที่เธอเป็นเพื่อนสนิทของเพชรพลอย เธอรู้ดีว่าเพชรพลอยต้องการอะไรจากโทโมะ ซึ่งตัวเธอเองก็ไม่รู้จะพูดกับโทโมะยังไง แม้ว่าเธอจะสงสารโทโมะมากก็ตาม แต่เธอก็ทำลายเพื่อนสนิทของเธอไม่ได้เช่นกัน
เมื่อเพชรพลอยออกจากห้องไป
" โมะ โมะเห็นแล้วใช่ไหม ว่านังแก้วมันเป็นห่วงอาชาเกินกว่าพี่น้อง มันต้องคิดจะเอาอาชาไปแน่ๆ " เพชรพลอยเริ่มเปิดประเด็น
" แล้วไง ถ้าแก้วอยากได้ก็ยกให้เค้าไปสิ " โทโมะว่า
" ไม่ได้นะโมะ พลอยบอกแล้วไงว่าพลอยเลิกกับอาชาตอนนี้ไม่ได้ " เพชรพลอยทำท่าเหมือนจะโกรธโทโมะ
" แล้วพลอยจะให้โมะทำยังไง " โทโมะพูดอย่างเหนื่อยใจ
" โมะต้องแยกแก้วออกจากอาชา อย่าให้มันกับอาชารักกัน โมะจะทำยังไงก็ได้ " เพชรพลอยพูด โทโมะนิ่งเงียบไป
" ไม่เป็นไร ถ้าโมะไม่ช่วยพลอย พลอยก็ตะไม่ไปต่างประเทศ โมะก็รอฟังข่าวร้ายก็แล้วกัน สักวันพลอยอาจจะต้องตายไปจากโมะ " เพชรพลอยบีบน้ำตา
" โอเคๆ โมะยอมแล้ว โมะจะกันแก้วออกจากมันเองนะ " โทโมะจับมือเพชรพลอยไว้แน่น
" ขอบคุณมากนะโมะ ขอบคุณมากนะ " เพชรพลอยกอดโทโมะ
" แล้วโมะต้องทำแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน " โทโมะพูด
" จนกว่าพลอยจะกลับมา .. " เพชรพลอยพูดพร้อมกับเอามือโทโมะทั้งสองข้างขึ้นมาจับหน้าตัวเอง " พลอยเชื่อใจโมะได้ใช่ไหม อย่าให้สองคนนั้นรักกันนะโมะ โมะจะทำยังไงก็ได้ สัญญากับพลอยนะโมะ " เพชรพลอยพูดทั้งน้ำตา
" ครับ โมะจะทำทุกทางไม่ให้เค้ารักกัน ไม่ให้เค้าใหล้กันนะ โมะสัญญา พลอยอย่าร้องไห้นะ " โทโมะเช็ดน้ำตาให้เพชรพลอย
มารศรีที่แอบฟังอยู่ ส่ายหน้าไปมาด้วยความระอา
ห้องอาชา ในห้องมีอยู่ด้วยกัน 4 คน คือ อาชา ชานนท์ อัครา ป๊อป และแก้ว ส่วนฟางถูกหลอกให้ออกไปซื้อข้าว เมื่อได้รับสารมาจากมารศรีว่าเพชรพลอยยอมไปต่างประเทศแล้ว ทุกคนจึงเริ่มวางแผนจัดการกับคนที่มาลอบยิงอาชา
" ผมจะไปเป็นคนขับรถให้พี่เอง จะได้อยู่กับพี่ตลอด แล้วคอยสืบเรื่องพวกนี้ไปด้วย " อัคราอาสา
" เออ ก็ดีเหมือนกันนะพี่นนท์ ไออัครมันก็เรียนการต่อสู้มา แถมยังใช้ปืนเป็นด้วย " ป๊อปว่า
" แต่มันอันตรายนะอัคร " อาชาพูด
" ไม่เป็นไรหรอกพี่อัคร ผมฝ่าดงกระสุนปืนมาหลายครั้งแล้ว " อัคราว่า
" ขอบใจมากนะ " อาชาซึ้งน้ำใจอัครา
" แล้วเลขาของแกหละไออาชา จะไปหาใหม่ที่ไหน " ชานนท์ถามต่อ
" เดี๋ยวแก้วไปเป็นเลขาให้เองคะ " แก้วเสนอ
" ไม่ได้ !! มันอันตราย " ทุกคนพูดพร้อมเป็นเสียงเดียวกัน
" มันจะอันตรายได้ยังไง เวลาไปไหน แก้วก็ไปกับพี่อาชา พี่อัครอยู่แล้วหนิ อีกอย่างนะ พวกมันก็ไม่รุ้ว่าเรารู้จักกัน เผลอๆ มันอาจจะติดต่อแก้วมาก็ได้ใครจะไปรู้ " แก้วพูด ทุกคนคิดตาม
" ก็เป็นไปได้นะพี่ มันอาจจะติดต่อแก้วมาในนามเลขา แล้วจ้างให้แก้วรายงานความเคลื่อนไหวของพี่อาชาเหมือนที่มันทำครั้งก่อน บางทีเราอาจจะหาหลักฐานจากตรงนี้กด้ก็ได้นะ " ป๊อปเริ่มเห็นด้วย
" แต่... " อาชากลัวแก้วจะเป็นอันตราย
" เผื่อความสบายใจ แก้วจะให้พี่อัครสอนยิงปืนให้แล้วกันคะ " แก้วพูด
" แหมม ก่อนหน้านี้พี่ขอร้องแทบจะกราบแก้วก็ไม่ยอมไป พองี้แล้วไปง่ายจังเลยนะ " อัคราน้อยใจ
" โอ๋ๆ แก้วก็อยากให้จับตัวคนร้ายได้เร็วๆไง " แก้วเดินเข้าไปซบแขนอัคราอ้อนๆ
เอี๊ยดดด
" ข้าวมาแล้วนะคะ " ฟางเปิดประตูกำลังจะเดินเข้ามา
" ตกลงตามนี้นะคะ แก้วจะไปเรื่มงานหลังจากที่คุณพลอยไปต่างประเทศ " แก้วมัดมือยกทันที
" เห้ยย ! "
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
