Confused รักเธอหรือเเค่สับสน ?

9.5

เขียนโดย Kaewjai_Jarin

วันที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2560 เวลา 02.34 น.

  29 ตอน
  198 วิจารณ์
  39.74K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2560 18.17 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

29)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

                      เเสงเเดดอ่อนๆทำให้ร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดของคนตัวใหญ่ลุกขึ้นมาอย่างงัวเงีย 

 

 

                         " อื้มมม " เธอบิดขี้เกียจอย่างใจเย็น เเละเธอหั่นไปมองนฬิกาที่อยู่ข้างกำเเพงถึงกับเบ้าตาขยายออกกว้างเมื่อเห็นเวลา 

 

 

 

                           " 9 โมง ! "

 

 

 

                          " เสียงดังอะไรตั้งเเต่เช้าาฮื้ม " เค้าสลึมสลือตื่นขึ้นมา เเขนของเขาทั้งสองข้างกอดรัดอีกคนที่พยายามจะตะเกียจตะกายลุกขึ้น

 

 

 

 

                      " โทโมะะ ตื่นได้เเล้วว นายสายเเล้วนะ ปล่อยยนะ ชั้นจะไปเตรียมอาหาร "

 

 

 

                     " เคคค " อยู่ๆเขาก็ลุกขึ้นไปเเบบดื้อๆเข้าห้องน้ำ ไอ้บ้านี้อารมณ์เเปลปวนจังเเฮ่ ชั่งเถอะ

 

 

 

                      เมื่อเธอเตรียมอาหารอย่างรีบเร่ง เธอจึงทำเเค่ขนมปังทาเเย้มให้เค้าคาบไปกินตอนเช้า เค้ากำลังเรียนหมอน่ะเค้าต้องตรงต่อเวลาสิ

 

 

                      " นี้ หยุดก่อน ผูกให้มันดีๆหน่อยสิ " เเลดูเขาจะรีบมากเหมือนกัน เนคไทบนคอเขายังผูดไม่เส็ดเลย เธอจึงค่อยๆจัดทรงให้เข้าที่จนเรียบร้อย 

 

 

 

                        " จุ้บ " จู่ๆเขาก็จุ้บที่เเก้มข้างซ้ายข้างขวา โดยที่ร่างบางยังไม่ทันตั้งตัว ทำให้เเก้วตาโตด้วยความตกใจพร้อมจะตีอีกคน เเต่อีกคนวิ่งออกไป 

 

 

 

                        " วันนี้เลี้ยงรุ่นโรงเรียนเก่งงน่ะ เเละเธอต้องไปกับฉานด้วยย ! " เขาตะโกนบอกคนที่ยืนอึ้งอยู่ 

 

 

 

                          " เลี้ยงรุ่น ? เลี้ยงรุ่นไรว่ะ ? " เธอนั่งงงงวยอยู่นาน ก่อนจจะตัดสินใจอาบน้ำอย่างสบายใจ เเต่เมื่อเปิดประตูห้องน้ำน้ำออกมาโดยมีเสื้อคลุมไว้เพียงชั้นเดียวว เธอตกใจเมื่อมีสาวประเภทสองคนหนึ่งยืนยิ้มให้เธอ พร้อมดึงมือเธอมานั่งหน้ากระจก 
 
 
 
                            " นี้คุณเป็นใคร ! เข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง " เธอเริ่มกลัว ถามไปอบ่างเสียงสั่นๆ
 
 
                           " คุณเเก้วไม่ต้องกลัวหรอกค่าา พี่ชื่อลิสซี่นะ เเละนี้ทีมงานของพี่" เธอพูดเเล้วหันไปเเนนะนำลูกงานของเธอ 4-5 คน ยืนรอบตัวเเก้วอยู่ เเก้วยังอึ้งไม่หาย 
 
 
 
 
 

                             " คุณโทโมะให้พวกเรามาเเต่งตัวคุณเเก้วเพื่อไปงานเลี้ยงคืนนี้จ้าา ไม่ต้องห่วงนะ คืนนี้เเฟนคุณโทโมะต้องสวยที่สุดด "

 

 

 

                            ผ่านไปไม่นานชั่งเเต่งตัวก็เริ่มเเต่งตัวเเก้วจนนเส็ด เเก้วยังตกใจไม่ทันหาย พี่เค้าคงมืออาชีพจริงๆเเต่งหน้าทำผมไม่ถึงชั่วโมงง ชั้ลไม่รู้หรอกว่าหน้าตาชั้ลเป็นไง เพราะหลับตาตลอด พี่เค้าฉีดโน่นี้ใส่จนต้องหลับมาตลอด 

 

 

 

                              พอรู้ตัวอีกที พี่เค้าก็ลากชั้ลเข้ามาในห้องเเต่งตัววซะเเล้ว

 

 

 

                     " ชุดนี้คุณโทโมะดีซายให้เลยนะคะ เป็นไงคะสวยไหม " เธอพูดจบ ฉันก็ค่อๆลืมตาดูชุดที่พี่ลิสซี่พรีเซนชุดที่เเขวนไว้ข้างๆหน้าต่าง ชุดนั้นเป็นชุดรัดรูปเเเนบเนื้อสีเเดง เเขนเสื้อปาดไหล่เเละมีรอยต่อจากเสื้อที่ปาดไหล่เป็นเเขนเสื้อที่รัดรูปเเขน มีลายตลอดปลอกเเขน รัดรูปตลอดเอว เเต่มีลายเเวกข้างโชว์ 2 ด้านซ้ายขวาบริเวญต่ำกว่าเอว ซึ่งทำให้เซกซี่มาก สุดท้ายสุดก็เป็นกระโปรงรัดรูปที่ยาวถึงเขา เเหวกกางถึงขาอ่อน 

 

 

 

                      " มันไม่โชว์ไปหน่อยหรอคะะ " 

 

 

                      เเต่ก็ไม่ทันจะพูดจบ ลูกน้องผู้หญิงสองคนก็จับเเก้วไปใส่ซะเเล้วว .. 

 

 

                      เฮ้อออ  

 

 

                   เธอนั่งเซงอยุ่พักใหญ่ อยู่บนเตียง มองกระจกอย่างไม่พอใจนิดๆ ก็ดูเธอสิเเต่งตัวซะเเบบไม่ใช่เเนวของเธอ ผมขอองเธอถูกปล่อยยาวสยายทั่วกลางหลังเป็นทรงดัดรอน ใบหน้าของเธอถูกเเต่งอย่างไฮโซ ขนตาที่หนาจนเป็นปีกผีเสื้อ ปากสีเเดงสดดั่งเลือด ไหนจะเรื่องชุดอีก เอวที่เเหวกทั้งซ้ายขาว ทำให้เห็นรอยสักรูปผีเสื้อน้ำเงินประกายชมพูของเธอได้เต็มตัวเเละชัดเจน เธอยิ่งไม่เคยโชว์ให้ใครเห็นด้วย ชุดสึเเดงทำให้เธอดูขาวยิ่งขึ้น ยิ่งจะทำให้เธอเป็นจุดสนใจ เธอจึงไม่โอเค

 

 

 

                    " จะนั่งเซงอีกนานไหม ? " โทโมะเดินเข้ามาในห้องตั้งเเต่ตอนไหนไม่รู้ เข้ามานั่งข้างเธอ ตอนนี้เขาใส่ชุดสูตสีดำ เเต่เนคไทเป็นสีเเดงเหมือนกับชุดของเธอ 

 

 

 

                     " นี้ จะรีบเเต่งตัวทำไมอ่ะ มันไม่เร็วไปหน่อยหรอ " เธอพูดอย่างเซงๆ

 

 

 

                     " นี้มันห้าโมงเย็นจนจะหกโมงเย็นล่ะครับคุณหญิง " 

 

 

                       " หรอ " เธอเดินไปเปิดผ้าม่านเพื่อดูท้องฟ้า ใช่สิ ใกล้มืดเเล้ว

 

 

                         อยู่ๆก็มีอะไรมาเกยที่ไหล่อย่างใจเย็น ลมหายใจรดต้นคอเธออย่างเบาหวิว " เธอสวยจัง " เธอถึงกลับหน้าเเดงไปชั่วขนาด

 

 

                        " อ่ะเเฮ่มม จะสวิดก็รอให้พวกเราไปก่อนสิคะ " พี่ริสซี่เเละลูกทึมที่พึ่งเก็บของเส็ดก็มาเห็นฉอดเด็ดที่เขาทั้งสองสวีดกัน

 

 

                        " ขอบใจมากกกก ที่มาเเต่งตวให้เเก้ว ไปได้เเล้วววคนจะหวานกัน " โทโมะพูดอย่างอารมณ์เสียเเละไล่พวกเขาไปอย่างเขิลๆ พวกเขาก็ไม่ได้คิดไรมากเพราะเป็นลูกน้องโทโมะก็ยอมไปอย่างโดยดี เเละไม่ลืมหันหลังกลับมาเเซวว ทำให้โทโมะเขิลใหญ่

 

 

                        รถสปอตคันหรูของเขาขับมางานเลี้ยงรุ่นอย่างรวดเร็ว เพราะจวนจะถึงเวลางานเเล้ว เเละเเน่นอนมีที่จอดรถสำหรับอดีดเดือนคณะเก่าอย่างเขา เขาจอดรถเทียบพรมเเดง เขาเปิดประตูออกมาพร้อมมีเสียงกรี๊ดสนันหวั่นไหว เเน่ล่ะก็เขาน้ะดังงจะตาย 

 

 

 

                         " เอาละครับ ตอนนี้อดีดเดือนของเรา หรืออนาคตนายเเพทย์เเพทย์ได้ลงมาจากรถเเล้วว เขาพาใครมาด้วยนั้นน ใช่เเฟนหรือป่าวน่ะ อย่าใช่เเฟนเลยสาวๆคงจะใจสลายกันเเน่นอน " พิธีก่อนพูดออกไมค์ ยิ่งทำให้สาวๆนั้นกรี๊ดใหญ่ 

 

 

 

                       เขาค่อยๆเปิดประตูให้เเก้ว ยิ่งทำให้สาวๆกรี้ดใหญ่ ผู้ชายตะลึงเป็นเเถวๆในความสวยงามของเธอ เธออดูจะเกรงๆไปบางเพราะไม่ชิดกับการที่ทุกคนจบจ้องมองที่เธอ บางคนก็อิจฉา บางคนก็มองว่าเป็นคู่รักที่หวานนกันมาก เเต่ทุกคนก็งงว่าเธอเป็นใคร เพราะงานเลี้ยงนี้เชิญเฉพาะรุ่นนี้มาเท่านั้น ห้ามคนอื่นมา ไม่ว่าจะเป็นเเฟน ลูก พ่อ เเม่ เพื่อนมหาลัยอื่น ที่ไม่เคยเรียนที่นี้รุ่นนี้มาเด็ดขาด

 

 

                        " เอ่อ.. ชั้ลไปเข้าห้องน้ำก่อน่ะ " กว่าจะหลบฝูงชนออกมาได้เอาซะเหนื่อยเลย เธอจึงขอตัวไปเข้าห้องน้ำ โดยไม่รู้เลยว่ามี 1 สายตา กำลังจ้องมองเธออยู่

 

 

 

                         เมื่อทำธุระเส็ด เธอเดินมาล้างมือกำลังจะออกจากห้องน้ำ เเต่มีมือเล็กๆกระชากเธอเข้ามาอีกครั้งในห้องน้ำ เเละล็อกกรอนประตูไว้ไม่ให้ใครเข้ามาได้

 

 

 

                         " ฟาง ! "

 

 

 

 

                        ทางด้านโทโมะที่คุยกับเพื่อนคนที่สนิท เขามองหาว่าจะเจอรักที่เเปลกครั้งเเรกของเขาไง เเละสุดท้ายก็เจอ ! 

 

 

 

                        " เฮ้ ป๊อปปี้ ! "

 

 

 

                          

 

                      

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา