Confused รักเธอหรือเเค่สับสน ?

 
 
 
 
 
 
 
 
                " ปล่อย ขอร้อง " 
 
 
 
 
              " ให้ฉันช่วยเถอะ ชั้ลยินดีช่วย "
 
 
 
 
              พอเขาพูดจบ เขาก็ปลุกอารมณ์เธอออีกครั้ง ตอนนี้ร่างกายของเธอดิ้นด้วยความทรมาน ความต้องการอย่างถึงที่สุด 
 
 
 
 
 
 
                 " โทโมะ ฉันไม่ไหวเเล้ว เริ่มสักที "
 
 
 
 
 
                เขาวนเวียนอยู่ตรงจุดสงวนของเธออย่างสนใจ เขาโลมเลียมันก่อนครั้ง เธอเเอนสโพกรับลิ้นของเขาอย่าโหยหา เธออยากให้เขาจัดการเธอเหลือเกิน สติเธอไม่มีอีกต่อไปเเล้ว 
 
 
 
 
 
                 " บอกสิ ว่าเธอต้องการฉัน บอกสิว่าเธอยอมเป็ยของฉัน บอกว่าเธอยอมเเพ้ฉัน " 
 
 
 
 
 
 
                 เขาทำไปเรื่อยยๆ มือของเขาบีบเค้นหน้าอกรอคำตอบของเธอ ใบหน้าเขายิ้มอย่างสาเเกใจ 
 
 
 
 
               " โทโมะ เเก้วต้องการโทโมะ เเก้วยอมเป็นของโทโมะเเล้วว เเก้วยอมเเพ้โทโมะเเก้ว ทำเถอะเเก้วใจจะขาดเเล้ว "  
 
 
 
 
 
 
 
 
              เขาไม่รอช้า ความต้องการของเขามีมากไม่ต่างจากเธอเลย เขานำของของเขาที่ตอนนี้ชูตั้ง พร้อมที่จะสู้รบกับสิ่งตรงหน้า เขาใส่มันเข้าไปอย่างเต็มเเรง เเต่มันไม่สามารถเขาไปได้เลย มันปิดเเน่นเหมือนไม่เคยมีอะไรมาผ่านตรงนั้นของเธอ 
 
 
 
  
 
 
               " เจ็บบ พอก่อนได้ไหม เอาออกไปปป  "
 
 
 
 
              เขาพยายามเขาไปทีละนิด ทีละนิด ตัวเธอสั่นด้วยความเจ็บ เมื่อเขาทำลายเบื่อบางๆของเธอ เลือดบริสุทธ์ของเธอไหลออกมาเต็มหน้าขา เหมือยเขาจะตกใจในสิ่งที่เขาเห็นเช่นกัน เขาหยุดเเช่ไว้อย่างนั้น พอเธอเริ่มชินเขาจึงค่อยๆเอาเข้าไปอีก จนสุดปลาย 
 
 
 
 
 
 
              ถึงเขาจะผ่านผู้หญิงมานับครั้งไม่ถ้วน เเต่เขาไม่เคยที่จะได้เปิดซิงผู้หญิงคนไหนเลย เขาไม่เลวขนานนั้นที่จะเป็นคนเเรกของเธอหลาวนั้น เขารู้ตตัวว่าตนไม่ได้ดีพออะไร ถ้าพวกเธอท้องขึ้นมาจะได้ไม่ต้องมาตมจับเขาว่าเป็นพ่อของเด็ก ผู้หญิงพวกนี้ผมเจอมาเยอะ เเต่นี้อะไร ผมคิดว่าเธอผ่านมือสาวๆมานับครั้งไม่ถ้วน กก่ะจะเล่นๆพอใ้เธอไม่กล้าต่อไม้ต่อมือกับเขา เเต่ทำไมเขาเป็นคนเเรกของเธอล่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
             " ซี้ดดดด อ๊ะ เบาๆได้ไหม เจ็บเหลือเกิน "
 
 
 
 
 
              เธอคลั่งออกมาไม่ขาด จะบทเพลงที่หวานหอม กลายเป็นบทรักที่เร้าร้อน ร่างกายของเธอบีบรัดเขาอย่างต่อเนื่อง มันเสี่ยวจนเขาคลั่งออกมา  เขารู้สึกดีเหลือเกินที่เขาเป็นคนเเรกของเธอ เเละเธอเป็นผ้หญิงคนเเรกที่ทำให้เขารู้ว่า ความรู้สึกที่ได้เป็นคนเเรกของผู้หญิงคนหนึ่งมันรู้สึกดีขนานไหน ความรู้สึกที่อยากรับผิดชอบ ความรู้สึกที่รู้ผิดรู้ชอบ ความรู้สึกที่รุมเร้าจนเขาเริ่มสับสน 
 
 
 
 
 
 
               บทเพลงยังคงบรรเลงต่อไปเรื่อยๆจนจบ เขาปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเขาไปในร่างกายเธอทุกหยด เธอหลับไปทันทีด้ยความเพลีย 
 
 
 
 
 
 
 
 
               เมื่อเขาได้้สิ่งที่เขาต้องการเเล้ว เขาลุกขึ้นไปอาบน้ำชำระร่างกายทันที เขาว่าเขาต้องบ้าไปเเล้วเเน่นอนเลยที่อยากรับผิดชอบเธอ ไม่มีทางเขาไม่ได้รักเธอสักหน่อย 
 
 
 
 
 
 
                เมื่อชำระร่างกายเรียบร้อยเเล้ว  เขาใส่ชุดนอนสีฟ้าสบายๆออกมา เขาเดินไปหยิบกล้องที่เขาถ่ายเมื่อเขามีอะไรกับเธอ เขาเดินไปเปิดโน็ตบุ๊ค เอาคลิปเธอลงเครื่องเเละตัดต่อเอาเฉพาะตอนที่เธอปลุกอารมเขา ตอนที่เธอบอกว่ายอมเขา เขาเลือกที่จะตัดเสียงที่เธอเรียกชื่อเขาออก ตอนนี้ในคลิปเหมือนเธอจะเป็นคนยอมเขาฝ่ายเดียว เสียงเธอจัดเจนทำให้คนที่ได้ดูรู้เลยว่าเป้นเสียงของเธอ หน้าของเขาไม่มีเลยในคลิป เขายิ้มอย่างผู้ชนะ เมื่อตัดต่อเส็ดเขาไรท์ใส่เเผ่น 2 เเผ่น เเผ่น 1 เป็นคลิปที่เขาตัดต่อ อีกคลิปเป็นคลิปจริง ! 
 
 
 
 
 
               เขาว่างคลิปที่ถูกตัดต่อไว้ตรงนั้น ก่ะจะเอาไว้ขูเธอเล่นๆ กับอีกคลิปที่เขาเลือกจะซ่อนไว้ที่ไม่มีใครเห็น นอกจากเขา ที่รู้ 
 
 
 
 
 
              เขาเดินมานั่งบนเตียง ที่มีร่างของหญิงสาวที่เรียกตัวเองว่าทอมนอนนิ่งไมรับรู้อะไร เขาคิดภาพนั้นได้ รอยสัก !! รอยที่เขาคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหน อารมณ์ในตอนนั้นเขาไม่พร้อมที่จะคิดอะไร เเต่ตอนนี้เขาเลือกจะคิดว่าเขาเคยเห็นมันที่ไหน ภาพนั้นมันไม่ชัดเลย เขาเลือกที่จะเปิดดูรอยสักของเธออีกครั้ง เผื่อเขาจะคิดอะไรๆออก 
 
 
 
 
 
             เขาเลือกที่จะถกผ้าห่มขึ้น เเต่อีกคนกลับตื่นขึ้นมาซะก่อน 
 
 
 
 
 
                " นายทำไรว่ะ ! โอ๊ย ซี้ดดด " 
 
 
 
 
           เขาดึงผ้าห่มลงเเล้วขดตัวในห้าผมนั้นออกห่างจากเขา เเต่เมื่อเธอขยับมันเจ็บเหลือเกิน ครั้งเเรกมันเจ็บขนานนี้เลยหรอ?
 
 
 
 
 
 
                " ทำเป็นเก่ง หึ " 
 
 
 
 
 
             " นายข่มขืนนฉานน ! "
 
 
 
            น้ำตาเธอไหลออกมาอย่างเคียดเเค้น สิ่งที่เธอคิดว่าเธอเก็บไว้ให้ฟางผู้หญิงที่เธอรัก ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเเฟนเธอ เเต่กลับกลายมาเป็นว่าคนที่เธอเกลียดที่สุดในชีวิตได้สิ่งที่มีค่าที่สุดของเธอไป เขาทำเเบบนี้ทำไม ? 
 
 
 
 
 
 
 
             " จะว่าฉันข่มขืนเธอได้อย่างไร ในเมื่อหลักฐานมันฟ้องขนานนนี้ " 
 
 
 
 
 
              เขาหยิบกล้องขึ้นมา เปิดวีดีโอที่เขาตัดต่อให้เธอดูอย่างเต็มตา เธอถึงกับตาโตด้วยความตกใจทันที มือของเธอพยายามเเย่งกล้องจากมือของเขาด้วยเรียวเเรงที่มีน้อยนิด หน้าขาวๆของเธอเดงไปด้วยความโกรธ เเค้น ชิงชัง เซ็กซี่เป็นบ้าเลย 
 
 
 
 
 
             " นายจะทำอะไรของนาย เอากล้งมาให้ฉันเด่วนี้ " 
 
 
 
 
 
              " อยากดูให้ชัดเจนหรอครับที่รัก มันไกลไปหรอ ? " 
 
 
 
 
 
 
            เขาล็อกคอเธอไว้ ตอนนี้ร่างกายเขาเเนบชิดเเผ่นหลังของเธอ เขากดซูมให้เธอเห็นเต็มตาว่าตอนที่เธอไม่มีสติ เธอทำไรเขาไว้บ้าง เขากระชากกล้องมาจากเขา เเล้วกดลบทันที พอลบเส็ดเธอยิ้มอย่างคนชนะ พร้อมเเลบลิ้นใส่เขา 
 
 
 
 
 
 
            เธอโยนกล้องใ่หน้าเขาทันที 
 
 
 
 
 
           " เหอะ คิดว่าจะเเน่ " 
 
 
          เธอค่อยๆลุกขึ้นยืน ทำตัวเหมือนเเข็งเเรงที่สุด ไม่รู้สึกอะไรในสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้เเม้เเต่น้อย ผิดกลับในใจเธอที่มันห่อเหี้ยว ไร้เรียวเเรง 'เธอจะทำอย่างไรต่อไปดี'
 
 
 
 
          " ฉันเเน่อยู่เเล้วล่ะ "
 
 
 
          เขาเดินไปหยิบเเผ่นซีดีที่อยูหน้าทีวีมาให้เธอดู เขายิ้มอย่างชัยชนะอีกครั้ง ไก่อ่อนอย่างเธอหน่ะหรือจะสู้เขาได้ ไม่มีทาง เขาต้องชนะเเต่เพียผู้เดียวเดียว 
 
 
 
 
 
 
           หน้าของเธอถอดสีทันที เมื่อเห็น เธอกำมือน้อยๆของเธอ บงบอกว่าตอนนี้เธอกำลังจะฆ่าเขาให้ตายทั้งเป็น เเต่เสียใจด้วยนะ เธอนั้นเเหล่ะที่จะตานทั้งเป็น! 
 
 
 
 
 
            " ถ้าพ่อเธอรู้เรื่องนี้ จะว่าไงน่าา " 
 
 
 
 
 
             " ลูกสาวสุดที่รัก เป็นได้ทั้งผู้ชาย เเละผู้หญฺิง.. คนเก่งของตระกูลศิริมงคลสกุล ข่มขืนผู้ชาย "
 
 
 
 
               เธอยืนฟังอนฃย่าางเงียบๆ ตัวเธอสั้นไปหมด เธอทำอะไรไม่ได้เลยตอนนี้ ร่างกายเธอไม่พร้อม ไม่พร้อมจริงๆ 
 
 
 
 
 
 
              " นี้หรือที่เขาเรียกว่าทอมเเรด ไม่เจอกับตัวไม่รู้เลยนะเนี้ยว่าจะเเซบขนานนี้ "
 
 
 
 
 
             เขายิ้มอย่างเยาะเย้ยดังผู้ชนะ มือของเขากอดอก เดินไปรอบๆตัวเธอ  ส่งสายตาสมเพธาให้เธออย่างต่อเนื่อง มองเธอตั้งเเต่หัว จรดเท้า 
 
 
 
 
 
              " อย่าบอกเรื่องนี้ให้พ่อฉันรู้นะ ฉันขอร้อง ให้ฉันกราบนายก็ได้นะ ฉันยอม "
 
 
 
               เธอทรุดตัวลงอย่างหมดเรียวเเรง เธอไม่อยากให้พ่อของเธอรู้เรื่องนี้ รู้ไม่ได้เป้นอันขาด เธอพยายามทำตัวห้พ่อเธอเห็นว่าเธอเข็มเเข็ง เธอมีพ่อเเต่เพียงคนเดียวเเม่ของเธอเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ พร้อมๆกับเเม่โทโมะ เเม่ของเขาเเละเธอสนิทกัน เป็นเพื่อนที่รักกันมาก ผิดจากพ่อของเขาเเละเธอที่เกียจชังกันมาตั้งเเต่ตอนเรียน มีปัญหากัน เเม่ของพวกเขาพยายามให้ครอบครัวของเขาทั้งสองปองดองกัน จนเเม่ของเธอลั่นปากของว่าจะให้เขาเเละเธอเเต่งงานกัน เขาเเละเธอตอนนั้นรักกันมาก เป็นเพื่อนที่ช่วยกันเรียน ช่วยกันเก่ง ภาพวันเก่าๆก็ย้อนคืนมา 
 
 
 
 
 
 
 
                 " โตขึ้นวิศวต้องเเต่งงานกับหนูจริญนะคะ " 
 
 
 
 
          หญิงตัวน้อยๆที่ส่วมชุดกระโปรงสีขาว ผมของเธอยาวจนตกถึงกลางหลัง  กับเขาที่ใส่ชุดสูตสีขาววบริสุทธ์ บนศีรษะของหญิงสาวตัวน้อยสวมมงกุฏดอกลิลลี่สีขาวสดใส สลับกับดอกเเก้วที่หอมห้วน ถูกทำขึ้นโดยเด็กชายคนหนึ่งที่เธอรัก ช่อดอกลิลลี่สีขาวถูกโอบกอดไว้ใในอ้อมอกของเธอจะเเน่น พวกเขาเล่นเเบบนี้เป็นประจำ จนเเม่ของเขาเเละเธอซื้อชุดเหมือนชุดเจ้าสาว เเละเจ้าชาย ให้เขากับเธอจนเต็มตู้เสื้อผ้า วันๆเล่นทีไรไม่เคยใส่ชุดซ้ำกันเลย ก็ฐานนะของพวกเขาดีนิ 
 
 
 
 
 
            " ได้สิ โตขึ้นจะรีบบให้เเม่มาขอเลย >< " 
 
 
 
 
             เขาค่อยๆบรรจงส่วมเเหวนที่ไว้อยู่ในกระเป๋า เเหวนวงนี้เป็นเเหวนที่เขาขอเเม่เพื่อซื้อให้กับเธอ ผู้หญิงที่เขารัก เเหวนเป็นเเหวนเงินเเท้ๆที่มีเพรชรูปหัวใจ สลัดคำว่า TK เขาซื้อให้เพราะเขารู้ว่าเธอจะเก็บรักษาไว้อย่างดี เธอคู่ควร เหมาะสมกับสิ่งมีค่าสิ่งนี้มากๆ  ดูเธอจะตกใจอยู่เหมือนกันเล่นเเต่ล่ะครั้งไม่เคยมีครั้งไหนจริงจังเท่าครั้งนี้ 
 
 
 
            " โห้ยย ไม่เตรียมกันมาเดลยย เขิลลนะ " 
 
 
 
 
             ในหน้าขาววๆของเธอเเดงไปหมดด้วยความเขิล ตัวของเธอบิดไปบิดมาด้วยไม่รู้จะว่างตัวยังไง เมื่อเขาเห็นก็ขำทันที เเต่เขาไม่ขำเเรงหรอกเด่วเธออายย 
 
 
 
           " ถ้าเตรียมกันมาจะเซอไพร์หรอคะ " 
 
 
 
 
            เขายิ้มด้วยยความสุข เเล้วค่อยๆเคลื่อนมือไปจับมือเล็กๆของเธอ เเหวนวงน้อยๆของเขาส่วมเขาที่มือของเธอ ตามด้วยปากนุ่มๆจุ๊บเขาที่มือของเธอ 
 
 
 
          " ด้วยเกียติของผม ผมสัญญาวาจะรักเเละเทิดทูนผู้หญิงคนนี้ตลอดไป " 
 
 
 
           " ด้วยเกียติของหนู หนูจะดูเเละรักษาเเหวนวงนี้ จนถึงวันที่เราได้เเต่งงานด้วยกัน อยู่ด้วยกัน มีลูกตัวน้อยๆของเรา จะรัก จะรอผู้ชายตรงหน้าหนูนี้ ตลอดจนถึงวันนั้น วันของเรา" 
 
 
 
 
 
 
            เราสองคนเข้ากอดกันด้วยความรักที่มีให้กัน ความรู้สึกตอนนั้นมือมันรักผูชายคนนี้เหลือเกิน เธอถอดเเหวนที่อยู่อีกด้านหนึ้งออกมา เป็นเเหวานเรียบๆที่เธอชอบเเละบอกเเม่ซื้อให้เธอ มันเป็นเเหวนเงินเขียนว่า " หนูจริญ "  เพื่อไม่ให้หาย เพราะเธอทำหายอยู่บ่อยครั้ง มีคนขโมยของเธอบ้าง เเต่สุดท้ายเธอก็ได้มันคืนทุกครั้ง 
 
 
 
 
             เธออ้อมไปทางด้านหลังของเขา พร้อมปลดสร้อยคอลักษณะคล้ายโซ่เส้นเล็กๆ ที่ไม่มีจี้ ออก เธอสอดเเหวนของเธอเข้าในสร้อยของเขา เเละส่วมให้เขา 
 
 
 
           " หนูยังไม่มีอะไรให้พี่เลย หนูหวังว่าพี่จะเก็บเเหวนของหนูไว้ จนกว่าวันนั้น วันของเรา"
 
 
 
       " เเต่เเหวนวงนี้ หนูรักมันมากไม่ใช่หรือ ? "
 
 
 
 
       " รักคะ รักมาก เเต่หนูก็ไม่รักมันเท่าวิศวของหนูนิคะ หนูเชื่อว่าวิศวจะรักษามันไว้ดีที่สุดกว่าหนู "
 
 
 
            " ผมจะรักษาไว้เท่าชีวิตของผมเลย "
 
 
 
            เขาโอบที่เอวของเธอ เราสองคนมองไปที่สวดบ้านพวกเค้า บ้านที่มีสวนร่วมกัน เป็นดอกเเก้วเเละดอกลิลลี่ เเม่ของเธอชอบด้วยเเก้วมากจนตั้งชื่อเธอว่าเเก้วใจ เเต่ส่วนมากไม่มีใครเรียกเธอหรอก ยกเว้นเเม่ของเธอ ส่วนเเม่ของฌทโมะชอบดอกลิลลี่มาก เธออยากได้ลูกผู้หญิงากเธอจะได้ตั้งชื่อว่าลิลลี่ เเต่เธอสามารถมีลูกได้เเค่คนเดียว เธอจึงรักเเละเอ็นดูเเก้วเหมือนลูกเเท้ๆของเธอ รอบๆสวนมีผีเสื้อตัวน้อยๆที่เด็กผู้หญิงชอบซื้อมาปล่อยประจำ เธอชอบผีเสื้อมากๆถึงเเม่ของเธอจะดุ จะว่าเเค่ไหน เธอก็ชอบเเอบซื้อมาปล่อยอยู่เรื่อย พันธ์ที่เธอซื้อมันคือพันธ์ตัวเล็กก็เล็อกกมาก ใหญ่ก็ใหญ่มาก รุมกันกินน้ำหวานของดอกไม้เต็มไปหมด เธอชอบวาดภาพผีเสื้อให้เขาดูประจำ ผีเสื้อที่เธอวาดคือผีเสื้อสีฟ้า ที่มีประกายสีชมพูอยู่รอยข้าง เธอวาดรูปเดิมๆให้เขาดูตลอด เเสดงถึงว่าเธอชอบมันจริงๆเเต่เธอไม่เคยเห็นผีเสื้อชนิททที่เธอวาดเลย... 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
               คุณหญิงพาขวัญเเละคุณหญฺิง อิงวาด  เมื่อเห็นลูกของพวกเธอรักกันเช่นนั้นก็อดที่จะเดินเข้าไปหาพวกขา ตามด้วยคุณชายกรชวัลพ่อของเเก้ว เเละคุณชายญาณวุฒิ พ่อของโทโมะ ที่เดินห่างกันเป็นวา - - 
 
 
 
 
 
               " รักกันขนานนนี้ เธอต้องมาขอลูกสาวฉันเเล้วล่ะ "
 
 
 
               " เเน่นอน ตราบใดที่ฉันยังอยู่ เด็กสองคนนี้ต้องเเต่งงานกัน เราจะได้เป็นทองเเผ่นเดียวกันสักที "
 
 
 
              คุณหญิงพาขวัญเเละคุณหญิงอิงวาดพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ผิดจากคุณชายทั้งสองคนไม่อยากจะให้ลูกของตัวเองมาคุกคลีกัน เเต่ก็ต้องยอมเพราะหญิงคนที่พวกเขารัก 
 
 
 
 
 
               " มาถ่ายรูปกันหน่อย ลูกสาวของเเม่ ก่ะว่าที่ลูกเขยหล่อเหลือเกินวันนี้วันเเต่งงานของพวกหนู ต้องมีรูปถ่ายเพื่อเป็นสักขีพยายานสิจริงมั้ย? "
 
 
 
 
 
 
 
            พอคุญหญิงพาขวัญพูดจบ ก็เรียกคนรับใช้เเถวนั้นมาถ่ายรูปให้พวกเขา รูปที่ออกมาคือเด็กผู้ชายโอบเอวเด็กผู้หญฺงไว้ มือของเด็กผู้หญิงโอบช่อดอกลิลลี่ไว้ พวกเธอยิ้มอย่าสดใส เเม่ของพวกเขายืนติดกับลูกของตน ตามด้วยพ่อของพวกเขายินติดผู้หญิงคนที่เธอรักอย่างขัดๆ ฉากด้านหน้าเป็นฉากกดอกลิลลี่เเละดอกเเก้้วรูปนี้มันสวยงามจริงๆ
 
 
 
 
 
              "คุณชายกรชวัล กับคุณชายญาณวุฒิ ยิ้มหน่อยสิคะ วันมงคลนะคะ "
 
 
 
 
          ป้าดวงหญิงสาวคนรับใช้ในบ้านของหนูจริญได้บอกชายหนุ่มที่ทำหน้าตานิ่ง เหมือนไม่เล่นด้วย กับการเล่นเด็กๆเเบบนี้ เเต่สุดท้ายก็ต้องยอมยอมยิ้มม รูปปนี้ถูกเเบ่งเป็น 2 รูปอัดกรอบไใหญ่ตั้งไว้ในบ้านทั้งสองคน บวกกันรูปเล็ก 2 รูปที่เธอกับเขาเก็บไว้ในห้องของตน 
 
 
 
 
 
          เธอจำเรื่องราวนี้ได้ทั้งหมด เเต่มันเกิดเหตุการณ์ที่เขาเเละเธอต้องเกลียจกันมาก เหตุการณ์ที่ทำให้เธอกลับกลายมาเป็นทอม เหตุการ์ณที่ทำให้สองครอบครัวเเตกเเยกกัน ผิดจากเขาที่ลืมมันไปหมดเเล้ว....